Siðlausar siðvenjur Vesturlanda !

 

 

Þeir eru margir, tauhálsarnir og flibbadúarnir á Vesturlöndum, sem hafa blóð á höndum, hafa lagt sitt af mörkum til múgmorða í öðrum löndum. Slíkir morðingjar þykja ekkert tiltökumál í vestrænum menningarlöndum. Þeir njóta þar valda og virðingar og hafa lengi gert. En hverskonar siðmenningarmat liggur þar að baki ? Hvaða réttlætisgildi felst í því að slíkum morðingjum sé hossað hátt í þeim þjóðfélögum sem hafa lengst af talið sig öðrum fremri ?

 

Það er engin siðmenningarhugsun fólgin í þeim veruleika og þaðan af síður eitthvert réttlætisgildi. Þar er bara til staðar hin gamla rómverska afskræming þess hvort-tveggja sem aldrei hefur verið unnt að aka á bug vegna viðvarandi spillingarafla álfunnar yfir allan þennan tíma. Öll saga Evrópu er í raun saga um hyllingu á blóðugum morðingjum öld af öld. Þar hefur aldrei verið neitt hreint til í stjórnarfari frá upphafi vega og er ekki og verður líklega seint. Það liggur í hlutarins eðli hvaða lyktir sú saga fær !

 

Evrópa mun fara afgerandi niður í Sögunni í fyllingu síns örlagatíma, og hljóta þar harðasta dóm sem nokkur heimsálfa mun fá fyrir glæpi og siðlaust framferði frá öld til aldar. Þar gildir það lögmál, að þeim sem mikið hefur verið gefið, verður líka mikið heimtað af, og Evrópa hefði átt að fara miklu betur með sitt pund. Það kemur alltaf að skuldadögum og miðstjórnar-kastalinn í Brussel á ekkert fyrir sér annað en að hrynja. Hann er tímaskekkja sem á sér enga stoð í þeim veruleika sem ríki nútímans standa frammi fyrir. Hann mun því molna niður á næstu árum !

 

Hvernig stendur annars á því að siðlaus lífstjáning Evrópu hefur aukist, að heita má, jafnt og þétt, líklega frá því um miðja nítjándu öldina ? Auðvitað var evrópskt siðleysi til staðar áður, en frá 1850 eða þar um bil, hefur það sífellt aukist og ekkert lát orðið þar á. Það er víst alltaf hægt að sökkva dýpra. Og mest hefur siðleysið yfirleitt verið í efstu lögum þjóðfélagsgerðarinnar. Flestallir evrópskir leiðtogar á þessu tímabili hafa verið afar sjálfhverfir og athyglissjúkir menn og fæstir þeirra orðið þjóðum sínum til gæfu. Sé farið vestur um haf er myndin litið betri, enda fyrirmyndin fengin frá Evrópu !

 

Sagt hefur verið að Alice dóttir Theodores Roosevelts hafi eitt sinn sagt um föður sinn : ,,Ef það er skírn vill pabbi helst vera barnið, ef það er brúðkaup vill hann helst vera brúðurin, ef það er jarðarför vill hann helst vera líkið !“ Undir þetta gæti Donald Trump örugglega tekið fyrir sína parta og býsna margir evrópskir forustumenn líka !

 

Sumir menn verða alltaf að vera aðalnúmerið þar sem þeir eru. Það sýnir best hvað sjálf þeirra er óskaplega viðkvæmt og vandmeðfarið. Minnimáttar-kenndin sem þjakar þá sífellt innvortis, krefst stöðugrar meðgjafar af hálfu annarra, svo þeim haldist á trú sinni fyrir eigin mikilleika. En hver er þá mikilleikinn þegar allt kemur til alls og er hann einhver ?

 

Það hlýtur að vera erfitt fyrir slíka menn að lifa, því líf þeirra getur aldrei verið í eðlilegu fari eða haldist þar. Til þess eru brotalamirnar í sálarlífinu allt of miklar. Svo hverfa þeir einn daginn þegar dauðinn sækir þá eins og aðra. Þá verða þeir bara ofmetið nafn í Sögunni með öllum sínum mistökum og rangindum. Og þegar slíkir menn fara svo að verða dýrkaðir, leiðir það að sjálfsögðu til þess að siðleg viðmið hrökkva niður á við. Og eftir því sem þau verða lægri, opnast fleiri leiðir fyrir slíka menn, og jafnvel enn verri menn, til að komast í dýrlingahópinn !

 

Þetta er meðal annars skýringin á því hvað siðferði hefur hrakað í Evrópu og reyndar um allan heim. Það verður að lækka persónulegar hæfniskröfur í siðferði sem og öðrum góðum gildum, því það eru engir menn lengur til staðar nógu frambærilegir til að mæta þeim eins og þær voru. Blekkingarþörfin eykst eftir því sem lakar er á málum haldið. Við Íslendingar þurfum ekki að fara langt til að gera okkur grein fyrir samfélagslegum hliðstæðum, fyrir óæskileg áhrif utan úr heimi. Svo miklar kröfur er nú hin mjög svo öfugsnúna menningarbylting Vestur-landa farin að gera hérlendis !

 

Þar má til dæmis hugleiða stöðu íslenskrar sjómennsku eftir að kvótakerfið kom til sögunnar. Það er nánast hætt að heiðra sjómenn á Sjómannadaginn eins og áður var. Sennilega eru engir taldir þar gjaldgengir lengur til heiðursstöðu. Kvótakerfið kallar ekki eftir íslenskri sjómannastétt eins og hún var. Þar eru viðmiðin gjörbreytt frá fyrri tíð og öll gildi lægri en þau voru, og æ fleiri álíta að kvótakerfið sjálft kalli ekki heldur eftir neinum heiðri !

 

Og Sjómannadagurinn okkar gamalfrægi, virðist nú að verða lítið annað en innanpíkubleikur bæjarhátíðardagur víða á landsbyggðinni. Þar virðist ekki neitt sjómannaráð lengur í forsvari fyrir hefðbundin gildi dagsins, heldur miklu frekar eitthvert kvennaráð og þá sennilega samkvæmt kröfum tíðarandans. Og hvaða tíðarandi er það ? Er það tíðarandinn sem er að fara með öll heilbrigð viðmið og allt eðlilegt siðferði til fjandans ?

 

Allt virðist í breyttu fari og Gustur og Gola, sögufrægu róðrarbátarnir okkar hér á Skagaströnd, sjómannadagsbátarnir okkar frá 1948, fá nú að grotna niður þar sem þeir liggja, vegna þess að meðferðin á þeim hefur orðið slík á síðustu árum, að það er sagt að það borgi sig ekki lengur að gera við þá og halda þeim við. Þannig er auðvitað hægt að fara með alla hluti, einkum og sér í lagi og ekki síst þar sem staðlæg menning virðist ekki varin eða metin neins !

 

Svo nú eru sögulausir bátar bara fengnir að láni frá Sauðárkróki, eins og staða þessara mála er í dag, en enginn veit hver hún kemur til með að verða, þegar enginn á Skagaströnd kann áralagið lengur, og líklega er ekki langt í það. Nú eiga nefnilega allir að lifa á því lofti sem aðrir anda frá sér og það á að nægja þeim að tíðarandatali tómhyggjunnar til vaxtar og viðgangs – í öllu !

 

Slíka steinaldarspeki prédika nýju menningarstaðlarnir, sem reyndar eru komnir fast að lággildum en geta þó vafalaust enn lækkað, ef rangsnúinn tíðarandi krefst þess. Hinar siðlausu siðvenjur virðast blómstra í ónáttúrulegu veldi sínu um allan hinn vestræna heim, og jafnvel blessunin hún Skagaströnd litla fær að finna fyrir sálarlausu áhrifavaldi þeirra, sem engan og ekkert bætir !