Eigum við einhverja framtíð ?

 

 

Það er alltaf mikil nauðsyn á því í viðræðum við aðra, að menn reyni umfram allt að vera sjálfum sér samkvæmir. Að það sé hverjum manni nauðsyn að hafa sannleika og réttlæti að leiðarljósi og menn skyldu varast að skaða sál sína og sitt innra líf með einhverju framferði sem flokka mætti undir eitthvert af ótalmörgum afbrigðum Vítisfæddrar Júdasarhyggju !

 

Heimurinn er falskur og svikull og hann er aldrei sjálfum sér samkvæmur. Tíðarandinn er á forhertri Júdasargöngu, ekki síst á Vesturlöndum, og stefnir markvisst undir leiðsögn djöflavalds, að tortímingu mannkynsins. Sumum finnst jafnvel að þar verði í raun og veru um fullkomlega verðskulduð endalok að ræða. Á vegferð síðustu áratuga hefur mannkynið alfarið virtst vera undir leiðsögn illra afla og viljað svíkja allt sem gott er og sómakært. Öllum sjónarmiðum heimsfriðar hefur yfirleitt verið hent út í horn !

 

En af hverju skyldi heimurinn vera svona svikull og óáreiðanlegur ? Skyldi það ekki vera af því að fólkið í heiminum er að stórum hluta orðið þannig ? Lýsingin á söfnuðinum í Laódíkeu í 3. kafla Opin-berunarbókarinnar á við fólk á síðustu tímum, þeim tímum sem nú eru að koma yfir heiminn. Í Jesaja, kafla 24, er fjallað um eyðingu jarðarinnar og Dagur Drottins ( II. Pétursbréf 3. kafli ) er að öllum líkindum ekki langt undan !

 

Táknin um það sem er framundan leyna sér ekki. Heimurinn í dag hyllir allt sem illt er, hann verðlaunar ekki neinn sem talar sannleika, metur ekki neinn sem iðkar réttlæti og hundsar alla trúmennsku. Óheiðarlegur pólitíkus fær oft stuðning beinlínis vegna þess að hann er óheiðarlegur. Það er þá hægt að hafa gagn af honum, það er hægt að múta honum og fá hann til óþurftarverka. Við vitum það líklega öll, að við þurfum ekki að fara út fyrir mörk Íslands til að verða óþægilega vör við afvegaleiddan hugsunarhátt, jafnvel hjá æðstu valda-mönnum !

 

Ísland hefur alla tíð átt allt sitt undir friði. Í fyrri heimsstyrjöld sendu Bretar hingað mann sem öllu fékk að ráða hér. Hann réð meira að segja alfarið verðlagi á útflutningsvörum okkur. Öll fyrri stríðs-árin urðum við að búa við slíkt arðrán Breta og lengi eftir það. Við skiptum engu máli í hugsun þeirra og réttur okkar var enginn. Og þetta átti að heita vinaþjóð okkar. Seinni stríðsárin fóru jafnvel enn verr með íslensku þjóðina, ekki síst siðferðilega. Gamlar, þjóðlegar dyggðir hurfu nánast og lygar og óheiðarleiki komu í staðinn. Menn lærðu þá að stunda vinnusvik. Stríð hefur aldrei verið blessun fyrir Ísland og verður það aldrei !

 

Vesturlönd virðast nú lúta algerlega stríðsæsingarformúlum Nató og ESB, en þar er prédikað að það verði að lima Rússland niður í einhverjar smáeiningar sem verði viðráðanlegar fyrir nýja nýlendustefnu og arðrán. Það er gamall vonardraumur vondra manna í auðhringa-mafíum heimsins að hægt verði að koma því í kring. En dettur nokkrum heilvita manni það í hug, að stórþjóð eins og Rússar og kjarnorkuveldi eins og Rússland, láti fara þannig með sig ? Slíkt uppgjör getur ekki orðið annað en feigðarferð mannkynsins !

 

Og það stefnir líka allt til heljar. Jafnvel Norðurlöndin, þar sem oftast var einhverja glóru að finna, eru nú týnd og tröllum gefin. Þar spretta bandarískar herstöðvar upp í tugatali eins og gorkúlur á fjóshaug forheimsku og óstöðvandi fjöl-miðlalyga. Öllum hugsanlegum ærleg-heitum hefur verið úthýst og allir eru á leið í stríð, sitt eigið dauðastríð !

 

Norðurlönd virtust stundum hér áður fyrr, eins og ljós í myrkri kaldastríðs og glæpagjörninga, en hafi svo verið, er víst að það ljós er slokknað fyrir ásókn ófriðar og myrkravalda. Aukið kvennavald í pólitík þessara landa hefur síður en svo styrkt friðaranda þeirra. Nú er þaðan einskis góðs að vænta. Myrkvunin er þar að verða alger !

 

Einna eftirtektarverðast í svartnættinu sem er að hrannast upp fyrir komandi tíð, er að ýmis smáríki virðast vera með mjög herskáa ráðamenn um þessar mundir. En jafnvel þó litlir hundar gelti, tekur veruleikinn í sjálfu sér lítið mið af því. Það eru stóru víghundarnir sem ráða á sviðinu og þeir sem gjamma nú að vestan-verðu, virðast heimta blóð og það mikið blóð. Verði það til þess, að stórstyrjöld brjótist út, eins og Nató virðist stefna að, munu helstu borgir þessa heims líklega verða fyrstu fórnarlömb kjarnorku-eldflauga austurs og vesturs !

 

Við jarðarbúar getum þá áreiðanlega kvatt meginborgir eins og Washington og New York í Bandaríkjunum og fleiri borgir þar, London, París, Brussel og Berlín í Vestur-Evrópu og helstu borgir Rússlands. Allar þessar borgir verða gerðar að geislavirkum rústahrúgum og fleiri tugir milljóna manna munu farast. Þegar kjarnorkusprengjurnar falla beint í mark verður engu hlíft og mannslíf verða þá einskisvirði. Jafnvel innflytjendur Vestur-Evrópu munu ekki lifa af slík Ragnarök !

 

Kaupmannahöfn, Osló, Stokkhólmur og Helsinki munu varla þurfa margar sprengjur yfir sig, en öll líkindi eru fyrir því að einhverjum kjarnorkueldflaugum verði skotið að þeim. Svo það tekur því nú varla fyrir Dani að byggja Börsen upp, þar sem Danmörk virðist nú, mettuð af stríðsæði. Og ef það þykir taka því að senda kjarnorkueldflaug á Reykjavík, verður utanríkisráðherra vonandi staddur í höfuðborginni, og þá auðvitað til að bjarga því sem bjargað verður !

 

Styrjöld er enginn leikur og hefur aldrei verið og síst nú til dags. Við þverrandi vald Vestursins í málefnum heimsins, hefur grimmt villidýr risið upp og ógnar nú heimsfriðnum. Valdaöfl vestursins virðast segja blákalt : ,, Ef við fáum ekki að ráða öllu eins og verið hefur, sendum við allan heiminn til helvítis !“

 

Þannig virðast skilaboðin vera frá Nató og norska dindlinum sem þjónar þar efst á skítahaugnum, manni, sem að minni hyggju, er ömurlegasta eintak af Norðmanni sem uppi hefur verið. Það er illt og meira en illt, að fjöregg þessarar veraldar og framtíð lífs á þessari jörð, skuli alfarið vera staðsett í höndum alveg glórulausra misyndismanna sem eru til alls vísir, og virðast helst sjá fyrirmynd sína í manni sem framdi sjálfsmorð árið 1945 til að þurfa ekki að gjalda fyrir glæpi sína !