Er greiningarhæfni Íslendinga að verða að engu ?

 

 

 

Sumir standa í þeirri bókuðu rétt-trúnaðarmeiningu að þjóðum fari stöðugt fram. Það er líka mikið gert til að halda því að fólki að svo sé. Við Íslendingar þóttumst hér áður fyrr vera vel í stakk búnir til að leggja frjálst mat á hlutina, orðnir fullvalda og engum háðir um skoðanir okkar og skynsemi. En það hefur margt breyst síðustu hundrað árin og sitthvað bendir til að við séum nokkrum tröppum neðar í réttum manngildisstiga nú en við vorum þá !

 

Í fyrsta lagi höfum við algjörlega glatað þessu fullvalda og óháða viðhorfi sem við höfðum þá eða töldum okkur líklega hafa þá. Frá hernámi Breta á landinu 1940 og innleiðingu Natótrúarbragðanna níu árum síðar, höfum við hvorki verið óháð eða fullvalda í neinum skilningi þeirra orða. Síðan þá hefur einhliða áróður dunið á þjóðinni alla daga og nú erum við að langmestu leyti orðin þjóðvillt og vitum ekki nokkurn skapaðan hlut, með raunhæfum hætti, um þjóðleg hugtök eins og fullveldi og sjálfstæði, sem voru þó lengi kjarnaatriði í baráttu okkar gegn útlendu valdi á árunum fyrir fyrra stríð. Við höfum verið áttavillt þjóð í áttatíu ár !

 

Ríkisútvarpið, sem sagt er okkar, og er rekið fyrir skattpeninga okkar, hefur um all langt villuskeið jafnframt verið rekið á styrk frá Evrópusambandinu og útsent fréttaefni verið laumulega kokkað ofan í þjóðina eftir uppskriftum frá Brussel. Þannig að Íslendingar hafa verið stríðaldir á ESB áróðurskássum lengi vel, og þar fyrir utan hefur sú andlega fæða sem þjóðin hefur nærst á, verið Natófengið fræðsluefni, sem hefur líklega verið sérhannað með það fyrir augum að framleiða hugsunarlausa hálfvita úr íslensku hráefni !

 

Það stefnumið virðist líka hafa heppnast að stórum hluta til. Nánast allir sem maður ræðir við, um landsins gagn og nauðsynjar, vitna yfirleitt óspart í fréttir RÚV og þannig óbeint í ESB og þar fyrir utan í Natófréttir. Sjálfstæðar, þjóðlegar, íslenskar skoðanir virðast hvergi til staðar. Heilaþvotturinn virðist allt að því 100%, enda sem fyrr segir, búinn að standa linnulaust í ríflega mannsaldur !

 

Svo hvar erum við Íslendingar þá staddir á þjóðakortinu ? Erum við kannski ekki skráðir þar lengur með neinum þjóðlegum hætti ? Erum við kannski bara skilgreindir sem ómerkingar og taglhnýtingar, eða einhverskonar villuhópur sem hefur verið bókaður sem viðhengi og tengistykki við miklu stærri mengi um langt skeið ? Það skyldi þó aldrei vera ?

 

Það er eiginlega meira en skrítið, að tilheyra þjóð sem telur sig eiga og reka sjálfstætt Ríkisútvarp, sem er samt styrk-þegi útlends valds, sem margir telja að sé á græðgishöttum eftir auðlindum okkar. Sú var tíðin að ég var mikill stuðnings-maður RÚV, en þá var útvarpið almennt talið þjóðlegt sem slíkt og líklega tiltölulega heiðarlegur fjölmiðill. En síðan eru liðin mörg ár - og að minni hyggju - með miklu bakslagi í þjóðlegum málum sjálfsvirðingar og sjálfstæðis. Nú vil ég ekki sjá RÚV og hlusta tæpast á það eins og það er orðið. Andinn þar virðist hreint ekki íslenskur lengur !

 

En ég þekki marga menn, fullt af ágætum mönnum, sem ég hef lært að meta á margan hátt eftir langtíma kynni, en þeir virðast gleypa við öllu frá RÚV eins og útvarpið sé enn í alla staði gamla, góða Gufan okkar. Það er sífellt vitnað í þetta og hitt sem hafi komið í fréttum ! Fréttum hvaðan ? Fréttum frá Brussel og Nató ! Við erum mötuð margsinnis á dag á áróðursefni sem á ekkert skylt við heiðarlegan fréttaflutning og flestir virðast bara sáttir við það. Þjóðin okkar er alin á lygum daginn út og inn !

 

Fréttamaður RÚV, staðsettur í Kiyv, virðist til dæmis vera Volodimír Selenski. Hann er nánast látinn þusa í hverjum einasta fréttatíma RÚV um málin og þar með á inntak fréttanna og sönn upplýsingaöflun víst að vera fengin, punktur og basta ! Einu sinni var talið til sannyrða á Íslandi hið velþekkta spakmæli:,, Sjaldan veldur einn þá tveir deila !“ En nú þegar deilur eða stríð eru í gangi, fáum við bara fréttir frá öðrum aðilanum og það beint í æð. RÚV virðist þjóna með þeim vægast sagt vafasama hætti á fullu og hverjir eru húsbændurnir ?

 

Slíkt ætti nú ekki að vera boðlegt sæmilega upplýstu fólki. Svo ég hef farið að velta því fyrir mér í seinni tíð, hvað djúpt við Íslendingar séum eiginlega sokknir í ófrelsið ? Hvernig skyldi greindarstigi okkar vera háttað á síðustu og verstu tímum, höfum við gengið til góðs, götuna fram eftir veg o.s.frv. ? Mér finnst að við þurfum að fara að gæta betur að andlegu heilsufari okkar !

 

Þessvegna meðal annars finnst mér ekkert óeðlilegt við fyrirsögn þessa pistils, mér virðist hún eiga fullan rétt á sér. Mér finnst gert lítið úr skynsemi okkar sem þjóðar og stundum hreinlega látið eins og hún sé engin til. Það er vont að upplifa þá tilfinningu sem því fylgir. Ég hef því undanfarin ár, satt best að segja, haft vaxandi áhyggjur af dómgreindarlegri stöðu okkar Íslendinga, jafnt sem þjóðar og einstaklinga og lái mér það hver sem vill !