Eru íslenskir pólitíkusar bara gauð og fótaskinn annarra ?

 

 

 

Af hverjum þurfum við Íslendingar alltaf að standa í endalausri sjálfstæðisbaráttu ? Af hverju hefur allur tíminn frá fullveldi og síðan lýðveldi farið í það að verja þau gildi sem áttu að vera komin í höfn ? Höfum við nokkurntíma spáð í það ?

 

Höfum við nokkurntíma hugleitt, vitað og viðurkennt, að meginástæðan fyrir því hefur í raun og veru verið það hræðilega harmsefni íslenskrar sögu, að hér hafa alltaf verið nógir til að ganga erinda erlends valds !

 

Í sögu Jóns Þorkelssonar Skálholtsrektors, eins af bestu sonum Íslands á 18. öld, er vísað til alvarlegra orða hans um útlendingadekur Íslendinga. Þeir hafi jafnan legið hundflatir fyrir útlendingum. Allt hafi verið sleikt upp sem frá þeim kom. Sumir útlendingar hafi komið hingað bláfátækir, en innan fárra ára hafi þeir verið orðnir auðugir menn, vegna arðráns síns á íslenskri þjóð, ekki síst í verslunarmálum. Og enn er það svo, að hér er skriðið fyrir nánast öllu sem kemur utanlands frá !

 

Lítum bara á stjórnmálaflokkana í landinu. Hverjir þeirra skyldu í raun vera heilir í því að halda uppi vörn fyrir íslenskt sjálfstæði ? Hvað segir málsmeðferð þeirra á orkupökkunum um það mál ? Hvernig stendur á þessum eilífa aumingjadómi gagnvart erlendu valdi ? Við höfum skriðið fyrir Norðmönnum, skriðið fyrir Dönum, skriðið fyrir Bretum og skriðið fyrir Könum. Nánast öll saga okkar er saga skriðdýrsháttar og svika gagnvart eigin þjóð og rétti hennar til auðlinda þessa lands !

 

Af hverju tölum við alltaf og ævinlega um Jón Sigurðsson, sem sóma Íslands, sverð og skjöld ? Maðurinn var fæddur 1811 og dó 1879. Hann var nítjándu aldar maður. Uppi fyrir löngu ! En skýringin er einföld. Við gerum það vegna þess að það hefur enginn annar tekið sér þá stöðu sem hann tók sér fyrir þjóðarrétti Íslands. Frá 1879 hefur enginn ráðamaður á Íslandi komist í námunda við Jón Sigurðsson sem íslenskur leiðtogi eða tekið við hlutverki hans í okkar sögu !

 

Segir það okkur ekki töluvert mikið um það hvernig stjórnmálamenn okkar hafa staðið sig eftir daga Jóns Sigurðssonar ? Við höfum sem sagt ekki átt neinn sóma Íslands, sverð og skjöld síðan 1879. Enginn hefur gegnt því landvarnar-hlutverki í sögu Íslands frá því að Jón Sigurðsson lauk sínum lífdögum !

 

Jón Sigurðsson gerði margt fyrir land og þjóð. Hann gerði meðal annars skaða-bótareikning á danska ríkið fyrir arðrán Dana á Íslandi. Það útspil Jóns kom illa við marga í Danaveldi og hreyfði mjög við málum sem höfðu lengi verið í ládeyðu. En hann færði sterk rök fyrir sínu máli. Hann gerði það alltaf. Hann var í því sem öðru ólíkur þeim sem á eftir komu og þóttust ganga í fótspor hans. Þurfum við ekki alvarlega að hugleiða stöðu okkar og hvað sé í raun og veru okkur til gildis – á þjóðlega vísu ?

 

Hvernig væri ef við gerðum tjónareikning á þau ríki sem verst hafa leikið sjálfstæði okkar og þjóðarfrelsi, Noreg, Danmörku, Bretland og Bandaríkin ? Myndi það ekki koma illa við þá sem telja okkur vera og eiga að vera algjöra aumingja og útlendingasleikjur ? Myndi það ekki geta hrist upp í mörgu ?

 

En auðvitað yrði slíkt aldrei gert. Í fyrsta lagi vegna þess að við erum ekki menn til slíkra verka og í öðru lagi vegna þess að við höfum varla átt neina gildisbæra forustumenn sem fyrr segir síðan Jón Sigurðsson var uppi, enda hafa þeir stöðugt versnað sem hafa þóst vera það, allt til yfirstandandi dags !

 

,,Gauð og fótaskinn,“ sagði Jón Helgason forðum í ádeilukvæði sínu Sú þjóð.... sem ort var 1951 vegna Natógaldursins. Skyldi þar ekki hafa komið fram nokkuð réttur dómur varðandi frammistöðu íslenskra stjórnvalda fyrir réttindum íslenskrar þjóðar – allt frá árinu 1918 til dagsins í dag ?