Um þorskhausajafnvægi !

 

 

 

Kári Stefánsson forstjóri virðist telja að áunnu þorskhausajafnvægi í stjórnkerfi íslensku þjóðarinnar sé hætta búin. Það er ekki nýtt áhyggjuefni því þorskhausafjöldi íslenskra stjórnmála og embættismanna er með ólíkindum að magntölu og þar fjölgar stöðugt óhæfu gráðuliði og heilbeinuðum kvarnarkollum !

 

Forustulið þessarar þjóðar er orðið svo rótnagað og útlendingasinnað, að það hefur gjörsamlega gleymt sinni eigin þjóð. Það er ekki lengur í neinum tengslum við lífsbaráttu fólks til sjávar og sveita. Slíkt lið er algerlega óhæft til íslenskrar forustu !

 

Núverandi ríkisstjórn er orðin fullkomin þjóðarskömm. Hún eltist við erlend sjónarmið og útlendingadekur meðan nauðsynleg innviðamál okkar samfélags drabbast niður á alla kanta. Þetta úrkynjaða, athyglissjúka þorskhausalið virðist bara vilja fá að vera í fréttum erlendra fjölmiðla – að öllu leyti á okkar kostnað. Það knúsar jafnvel og kyssir erlenda óþokka í fréttamyndum, en hirðir í raun ekkert um íslenskan almenning eða lífsskilyrði hans !

 

Venjulegir þorskhausar eru einfaldir að gerð, en þeir þorskhausar sem við höfum í vinnu hjá okkur á ónefndum stað, sem á víst að vera vinnustaður, eru tvöfaldir að gerð og jafnvel þrefaldir. Það verður því seint hægt að koma einhverju jafnvægi á þau mál sem þeir koma nálægt og hafa afskipti af. Best væru þeir því geymdir í upphengdu ástandi í ýlduhjöllum erlendra spillingarkerfa !

 

Kári Stefánsson virðist sjá margt, en þó mætti hann skoða betur hvernig kvótakerfið er upphugsað og sniðið að sérgæðingaþörfum íslenska útgerðar-auðvaldsins en engan-veginn að íslenskri almannaheill. En Kári sér kannski ekki alveg mun málanna í þeim efnum, því eitt sinn minnir mig að þjóðin hafi átt að ábyrgjast alfarið þann rekstur sem hann var að fara af stað með, sem þótti þá allmikil áhætta. Þá virtist koma sér vel að eiga valdamikla vini. Þá sá Kári mér vitanlega ekkert að slíku ráðs-lagi, en nú er Kári hinsvegar fólksins maður og vill vera það !

 

Batnandi manni er best að lifa, en það er orðið vandlifað á Íslandi margra hluta vegna. Misskiptingin er í það fyrsta orðin allt of mikil. Hér lifa arðræningjar og arðrænt fólk, fólk sem á að heita af sömu þjóð, í vaxandi heiftarandspæni. Meðferð stjórnvaldsins á strand-veiðunum sýnir það ljóslega. Hvenær sýður algerlega upp úr, spyrja margir, og flest bendir til að það geti orðið bráðlega ?

 

Hver er annars þorskhaus og hver ekki ? Ef íslenska stjórnkerfis-elítan er samansafn þorskhausa, sem hún reyndar er að öllum líkindum, hvað erum við þá, íslenskir kjósendur, sem kjósum slík víðáttufífl, sem raun ber vitni, yfir okkur sem fulltrúa okkar ?

 

Á Íslandi getur enginn búist við neinu þorskhausajafnvægi, því með hverri kynslóð koma nýir og verri þorskhausar fram, einkum úr háskólunum, sem fara yfirleitt með fyrra heimskujafnvægi þjóðmálanna til fjandans. Og fæddum ýlduhausum fjölgar !

 

Menntunin sem er orðin öfug í allri útkomu sinni nú á tímum, á sér fyrir vikið aðeins eina leið, og hún liggur niður á við. Það er stöðugt beðið um meiri og fleiri asna !