Litið til baktjaldasymfóníu blekkinganna !

 

 

Eftir fall Sovétríkjanna var skipuleg aðför gerð að ýmsum ríkishlutum þeirra og komu þar vestrænar leyniþjónustur mjög við sögu. Allt var skipulagt með þeim hætti að svo virtist sem almenningur í viðkomandi löndum væri að rísa upp. Lýðræðið væri sem sagt að fara mikilfenglega sigurför um fylgiríki austurblokkarinnar algerlega fyrir eigin vélarafli !

 

En þarna var hinsvegar allt annað í gangi. Erlend íhlutun á fullri ferð. Þúsundum manna borgað fyrir að eyða dögum og jafnvel vikum í mótmæli í stað þess að stunda vinnu sína. Það var engin vöntun á því hjá vestrænum leyniþjónustum og allskyns skuggastofnunum á þeim heima-slóðum, að leggja ómælt fé í þetta viðamikla moldvörpustarf íhlutunar til að grafa kerfisbundið undan stjórnvöldum í viðkomandi ríkjum !

 

Og vestrænir fjölmiðlar sáu um að auglýsa vel allt sem var í gangi undir glæstum formerkjum. Það var talað um byltingar hér og þar, byltingar í öllum regnbogans litum, allt í þágu frelsis og lýðræðis. Gamla rússneska byltingin hvarf gersamlega í skuggann fyrir öllum þessum nýju byltingum sem voru svo dæmalaust frjálsar og fallega lýðræðislegar. Heimurinn var víst allur að verða yndislegur og heilu þjóðirnar héldu ekki vatni – um stundarsakir !

 

En það sem raunverulega var að gerast, var að Vesturlönd voru að reyna að leggja undir sig eins stóra bita af hinu fallna sovétveldi eins og þeim var mögulega unnt. Og það var sannarlega ekki verið að hugsa um að bæta þar kjör almennings. Það voru hinir erlendu auðhringir sem áttu að njóta alls á kostnað landsmanna. Nýja nýlendu-stefnan átti að hirða allt sem var talið einhvers virði !

 

Málið var ósköp einfalt á kortinu, sem sagt að koma upp hæfilegum slatta af keyptum ráðamönnum, fjarstýrðum að vestan og taka yfir. Lýðræðið var ekkert með í þessum skollaleik, nema sem snyrtileg blekking meðan gildran var að smella !

 

Aðstæðurnar sýndust mjög hagfelldar. Enginn þungavigtarmaður þarna austurfrá virtist fyrstu árin eftir 1991 vera að hugsa um ríkishagsmuni Rússlands og því var talið lag til mikils ránskapar. Það hlakkaði því ekki svo lítið í vestrænum ráðamönnum. Slíkt færi hafði ekki boðist síðan 1917 en þá klikkaði allt út af helvítinu honum Lenín og bolsévíkunum hans !

 

Nú varð að vanda sig betur við að hluta stærsta ríki heims niður í hæfilega nýlendubita. En ferlið tók hinsvegar allt of langan tíma. Rússar fóru að skilja hvað var að gerast og byggja upp varnir fyrir rússneska þjóðarhagsmuni. Og nú er staða Rússlands ólíkt öflugri en hún var á niðurrifstímanum fyrir 20 árum !

 

Aðeins kjarnorku-vopnabúr Rússa eftir hrun Sovétríkjanna, varði þá fyrir harðasta ágangi frá Vesturlöndum. Ef það hefði ekki verið til staðar hefðu auðvaldsríkin sennilega náð að brjótast í gegn og nýtt arðránsógnar tímabil Vesturlanda hefði hafist til bölvunar fyrir ótaldar þjóðir í þessari þrautpíndu veröld okkar. Jafnvel haukar í Pentagon vissu og viðurkenndu getu Rússa til að berja frá sér og því átti að koma upp ,,þægum“ valdamönnum í Kreml og halda ,,réttu sambandi“ með þeim hætti !

 

En Putin var ekki sama manngerð og Jeltsin og honum féll ekki í geð að eiga að leika einhvern Júdas gegn þjóðar-hagsmunum Rússlands. Hann fór því að sýna miklu meira sjálfstæði í sínum ákvörðunum og þeim uppátækjum hans var hreint ekki vel tekið í Washington og Brussel. Það var bölsótast þar í hverju horni yfir hegðun hans, sem þótti náttúrulega forkastanleg !

 

Jeltsin sjálfur, sem eiginlega var nokkurskonar rússneskur Vesturlanda-agent, hafði valið hann sem sinn eftirmann, en mannhelvítið neitaði bara þegar til kom að láta að stjórn. Hann hafnaði því alfarið að vera keyptur Rússi í Washington og Brussel. Hann vildi heldur vera þjóðrækinn Rússi í Kreml en Júdas þjóðar sinnar í þjónustu Vesturveldanna. !

 

Og nú er maðurinn orðinn slíkur, að hann er gjörsamlega úthrópaður í vestrænu pressunni sem verstur allra manna í öllum heiminum, líklega bæði fyrr og síðar, og heiladauðar íslenskar ráðamannatuskur tralla þar með í fjölrödduðum fordæmingar-kór vestrænu ,,frelsis-fjölmiðlanna“ undir forspili Nató !

 

En Vesturlönd eru hinsvegar ekki allur heimurinn og dæmalaus yfirgangur þeirra undanfarna áratugi um víða veröld fer senn að syngja sitt síðasta og sannarlega sem betur fer. Þjóðir annarra heimshluta eiga sinn rétt og eiga að fá að ráða sínum örlögum sjálfar og það er komið að því að svo megi verða !