Nokkur orð um guðföður Nató !

 

 

 

 

James Forrestal hét maður sem var um skeið flotamálaráðherra Bandaríkjanna, hann tók við er Frank Knox dó 1944. Forrestal var síðan fyrsti svonefndi varnarmálaráðherra Bandaríkjanna og þótti frá byrjun afskaplega fjandsamlegur Sovétríkjunum. Það var á þeim árum sem Harry Truman var tekinn við sem forseti þar vestra, en eins og almennt er vitað en yfirleitt ekki talað um, var Truman aldrei fær um að vera forseti Bandaríkjanna !

 

Truman var bara lítill, hræddur maður sem tók við starfi sem hann var enganveginn fær um að gegna. Sá sem var fyrirrennari hans þótti mikilhæfur maður, en hann tók skyndilega upp á því að deyja, en hafði alveg gleymt því að setja Harry inn í málin, því hann taldi sennilega að það þjónaði litlum tilgangi. Svo Truman varð að taka við, eins og Eleanor Roosevelt sagði honum blátt áfram og umsvifalaust : ,,Nú er komið til þinna kasta Harry, ábyrgðin er núna á þínum herðum !“

 

Og Truman, óhæfur til ábyrgðar og titrandi á taugum, byrjaði nánast sinn feril á því að láta varpa tveimur kjarnorkusprengjum á Japan, sennilega svona til að vara Rússa við því að Bandaríkjamenn ættu slík vopn. Hershöfðingjarnir voru líka ólmir í að prófa þau og voru eins og börn með nýtt leikfang !

 

Þessi nokkur hundruð þúsund óbreyttu borgarar sem drepnir voru í þessum ómannlegu og óþörfu árásum virtust hreint aukaatriði. Þar með gerðu Bandaríkjamenn sig seka um glæp sem engin önnur þjóð hefur drýgt til þessa, hvað sem verður. Síðan hefur Japan fylgt Bandaríkjamönnum í einu og öllu, eins og barinn hundur fylgir húsbónda sínum !

 

Auðvitað vissu margir í bandaríska stjórn-kerfinu af veikri stöðu Trumans og vildu ráðskast með greyskinnið. George C. Marshall var einn af þeim frekjudöllum, annar var Douglas MacArthur. Það er auðvitað töluvert matarmikil saga til af samskiptum þessara manna, en það er ekki efni þessa pistils !

 

En víst er líka að James Forrestal hvíslaði mörgu í eyra Trumans forseta á þessum árum, sem líklega var - efnislega séð - óhollt fyrir báða. Enda fór svo að lokum, eftir nokkuð stormasöm samskipti undir það síðasta, að Truman losaði sig við þennan varnarmálaráðherra sinn, og hafði vafalaust sínar ástæður til þess. Eftir það fór Forrestal nánast lóðbeint niður á við, hvað andlegt ásigkomulag snerti !

 

En við þessar óburðugu aðstæður var Atlantshafsbandalagið einmitt stofnað. Það voru engin heilbrigð skilyrði til staðar við þá fæðingu enda hefur afraksturinn löngum sýnt það. Umskiptingur var leiddur til fæðingar og heimurinn varð skiljanlega mun verri og vafasamari mannkynsbústaður fyrir vikið !

 

Svo gerðist það, eftir nokkurn tíma í embætti, að Truman fór að halda að hann réði við starf sitt. Þá gekkst hann upp við valdið eins og litlir karakterar gera yfirleitt. Hann rak MacArthur sem dirfðist að véfengja vald hans og gekk á ýmsu í þeirra skiptum. Þó eru allar líkur á því að Truman hafi ekki átt annan kost en að láta MacArthur fara, en það er önnur saga. Hér er hinsvegar meiningin að fjalla um James Forrestal, hinn brothætta, guðföður Nató !

 

Þannig fór nefnilega, upp úr framan-greindri atburðarás, að Forrestal fékk einhverja slæmsku í toppstykkið og fór að truflast verulega. Geðveiki sú sem ásótti hann, gekk út á það, að hann taldi sig vera í stöðugri hættu fyrir ofsóknum óvina, nánar tiltekið Rússa. Ekkert gat linað ótta og sálarkvalir mannsins, og svo fór að hann endaði ævi sína 22. maí 1949 57 ára gamall, sem sjúklingur á geðsjúkrahúsi. Hann varpaði sér þar út af 16. hæð, æpandi hástöfum, að Rússarnir væru að koma. Jafnvel fyrrverandi varnarmálaráðherra Bandaríkjanna þolir ekki slíkt fall. Svo aumingja Forrestal dó !

 

Geðveikin sem fór með manninn, gæti alveg heitið Forrestalíska og hástig hennar og lokastig þá Forrestalíníska. Það sem einkum þykir sérkennilegt við veiki þessa eða áráttu, er að hennar verður helst vart í Bandaríkjunum og sumum löndum Vestur-Evrópu, eins og til dæmis á Íslandi. Annars staðar í heiminum fer lítið fyrir henni, enda færra þar til staðar sem sviptir menn allri dómgreind af umræddum orsökum !

 

Um tíma var James Forrestal talsvert dáður og jafnvel talinn framsýnn stjórnmálamaður. Sem einn af frömuðum Nató var hann metinn mikils, en svo fóru jafnvel Bandaríkjamenn að taka eftir því að eitthvað var að. Og þegar ljóst var að toppstykkið í manninum var truflað og dottið úr öllu rökrænu sambandi við mannlega skynsemi, var reynt að þegja yfir því sem lengst, svo það skapaði ekki taugaveiklun í Atlantshafsbandalaginu, hinum nýfædda valdatryggingar vonar-peningi Bandaríkjanna !

 

Á þessum sama tíma vaknaði reyndar nokkuð víðtækur grunur um það, að sumir ráðherrarnir í þáverandi ríkisstjórn Íslands væru eitthvað smitaðir af Forrestalísku, en aldrei fór fram nein endanleg skoðun á því hvort svo hefði verið, þó ýmislegt þætti benda til þess. Það er náttúrulega enn ókannað mál, því hvorki Þór Whitehead eða Valur Ingimundarson hafa gefið sér tíma til að rannsaka það, líklega vegna anna við þveröfugar og þarfameiri rannsóknir !

 

Og nú virðist ýmislegt benda til þess, að Forrestalíska eða jafnvel Forrestalíníska sé á magnaðri uppleið í forustuliði Atlantshafsbandalagsins og veiki þessi eða vírus geti hugsanlega með þeim hætti orðið mannkyninu öllu að fjörtjóni. Sumir telja sig nú þegar sjá sjúkdómseinkennin á ýmsum Natótoppum og verðum við, sem enn berum hag mannkynsins fyrir brjósti, að vona að svo sé ekki !

 

En James Forrestal, guðfaðir Nató, var ekki gæfusamur maður í sínu lífi og varla forsendur til þess eins og maðurinn var gerður. Og menn geta spurt sig hverskonar fall það verði sem komi til með að ríða Nató að fullu ? Hvort það verði kannski svo alvarlegt, að það muni hrifsa allan heiminn með sér, af efstu hæð hernaðarlegrar ómennsku, niður á grjótharða gangstétt glötunarinnar ?