Prímadonnan var felld !

 

 

Kjarnaatriði nýafstaðinna forsetakosninga er auðvitað að Katrín Jakobsdóttir verður ekki forseti Íslands. Þjóðin vildi hana ekki og lét það ótvírætt í ljós. Sá frambjóðandi var kosinn, sem undir lokin var talinn af flestum, í þeirri stöðu að vera líklegastur til að koma í veg fyrir kjör Katrínar. Það er þakkarvert að það tókst !

 

Valdaelítan í landinu reyndi með öllum ráðum að koma Katrínu Jakobsdóttur að. Að mínu mati gengu þar sumir lengra en mannleg sómatilfinning hefði átt að leyfa, ef hún hefði verið fyrir hendi. Öll tiltæk vopn voru notuð og hlutdrægni fjölmiðla var þar áberandi þáttur, að margra mati. Stýringin við framsetningu mála í kringum skoðanakannanir og fleira leyndi sér heldur ekki. Fullyrt var við mig, af fleirum en einum, að ekkert gæti komið í veg fyrir það að Katrín yrði næsti forseti Íslands. En það var ekki rétt fullyrðing, þjóðin kom í veg fyrir það. Elítan fékk ekki að vinna þessa orustu og hampa þar sínum útvalda gullkálfi !

 

Prímadonnunni var hafnað og það afgerandi. Og mikið lifandis ósköp er ég þakklátur fyrir það að þjóðin sá til þess að svo færi. Það er nefnilega ákveðin skoðun mín, að lakasti hluti fólksins í landinu hafi að mestu leyti stutt Katrínu Jakobsdóttur. Og ég hef líka ákveðnar hugmyndir um það hversvegna það var gert. Við öðru þurfti ekki að búast. En ég tel að flestu af því fólki geti ekki verið annt um orðspor Íslands. Það hlýtur að hafa gengið til þessarar kosningar á einhverjum öðrum forsendum en þeim sem miða að því að efla sæmd íslensku þjóðarinnar. Og sem betur fer varð því ekki að vild sinni !

 

Það hefði verið skelfileg staða fyrir land og þjóð að vera með Bjarna Benediktsson sem forsætisráðherra, Þórdísi Reykfjörð Gylfadóttur sem utanríkisráðherra og Katrínu Jakobsdóttur sem forseta. Að mínu áliti, hefði varla verið hægt að fara neðar í mannvali fyrir þjóðina okkar. En við vitum að spillt pólitík veldur mörgu illu á Íslandi sem og víðar, og í þingsölum virðist sjaldan sá andi verða fundinn núorðið sem lætur stjórnast af hreinni þjóðarheill. Í því felst ekki hvað síst sú ógæfa sem tærir okkar samfélag !

 

Útkoma forsetakosninganna hugnast mér ekki alfarið, því ég hef vissar efasemdir um kjörinn forseta og ég kaus hina Hölluna og vildi gefa henni tækifæri. En í mínum augum er það samt kjarnaatriði, að þjóðin hafnaði Katrínu Jakobsdóttur. Vonandi hverfur prímadonnan nú að öðrum störfum og lætur þjóðina hér eftir í friði !

 

Jafnframt vil ég, að hætti Catós gamla, nefna það hér í lokin, að það væri tímabær framhaldshreinsun að þjóðin þurrkaði Vg alfarið burt af alþingi við næstu kosningar. Sú flokksnefna hefur þar gengið sér fullkomlega til húðar og hefur þar ekkert erindi lengur, nema til skaða og skammar !