Baskar

 

Saga þeirra er sérstök að flestu leyti,

þeir sóttu lengra um hafið en aðrar þjóðir.

Sú glögga hugsun sem frægði það föruneyti

var farsæl og leiddi þá áfram um gjöfular slóðir.

Þeir lærðu að nýta sér auðlindir ýmsar betur

en aðrir - en færðu þá þekkingu sjaldan í letur.

 

Þeir vildu njóta þess sjálfir með sigrandi hætti

er saman þeir höfðu aflað með dugnaði og þreki.

Sá ávinningur sem afkomu þeirra bætti

var aldrei látinn vera í neinu á reki.

Að kynna hann öðrum var þeim ekki þarflegt í neinu

og það var í skilningi þeirra og vitund á hreinu.

 

Þeir þróuðu verklegar menntir á mörgum sviðum

því mjög var þeim tamt að kynna sér allskyns fræði.

Þeir leituðu víða til fanga á fjarlægum miðum

og fundu og kunnu að nýta sér margskonar gæði.

Þó aðrir brygðust og ynnu sér lítið til sóma

þeir önnuðust garð sinn og létu hann standa í blóma.

 

Þeir báru í sér sjálfum uppsprettur ótal ráða

og efldust að kjarki við þjóðernisfylgjurnar rammar.

Það bjó í þeim harka og hugsun til vinnings og dáða

og heilsteyptur vilji sem aldrei varð sér til skammar.

Í baskneskum heimi var manndómslund meðfæddur arfur

og maður hver trúr og kynfylgju sinni þarfur !

 

(RK)