Um sjálfsmorðssinnaða framvindu heimsmála !

 

Það er þekkt staðreynd úr sögu mannkynsins að styrjaldir fara oft úr böndunum, skipulagið bregst og skyndilega finna stríðsaðilar sig í stöðu sem þeim hugnast alls ekki og bjuggust aldrei við að koma myndi upp. En þá er svo komið að engin leið er til baka og of seint að sjá að sér. Menn standa bara frammi fyrir því að þurfa að bera ábyrgð á gjörðum sínum, sem þeir þó sjaldnast gera. Þeir fallast heldur á eigið sverð, taka inn ólyfjan eða skjóta sig !

 

En það eru mjög oft fulltrúar smáríkjanna sem eru iðnastir við að hella olíu á ófriðarelda. Þeir eru oft fullir af hatri gagnvart einhverri stórþjóð sem er kannski granni þeirra og sökuð um kúgun og yfirgang. Þeir reyna því að kynda undir úlfúð og óvild sem mest þeir megna. Þó hernaðarleg geta slíkra smápostula sé ekki mikil, eru áhrif slíkra rógbera og hatursdreifenda oft drýgri en ætla mætti. Þeir spúa sí og æ heift og illsku milli stríðandi aðila !

 

Þó að í flestum tilfellum séu viðkomandi aðilar fulltrúar fyrir þjóðir sem eiga allt sitt undir friði og góðum milliríkja-samskiptum, hegða þeir sér sjaldnast mikið í þeim anda. Til þess er hatur þeirra allt of djúpt og glórulaust. Fólk af slíku tagi er oft að finna sem lökustu fulltrúa lítilla þjóða og þeir skaða oft eigin þjóðir frekar en hitt !

 

En slíkir haturspostular halda víst oftast í sjálfsblekkingum sínum að engir þjóni þjóðum sínum betur en þeir. Það er því mikil nauðsyn fyrir stórar þjóðir að vara sig á slíkum óþokkum sem æsa yfirleitt mjög til blóðsúthellinga á annarra kostnað. Slíkir menn eru sagðir til í Eistlandi, Lettlandi og Litháen, þeir eru sagðir til í Georgíu og Moldovu, og miklu víðar. Þeir eru jafnvel sagðir til á Íslandi, þó ótrúlegt kunni að þykja !

 

Þó bandaríska herveldið hafi gengið á skítugum skónum um alla jarðarkringluna í áttatíu ár, staðið fyrir hryllilegum ótöldum styrjöldum, og valdið mikilli bölvun víða, hafa þau ekki alls staðar borið sigur úr býtum. Víetnamska hetju-þjóðin sigraði þau eftir tveggja áratuga ofboðslega þolraun og nýlega spörkuðu Talibanar herveldinu mikla út úr Afghanistan með skömm. Það þótti alveg með ólíkindum og sýndi hvað skakkt var þar unnið að málum !

 

Örfáum dögum áður en það gerðist, hafði Biden Bandaríkjaforseti lýst því yfir í sjónvarpsávarpi að afghanski herinn væri fullfær um að kljást við Talibana. Búið væri að fullbúa herinn að vopnum og vígbúnaði eins og best yrði á kosið af hálfu Vesturveldanna. Biden var varla búinn að sleppa orðinu, þegar hinn mikli afghanski her var kominn í fullkomna upplausn og hættur að vera til. Þar að auki var allur fyrsta flokks víg-búnaðurinn, allar hinar nýtísku morð-græjur, allt komið með skilum í hendurnar á Talibönum. Vopnabúr þeirra margfaldaðist að stærð á svipstundu !

 

Nú er sagt að Talibanar eigi auðvelt með að útvega ýmsum hryðjuverkahópum vopn og vígbúnað af þessum miklu birgðum sem Biden var svo örlátur að skenkja þeim með afghanska herinn sem afar jákvæðan millilið. Pentagon útreikningarnir ganga sýnilega ekki alltaf upp eins og þetta dæmi sýnir og sannar !

 

Biden gamli er iðinn við að ausa haturs-olíu á ófriðareldana enda valdatími hans senn á enda. Hann er líka búinn að gefa veiðimanninum syni sínum upp allar sakir þvert á fyrri orð sín og fer líklega af forsetastóli með það sem sitt síðasta afrek og hafi hann skömm fyrir það !

 

Hann verður vafalítið talinn einn af lökustu forsetum Bandaríkjanna frá upphafi og hafa þeir þó margir, ekki síst í seinni tíð, verið í meira lagi lélegir menn í manndómslegu viðmiði. Hafi forsetarnir verið úrvalseintök bandarísku þjóðarinnar, hvernig í ósköpunum eru þá hin eintökin ?