Tilbeiðsla eigin tilfinninga !

Eitt af því sem virðist ofarlega á blaði hjá þeim sem líta á yfirstandandi tíð sem toppstöðu mannlífs allra tíma, er að setja mannslíkamann og tilfinningamálin í hásæti í huganum. Það er léleg uppsetning. Okkur er kennt að við séum andi, sál og líkami, en lengst af hafa menn deilt um stöðu andans og sálarinnar, en allir vita hvað verður um líkamann.

Hinsvegar sögðu gömlu Grikkirnir að takmark hvers manns ætti að vera heilbrigð sál í hraustum líkama og í Biblíunni er okkur boðið að fara vel með líkama okkar því hann sé musteri Heilags Anda. Hann er sem sagt hús sem hefur að geyma það sem býr yfir hinu raunverulega gildi !

Nútíminn virðist hinsvegar leggja mest upp úr húsi þessu en ekki því sem á að vaxa þar innandyra. Alls kyns líkamsrækt og vaxtarrækt er stunduð með öfgafullum hætti og keppst við að hlynna að þeirri ytri skel sem dugir aðeins í nokkra áratugi. Ræktin við þetta er svo áköf og gengur svo langt að andinn er sveltur og lítið hirt um sálina !

Á fyrri tímum var staðan hinsvegar oftar en ekki sú að fjölmargir féllu í ýmsa öfga varðandi andann og sálina og leiddust út í margskonar villutúlkanir sér og öðrum til ógæfu. Þá voru menn að hugsa um að tryggja sér betri aðstæður í komandi lífi, en þeir sem í dag dýrka líkama sinn á allar lundir, eru líklega lítið að hugsa um slíkt, enda sá líkami til lítils gagns að lokinni jarðlífsgöngu manna. Hinsvegar er líklega verið að hugsa um að gera út á hið sýnilega sem mest svo húsið líti sem best út í annarra augum - hvað sem líður andlegri innréttingu þess !

Boðun nútímans virðist sem sagt ganga mikið út á að menn lúti tilfinningum sínum sem mest og gefi þeim sem víðtækast vald yfir lífi sínu. Það er ekkert minnst á dómgreind í því sambandi !

Það er löng reynsla komin af því í gegnum söguna, að tilfinningar eru afleit undirstaða eins og allt sem er óstöðugt frá degi til dags. En það er almælt að konur séu meiri tilfinningaverur en karlar og aukið kvennavald í nútíðinni eykur því líklega á vægi tilfinningalífs á öllum sviðum samfélagsins. Kannski skýrir það að hluta til hvernig komið er í þessum efnum ?

Það er manninum eðlilegt að geta fundið til. En að láta leiðast af síbreytilegum tilfinningaöldum sálarlífsins og hafa hvergi fasta viðspyrnu með dómgreind og viljafestu að kjölfestu er engum til farsældar. Í efnahagslegu tilliti er stöðugt verið að kalla eftir stöðugleika, án þess að menn hugsi mikið um það í sjálfu sér að samfélagið sjálft er farið að hverfast um svo margt sem grefur undan slíkum stöðugleika. Þar á meðal er vaxandi óróleiki hins mannlega sálarlífs sem er að týna sjálfu sér í hraðfleygum tíma sem æsir upp tilfinningar og setur þær í hásæti hugans.

Og þegar hið óstjórnlega er farið að stjórna, er ekki von á að vel fari. Sálarlegur óstöðugleiki verður með þeim hætti forsenda fyrir efnahagslegum óstöðugleika og eina leiðin til að bæta þar úr er breytt hugarfar. Tilfinningar eiga ekki að ráða yfir dómgreind og vilja !