,,Og bræður munu berjast !”

 

 

Stríðið í Úkraínu, sá harmleikur sem það óneitanlega er, virðist nú hafa orðið hvalreki fyrir suma. Bara til að nefna eitt, Boris Johnson sem var að missa allt undan sér í pólitískum skilningi fyrir skömmu, hefur rifið sig upp í leiðtogagervi Churchills og nú talar enginn um að hann segi af sér, jafnvel ekki hans eigin flokksmenn.

Hann gæti því líklega bara hugsað með sér : ,, Oh, what a lovely war, right on time for me !”

 

Refsiaðgerðir gegn Rússum eru auðvitað sjálfsagðar við þessar aðstæður, en nokkuð virðist sérkennilegt hvernig staðið er að þeim. Vafalaust hafa Rússar þó gert sér allnokkra grein fyrir slíku áreiti fyrirfram og ekki talið það líklegt til að hamla för. En það kemur þá í ljós hvernig fer !

 

Slíkar aðgerðir eru reyndar oftast tvíeggjaðar og hitta báða fyrir, þann sem beitir þeim engu síður en þann sem á að verða fyrir þeim. En aðalatriðið er þó trúlega að þessu sinni - að rétti aðilinn er fyrir sökum hafður og liggur nú afskaplega vel við fordæmingarhögginu !

 

Þjóðverjar virðast þó reyndar í leiðinda klemmu hvað þessa deilu varðar. Þeir eru líklega sú þjóð sem hefur haft svakalegust kynni af Rússum og með vissum hætti má líklega segja að milli Rússa og Þjóðverja hafi ríkt einhverskonar gagnkvæm virðing síðustu áratugina !

 

En nú verða Þjóðverjar að gera svo vel að taka sér fulla lýðræðislega stöðu meðal hinna syndlausu þjóða og refsa illþýðinu sem ógnar kærleiksheimili mannkynsins nú um stundir. Skyldan verður auðvitað að ganga fyrir öllu !!

 

En hvað sem menn vilja um málin segja, er erfitt að skilja bölvaða kergjuna í Rússunum og það þegar bæði Íslendingar og Færeyingar eru búnir að skella á þá viðskiptaþvingunum. Þeir ættu líklega að geta séð að þá er þeim enganveginn stætt á því að halda þessari stríðsvitleysu áfram !

 

Þegar tvær norrænar hetjuþjóðir - báðar með þungavigtar efnahag, sameinast gegn þeim, hljóta þeir að endurheimta dómgreind sína og fara að hegða sér eins og menn. Jafnvel Rússar geta nú ekki staðist allt þó þeir haldi það kannski sjálfir !

 

Þar fyrir er auðvitað best að Úkraínumenn sjálfir sjái fyrir sínum málum, þó þeir hafi reyndar ekki af mikilli sjálfstæðissögu að segja. Og þar sem yfirvöld í Úkraínu eru, líklega að vestrænu mati, laus við alla spillingu, ættu þau svo sem að geta reynst þjóð sinni vel !

 

Það ættu þá lífskjörin að geta sannað, en manni skilst þó að það geri þau reyndar ekki. Landið er ríkt að öllu náttúrufari, en það ríkidæmi virðist ekki skila sér ýkja mikið til almennings í landinu. Sá þjóðarauður fer greinilega eitthvað annað - eins og gerist til dæmis hérlendis !

 

Það hefur líka verið talað fjálglega í fjölmiðlum um vináttu Pólverja og Úkraínumanna, en oft hefur nú sögulega séð verið grunnt á henni. Sú var tíðin að Pólverjar réðu yfir Úkraínu og reyndust þá hreint ekki góð herraþjóð fyrir íbúa landsins !

 

Og reyndar er ekki nema rétt rúm öld síðan Pólverjar gerðu síðast tilraun til að leggja Úkraínu undir sig með hervaldi. Svo áróðursmálin í samtímanum koma oft skringilega út í ljósi sögunnar og reynast oft meira en lítið innihaldslaus og blekkjandi !

 

Ráðherrar í hægristjórninni sem nú er við völd á Íslandi, hafa rifið sig niður í rass í fjölmiðlum vegna þess að stríð sé hafið í Evrópu. Það er jafnvel talað um að slíkt hafi ekki gerst síðan í heimsstyrjöldinni síðari !

 

Er þetta einsýna lið búið að gleyma loftárásum Nató á Júgóslavíu sálugu fyrir rúmum tveimur áratugum ? Af hverju skyldi það ekki muna eftir þeim ? Jú, líklega vegna þess að það var náttúrulega allt öðruvísi og betra stríð. Þar var bara Nató að stilla til friðar eins og venjulega !

 

En þeir sem voru drepnir í loftárásum Nató, hins heilaga friðarbandalags, á Belgrad á þeim tíma, líklega um 1500 manns, hafa sennilega ekki fundið til mikillar fróunar á dauðastundinni yfir því að það væru þó ,, réttir aðilar” að drepa þá. En sumir virðast alltaf hafa ádeilulaust ,,license to kill !”

 

Stríð er alltaf viðbjóður, en stríðið bak við tjöldin sem er þá búið að heyja sem undanfara hinna beinu átaka, er kannski það ljótasta af því öllu. Það skiptir nefnilega engu þó menn reyni að mála allt í hvítu og svörtu, staðreyndirnar tala sínu máli. Enginn er saklaus í slíku gjörningaspili !

 

Það er eins og alltaf tekist á um peninga og völd í slíku reiptogi, nýja nýlendustefnu og blóðsugueðli í austri sem vestri, og þá eru mannslífin lítils virði, jafnt í Úkraínu sem annarsstaðar !