Nokkur orð um haldreipi sérgæskunnar og rembihnútarök ranglætisins !

 

 

Flestir Íslendingar virðast farnir að telja að allt of margt skapi hagsmuna-árekstra í okkar litla samfélagi þó fjölbreytni sé nokkur. Mikil nauðsyn sé á því að draga saman og sameina rekstrar-einingar, víðar en bara í fyrirtækjum sem þurfa að losa sig við óþægilegt fólk. Kannski er eitthvað til í þessu, en útfærslan verður líklega seint eðlileg enda áreiðanlega ekki að því stefnt !

 

Í því sambandi væru þeir sjálfsagt til sem líklega vildu skoða það alvarlega hvort ekki mætti sameina stöðu seðla-bankastjóra og stöðu forseta ASÍ. Nú hefur atburðarás síðustu ára sýnt glöggt mikil inngrip seðlabankastjóra í launabaráttu verkafólks og þar með vægi hans til þess að halda launum verkalýðsins niðri til að koma böndum á verðbólguna !

 

En eins og sumir virðast trúa og telja, skapar eiginlega ekkert verðbólgu nema laun verkafólks. Og það sem meira er, enginn virðist í alvöru vera að berjast fyrir verkafólk. Seðlabankastjóri er því líklega alveg kjörinn til að stjórna á báðum þessum umræddu vígstöðvum, og áreiðanlega mun hann fær um að gera það - að sumra mati - sumum til heilla og ríflega það !

 

Staða forseta ASÍ í umræddum efnum virðist þó orðin miklu veikari en áður og litlar líkur virðast á því að alþýðusamtökin komi sér saman um það að sameinast um almennilega bitastæðan mann til lengdar í það embætti. Oftast fara þá deilur í gang sem enda með einhverri málamiðlun sem verður hvorki fugl né fiskur. Og þá fer líklega mörgum að líða illa í samtökunum þeim. Í því sambandi má kannski minna á hina átakanlegu sögu um embættislegt úthald Drífu Snædal sem forseta ASÍ !

 

Þar sem seðlabankastjóri hefur leyft sér að vera með svo mikil inngrip í launakjör verkafólks á Íslandi sem raun ber vitni og virðist telja alla hækkun á þeim sérlega verðbólguhvetjandi, væri kannski lausnin sú, að hann tæki jafnframt að sér stöðu forseta ASÍ og stæði þar svo á bremsum varðandi almenningskjörin í landinu ?

 

Enginn hefur líklega meiri hæfni en viðkomandi maður til að þjóna með þeim hætti. Það þarf nefnilega nokkuð til. Það þarf auðvitað mikinn sveigjanleika gagn-vart allri réttlætishugsun og alveg sérstakan samstarfsvilja og bræðralags-anda gagnvart Samtökum atvinnulífsins, eða því afli sem fólk virðist kalla núorðið sín á milli SA - sveitirnar !

 

Þeir hugarfarslegu innviðir sem þörf er á í þessu tilfelli, virðast að öllu samanlögðu mjög ríflega til staðar í núverandi seðlabankastjóra, sumum vafalaust til mikils fagnaðar. Glansmyndin af Íslandi þarf að vera uppi við svo ferðamennskan dafni. Almennt verkafólk í landinu á því hvergi að sjást, ekki frekar en óhreinu börnin hennar Evu. Það væri bara til að skemma myndina !

 

Auðstéttin á Íslandi þarf því líklega ekki að hafa miklar áhyggjur af stöðu sinni á meðan seðlabankastjóri stendur keikur með sitt spámannlega skegg á hagsmuna-vaktinni fyrir hana - hverja stund, - í seðla-bankanum og kannski innan tíðar hjá ASÍ ?