,,Gefðu, að móðurmálið mitt " !

 

 

Hinn ágæti öldungur Sigurjón Björnsson sagði fyrir nokkru í viðtali, að sennilega væri sú röksemd drýgst á metum varðandi þá staðreynd að við Íslendingar höfum þraukað í gegnum óblíðar aldir hér á þessari eyju í úthafinu, að okkur hefur tekist af þeim sökum að varðveita tungu okkar óbrjálaða – dýrustu perluna sem við sem þjóð eigum !

 

Og auðvitað hittir Sigurjón þar fyrir kjarna málsins, sem er jafnframt kjarni tilvistarmáls okkar Íslendinga. En kunnum við núorðið að meta þessa perlu sem þjóðtungan er ? Kann unga fólkið okkar að meta hana ? Ég held að þar vanti nokkuð mikið á þótt dagur íslenskrar tungu fái að vera til, því allir hinir dagarnir í árinu virðast notaðir íslensku máli til óþurftar og ríflega það !

 

Þegar við skoðum eftirfarandi hið þjóðfræga erindi Hallgríms Péturssonar frá 17. öld, getum við séð hvernig kjarna-atriði sígildra þjóðlegra baráttumála eru í raun sundurtroðin nú til dags og það af okkur sjálfum :

 

Gefðu, að móðurmálið mitt,

minn Jesú, þess ég beiði,

frá allri villu klárt og kvitt,

krossins orð þitt útbreiði

um landið hér, til heiðurs þér,

helst mun það blessun valda,

meðan þín náð lætur vort láð

lýði og byggðum halda.

 

Við þurfum að vernda málið okkar sem þann fjársjóð sem það er. Og við þurfum að nota það til að útbreiða sannleiksorð en ekki lygar. Við þurfum að fylgja þeirri trú sem er samofin allri okkar menningu og í raun sú blessun sem hefur varðveitt okkur sem þjóð. Meðan við gerum það heilshugar, verður náð Guðs yfir þjóð og landi og byggðir munu viðhaldast og þjóðin glatar þá ekki rótum sínum. Þannig er boðun Hallgríms Péturssonar í þessu innblásna þjóðræktarerindi !

 

En í raun gerum við ekkert af þessu nú til dags. Við spillum tungumálinu dags daglega, við útbreiðum lygar en ekki sannleika, ekki síst í fjölmiðlunum og skólunum. Við teljum okkur ekki í neinni þörf fyrir Guðs blessun og hundsum hana eins og við hundsum rætur okkar og þjóðerni. Við svífum í lausu lofti í flestum efnum og náum hvergi að standa föstum fótum á kjarnamálum lífs og sálar !

 

Sá sem sagði ,,Leyfið börnunum að koma til mín“ fær ekki lengur aðgang að grunnskólum landsins, og þar virðist lestrarkunnátta orðin með þeim hætti að sagt er að sumir nemendur fari þar jafnvel frá námi ólæsir !

 

Þurfum við ekki að spyrja okkur, vegna alvarleika stöðunnar : Á hvaða leið erum við ? Göngum við þar til góðs ? Hvað er framundan ?

 

Leiðréttum við stefnuna í tíma eða förum við fram af feigðarbjargi hinna sívaxandi ranghugmynda, sem vaða nú uppi sem óðast, og tortímum okkur þar svo með sjálfkrafa hengingu ?

 

Valið um það er vonandi enn í okkar höndum !