Afneitun á íslenskum fjölbreytileika !

 

 

 

Íslandssagan frá landnámsöld hefur sýnt að það vantaði aldrei fjölbreytileika í mannlífið í þessu landi. Það var alltaf nóg um fjölbreytilega persónuleika innan þjóðarheildarinnar og sveitir landsins lögðu þá stöðugt til, nánast frá hverjum bæ. Það þurfti því ekki að fara að dæla allra handa liði frá útlöndum inn í landið til að skapa fjölbreytileika, eins og gjarnan er talað um á óþjóðlegum forsendum af óþjóðlegu liði á síðustu árum !

 

Það mættu margir líta til Svíþjóðar þegar hugleitt er á hvaða leið innflytjendamál eru hér á Íslandi. Glæpir hafa stórlega vaxið í borgum Svía við stjórnlausan innflutning fólks sem ætlaði sér aldrei að aðlagast sænsku samfélagi. Það kom til að taka til sín en ekki til að gefa af sér. Sums staðar takast harðsvíraðir glæpa-hópar þar á og morð eru hreint ekki orðin fátíð í gömlu jafnaðarmannaparadísinni. Reykjavík virðist sannarlega á hliðstæðri ofbeldis-vegferð í okkar landi og yfir-völdin hér virðast gjörsamlega ófær um að glíma við vandann og neita jafnvel að horfast í augu við hann og halda víst að hann hætti þá að vera til !

 

Samfylkingarákallið eftir stöðugt meiri fjölbreytileika í íslensku samfélagi er ekkert nema áróður og lygi. Þeir sem æpa eftir slíku, eru ekki að hugsa um farsæld íslensks samfélags, það eitt er víst. Glæpatíðnin í höfuðborginni virðist orðin slík að lögreglan sé hreinlega orðin ráðþrota gagnvart aðstæðum, eins og lögreglan var orðin í Svíþjóð. Þessvegna hafa Svíar líklega skriðið inn í Nató. Þeir sáu, þó allt of seint væri, að þeir réðu ekki lengur við sín sjálfsköpuðu vandræði og flýðu frá sögu sinni inn í blóði drifið hernaðarbandalag. Flýðu frá stríði á heimaslóðum inn í möguleika miklu stærra stríðs !

 

Þannig kvöddu Svíar hlutleysi sitt og meira en tveggja alda stríðslausa fortíð. Meiri vesaldóm hefur engin Evrópuþjóð sýnt á síðari tímum. En fávitalegt fordæmi sænsku kratanna er samt á fullum eftiröpunarvegi stjórnvalda hérlendis, enda hefur ekkert íslenskt stjórnmálaafl verið með nokkra glóru í þessum málum um langt skeið, og heimskan ein verið höfð þar að leiðarljósi. Ísland á heldur enga leiðtoga til að gera góða hluti, því stjórnkerfið virðist bara virka prívat og persónulega og sum ráðuneytin eru líklega þegar, andlega talað, búin að flytja sig til Brussel. Fjölbreytnin þar þykir svo dásamleg í sínu kratíska samhengi !

 

Sjálfstortímingarstefna hinna íslensku yfirvalda í innflytjendamálum virðist orðin slík að ekkert geti þar orðið til bjargar. Sama vitleysan og steypti öllu í þrot í Svíþjóð í þessum málaflokki, er í fullum gangi hér og óaðlögunarhæft fólk virðist flæða inn í landið í hundruðatali ár hvert. Ávísunin á ófrið í landinu á komandi árum stækkar þar með stöðugt og yfirvöldin virðast hreinlega loka augunum fyrir vaxandi hættum veru-leikans í þessum efnum. Það vantar hér alla þjóðlega vörn !

 

Fjölbreytileiki múslimalanda er sýnilega miklu eftirsóknarverðari í augum heims-borgaralegra Íslendinga á höfuðborgar-svæðinu  en þjóðlegur fjölbreytileiki hins íslenska mannlífs. Þar kemur líklega til hin ótrúlega uppskáldaða  víðsýni sem á víst að einkenna samfylkingarlega Evrabíusinna umfram aðra. Það er hinsvegar mjög lítið mál að kaffæra allt sem íslenskt er í þessu landi, og með sameinuðu átaki óþjóðlegra afla í landinu er líklegt að það takist á næstu áratugum !

 

Enda virðist fjármagn ríkisins og þjóðarinnar óspart notað til þess að koma allra handa útlendingum hér sem best fyrir, oft á afgerandi kostnað þeirra sem fyrir eru. Það mætti stundum halda, að það væri verið að búa til fullar forsendur fyrir borgarastyrjöld á Íslandi í komandi framtíð !