Erum við undirlægjuþjóð allrar fávisku ?

 

 

Það er hvimleiður annmarki á mörgum núlifandi mönnum, að þeir virðast vilja afmarka sitt æviskeið sem einhvern sérstakan kafla í mannkynssögunni. Þetta virðist einkum eiga við svokallað mennta-fólk. Þar er líka sjálfselskan og egóið mun meira en hjá öllu venjulegu fólki. En staðreynd mála er og verður sú, að sagan er og verður alltaf samtengd liðnum tíma, og núlifandi fólk er í mörgu nú sem fyrr, að gjalda fyrir afglöp fyrri tíðar valdamanna !

 

Valdastofnanir Íslands í núinu virðast engu betri en valdastofnanir í okkar nágrannalöndum. Þar virðast menn fyrst og fremst vera áskrifendur að kaupinu sínu og allir forðast að rugga bátnum. Það má engan styggja og sannleikurinn er því sjaldnast sagður. Hann fer oftast verr í menn, einkum þó reikula ráðamenn, en allar þær lygar sem hrúgað er upp til að fegra mynd sem þegar er fyrir löngu orðin ógeðslegur veruleiki. Við höfum all lengi búið við slappa ráðamenn sem virðast ekki hafa neinar sjálfstæðar skoðanir, þeir eru reikulir og tvístígandi og virðast ekki hugsa um neitt annað en að hanga sem lengst við völd. Þeir eru oftast óhæfir sem ráðamenn og haldast eingöngu við vegna pólitískrar spillingar !

 

Til þess að geta fylgt því persónuvildar takmarki sínu að haldast við völd, virðast þeir flestir reiðubúnir til að gera allskyns málamiðlunar samninga, sem jafnvel úthýsa því sem ætti að vera kjölfestumál í þjóðlegum sjálfstæðismálum okkar Íslendinga. Það er búið að gera svo mörg mistök í samskiptum við Brusselvaldið að sú hrollvekja gæti líklega varla hafa gerst annarsstaðar en hér !

 

Það þýðir á mannamáli, að allt, bókstaflega allt, er á hverfanda hveli í sögulegu samhengi í okkar þjóðfrelsis-málum. Og svo virðast íslensk stjórnvöld, sama hvaða flokkar teljast við völd, einhuga í því að moka hér inn í landið fólki í þúsundatali, sem aldrei mun telja sig til Íslendinga og flest er í rauninni enganveginn aðlögunarhæft fyrir okkar sýn á manngildið !

 

Það er ljóst að fólk sem kemur frá stríðshrjáðum löndum og hefur búið við hörmungar stríðs, jafnvel árum saman, þarfnast mikillar eftirfylgdar, hjúkrunar og aðhlynningar til lengri tíma. Það hefur orðið fyrir miklum ástvinamissi og allskyns ofbeldi, líkamlegu sem andlegu, svo þar er ekki lengur um heilbrigt fólk að ræða. Veruleikaskyn þess er brenglað og samfélagshugsunin tæp. Það er skaddað fólk sem nær sér jafnvel aldrei aftur !

 

Það er gífurlega kostnaðarsamt að taka við fólki af þessu tagi. Og við höfum ekki einu sinni ráðið við vandann sem fyrir var. Á Ísland að vera hjúkrunarstöð fyrir allan heiminn ? Hvernig á það að geta orðið ? Heilbrigðiskerfi okkar er á hliðinni og hefur ekki verið almennilega fært um að sinna skyldum sínum við eigin þjóð, og það megnar því enganveginn að mæta þessari sködduðu viðbót og hún getur því aldrei fengið frambærilega þjónustu hér !

 

Enginn getur þjónað tveimur herrum er gömul sögn, og heilbrigðiskerfið okkar ekki heldur. Helmingur þess þjónar kannski ríkinu og félagslegum skyldum sem hvíla á borðum þess, en hinn helmingurinn þjónar kannski Mammon og úthugsuðum, gróðahyggju sjónarmiðum einkavæðingar. Svo heilbrigðiskerfið okkar er að nokkru leyti lamað og meginástæða þeirrar félagslegu fötlunar er líklega peningagræðgin í tíðarandanum og harðsvíruð og egóstýrð sóknarástríða margra aðila í kerfinu eftir draumóra-kenndu glæsilífi við efnalegar allsnægtir !

 

Ísland getur ekki tekið að sér að vera samviska heimsins. Okkar litla þjóð getur ekki axlað afleiðingarnar af glæpum miklu stærri þjóða. Versta skref íslenskrar stjórnmálasögu var inngangan í Nató. Við áttum aldrei og hvergi að láta blanda okkur í stórveldatogstreytuna. Og nú sitjum við í hrikalegri spennitreyju fyrri afglapa, fjötraðir í bak og fyrir, af viðvarandi fordæmingarvaldi pólitísks glæps frá 1949 !

 

Þannig er nú komið fyrir okkur Íslendingum og hin fyrri sókn okkar til velmegunar og mannsæmandi kjara, er smám saman að breytast í andstyggilegt öfugmæli. Þeir sem ráða hér mestu, eins og sakir standa, tilheyra arðránsöflum sem hafa sölsað undir sig efnahagslegan grundvöll okkar sem þjóðar, og hafa aldrei stefnt að neinum ávinningsmálum í þágu íslenskar alþýðu eða annarra sem látnir eru þjást svo öðrum geti liðið vel. Þar eru menn samherjar í því einu, að arðræna þessa þjóð sem mest og láta ríkið þjóna sér takmarkalaust á kostnað almennra þegna samfélagsins !

 

Þjóð sem getur ekki varið eigin þegna gegn slíku ofríki samvisku og sálarlausra arðræningja, ætti ekki að búa við stjórnvöld sem hafa land okkar galopið fyrir innflytjendum, sem gera lítið annað en að margfalda þann vanda sem við þarf að glíma og éta upp alla fyrri velmegun okkar og meira til. Við erum komin fram á ystu brún feigðarbjargsins og þar undir byltast bara brotsjóir heljar. Allt virðist benda til þess að sömu stefnu verði haldið – niður í hyldýpið !