Nokkuð sem ekki má gleymast !

 

Sú var tíðin að Þjóðhagsstofnun var aflögð vegna þess að almælt var að pólitískum keisara með ótrúleg alræðisvöld líkaði ekki við hana. Sumir gætu nú velt því fyrir sér hvort hrunið hefði orðið eins og það varð - komið eins og þjófur á nóttu yfir andvaralausa menn - ef Þjóðhagsstofnun hefði verið starfandi ?

Hvað var líka gert við hið svokallaða Fjármálaeftirlit, á hinum allt um grípandi frjálshyggjutímum sem fóru í hönd undir forustu “hins óskeikula leiðtoga” ? Þeim ágirndartímum sem settu Mammon í hásæti allra stjórnunarmála Íslands og hófu að trekkja upp milljarðaveltutalið mikla í aðfarandi spilavítisumhverfi viðskiptalífsins ?

Fjármálaeftirlitið var slitið úr sambandi við Seðlabankann og síðan látið róa einskipa - í sælli sjálfumgleði - á þokuhafi þekkingarleysis og hroka !

En það er svo sem ljóst að tengslin við Seðlabankann hefðu ekki bjargað neinu eins og Seðlabankanum var stjórnað, en hefði honum verið stýrt af festu og öryggi góðrar hagstjórnar, hefði Fjármálaeftirlitið átt að geta verið skilvirkt varnartæki í réttum og eðlilegum tengslum við öryggiskerfi Ríkisins. Þar vantaði hinsvegar mikið á !

Sérstaklega er athyglisvert að fá það fram svart á hvítu, að leiðtoginn mikli, kominn í stöðu formanns bankaráðs Seðlabankans, skyldi hafa heimilað stofnsetningu Icesave án stofnunar dótturfélags og haldið svo stýrivöxtum í landinu nógu háum til að slík viðskipti gætu gengið, auk annarra stórtækra vaxtamunaviðskipta sem beinlínis léku sér að íslenska hagkerfinu !

Sami maður varði Icesave reikningana sérstaklega snemma árs 2008 og skrifaði undir samkomulag við Breta og Hollendinga sem var miklu óhagstæðara Íslendingum heldur en hinir yfirlýstu “ allra vitleysislegustu” Svavars-samningar sem íhaldsmenn hafa haft mikið á milli tannanna ! Auk þess voru keypt innistæðulaus verðbréf af bönkunum fyrir um 300 milljarða sem glötuðust þannig í hruninu !

Og þetta var gert á örlagastund af “óskeikulum leiðtoga” sem ítrekað hefur sagst hafa varað við því hvernig komið var fyrir bönkunum og vitað fullvel að í algert óefni var komið ? Jafnvel Endurreisnarnefnd Sjálfstæðisflokksins komst að þeirri niðurstöðu að sú lánastarfsemi hefði verið “alvarleg mistök” !

Ofan á þetta má svo nefna 500 milljóna evrulánið ( um 75 milljarða íslenskra króna )sem var afgreitt sem neyðarlán Seðlabankans til Kaupþings 6. október 2008, rétt áður en bankinn fór í þrot. Kunnugir fullyrða að á því láni beri “leiðtoginn mikli sem varaði við “ alla ábyrgð !

Þetta eru nokkur veigamikil atriði af fjölmörgum sem ættu að geta sagt bæði mér og öðrum, að maður sem staðið hefur svona að verkum hafi auðvitað aldrei haft neinn skilning á því að hér væri þörf á því að reka öryggisbatterí eins og Þjóðhagsstofnun var ætlað að vera.

Þegar umræddur einvaldur seldi ríkisbankana til algjörlega óhæfra en vel tengdra Íslendinga, sem keyrðu þá í kaf skömmu síðar og þjóðina með, var ferli einkavæðingarinnar slíkt að fulltrúi í einkavæðingar-nefndinni sagði af sér í september 2002 í mótmælaskyni og sagðist aldrei hafa upplifað önnur eins vinnubrögð !

Fyrr á sama ári hafði formaður nefndarinnar einnig sagt af sér störfum þar og ekki viljað koma nálægt málum eins og þau voru rekin !

Svo kom sá tími að hinir útvöldu alikálfar leiðtogans urðu í munni hans sjálfs að “óreiðumönnum “, sem þjóðin ætti ekki að bera neina ábyrgð á. Samt voru þetta menn sem fengu beinlínis frá honum alla aðstöðu og öll vopn í hendur - til að auðga sjálfa sig og eyðileggja hag annarra !

Væri allt í lagi með dómgreind og andlegt heilsufar þjóðarinnar hefði frambjóðandi af þessu tagi ekki átt að fara yfir 2% fylgi í neinni almennri kosningu hérlendis. Þó ber vissulega að fagna því að 86 Íslendingar af hverjum 100 hafi þegar gert sér grein fyrir staðreyndum þessara mála. Um hina sem á vantar að hafi gert það, er hinsvegar lítil sem engin von um sinnaskipti.

Heilaþvottur virðist vera til víðar en í Norður Kóreu nú á tímum !