Undir alveldi ,,Sölunefndar þjóðarlífseigna“ !

 

 

Það er sjaldan talað um föðurlandssvik og föðurlandssvikara á Íslandi. Það er eins og hugtakið hafi aldrei náð að mæta neinum skilningsneistum hérlendis. Ef það sem aðrar þjóðir myndu telja föðurlandssvik kæmi fram í einhverri mynd hér, yrði líklega bara talað um sjálfsbjargar-viðleitni, eitthvað álíka og fyrri tíðar sauðaþjófnað. Það virðist þannig vera skoðun margra, að það sem eigi við aðrar þjóðir, geti alls ekki undir neinum kringumstæðum átt við Íslendinga. Hér gildi allt önnur viðmið á öllum sviðum !

 

Jafnvel höfðingjarnir á Sturlungaöld, sem voru orðnir hirðmenn Hákonar gamla Noregskonungs, töldu sig áreiðanlega ekki hafa framið nein föðurlandssvik, jafnvel ekki eftir örlagadóminn 1262. Þeir töldu sig öllu heldur hafa tryggt hagsmuni ætta sinna með þjónustu sinni við hið erlenda konungsvald og það skipti höfuðmáli í þeirra augum. Að svíkja landið sitt og þjóðveldið var hreint aukaatriði í því sambandi !

 

Nú virðumst við hafa samskonar menn í svipaðri stöðu hér í landinu okkar. Það eru þeir sem gerst hafa hirðmenn Evrópusambandsins. Það eru þeir sem leggja allan hug á það í dag, að koma íslenskri þjóð, íslensku sjálfstæði og íslensku þjóðfrelsi undir erlent vald. Og hvað skyldi þeim ganga til ? Þeir vonast sennilega eftir dúsum og bitlingum, eins og hirðmanna er jafnan siður. Það virðist enginn hörgull á þeim sem þannig láta !

 

Þjóðhollusta er slíkum mönnum ekki gefin og verknaður eins og föðurlandssvik er ekki til í þeirra útreikningum, og kannski heldur ekki til sem hugtak í landinu. Hvernig í ósköpunum fórum við annars að því að verða sjálfstæð þjóð, að vinna fullveldi okkur til handa ? Það hlýtur að hafa verið hreint kraftaverk á sínum tíma. En líklega er skýringin sú, að þjóðin hefur þá verið með býsna margt á hreinu sem nú virðist vera týnt og tröllum gefið !

 

Sérgæskufull viðhorf Íslendinga hafa magnast með ólíkindum á síðari tímum. Upp úr 1980, með frjálshyggju, markaðsvæðingu og óheft auðvald að vopnum, virðist hafa verið gengið með köldu blóði til þess verks að slátra allri félagshyggju í landinu. Og jafnframt að koma þeim miklu verðmætum sem félagshyggjan var búin að skapa í þágu þjóðarinnar, í hendur einstaklinga með réttan pólitískan lit og bakgrunn. Það var ekki sama hver átti þar í hlut. Ræningjar láta aldrei ránsfeng sinn fara í hendur óverðugra !

 

Og þeir sem stálu þjóðareignum þá og síðar kunnu til verka, innan kerfis sem utan. Og fjölmargar munu þær hafa verið sálirnar sem fylgdu með í þeim illu gjörningum glæpskunnar sem þá áttu sér stað, líklega keyptar að fullu frá öllu réttu og siðlegu framferði fyrir lífstíð.

 

Glatast mennt í málum hér,

magnast sálarvoði.

Margur týnir sjálfum sér,

sjái hann nóg í boði.

 

Mammon skilar aldrei neinu af því sem hann stelur, hvorki sálum né fjármagni. Föðurlandssvik eru ekki marktæk í hans ríki. Allt hefur þar sitt verð og þar sem verðmiði er ekki hafður uppi við, þar er því stolið sem sóst er eftir. Það er því búið að bregðast flestum ef ekki öllum þeim hugsjónum sem byggðu upp almenna íslenska velferð hér á árum áður. Öllum ágóða var stolið frá þjóðinni og honum stýrt í einkavasana eins og gert hefur verið víða annars staðar. Í því var engin íslensk sérstaða sett upp !

 

Lífskjör venjulegs fólks á Íslandi munu vafalaust verða þvinguð niður á komandi árum, af þeim samviskulausa peningaaðli sem hér virðist vera hyglað kerfislega í öllum efnum. Þeirri blóðsuguklíku sem vill stöðugt heimta til sín öll verðmæti sem sköpuð eru af almennu launafólki í þessu landi, án nokkurrar aðkomu ærlegra viðhorfa, réttlætissjónarmiða eða gildis-hreinna mannréttinda !

 

Barátta sem var talin unnin fyrir almenna lífshagsmuni íslensku þjóðarinnar fyrir mannsaldri, mun því halda áfram um ókomna tíð, þar til ránsfengur sérgæsku-aflanna verður endurheimtur í réttar hendur og íslenska þjóðin fær á fullum forsendum að njóta þess sem hún á !