,,Labour íhaldið“ er lítið skárra !

 

 

 

Nú er Tony Blair, fyrri tíðar fallin stjarna, farinn að ráðleggja Keir Starmer hvernig halda beri á málum. Sennilega gæti Starmer varla fengið verri ráðgjafa. Tony Blair er úrelt fyrirbæri og hann skildi ekki vel við. Sennilegt er, að valdatími íhaldsins eftir þá félagana Blair og Brown, hafi einkum komið til vegna þess að fólk var hætt að treysta Verkamanna-flokknum til eins eða neins, eftir valdaferil þeirra tvíburanna. Þeir spiluðu sig alveg út úr þjóðarsálinni !

 

Blair er bara umhugað um að vernda sína pólitísku arfleifð. En hún er nú ansi mikið minni en hann heldur. Ferill hans í innflytjendamálum var aldrei beysinn og hann var, engu síður en aðrir forsætis-ráðherrar Breta á síðari árum, algjör undirlægja Bandaríkjanna og fylgdi þeim í einu og öllu. Það varð Bretum til áfram-haldandi og enn frekari niðurlægingar í Írak og víðar. Nú vill Blair að Starmer fylgi hans forskriftum, líklega svo hans forusta verði ekki til að kasta rýrð á valdatíma Blairs sjálfs og sýna í enn opnara ljósi þau mistök sem þá voru gerð af forustu flokksins !

 

Framtíðarsýn Blairs eftir fimmtíu ár virðist vera að þrjú risaveldi verði þá leiðandi, Bandaríkin, Kína og ef til vill Indland. Manngreyið minnist ekkert á Rússland sem er að ná vopnum sínum á ný sem rísandi veldi. Hann virðist ekki sjá, að Bandaríkin eru þegar í dag hnignandi veldi, svo maður tali nú ekki um 50 ár héðan í frá. Svona spámenn eigin óska-drauma geta nú ekki talist merkileg fyrirbæri, og Blair hefur aldrei verið merkilegur maður, jafnvel ekki þegar hann var talinn á toppnum og menn héldu að hann hefði eitthvert manndómslegt innihald !

 

Maðurinn fékk drjúgan valdatíma en skildi ekkert eftir sig nema Gordon Brown, sem var síst betri leiðtogi. Þeir voru báðir lítið annað en hægrisinnaðir strákar sem komust á sviknum forsendum til valda í röngum flokki og reyndust eigin þjóð til lítils gagns.

 

Sem ungir menn þóttust þeir þó róttækir og ætluðu sjálfsagt margt að gera, en grundvöllurinn var í raun annar en þeir héldu. Þessvegna varð stefnan nokkuð önnur þegar fram í sótti. Enda hrósaði Margaret Thatcher sér víst síðar af því að hafa skapað persónuna Tony Blair og margt hefur líklega verið vitlausara sagt !

 

Þegar maður hugsar til þess að Bandaríkin og Indland óskipt voru áður nýlendur Breta og jafnframt hvað Bretar arðrændu Kína þar að auki, finnst manni nokkuð sérstakt hvað Bretum varð eiginlega lítið úr þessari yfirburðastöðu sem þeir höfðu á heimsvísu. Og það auk alls arðráns þeirra í Afríku. Nú eru Bretar bara undirmálsþjóð með land sitt fullt af vandamálum, meðal annars vegna ósamstæðra þjóðfélagshópa, sem eiga að mestu leyti litla sem enga samleið, eins og sannast betur með hverju ári !

 

Hlutverk Breta, varðandi yfirráð á heims-vísu, er löngu liðin tíð og bresk stjórnvöld ráða sem fyrr segir ekki á nokkurn hátt við innanlandsmál sín núorðið og virðast hrekjast til og frá eftir hverjum kenningavindi, enda eru þeir margir vindarnir sem þar blása núorðið, og sumir gætu þessvegna talist hættulegir gagnvart öryggismálum ríkisins !

 

Breska heimsveldið varð fljótt að skipulagslausum óskapnaði eftir seinna stríðið og móðurlandið skipti um íbúalega samsetningu í kjölfarið. Bakslag Breta, í öllu vægi frá fyrri tíð, er með ólíkindum og á reyndar upphaf sitt í skuldastöðu þeirri sem þeir komust í gagnvart Bandaríkjunum strax í fyrra stríði. Síðan hafa Bretar naumast séð til sólar í einu eða neinu !

 

En hér var meiningin að tala um frekar lítilsverðan framagosa sem enn er að reyna að gera sig gildandi, þó hann hafi líklega aldrei staðið sjálfur sérlega fast í fætur stefnulega séð og jafnan verið tæki-færissinni í húð og hár. Sumir kjósa ef til vill að spyrja, hvað var Tony Blair sem stjórnmálamaður ? Var hann á einhvern hátt trúverðugur í raun eða var hann bara lýðskrumari ? Ekki er hægt með nokkru móti, að sjá það á ferli hans, að hann hafi nokkurntíma verið eða sé heilsteyptur maður að inntaki og gerð !

 

Það er heldur ekki svo að sjá, að breskir pólitíkusar í seinni tíð hafi verið miklir bógar. Myndu sumir ekki hika við að telja þá undantekningalítið verulega lélegan söfnuð. En þegar slíkir vilja fara að leiðbeina þeim sem nú eru í forustu, ætti það að geta sagt okkur töluvert um aftur-förina á þessu sviði, á ekki lengri tíma !

 

Ef Keir Starmer hygðist gera Tony Blair að ráðgjafa sínum og læriföður, væri það vísasti vegurinn fyrir hann til pólitískrar brotlendingar. ,,Labour íhaldið“ er hinsvegar lítið betra en Tory íhaldið í Bretlandi, enda kom það strax í ljós með stjórn Attlees 1945 og hefur allar götur síðan átt heldur skítugan feril við stjórn, einkum þó í utanríkismálum !