,,Útilokunarstjórnmál ?“

 

 

 

 

Oddviti sjálfstæðismanna í Reykjavík talar um útilokunarstjórnmál vegna þess að ekki sé vilji hjá sumum öðrum flokkum til samstarfs við sjálfstæðismenn um myndun meirihluta í borgarstjórn. Það er auðheyrt að blessuð manneskjan er svekkt yfir því að vera þannig, að eigin mati, sniðgengin. En af hverju í ósköpunum eiga trúverðug vinstri öfl að ganga til samstarfs við sjálfstæðisflokkinn – íhaldið í landinu ?

 

Þjónusta af slíku tagi við aðaland-stæðinginn er pólitískur dauðadómur. Það hefur yfirleitt verið þannig og reynst þannig og þannig er eðlilegt að það sé. Örlög Vg og útkoma í síðustu alþingis-kosningum sýndu með skýrum hætti hvernig almenningur lítur á slíka undirlægju þjónustu. Félagshyggja á einfaldlega ekki samleið með sérhags-munaöflum. Almannahagsmunir eiga það ekki heldur !

 

Það er því ekkert um að tala. Meðan íhaldið hélt Reykjavíkurbæ og síðar borg í heljargreipum sérgæskunnar og hyglingar-kerfisins sem henni fylgdi, var ekki talað um útilokunarstjórnmál af fulltrúum þess, vegna þess að þá voru öll völd í helbláum höndum. Þá var hægt að kreista og kúga og fara sínu fram og fólk var svo bælt að það þorði ekki að rísa upp gegn yfirklíkunni !

 

Þegar sú staða var hinsvegar komin upp, að íhaldið hafði misst völd sín og allan meirihluta, sáu menn þar á bæ að nauðsynlegt væri að fá einhvern af hinum til að koma þar til liðs. En það verður aldrei af slíku, nema með því að einhver svíki það sem hann á að standa fyrir. Og hlutverk Júdasar hefur aldrei, eins og dæmin sanna, verið eftirsóknarvert, hvorki í pólitík né öðru !

 

En nú er mikið talað um kvennavald. Ný ríkisstjórn er komin til valda, þriggja flokka stjórn, þar sem viðkomandi flokkar eru allir undir stjórn formanna sem eru konur. Svo er líka að mestu í flokkum þeim sem keppa um völdin í höfuð-borginni !

 

Það má því segja, að stjórnun allrar framvindu í landsmálum sem og borgar-málum ráðist að mestu af því hvernig konur koma til með að standa þar að verkum. Það ætti því væntanlega að mega dæma komandi niðurstöður í þeim efnum konum sem valdamönnum í hag eða ekki, eftir því sem til tekst. Þarna eru því um nokkuð skýr prófmál að ræða varðandi kvennavald !

 

Stjórnun sem fylgir félagshyggjustefnu er auðvitað allt önnur stjórnun en það sem sjálfstæðisflokkurinn býður upp á. Hjá íhaldinu er alltaf dansað eftir pípu viðurkenndra fjármagnsaðila og sérhags-muna þeirra og þar af leiðandi eru almannahagsmunir ekki virtir mikils. Þetta vita allir, þó sumir hafi yfirleitt ekki hátt um það. Að láta ríki og sveitarfélög þjóna einkahagsmunum er, að margra mati, ein þaulæfðasta sérgrein hægri afla víðast hvar !

 

Sjálfstæðisflokkurinn eða íhaldið er í raun ekki venjulegur stjórnmálaflokkur. Þar er um ósvífið hagsmunabandalag að ræða, spillta hyglingarmaskínu sem getur ekki undir neinum kringumstæðum þjónað almennum borgurum þessa lands með heilshugar hætti. Enda er þar alfarið stefnt að valdastöðu sérgæskusjónarmiða og fyrst og síðast sáð fyrir hágróða-uppskeru einkavasanna !

 

Það er því hið eðlilegasta mál, að íhaldið sé utan við alla samninga um manngæskuleg og ærleg heildarsjónarmið varðandi það hvernig stjórnun samfélagsins sé háttað. Það eru ekki nein útilokunarstjórnmál þar að verki, heldur eðlileg afstöðu skilgreining með tilliti til lendingar þeirrar í málum sem að er stefnt. Það er því um grundvallar-skilgreiningu að ræða í því efni. Þar getur því enganveginn farið saman sérgæskufull og spillt varðhundagæsla óþjóðlegra kvótahagsmuna og hagsmunir almennings í þessu landi !

 

Ef meirihluti er fyrir hendi í samfélags-einingu sem vill starfa að hugsjónum félagshyggjunnar og í anda hennar, er íhaldið að sjálfsögðu ekki þar innan vébanda heldur þar fyrir utan. Í þeirri aðgreiningu felast stefnulega séð skýrustu línur sem hægt er að fá fram í stjórnmálum okkar íslensku þjóðar varðandi heildarstjórnun samfélagsins !