Litlar, leiðitamar þjóðir !

 

 

 

Bretar þóttu eiginlega lengi vel allra þjóða útsmognastir í því að draga nýlenduþjóðir á asnaeyrunum með loforðum og gylliboðum sem sjaldnast náðu til veruleikans. Síðasta mannsaldurinn hefur þó komið mjög afgerandi í ljós, eins og í flestu af því sem til vansa er, að þar hafa Bandaríkin farið langt fram úr þeim, og ólíklegt er að nokkur þjóð eigi nokkurntíma eftir að sækja lengra í óheiðarlegra og svívirðilegra framferði gagnvart öðrum þjóðum en einmitt þessir ,,Lærisveinar Breta númer 1 !“

 

Bandarísk alríkisstjórnvöld hafa mjög ástundað það í áratugi að taka yfir sjálfstæði smáþjóða með þeim hætti að forustumenn þeirra gera sér í fæstum tilfellum grein fyrir því að sjálfstæði þeirra og þjóðlegt frelsi er farið. Það virðist orðið svo eðlilegt framhald mála í augum slíkra minileiðtoga að koma fram sem viðhengi Bandaríkjanna, að það telst víst engin þörf að láta slík mál fara fyrir utanríkismálanefnd eða jafnvel sjálft þjóðþingið !

 

En smáríkjaforustumenn belgja sig oft allra manna mest út af þjóðernishroka og þúfnakóngadrambi og þykjast jafnan tala fyrir hönd sjálfstæðustu þjóða í öllum heiminum. Minnimáttarkennd þeirra hefur þá iðulega snúist upp í stórmennsku-brjálæði og íslenskir forustumenn hafa sumir hverjir fengið alvarlegan snert af slíkri sýkingu eins og slepjuleg ummæli þeirra á upptrekktum hátíðastundum hafa oft og tíðum borið með sér !

 

Íslendingar hafa svo sem vitað er, stundum fengið hástemmt hrós frá bandarískum stjórnvöldum fyrir afskap-lega mikla þægð. Við erum sagðir vera vinaþjóð, jafnvel staðföst vinaþjóð, og það hefur komið fyrir að sjálfur Bandaríkjaforseti hafi tekið á móti íslenskum ráðamönnum með brosi á vör, um leið og hann hefur viðrað hundana sína. Það er líklega ekki ónýtt að fá að njóta slíkrar náðar, svo maður tali nú ekki um viðurkenninguna sem í henni felst, hjá heimsdrottnum hinnar algóðu forsjónar, sem situr að mati heilaþveginna þægðarskinna í Hvíta húsinu í Washington !

 

Allar þjóðir eru jafnan metnar af öðrum þjóðum á grundvelli dyggða sinna og þeirrar kröfu sem þær dyggðir geta gert til virðingar. Það er hinsvegar ljóst að sú innistæða okkar erlendis hefur rýrnað umtalsvert í seinni tíð, vegna þess sem kalla mætti að sé okkar eigin gildis-felling á dyggðum okkar og sjálfstæðis-legri reisn. Menn geta nefnilega ekki hegðað sér eins og þeir séu einir í heiminum og geti gefið skít í álit annarra, hvernig svo sem þeir hlynna að sínum heimagarði og bregðast eigin dyggðastefnu !

 

Allt hefur nefnilega sitt andstæða mat og tvennt er jafnan til þegar mál eru skoðuð og gerð upp. Stundum er því talað um sumar þjóðir sem alveg heilalausar tagl-hnýtingadruslur bandarískrar heimsvalda-stefnu. Þá er líka vísað til slíkra sem lítilla, leiðitamra þjóða, sem eigi sínar viðkomumála skúffur í einhverjum skáp í bandaríska alríkis stjórnkerfinu, undir tilvísunarorðum sem kunna að vera eitthvað í líkingu við skammstöfunina CPU, sem stendur þá fyrir eitthvað sambærilegt við „Complete Property of USA“ !