Orðheimtu aðferðin !

 

 

Nú er Trump sestur í hásætið og hann virðist ætla að byrja á því að herja á vinaríki Bandaríkjanna. Það er líklega rétt ráðið af honum því þau liggja yfirleitt flöt þegar Hvíta húsið talar. Margt ætlar Trump að gera. Mexíkóflói á nú að heita Ameríkuflói og ætli Grænland, stærsta eyja heims, fái ekki í framhaldinu heitð Trumpland eða Donaldsey ?

 

Orðheimtu aðferðin er kunn í pólitíkinni. Sú var tíðin að tveir vestrænir seppa-lingar voru eins og vax í höndunum á illskeyttum valdamanni sem kunni þá aðferð til hlítar. Þeir bráðnuðu báðir niður í Munchen forðum fyrir ágengri orðheimtunni og það var upphafið að tugmilljóna manndrápum næstu sjö árin eða svo !

 

Orð eru sögð til alls fyrst, en orð sem fela í sér yfirgang, heimtufrekju, einsýni og ruddahátt gagnvart öðrum, innifela ekki í sér lausnir. Og hótun um beitingu her-valds ef orðheimtan dugir ekki, er engu heiðvirðu fólki í þessum heimi okkar kærkomin eða kallar á virðingu !

 

Tillitsleysi gagnvart rétti annarra hefur aldrei talist til dyggða. ,,Hvað skyldi ég komast langt ?“ virðist anda út frá orðaleppum hins nýkrýnda keisara ameríska ofur-veldisins. Ef gullin ár bíða þess ríkis næstu fjögur árin, eins og Trump fullyrðir, er jafnframt fullvíst að þau ár verða einhverjum öðrum ekki góð. Bandaríkin er löngu komin upp á það að taka af öðrum !

 

Hákarlinn hefur löngum leikið sér að sardínunum og ætlar sem sagt að gera það áfram. Það hafa verið hans ær og kýr síðasta mannsaldurinn. Mannkynið er líka orðið dauðþreytt á stöðugri eyðileggingu annarra ríkja vegna yfirlýstra öryggis-hagsmuna öflugasta ríkis veraldar !

 

Hvaðan kemur þessi voðalega ógn sem steðjar sífellt að stærstu ögninni í gerinu ? Ætla Bandaríkin að halda öllum heiminum niðri með stöðugum yfirgangi, sjálfum sér, Rómarveldi samtímans, til lofs og dýrðar ?

 

Við hvað eru bandarísk stjórnvöld svona óskaplega hrædd ? Hvað getur ógnað þeim ? Vonandi fara menn ekki að kasta sér út um glugga á sextándu hæð vegna ofsahræðslu, eins og henti víst einn amerískan þungavigtarmann í pólitík hér áður fyrr ? Kannski eitthvað utan úr geimnum veki ugg og ótta, fyrir atbeina einhvers snillings af gerðinni Orson Welles ? Bandarískt stjórnvald virðist orðið hrætt við eigin skugga. kannski það óttist innrás frá Mars í annað skipti ?

 

Skásti forseti Bandaríkjanna síðustu hálfu öldina, féll frá nú á dögunum, rúmlega 100 ára gamall. Líklega hefur hann talið æskilegast að kveðja. Hann var þó að sumu leyti misheppnaður sem forseti, en hann var samt mun skárri en þeir sem síðan hafa gegnt embættinu. Það held ég að heimurinn viti og viðurkenni að miklu leyti núorðið. Umræddur maður hefði líklega þurft að fá annað kjörtímabil til að sýna betur hvað í honum bjó, en þar reyndist margt gott til húsa, öfugt við flesta arftaka hans !

 

Margir eru löngum með orðum vegnir og því kannski ekki að fullu vegnir, en vont er þegar stórvaldamenn koma fram sem virðast helst vilja bregða fyrir sig orðheimtu aðferð fyrri tíðar heims-vandræðamanna. En spurningin virðist vera, ætlar maðurinn sem talaði svo mikið fyrir friði þegar hann leitaði kjörs, að fara að leika sér sem óviti með eldspýtur ? Það mætti út frá ýmsu halda að stefnt væri að slíku !

 

Heimurinn þarfnast ávallt góðra leiðtoga. Á síðustu árum hafa komið fram leiðtogar sem hefðu ekki komið til greina sem slíkir fyrir 20 árum. Hvað veldur því ? Er gildishæft forustufólk að týna tölunni á heimsvísu ? Er það kannski ofmenntað og heilastarfsemin sködduð af þeim sökum ? Eða er einhver andleg veiklun og úrkynjun í gangi vegna vaxandi spillingar um heim allan ? Eitthvað er að minnsta kosti að !

 

Sjálfsagt kemur það fljótlega í ljós hvort valdataka Donalds Trump skilar einhverju jákvæðu fyrir heiminn ? En ef það á bara að skila jákvæðum hlutum fyrir Bandaríkin, er meira en líklegt að það verði ekki gott fyrir heiminn. Bandarískur ávinningur virðist ekki lengur geta farið saman við heimsávinning. Margir skilja það núorðið !

 

Kraftaverkamenn í pólitík, að göfgi og manngæðum til, eru líka sjaldséðir fuglar í þessari veröld okkar. Orðheimtan getur stundum verið drjúg í munni en leiðir yfirleitt ekki til góðra hluta. Sjaldan kemur dúfa úr hrafnseggi segir spakmælið. Hrafnar eru ólíkindatól og geta verið hrekkjóttir með afbrigðum. Eins er vafalaust með þá sem í mannlegu líki draga dám af þeim að eðli og innræti, og eru líklega fyrst og síðast bara inngrónir hræfuglar !