Hvar á vegi erum við stödd ?

 

Það má reikna með að flestir þeir Íslendingar hafi verið nokkuð slegnir sem horfðu á sjónvarpsþáttinn Kveik þriðjudaginn 12. nóvember síðastliðinn. Það er að segja þeir sem ennþá þekkja til siðferðis og telja að menn eigi að vera heiðarlegir og fylgja réttum lögum og eðlilegum viðskiptaháttum í skiptum við aðra !

 

Þeir sem hinsvegar vilja búa um sig til varnar hverju sem er í nafni sérgæskunnar og verja það framferði sem kom óneitanlega skýrt fram í umræddum þætti, hljóta að sýna með því á afgerandi hátt hvernig þeir eru útbúnir að eðli til. En viljum við vera þannig ?

 

Þegar íslenskt stórfyrirtæki virðist hegða sér nákvæmlega eins og bandarískur auðhringur er ekki á góðu von. Og þegar forráðamenn slíks fyrirtækis virðast taka sér vitandi vits að félögum og jafnaðarmönnum spilltustu pólitíkusa annars lands, staðsetja þeir sig með slíku háttalagi í einu óþjóðlegasta sauðahúsi veraldar. Það er niðurstaða sem hlýtur að vera öllum réttsýnum landsmönnum mikið og hryggilegt umhugsunarefni !

 

Það er líka hörmulegt til þess að vita, að valdamenn úr röðum Svapo, frelsishreyfingar sem barðist á sínum tíma fyrir sjálfstæði Namibíu, skuli með verkum sínum vera að svíkja þjóð sína um réttmætan arð af auðlindum landsins. Að slíkir menn skuli hafa tekið að sér að hegða sér með sama hætti og fyrrum nýlenduherrar vegna peningagræðgi og sérgæsku, sýnir ljóslega það sem Ritningin segir ,,Ágirndin er rót alls ills !

 

Og ef það reynist rétt vera, að íslenskt fyrirtæki hafi virkilega lagst svo lágt í auðssöfnun, eins og kynnt var í umræddum þætti, er það ömurlegri birtingarmynd af íslenskum viðskiptaháttum en hægt er við að una !

Eru íslenskir aðilar virkilega komnir á slíkt stig, að nýta sér spillingu meðal annarra þjóða, til að hagnast með svo glæpsamlegum hætti ?

 

Er það þannig sem ávextir íslenskrar hagsældar eru myndaðir ? Er það þannig sem menn verða ríkir á Íslandi og baða sig í stórmennsku og eignaumsvifum ? Þá var fátæki íslenski kotbóndinn í torfkofanum sínum meiri maður á allan hátt, en þeir afkomendur hans nú til dags sem virðast ekki hika við að níðast á öllu því sem við höfum talið okkur standa fyrir !

 

Varnarviðleitni meintra brotamanna í þessu máli hefur verið slík að þar hefur ekkert haldið vatni. Hver trúir þeim málflutningi sem forráðamenn fyrirtækisins hafa látið sér sæma að halda fram ? Þar er allt svo aumingjalegt og sálarlaust að það tekur engu tali !

 

Og forstjórinn talar í nauðvörn sinni um að ráðist hafi verið að fyrirtækinu og starfsfólki þess ? Allir verði sem sagt að sameinast í vörn. Og svo er hann umfaðmaður af móðurlegum konum í starfsliðinu því sennilega er hann orðinn einskonar píslarvottur, - ,, allir vondir við hann Steina okkar !”

 

Svipað þessu var líka talað eftir hrunið af þeim sem síst skyldi. Þá var sagt : ,, Nú erum við öll á sama báti og verðum að verja aumingja Ísland sem hefur orðið fyrir ómaklegri árás !”

 

En það fólst reyndar nokkuð ísmeygilegt efni með í þeim skilaboðum sem þá voru send út, en þau voru á þessa leið : ,,þú hefur að vísu tapað því litla sem þú áttir, en ég hef grætt 300 milljónir ! En það skiptir engu, við erum Íslendingar og þar af leiðandi Samherjar. Við erum í sama liðinu.…...!”

 

En það var og er ekki rétt. Við getum ekki verið í liði með þeim sem féfletta okkur. Hrunið kenndi okkur þá lexíu með dýrkeyptum hætti !

 

Það hefur að sjálfsögðu enginn ráðist á starfsfólk fyrirtækisins. Ef það verður fyrir einhverjum skaða í gegnum þetta mál, sem vonandi verður ekki, mun það aðeins verða og gerast vegna afleiðinga af því hvernig forráðamenn fyrirtækisins virðast hafa hagað sér. Meinvaldurinn er þá ekki nein utanaðkomandi árás, heldur það sem virðist hafa verið meiriháttar innbyggð siðfræðivilla í stjórnarháttum fyrirtækisins !

 

Bæjarstjóri Dalvíkur er sagður hafa krafist afsökunarbeiðni fyrir hönd Dalvíkinga vegna einhverra ummæla í Kveik varðandi fiskidaginn mikla.

Ef rétt er eftir haft, má segja að einkennileg afstaða birtist í þeirri kröfu !

 

Eins og allir vita hafa Dalvíkingar komið fram með miklum sóma alla tíð varðandi þessa landsfrægu hátíð, en það breytir ekki þeirri staðreynd að Samherji hefur lagt þar til fjármagn og aðstöðu að stórum hluta og án þeirrar aðkomu hefði ekki neinn fiskidagur að slíku umfangi orðið að veruleika. Það verða menn að hafa í huga í þessu sambandi !

 

Maður getur því spurt, af hverju er fólk í ábyrgðarstöðum að tala með þessum hætti og reyna að beina athyglinni frá kjarna málsins ? Af hverju er talað út frá því að ráðist hafi verið á starfsfólk Samherja, jafnvel íbúa heils bæjarfélags o.s.frv. ? Það er eins og verið sé að safna liði gegn því að hlutirnir séu rannsakaðir ? Eiga kannski sumir að vera ofar lögum ?

 

Kjarni málsins er auðvitað þessi: Ef fjármagn sem notað er til að gera fólki glaðan dag reynist óhreint og illa fengið, er það ekki boðlegt og engum stætt á því að verja slíkt. Það byggir enginn til lengdar eitthvað blessunarvert á bölvaðri undirstöðu. Við Íslendingar þekkjum frá fornu fari hið sígilda spakmæli - að illur fengur illa forgengur !

 

Nú er gömul margkveðin tugga höfð uppi af hálfu fyrirtækisins, stjórnvalda og annarra sem tala um þetta sem tilfallandi leiðindamál, eins og eitthvað sem gerðist bara óvart og án þess að nokkur bæri sök eða vissi af því sem fram fór. Menn lentu bara í þessu !!!

 

Og tuggan er þessi : ,,Það verður að rannsaka þetta ofan í kjölinn, velta við hverjum steini og fá þetta allt á hreint o.s.frv. o.s.frv. o.s.frv !

 

Hafa menn ekki heyrt þetta áður og dettur nokkrum heilvita manni í hug að lyktir málsins verði með þeim hætti ? Er ekki bara verið að halda sjó meðan þrumuveðrið geisar. Þannig vinnubrögð eru svo sem ekkert nýtt !

 

Var ekki sagt í sjónvarpinu um daginn af sitjandi þingmanni sem á að þekkja til mála með svona hluti í víðara samhengi, ,,að hér á landi virtist ríkja ótrúlega mikil linkind gagnvart allri spillingu ?”

 

Af hverju skyldi það vera ? Skoðið forsöguna, lesið rannsóknarskýrslu alþingis sem stungið var undir stól. Spilling virðist vera orðin svo landlæg farsótt á Íslandi að enginn treysti sér lengur til að berjast gegn henni !

 

Það er margur Íslendingurinn orðinn meira en lítið dasaður vegna frétta af margskonar svínaríi. Í þeim efnum virðist lengi vera hægt að auka við !

 

En þó vill maður reyna að trúa því - að síðustu leifum íslensks siðferðis hafi ekki verið sökkt í hafið fyrir utan strendur Namibíu, og að við Íslendingar getum sem samfélag átt áfram einhverja von um að geta notið fyrri virðingar í samfélagi þjóðanna !