Verum íslensk og styðjum ekki stríðsvindana !

 

 

Mörgum er að verða ljóst að svokölluð menningarframsókn íslensku þjóðarinnar er orðin býsna óhrein í seinni tíð af aðfengnum íblöndunarefnum, sem mörg hver eru í meira lagi óheppileg fyrir land og þjóð. Þar á líklega einna mestan þáttinn, sú viðleitni sumra að upphefja svokallaða fjölmenningu, sem er alls staðar beint tilræði við þjóð-menningarlegar áherslur og til þess ætluð að koma þeim fyrir kattarnef. En margir virðast vilja fá prik fyrir víðsýni og fordómaleysi með því að segjast vera fjölmenningarsinnar og hreint ekki forpokalegir Íslendingar !

 

Það eru almenn lýðræðisleg réttindi manna að blanda sér í umræðu dagsins, ekki síst þegar verið er að ræða þjóðhagsleg atriði og lífskjörin í landinu. Ljóst er að sitjandi alþingismenn hafa ekki reynst góðir varðmenn fyrir þjóðarhag og flestir eru á því að þingið sé verr mannað en oftast áður. En við kjósum fólk á þing til ákveðinna skyldustarfa fyrir þjóðina og þau störf verður að vinna. Það virðist hinsvegar allt of mikill egoismi ráðandi á þinginu og ferilskráar framgangurinn virðist aðal-atriðið hjá mörgum þar eins og reyndar kemur víða fram í einstaklingum í samfélaginu !

 

Við sjáum dæmi þess að ósköp venjulegar, lítt þekktar manneskjur, fá eitthvað yfir höfuðið og skella sér í forsetaframboð og hegða sér í framhaldi eins og persónu-bundin stórveldi, jafnvel þó niðurstaða mála varðandi fylgi og framgang hafi vægast sagt orðið lítil. Og þá er ekki endilega verið að tala um þessa föstu framhleypinga sem vilja alltaf skemmta sér á kostnað lýðræðisins. En svona hegðuðu Íslendingar sér ekki í eina tíð. Ábyrgðarkennd gagnvart þjóðlegum áherslum virðist hafa rýrnað til muna á síðari árum. Það er greinilega komin einhver sýking í þjóðarstofninn, en hún er þó líklega að mestu aðfengin plága !

 

Er þá ekki bara spurningin sú hvort við ætlum áfram að vera börn þjóðar okkar og standa fast við þau gildi sem hér hafa haldið velli til þessa, eða glata allri fótfestu við stóraukið innstreymi lakari viðhorfa þegar um mannlega reisn er að ræða ? Ef síðari kosturinn verður valinn, er það ávísun á þjóðlegt niðurbrot og endalok þeirrar íslensku menningar sem við höfum skapað og staðið fyrir frá upphafi. Það hlýtur því að teljast ósigur fyrir allt sem íslenskt er. Viljum við það, og ætlar unga kynslóðin að segja skilið við sína arfleifð vegna þess hégómaflæðis sem að utan kemur, og truflar allt sem þjóðlegt er í þessu landi og vill vafalítið tortíma því og fer kannski létt með það, ekki síst ef engir verða til varnar ?

 

Það er mikil spurning hvað verður, og hvernig við sem eldri erum höfum skilað umræddri arfleifð af okkur og því verður ekki neitað að tíðarandinn er fullur af erlendum spillingaráhrifum sem aukast stöðugt fremur en hitt. Þar sést á öllu að lengi getur vont versnað. Hvað verður um íslenska velferð þegar við eigum að þjóna undir orkupakka arðrán ESB og Nató er byrjað að skattleggja okkur á fullu um milljarða árlega ?

 

Fljótlega eftir 1262 fór norski kóngurinn að krefjast fjár og herafla frá Íslandi fyrir sín stríð, erum við nú fallin í sömu glötunargryfjuna ? Staðan sem nú er komin upp gæti orðið fyrir núlifandi Íslendinga það sama og dauðinn sem fór í litla fingur Hrafns Oddssonar út í Noregi. Til hvers hefur verið barist til velmegunar á Íslandi, ef afraksturinn á að fara í óhreint skattfé til Nató og blóðs-úthellinga erlendis ? Sá Þórdísarskattur er þjóðinni til skammar og bölvunar á allan hátt. Reynum heldur að hegða okkur eins og menn og koma fram við aðrar þjóðir eins og við viljum að þær komi fram við okkur !