Líklega það versta sem minningu Washingtons hefur verið gert !

 

 

 

Það efast varla neinn um það að George Washington hafi verið mætur maður. Flest bendir til þess að hann hafi verið samviskusamur og heiðarlegur maður, trúr og skyldurækinn í störfum sínum í hvívetna. Kveðjuræða hans þegar hann hvarf frá forsetaembættinu er slík, að hefðu Bandaríkin metið hana og haft hana að grundvelli stefnu sinnar gagnvart umheiminum, væri áreiðanlega öðruvísi um að litast í heiminum í dag og miklu betra !

 

George Washington er eitt af þeim mikilmennum sem 18. öldin gaf mannkyninu. Og þau voru hreint ekki svo fá. En margt fer öðruvísi en ætlað er. Sá mesti heiður sem sýna átti Washington, af hálfu eigin þjóðar, hefur fyrir alllöngu breyst í andstæðu sína. Hin nýja höfuðborg ríkjabandalagsins sem verið var að reisa, var því miður nefnd eftir honum !

 

 

Það er aldrei gott þegar menn eru hafnir upp á stalla og byrjað að dýrka þá. Það er sama hver er í þeim efnum, hvort sem talað er um Abraham Lincoln, Thomas Jefferson eða George Washington; hvort sem talað er um Pétur mikla, Vladimir Lenin eða Josef Stalin; hvort sem talað er um Marlborough, Wellington eða Churchill, Lúðvík XIV, Napóleon eða de Gaulle – eða aðra !

 

Allt voru þetta menn en ekki guðir. Þeir voru breyskir og brutu af sér, misjafnlega mikið þó, en enginn þeirra hefði átt að vera hafinn á stall eða smurður til varðveislu eða lagður til hvílu í einhverju stærðarinnar grafhýsi. Ljóst er að sumum þeirra hefði ekki verið nein þægð í slíku. Látinn leiðtogi er iðulega notaður af eftirmanni sínum og valdaklíku hans í áróðursskyni, en öll slík upphafning er viðbjóður og siðferðileg afvegaleiðing sem ætti hvergi að sjást eða líðast. Í allri manndýrkun felast margvíslegar tál-snörur sem spilla dómgreind og heilbrigðri afstöðu til manna og málefna !

 

En það er víst sama hver þjóðin er, þegar hégóminn er annarsvegar. Jafnvel á Íslandi eru svo stórir og miklir steinar á gröfum stórkaupmanna, bankastjóra og annarra peningamanna, að það gæti hugsanlega orðið þeim til fyrirstöðu á hinum efsta degi. Arfleifð manna felst ekki í jarðneskum leifum þeirra og enn síður í þeirri efnishyggju sem þeir líklega lifðu eftir. Arfleifð þeirra er það sem lifir áfram með þjóðum þeirra eftir þeirra dag og ekki síst ef það fær að ávaxta sig til góðs. Í því er hin sanna arfleifð fólgin og aðeins þannig getur hún orðið til blessunar í lífi annarra !

 

Það er dapurleg staðreynd, að í augum umheimsins er Washington valdið löngu orðið illræmt svo ekki sé meira sagt. ,,Það grær ekkert gott í Washington“ er víða sagt í fullvissu þeirra orða.

,, Pentagon er púðurtunna heimsins“ er líka sagt á okkar dögum. Sú arfleifð sem kennd er við George Washington er ógn í augum fjölmargra þjóða þessa heims, og margar eru þær þjóðir sem hafa orðið fórnarlömb þess valds með hræðilegum hætti, ekki síst á síðustu árum. Washington er því orðið alræmt nafn á heimsvísu, þó maðurinn sem höfuðborg Bandaríkjanna er kennd við, hafi vissulega verið ágætur maður !

 

Svona illa er hægt að halda á málum, að minningarmörk snúast alveg við og glata ætlaðri góðri merkingu. Slík hörmungar útkoma er eitthvað sem fyrsti forseti Bandaríkjanna George Washington á alls ekki skilið og hefði aldrei átt að vera talin arfleifð hans í augum umheimsins. Stefnu hans var hinsvegar ekki fylgt, eftir dauða hans af hans eigin ríki, og afleiðingarnar hafa orðið algjör hryllingur á heimsvísu. Þeirri ógæfu Bandaríkjanna og heimsins alls verður ekki breytt héðan af, enda líklega skammt til endalokanna !