Um innihaldslitla flugeldasýningu í Normandí !

 

 

 

 

Það tekur enginn Vesturveldunum fram í fréttafölsun og umsnúningi staðreynda. Það er margvitað mál og þarf ekki um að ræða. Fórnarlambið er alltaf sann-leikurinn, því ef hann er ekki vesturvænn, er hann settur til hliðar eða margvafinn í blekkjandi lygaumbúðir svo hann verður óþekkjanlegur !

 

Síðasta tilbúna uppákoman með slíkum formerkjum, var tilraunin til að lyfta innrásinni í Normandí sem hæst, í tilefni 80 ára afmælis atburðarins nú á dögunum. Sagt var í fréttum af afmælinu, að með innrásinni hefði verið lögð fram forsenda þeirrar framvindu sem leitt hefði til sigursins yfir nasistaveldinu. Sú túlkun er býsna mikil tilfærsla á hinum sögulegum staðreyndum !

 

Löngu fyrir 6. júní 1944 lá fyrir, að Þýskaland nasismans myndi tapa styrjöldinni. Þegar í ljós kom, að hin mikla innrás Stór-Þýskalands á Sovétríkin leiddi ekki til neins leifturstríðs eins og í Póllandi og Frakklandi, heldur til stríðsátaka um ófyrirsjáanlegan tíma, leist mörgum þýskum raunhyggjumönnum ekki á blikuna. Sovétríkin hrundu ekki við fyrsta högg eins og Hitler hafði fullyrt. Þvert á móti efldust þau til meiri mótstöðu með hverjum deginum sem leið og framvinda stríðsins fór að setja mikil strik í siguráætlun Þjóðverja !

 

Strax um áramótin 1941-1942 voru Rússar komnir í sókn víðast hvar á austur-vígstöðvunum, aðeins um hálfu ári eftir innrásina. Í janúarlok 1943 lauk svo hinni 5 mánaða löngu örlaga orustu við Stalíngrad með afgerandi sigri sovésku herjanna. Það voru þáttaskilin í styrjöldinni. En þá var enn langt í 6. júní 1944 !

 

Og eftir Stalíngrad voru Rússar komnir í hörkusókn og eftir skriðdrekaorustuna miklu við Kursk í júlí, varð sókn þeirra að óstöðvandi sókn sem lauk ekki fyrr en í rústum Berlínarborgar í maí 1945, þegar sovésku herirnir sáu til þess að hjarta nasistaríkisins hætti að slá !

 

Ljóst er að innrásinni í Normandí sem Vesturveldin höfðu dregið all lengi gegn óskum Rússa, var hleypt af stokkunum af ákveðnum, pólitískum hagsmuna-ástæðum. Það var þá svo komið, að það var talin knýjandi nauðsyn að hefjast handa sem fyrst, annars myndu sovésku herirnir ekki stoppa í sókn sinni fyrr en við Ermarsund. Það varð að koma í veg fyrir það og það varð kveikjan að innrásinni !

 

Sigurinn yfir Þýskalandi nasismans hafði mörgum mánuðum fyrr verið tryggður austur í Rússlandi, og það sem eftir stóð var fyrst og fremst eftirhreytur og upp-hreinsistarf, að ganga frá leifum nasista-veldisins og þýska heraflans sem eftir var. Vesturveldin voru hinsvegar að fullu komin í þann gír, að reyna að takmarka sem mest hugsanlegan kröfurétt Sovétríkjanna varðandi áunna sigra. Þessvegna var innrásin í Normandí gerð !

 

Það gleymist yfirleitt að hugsa til þess, að þegar Rússar voru búnir að reka nasistaherina út fyrir landamæri Sovét-ríkjanna, héldu þeir áfram og sópuðu herjum Hitlers á undan sér land úr landi. Þannig frelsuðu þeir margar þjóðir undan oki nasismans, og það jafnvel þjóðir sem höfðu barist með Þjóðverjum fyrir atbeina leiðtoga sem gengið höfðu til liðs við nasista. Og í þeim átökum og í þeirri baráttu, var rússnesku blóði úthellt ómælt til að losa þessar þjóðir við Hitler-ismann. Rússneska þjóðin missti ekki 27 milljónir þegna sinna í seinni heims-styrjöldinni fyrir ekki neitt !

 

Þannig tóku sovésku herirnir lönd eins og Rúmeníu, Búlgaríu, Ungverjaland, Tékkó-slóvakíu, Pólland, hluta af Júgóslavíu og Austurríki, hluta af Finnlandi og Noregi. Rússar tóku jafnvel Borgundarhólm úr höndum Þjóðverja, hluta af Danaveldi. Allt kostaði þetta mannslíf, en viðkomandi þjóðir höfðu ekki getað varið sig sjálfar gegn þýska nasistaríkinu, eða verið látnar ganga svikaleiðina með þeim, fyrir atbeina innlendra ráðamannaleppa sem voru á bandi Þjóðverja !

 

Engin þjóð í Evrópu hefur lagt eins mikið af mörkum og Rússar til að sigra mannkynsbölvalda álfunnar, þá sem hættir voru með öllu að kunna sér hóf. Stríðsóðir menn eins og Karl XII, Napóleon og Hitler urðu allir fallkandídatar í Rússlandi. Nasisminn, sem nú virðist vera orðinn að stofuprýði í stássfundasölum ESB í Brussel, og nánast ríkistrúarbrögð í Kiyv, hefði aldrei verið sigraður í síðari heimsstyrjöldinni, ef Rússar hefðu ekki tryggt þann sigur með miklum fórnum og ofurmannlegu úthaldi. Það er hinn rétti og raunhæfi sannleikur málsins sem aldrei verður hægt að kæfa. Sá sigur vannst ekki í Normandí !

 

Í Föðurlandsstyrjöldinni miklu, eins og Rússar kalla síðari heimsstyrjöldina, hlutu eldskírn sína margir sovéskir hers-höfðingjar sem reyndust langtum fremri herstjórnendur en hálofaðir hers-höfðingjar Vesturveldanna, sem sumir hverjir sýndu sig ekki einu sinni vera miðlungsmenn í fagi sínu og höfðu hlotið frama sinn með ýmsum undarlegum hætti !

 

Innrásin í Normandí hefur verið lofuð mikið sem snjöll hernaðaraðgerð, en hið sanna er að þar fór býsna margt í handaskolum og jafnvel Antony Beevor, þekktur breskur gyllingar-sagnfræðingur, kemst ekki hjá því að rekja það nokkuð í bók sinni um innrásina, líklega þó sér til lítillar ánægju !

 

Hundruðir hermanna Bandamanna í Normandí voru drepnir í sprengjukasti eigin flugvéla, vegna þess að samhæfing hersveita á jörðu niðri og flughersins var langt frá því að vera í lagi. Jafnvel einn háttsettur bandarískur hershöfðingi, Leslie J. McNair, var drepinn með þeim hætti í Normandí og jarðsettur nánast með fullri leynd. Öllu í sambandi við lát hans og mistakaferlið sem framið hafði verið og valdið dauða hans var haldið leyndu, og fólk sem vissi hvað gerst hafði, var látið vinna þagnareið. Það mátti ekki minnast á vanhæfnina og vitleysisganginn !

 

Mistök á mistök ofan, skipulagsleysi og glundroði, leiddi líka til miklu meiri eyðileggingar á frönskum byggðum á inn-rásarsvæðinu og landinu þar inn af, en komast hefði mátt af með, og jafnframt mun meira mannfalls meðal óbreyttra borgara !

 

Það er ekki að furða, að lygahersveitum vestrænna fjölmiðla þyki mikil nauðsyn á því vera að hefja innrásina í Normandí upp í rómantíska goðsögn og eigna henni miklu meiri tilgangsfyllingu en hún á skilið. Þeir sem upplifðu atburðinn eru nú nánast allir dauðir og ekki vitnisbærir lengur, svo þessvegna þykir líklega allt í lagi að halda fram hverju sem er !

 

Flugeldasýning Vesturveldanna í Normandí, í tilefni 80 ára afmælis innrásarinnar, var eiginlega bara sirkus sem sýndi ranga mynd og Rússar áttu þar engan þátt í málum, enda ekki boðið. Þýska ríkið, endurhæft og uppskrúfað, átti náttúrulega sína fulltrúa þarna, sem sérlega þjónustusamlegt Natóríki, eftir Nordstream málið !

 

Og Selenski, hinn alræmdi þjónustumaður Vesturveldanna og Nató, og nú umboðs-laus valdamaður og einræðisherra Úkraínu, var viðstaddur herlegheitin sem boðsgestur, líklega sem sérstakur fulltrúi fasistaforingjans Stepans Bandera og arfleifðar hans. Spurningin eftir allt sirkushaldið og flugeldana hlýtur að vera augljós - af hverju tóku Vesturveldin yfir höfuð þátt í því að berjast gegn Hitler ?