Orð skulu standa !

 

Framsóknar í festinni

fáir hanga sælir.

Það er lík í lestinni,

lyktin af því fælir !

Undarlegt er það með Framsóknarflokkinn hvað hann getur orðið límdur við formenn sem hafa sparkað undan sér fylginu og dingla pólitískt séð í lausu lofti.

Á sínum tíma þurfti að losa flokkinn úr einræðistökum Jónasar frá Hriflu sem hafði þokast svo til hægri að hann var orðinn viðskila við stefnu flokksins. Og þó að Hermann og Eysteinn hefðu vinninginn í þeim átökum voru þó fjölmargir grónir Framsóknarmenn Jónasarmenn til æviloka. Samt hafði Jónas raunverulega hætt að vera Framsóknarmaður þegar hann lagðist undir íhaldið !

Halldór Ásgrímsson færði Framsóknarflokkinn svo mikið til hægri á sínum tíma að mörgum fannst um tíma að eðlilegast væri bara að flokkurinn yrði í heilu lagi sameinaður íhaldinu. Hann gæti bara verið nokkurskonar “Framsóknardeild í afturhaldsflokknum” !

Og nú hefur Sigmundur Davíð, sem virtist svo andlega skyldur Bjarna Ben lengi vel að þeir voru sem pólitískir Síamstvíburar, misst tiltrú í þjóðfélaginu og orð hans og gerðir að mati fjölmargra reynst stefna í sitt hvora áttina. En þó að hann yrði að segja af sér sem forsætisráðherra gat hann setið áfram sem formaður Framsóknarflokksins !

Af hverju ? Eru gerðar minni kröfur siðferðilega til manns sem gegnir því embætti, er allt í lagi að hafa mann sem formann þar sem gengur ekki að hafa í landsstjórninni ?

Það er skrítin siðmennt, en víst er að Framsóknarmenn hafa ekki tekið af skarið í þeim efnum. Fyrst í stað heyrðust að vísu nokkrar raddir um að þetta gengi ekki, en þær virðast hafa verið kveðnar niður. Nú virðast Framsóknarmenn ætla að styðja sinn formann hvað sem tautar og raular. Hann virðist á góðri leið með að verða bæði píslarvottur og dýrlingur í þeirra augum. Og sumir þeirra verða líklega gallharðir Sigmundarmenn til æviloka úr þessu !

En hvað með kosningarnar í haust – loforðið mikla sem gefið var í vor til að friða þjóðina, loforðið um flýtingu á þingkosningunum ?

Verður það haldið eins og Sigurður Ingi segir enn eða verður það svikið ? Sigmundur Davíð virðist ekki hrifinn af því loforði, enda þarf enginn að vera hissa á því að hann vilji ekki kosningar í bráð. En að svíkja slíkt loforð og fá svo kosningar yfir sig hálfu ári seinna er trúlega bein leið til að minnka minnkandi fylgi enn meir og frekar !

Það hefur lengi verið gamalt grundvallar-orðtak í landi okkar, að orð skuli standa. Hver sem gengur á bak orða sinna er talinn minni maður fyrir vikið. Og full ástæða virðist til að spyrja hver sé í raun formaður Framsóknarflokksins, er það sá foringi sem virðist vilja standa við það sem sagt var í nafni flokksins í vor eða er það sá foringi sem virðist ekki vilja það ?

Undir hvaða forustu ætlar Framsóknarflokkurinn að ganga til kosninga í haust, á hundrað ára afmælisári sínu !