Mannfélagshópur í útrýmingarhættu !

 

 

 

Flestir skyni bærir menn eru að byrja að átta sig á þeirri staðreynd að samfélagsvænir eða samfélagshollir stjórnmálamenn eru sannarlega í bráðri útrýmingarhættu. Þetta á við um stóran hluta heimsins, ekki síst Evrópu, og þetta á við um stöðu mála á Íslandi !

 

Þegar talað er um virta stjórnmálamenn á Íslandi er yfirleitt vísað til manna sem voru upp á sitt besta fyrir mannsaldri eða meira. Af hverju skyldi það vera ? Jú, að almennu mati, eru þeir tæpast til í dag. Það virðist sem það lið sem situr nú á alþingi njóti mjög lítillar virðingar meðal almennings og traustið á því sé varla mælanlegt meðal þjóðarinnar ?

 

Skýringarinnar á því er að mínu mati frekar að leita hjá hinum kjörnu fulltrúum en almenningi. Fólk metur stöðuna eftir frammistöðu þingsins gagnvart því hlutverki sem það á að gegna og telur hana afspyrnu slaka. Á þingi séu mjög fáir, ef nokkrir, að skila þeim verkum sem þeim er ætlað að vinna og sinna. Sem sagt, þingið er að mati almennings dæmigert upp á það, að samfélagshollir stjórnmálamenn séu á sömu hverfandi leiðinni og geirfuglinn forðum. Þeir geta ekki flogið í frjálsum anda, falla í gildrur og eru étnir upp sálarlega af hagsmunahópum Mammons !

 

Er það annars orðið lögmál á Íslandi að sérgott og egóhlaðið fólk sitji á alþingi ? Margir virðast líta svo á og það er vaxandi tilhneiging í samfélaginu fyrir því að það sé eðlilegt að hafa skömm á þingmönnum. Það er vond framvinda í málum, en af hverju er þá fólk að kjósa slíka fulltrúa fyrir sig á þing og það aftur og aftur ? Jafnvel löngu eftir að öllum er orðið ljóst að þeir eru – frómt frá sagt - meira en gagnslausir sem slíkir !

 

Er þá kannski verið að kjósa flokkinn, sama hvað honum hugnast að bjóða fólki ? Varla getur það verið nú til dags, því traustið á flokkunum virðist langt frá því að koma vel út hjá kjósendum og er engu betra en traustið til þingmannanna. En hvernig eru þá málavextir ? Fer kannski margt fólk á kjörstað og skilur glóruna eftir heima ? Beitir fólk lýðræðisrétti sínum eins og það sé í svokallaðri rússneskri rúllettu ? Af hverju sitjum við uppi með ónýt stjórnvöld og ónýtt þing ?

 

Það er víst löngu liðin tíð, að fólk mennti sig til að verða samfélaginu til eflingar og gagns. Það tilheyrði frekar þeim tíma sem menntunina þurfti að sækja til Kaupmannahafnar. Nú til dags er menntafólk sannarlega ekki að sligast undan ábyrgð og glóandi samfélagskennd. Öðru nær !

 

Nú er það egóið eitt sem ræður og græðgin í gráðuspilltan frama, til þess að öllum verði kunnugt hvað viðkomandi ein-staklingur sé virkilega stórbrotin persóna. En dæmið gengur bara ekki lengur upp. Viðmiðin eru orðin svo skökk að ætlaður manngildisteljari fer með niðurstöður sínar út í móa, jafnvel Hádegismóa, og sá teljari er að mæla það stórt sem ekkert er !

 

Háskóli Íslands er löngu hættur að vera háborg íslenskrar menningar, eins og hann var kynntur við stofnun, hafi hann þá nokkurntíma náð því að verða það. Það sem menn hugsuðu varðandi þjóðleg menningarefni 1911 er löngu orðið að andstæðu sinni og varð það býsna fljótt. Hroki, sérgæska, snobb og egó tóku fljótt yfir og byrgðu fyrir alla útsýn til betri viðmiða !

 

Frá hreiníslensku sjónarmiði er langt síðan háskólinn virðist fyrst og fremst hafa orðið að notalegu dvalarhreiðri erlendra menntamanna og skyn þeirra á íslenska menningu og gildi hennar er sennilega vafasamt svo ekki sé meira sagt. Háskóli Íslands virðist í öllu orðinn að útungunarstöð fjölmenningar og íslensk menning er þar hvergi í öndvegi !

 

Egóistar af líku tagi og okkar menntamenn, frá miklu stærri þjóðum, munu í flestum tilfellum hugsa sitt út frá allt öðru og ólíku sjónarhorni en íslenskri þjóðmenningarstefnu. Hóflaust dekur við útlendinga á okkar kostnað er komið út úr öllu samhengi við þjóðleg gildi og þar virðist háskólinn miklu fremur orðinn að háborg fjölmenningar og þeirra rangsnúnu sjónarmiða sem henni fylgja. Sú staða verður aldrei neinu sem íslenskt er til gagns og gæða !

 

Svo þörfin á bitastæðum forustumönnum fyrir íslenska þjóð er brýn sem áður og jafnvel enn brýnni en hún var. En í því sambandi virðist sannarlega fátt um fína drætti. Þjóðin er sýnilega að glata þeim ávinningi sem sérhverri þjóð er talinn nauðsynlegur, með hliðsjón af vökulli og heilbrigðri sjálfstæðisvörn og lífsfrelsi almennra borgara !

 

Vandamálið er eiginlega uppeldislegs eðlis. Það hefur verið stórlega vanrækt að hlynna að þjóðræktarlegum sjónarmiðum í íslensku samfélagi og afleiðingarnar eru þegar orðnar augljósar. Íslenskt stjórn-málalið virðist orðið að einhverju alþjóðasinnuðu, óþjóðlegu og Nató-mörkuðu hyski sem veit ekki lengur hvar skyldur þess liggja. Stjórnmálalífið virðist orðið dauðhreinsað af þjóð-varnarsinnuðu fólki og enginn er að vernda sjálfstæði þjóðarinnar og síst af öllu flokkurinn sem kennir sig við það. Hann er eins og hægri flokkurinn í Danmörku sem heitir Venstre !

 

Þjóðhollir, íslenskir forustumenn ættu skilyrðislaust að vera á válista, – þeir virðast svo gott sem útdauðir !