Um golfvallarbraut við ysta sæ !

Sveitarfélagið Skagaströnd er menningarpláss ! Það er meira að segja stórmenningarpláss ! Hér dvelja tugir listamanna af ótal þjóðernum árið um kring og njóta fyrirgreiðslu hinna miklu menningarafla sem hér valda stöðugt grípandi gjörningum. Hér er sköpunarkraftur í algleymingi, hér er næstum allt sem þarf til að hlynna að hámarksvæðingu hæfileika fólks í fyrsta klassa !

En þegar svo mikið er fengið, geta litlir hnökrar orðið stórir. Þegar eitthvað vantar á fullkomleikann, sama hvað lítið það er, getur það spillt samhljómi hinnar æðstu samstillingar svo um munar, verið eins og óþolandi steinvala undir il í glæsifögrum skó. Og þegar þannig stendur á, verður að bregðast hart við svo að öll hljómkviða aðal og yfir lífsins verði ekki fölsk og fráhrindandi og fjarri öllum samhljómi. Ekkert má sundra samstillingunni !

Svo er mál með vexti að allt að því heimsfrægur golfvöllur er rétt fyrir utan hámenningarkauptúnið Skagaströnd. Völlurinn er mikilvægur hluti af þeirri paradís sem staðlægir ráðamenn hafa komið sér upp á síðustu árum fyrir sig og sína hirð. Og þarna er sannarlega ekki um neinn venjulegan völl að ræða. Það hefur verið annast um hann af óvenjulegri alúð og einstakri natni. Sjálfur oddvitinn slær hann þegar myndatökumaður er viðlátinn og allt hefur verið gert til að kalla fram náttúrulegan fullnægingarsjarma þarna á þessum annálaða G bletti !

Sjálfur Eisenhower Bandaríkjaforseti sem var mikill golfmaður, hefði áreiðanlega orðið yfir sig hrifinn af þessum velli og gaman hefði verið ef hann hefði getað komið hér og horft upp á alla dýrðina. En það er auðvitað út í hött að tala um slíkt, því karlinn er löngu dauður og þar af leiðandi hættur að leika golf. Þessvegna geta bæjaryfirvöld ekki boðið honum hingað eins og sendiherranum í fyrra. Það eru að vísu til nógir peningar hjá sveitarfélaginu Skagaströnd en ekki samt í þeim mæli að hægt sé að vekja menn til lífs sem dauðir eru og þar dugir ekki einu sinni hitaveitukraftur til eða 180 milljónir af almannafé !

En þótt golfvöllurinn sé og hafi verið góður og sé frægður um allan heim af listrænum Íslandsvinum Hámenningarsveitarfélagsins Skagastrandar, hefur samt verið sá hnökri á þræði gæðanna þar að ekki verður lengur við það unað. Þegar golfstraumurinn hefur legið út á völlinn hefur þurft að þeysa á eðalvögnunum nokkurn spotta -  á vægast sagt grófum malarvegi !

Að hugsa sér að mönnum og það engum smámönnum skuli hafa verið boðið upp á slíkt ! Það er náttúrulega alvarlegt mál og engum til sóma. Átti sveitarstjórn til dæmis að bjóða sendiherrum erlendra ríkja í golf við slíkar aðstæður ? Áttu skrifstofuþrælkaðir tauhálsar ekki að komast út í golfvallarnáttúruna nema í gegnum hraun og holur ?

Og þarna var sosum ekki um stórt mál að ræða - aðeins skitna 3,4 kílómetra !

Þessu varð skiljanlega að kippa í lag hið snarasta. Þessar aðstæður voru auðvitað til vansæmdar fyrir hámenningarplássið  og svei mér þá ef ekki bara fyrir landið allt og þjóðina með !

Og svo var allt sett í gang. Togað í alla spotta í kerfinu og gangverkið látið enduróma neyðarkall frá norðurskauti. Það varð að tryggja að oddvitinn, sveitarstjórinn, menningarvitarnir og hirðin öll, að fíflunum meðtöldum, kæmist hér eftir út á golfvöll og það eftir glæsibraut !

Það hefur löngum verið vitað að yfirstjórnarmenn víðasthvar geta orðið hitasóttarveikir á skifstofum sínum og alteknir af leiðindaköstum, en hvaða meðal er þá betra en að geta brugðið sér í golf ?

Og menn þurfa að geta greint á milli algerrar nauðsynjar og takmarkaðrar nauðsynjar !

Einhver nefndi það við ráðamann hér, að það væri tilvalið þegar öll tæki væru komin á staðinn, að leggja góðan veg eitthvað út eftir Skaganum til að bæta samgönguaðstæður fólks þar og auðvelda umferðina fyrir Skagann ? Eina svarið sem viðkomandi fékk var : „ Er þetta fólk eitthvað í golfi" ?

Það tala sumir líka um erfiðar þjóðfélagsaðstæður, en hvað er það þegar heill og heiður eins þýðingarmesta hóps samfélagsins er í veði, hámenningarklassans á Skagaströnd ?

Þó að það þurfi að lagfæra eitthvað til málamynda skuldastöðuna hjá aumingjum landsins, sem eru reyndar um 85% af þjóðinni, er það mál sem má bíða. Vegagerðin hefur fundið aura sem duga til að gera þessa 3,4 kílómetra þannig úr garði að enginn Íslendingur þurfi að skammast sín fyrir þá og það er kjarni málsins. Þeir peningar eru ekki teknir frá neinum og engum kemur því neitt við hvað gert er við þá og í hvað er betra að nota þá en einmitt þetta þjóðþrifamál ?

Stærðfræðilegar mælingar hafa sýnt nákvæmlega hvar beri að ljúka brautinni svo að öruggt sé að steinkast af malarveginum fyrir utan skemmi ekki farkosti sem eingöngu eru á leið út á golfvöll. Ávinningurinn af fullnaðarfrágangi vegarspottans er talinn ótvíræður, betri heilsa ráðamanna og geðsveiflur þar innan hættumarka !

Svo senn verður hægt að blússa á eðalvögnum beint í golfið, eftir eggsléttri glæsibraut, og sennilega verður það um svipað leyti og hagstaða íslenska ríkisins verður endanlega bókuð í ruslflokki !

Það er alltaf munur að menningunni !