Er Ísland utanríkispólitískt núll ?

 

 

 

Er og hefur utanríkispólitík Íslands verið samboðin ríki sem telur sig vera sjálfstætt ? Höfum við Íslendingar staðið uppréttir gagnvart afskiptum annarra ríkja af okkar ríkisréttarmálum ? Hvar höfum við verið stödd í þeim efnum fyrr og nú ? Getum við ætlast til að aðrar þjóðir beri virðingu fyrir okkur og virði sjálfstæði okkar og höfum við gert það sjálf ? Má ekki í fullri alvöru spyrja eftirfarandi spurningar: Urðum við nokkurntíma í raun og veru sjálfstæð ?

 

Því miður verður ekki annað séð, en að það hafi mikið skort á það, allt frá upphafi þess sjálfstæðis sem við töldum okkur hafa fengið á sínum tíma. Og það er vissulega söguleg staðreynd og dapurleg í hæsta máta. Þessvegna hefur til dæmis stjórnar-skrá aldrei verið frágengið mál á Íslandi. Það er bara gert þar sem fullt sjálfstæði er fyrir hendi, þá er slíkt verkefni eðlilega og að sjálfsögðu frágengið. Margir ráðamenn þjóðarinnar sýndu það snemma á lýðveldistímanum með breytni sinni, að þeir litu ekki svo á að við nytum fulls sjálfstæðis. Þessvegna beygðu þeir sig fyrir kúgun sem menn í þeirra stöðu hefðu ekki átt að líða og tóku fullan þátt í að fela þá kúgun fyrir þjóðinni !

 

Og það er líka yfirleitt gert enn í dag, þegar snúið er upp á hendur ráðamanna hér af hinum vestrænu ,,vinum“ okkar. Þegar utanríkispólitísk stórmál koma til kasta íslenskra ríkisstjórna, er nánast orðin venja að leiða þau alfarið framhjá utanríkismálanefnd sem er þó einmitt til þess ætluð að fjalla um slík mál, og það er þegjandi látið viðgangast. Það er eitt af feimnismálum svonefndra lýðræðis-flokka á Íslandi, og það er eitt af því sem í meðförum þeirra hefur jafnan sýnt, að raunverulega er íslenskt lýðræði afskap-lega hverfult fyrirbæri nema helst á hátíðisdögum !

 

Þegar Bandaríkin kröfðust hér herstöðva eftir stríð, með fullum ofstopa þvert á gefin loforð, er fróðlegt að lesa ræður sumra æðstu manna landsins, til dæmis ræður sumra árið 1945 svo sem þann 1. desember og svo ræður sömu manna 3 - 4 árum síðar. Þá voru þeir ekki lengur sömu menn. Þá talaði allt annar andi í gegnum þá og hann var ekki lengur íslenskur. Það var yfirgangsandinn frá Washingtonvaldinu sem talaði þar !

 

Síðan þá hefur aldrei verið verulega bjart yfir íslensku þjóðlífi, ekki eins og hefði átt að vera. Það getur aldrei verið bjart yfir, þegar búið er að setja frelsi og sjálfstæði heillar þjóðar í spennitreyju erlends valds. Ekki þegar búið er að framselja það frelsi og það sjálfstæði út fyrir landsteinana, og ráðamennirnir hafa gert það og gefið eftir með hnífinn á barka sér, eins og einn úr þeirra liði orðaði það í umræðu um málin !

 

Allt sem viðkom þjóðfrelsi og sjálfstæði landsins á árunum eftir styrjöldina var yfirleitt kæft af hernámssinnum með þeim orðum að um væri að ræða kommúnistaáróður. En Hermann Jónasson verður nú seint talinn til kommúnista og greinargerð hans með atkvæði sínu á þingi um inngönguna í Nató stendur eins og hún var töluð fram og segir sitt. Hermann sat hjá og gerði það eingöngu vegna þess að hann var formaður Framsóknarflokksins. Annars hefði hann að öllum líkindum greitt atkvæði gegn inngöngunni !

 

Greinargerð Hermanns var svohljóðandi : ,, Vegna þeirrar afstöðu sem flokkur minn hefur tekið, - og vegna þess jafnframt, að það væri til þess fallið að túlka ranglega afstöðu mína til þessa máls fyrr og nú, ef ég greiddi atkvæði gegn þessum samningi – eða á sama hátt og þeir, sem engan samning vilja gera, hvernig sem hann væri, mun atkvæði mitt ekki falla á þann veg. - En með því að neita að taka þátt í atkvæðagreiðslu get ég neitað og neita að taka ábyrgð á samningi þessum, eins og frá honum verður gengið, og í annan stað mótmæli ég á þennan hátt meðferð þessa máls, þar sem auðsætt var frá upphafi að engu yrði þokað og neitað með öllu að þoka nokkru um til þess að nálgast það sjónarmið okkar, sem óánægðir erum með samninginn eins og hann er, og teljum rasað í málinu !“

 

Á þessu sést afstaða Hermanns til málsins og það að afstaða hans mótaðist fremur af flokkslegum hagsmunaástæðum en þjóðlegum. Auk þess má alveg finna af orðum hans, að falið ofbeldi var í raun til staðar, menn voru undir þvingun og óeðlilegum þrýstingi í málinu, enda ekkert frjálst val eða lýðræðislegt fyrir hendi, bara kúgunarvald hins sterka !

 

Við Íslendingar erum auðvitað lítil þjóð að fjölda til, meira að segja örþjóð, en við þurfum samt ekki að vera andlega litlir og skríða fyrir öðrum þjóðum eins og við höfum yfirleitt gert, og það einkum fyrir þeim þjóðum sem mest hafa níðst á okkur hverju sinni. Sannar vinaþjóðir eiga ekki að níðast á vinum sínum, ef þær gera það, eru þær ekki sannar sem slíkar !

 

Og nú eru syndagjöldin, fyrir andlegan aumingjaskap stjórnvalda okkar fyrr og síðar, farin að streyma á færibandi flónskunnar og fyrirhyggjuleysisins, í milljarðartali út úr landinu. Við erum á vondri leið með að verða þrælaþjóð. Sú staðreynd undirstrikar það, að sjálfstæði okkar er í raun ekki til, ekki fremur en utanríkismálanefnd og hliðstæð eyðublöð kerfisins sem heyra gjörspilltum og glæpsamlegum blekkingarleiknum til !