Um tilhneigingar til frestunar lýðræðis ?

 

 

 

Forustulið í stjórnmálum hefur undanfarin ár sýnt það í nokkuð drjúgum mæli, að það er mjög fljótt til að nýta sér allskonar uppákomur til að fresta lýðræðislegum skylduverkum, fresta kosningum og nánast öllu sem rétt er að gera, til að geta hangið í völdum lengur, annaðhvort í flokki sínum eða í ríkisstjórn !

 

Segja má, að þannig hafi allmargar ríkisstjórnir á heimsvísu farið að hegða sér sem herstjórnir, þó þær þykist samt vera lýðræðislegar. Selensky-stjórnin í Úkraínu notar til dæmis stríðið þar til að fresta öllum eðlilegum lýðræðis-kosningum. Meira að segja situr Selenski sjálfur ólöglega sem forseti, en kjörtímabil hans rann út snemma á árinu sem er að líða. Það framferði sem hann hefur sýnt hefði einhverntíma þótt vægast sagt mjög aðfinnsluvert, en nú þykja fasistastjórnir víst fínar á Vesturlöndum, en lýðræðið virðist langt frá því að vera þar í sama uppáhaldi, hvort sem talað er um Hvíta húsið, Pentagon eða Brussel !

 

Það er líklega engin ríkisstjórn á Vesturlöndum tilbúin að þjóna lýðræðinu með því að láta af völdum á réttum tíma, ef hún getur fundið sér átyllu til að framlengja valdsumboð sitt, jafnvel þó með svikum og blekkingum sé. Valdafólk sem missir umboð sitt í kosningum lýsir því gjarnan yfir núorðið, að kosningar sem það hefur beðið ósigur í, hafi verið falskar og ólöglegar og aðeins það sé með rétt umboð frá þjóðinni, samanber hegðun Trumps eftir kosningarnar 2021 !

 

Svo illa virðist nú komið fyrir ærlegum og lýðræðislegum vinnubrögðum í okkar ,,háþróaða“ vestræna heimshluta. Nægir þar alveg í sjálfu sér að benda á hvað forsetakosningar í Bandaríkjunum hafa verið dregnar niður gildislega og virðingarlega á allra síðustu árum af þeim sem síst skyldu ástunda slíkt. Og þegar fulltrúar stórveldanna niðurlægja lýðræðið með slíkum hætti, finnst öðrum valdamönnum líklega að þeir megi til með að gera það líka. Benda má á nýlegar yfirlýsingar fráfarandi forseta Georgíu sem sagðist nánast ein vera handhafi lýðræðis í sínu landi. Svona er hrokinn víða orðinn hjá upptrekktum elítusinnum !

 

Þannig er hið ofurmenntaða forustulið umheimsins stöðugt að stíga fleiri glópskuskref frá þeim gildum sem samfélagssáttmálar liðinna áratuga hafa yfirleitt gengið út frá. Með því fylgja svo afleiðingar sem enginn veit kannski sem stendur hverjar kunna að verða fyrir almenna lífshagsmuni í nútíð og framtíð, og þar getur öryggismálum heilu þjóðanna oft verið stefnt í vísan voða, ekki síst inn á við. Er kannski með slíku verið að safna saman fóðri fyrir komandi borgara-styrjaldir hér og þar ?

 

Jafnvel íslenski sjálfstæðisflokkurinn, svo lítill sem hann er nú orðinn og bókaður með litlum staf, virðist í gegnum forustu sína vilja draga dám af þessum nýju vinnubrögðum og fresta landsfundi þangað til betur árar, hvað svo sem það á að merkja. Það sýnir að einnig hérlendis er sú andlýðræðislega tilhneiging til staðar, að velta til stefnuskrám og starfsreglum, eftir því sem þurfa þykir, líklega fyrir hagsmuni þeirrar ráðamanna-klíku sem reynir að hanga sem lengst við völd. Allt framferði af slíku tagi er hinsvegar einkum fallið til að ýta undir stjórnleysi og draga úr virðingu fyrir lögum og reglum !

 

Erfitt er að skilja hvað liggur til grundvallar því að menn fari að hörfa með slíkum hætti frá því sem verið hefur kjölfesta í löggiltu skipulagi mála. Virðist þó nokkuð augljóst að um sé að ræða tímanlega tilfærslu á valdi og þá er ljóst að hún er hugsuð í þágu einhverra afla sem vilja ekki una þeim reglum sem hafa gilt og ber að vinna eftir. Líklega má þá ætla að eitthvað það sé í gangi sem fara á leynt og þjóna á sínum tilgangi varðandi yfirráð og völd !

 

Óhreinleiki hefur löngum verið fastlímd fylgja í pólitískum leikbrögðum. Orðspor manna sem stunda pólitíska loftfimleika hefur löngum þótt vafasamt og fæstir ætla slíkum mikla fylgispekt við ærlegar leikreglur. Drjúgur fjöldi stjórnmála-flokka á Vesturlöndum gengur núorðið undir svo jákvæðum og lýðskrumslegum nöfnum að þeir standa enganveginn undir þeim !

 

Að ákveðinni hyggju þess sem þetta skrifar, er litli sjálfstæðisflokkurinn á Íslandi afgerandi staðsettur í þeim hópi. Sjálfstæðisleg og þjóðfrelsisleg tenging þess flokks við mannfélagslega íslenska heildarhagsmuni hefur aldrei verið sönn og sérhagsmunir valdaætta og ýmissa fjármála-afla hafa alltaf ráðið þar ferðinni. Stundum hefur það orðið Íslandi og íslenskri þjóð til hinnar mestu ógæfu, ekki síst í þeim málum sem varðað hafa sjálfstæði og þjóðlegt frelsi okkar Íslendinga, sem fyrr segir !

 

Fróðlegt verður að vita og sjá hvernig hin nýkoppsetta Kristrúnar-stjórn kemur til með að vinna úr málum fyrir þjóðina ? Sýnilegt virðist þó þegar, að Flokkur fólksins eigi að vera litla hjólið í því gangverki. Ekki myndi það koma á óvart að samkomulagið innan þess flokks muni láta á sjá á kjörtímabilinu, vegna vaxandi innri ágreinings og ekki síður vegna ágangs samstarfsflokkanna. Flokkur sem er - samkvæmt ummælum eigin formanns, ,, stofnaður við eldhúsborðið heima hjá henni“ hlýtur að vera með nokkuð margar lausar skrúfur, sem ekki hefur gefist tími til að festa almennilega, þó hátt hafi verið talað !