Samgæska og sérgæska !

Illgresi mannlífsins er sérgæskan og hún setti snemma upp ölturu sín í alls konar forréttindaklíkum hér áður fyrr. Þær klíkur urðu síðan útungunarstöðvar þeirra hægri flokka sem samtíminn þekkir. Hvar skyldi nú upphafið vera að því fyrirbæri mannlífsins sem síðar varð þekkt undir nafninu aðalsmenn, hvernig skyldi sú aðgreining hafa komið til að sumir ættu að vera öðrum æðri og aðrir ættu að þjóna þeim ?

Því sú var nú tíðin að menn voru bara menn, af sama upphafsmeiði,en ekki aðalsmenn og ófrjálsir menn, ekki forréttindalið annarsvegar og þrælar hinsvegar. Sú hugsun að finna sig öðrum æðri mun fyrst hafa fundið sig í brjósti Kains – fyrsta manndráparans, sem var bróðurmorðingi, enda er slík hugsun ekkert nema fjörráðahugsun gegn almennu bræðralagi manna. Þar vantaði ekki að höggormseðlið segði til sín !

Nimrod var síðan einn helsti brautryðjandi sérgæskunnar, fyrsti valdsmaðurinn á jörðinni, ofbeldisfullur maður sem kúgaði aðra undir sig og aðrir hans líkar fylgdu á eftir. Brátt varð heimurinn fullur af stríðandi sérgæskudjöflum sem kölluðu sig konunga og börðust hver við annan til að auka vald sitt og auðlegð. Þeir áunnu sér fylgjendur með mútum af því ránsfé sem þeir komust yfir og sú aðferð hefur verið tíðkuð af þeirra líkum allar götur síðan. Og konungar sérgæskunnar töldu það rétt og sjálfsagt að slátra venjulegu fólki og leiða það á blóðvellina. Allt fram til okkar daga hefur sú glórulausa vitleysa viðgengist að menn ættu að skoða það sem heiður að fá að deyja fyrir hefðbundin skurðgoð sérhyggjunnar „king and country !“

Skaparinn sáði fyrir heilbrigðri og hollri mannlífsuppskeru í upphafi þessa heims, en fjandinn komst í spilið og spanaði upp sérgæskuna hvar sem hann gat. Allt til þessa dags hefur hún sem illgresið í mannlífinu vaxið meira og minna hindrunarlaust fyrir hans tilverknað. Svo mun verða til uppskerutímans þegar endanleg skil verða gerð milli góðs og ills. En þá verður illgresið líka að fullu upprætt og því í eld kastað og sérgæskan fær þar sín maklegu málagjöld !

Þeir sem fylgja vildu þeim rétti manna að fá að ganga uppréttir, áttu við erfiðar aðstæður að búa lengst af eftir að konungsvaldið hafði rutt almennum mannrétti úr vegi. Það fór ekki að rofa til í þeim efnum fyrr en á 18. öld við ljós upplýsingarinnar. Þá fengu mannréttarhugsjónir nýjan og skapandi styrk í gegnum ótal rit sem flettu ofan af kúgun og harðstjórn yfirstéttanna.

Það ranglæti sem hafði fram að því verið talið rétt og sjálfsagt af þeim sem með völdin fóru og nutu í öllu ávaxta af erfiði annarra, var þá opinberað í allri sinni grimmd og mannvonsku. Hatrið á yfirstéttunum og því misrétti sem þær höfðu komið á, gaus þá fram í ljósum logum og með svo augljósum hætti að afæturnar fóru loks að óttast um sinn hag. Enda fór líka að nálgast hin óhjákvæmilegu skuldaskil sem Lúðvík XV sagði réttilega að koma myndu eftir sinn dag. Fílabeinsturnarnir riðuðu til falls út um alla Evrópu, álfuna sem hafði fóstrað sérgæskuna svo lengi sér við barm en látið almenningi blæða án afláts !

Hin forna skipan - að hver maður ætti sinn rétt, hafði lengi verið troðin undir fótum sérgæskuaflanna, þeirra sem vildu meira en meðalhóf fyrir sig og sína og höfðu komist upp með yfirgang sinn í krafti ofbeldis og manndrápa. Allt of lengi hafði almenningur verið svo kúgaður að hann hafði nánast viðurkennt afætuliðið sem máttarvöld himins og jarðar.

En á upplýsingaöldinni fóru menn fyrst að skilja að fólk var ekki fætt til að verða þrælar, að hver og einn hlaut að eiga sinn rétt og að því kom að fámenn forréttindastétt aðals og kirkju gat ekki lengur haldið fólkinu niðri. Reiði almennings var farin að sjóða upp úr eftir margra alda svívirðilega kúgun og arðrán. Fólkið fór hvarvetna að rísa upp í krafti sameinaðrar stöðu !

Hin svokallaða siðmenning hafði skilað af sér þrælahaldinu í sinni mögnuðustu mynd. Það var fyrsta stig arðránsins og auðkenndi til að mynda Grikkland hið forna og Rómaveldi þar sem þrælar voru geysilega margir. Síðan komu önnur stig hins sama ferlis, bændaánauð miðaldanna og loks launavinna nútímans. Alltaf hefur verið reynt að viðhalda þrælahaldi í einhverskonar mynd og svo er enn. Jafnvel íslensk launabarátta á árinu 2015 er háð í skugga gömlu skítmennskunnar – hinnar illu sérgæsku !

Eftir orustuna við Culloden um miðbik átjándu aldar var hin ævaforna ættflokkaskipan Hálandanna eyðilögð því hún var skoðuð sem ógn við konungsvaldið. Menn með frjálsan anda eiga nefnilega aldrei samleið með konungsvaldi ! Það sem gert var eftir Culloden var í raun hræðileg eyðilegging á sérstakri skoskri mannlífs-arfleifð og svo margt sundraðist og skekktist við þær aðfarir enskra stjórnvalda að Hálöndin hafa aldrei orðið söm eftir það.

Því var það dapurt að Skotar skyldu ekki hafa einurð í sér til að varpa af sér enska okinu þegar þeir áttu þess kost fyrir skömmu. En það tekur sinn tíma að afvenjast aldalangri undirgefni og ávanabundnu helsi og kannski þurfa Skotar enn um hríð að læra að venjast því að sá möguleiki sé fyrir hendi að þeir geti öðlast fullt sjálfstæði frá kúgunarmiðstöðinni í Lundúnum ?

Sérgæðingar hatast við allt jafnrétti og eigingirnin er drifkraftur alls í þeirra hugsun. Vegna þess eru þeir menn sem hafa auðgast mikið oftast verið af þeirri manngerð. Þar hefur sýnt sig í fullum framgangi sú viðleitni sem sjaldnast er vönd að meðulum og mótast af þeirri eigingjörnu afstöðu að sjálfsagt sé að níðast á rétti annarra til að koma sér áfram til auðs og valda !

Og enn á ný virðist vera að myndast sú fyrirlitning auðmanna á almenningi sem merkti svo mjög fyrri tíma, enn á ný virðist hrokinn í uppsiglingu vegna aukinna frjálshyggjusjónarmiða og sívaxandi Mammonsdýrkunar, enn á ný þarf venjulegt fólk að halda fullri vöku sinni gegn sérgæskunni og samviskulausu hirðliði hennar !

Sigrar hins liðna fyrir samgæsku og jafnrétti munu ekki haldast ef enginn vilji er til nýrra sigra á þeim vettvangi. Samgæskan og sérgæskan eru ósættanlegar andstæður og verða það allt til loka þessa heims. Gullna reglan, „það sem þér viljið að aðrir gjöri yður það skulið þér og þeim gjöra,“ er hjartað í samgæskunni en hjartað í sérgæskunni er blóðskylt sjálfu helvíti !

Ert þú samgæskumaður eða sérgæðingur ?