Þjóðlíf undir nöturlegum nýlendustimpli !

 

 

 

 

Ofbeldisverknaðir í íslensku samfélagi eru verulega hrollvekjandi ábendingar um það að við séum ekki á góðri leið. Það er orðið svo mikið um slíkt, að skilaboðin sem það sendir þjóðinni eru vægast sagt skelfileg. Kerfið virðist standa ráðþrota gagnvart ömurlegu ásigkomulagi margra ein-staklinga meðal borgara landsins, ekki síst á höfuðborgarsvæðinu. Þar virðast ekki vera nein úrræði fyrir hendi til að mæta þeim harða veruleika sem verður samt að mæta. Það virðist ný Sturlungaöld ofbeldis horfa við íslenskri þjóð !

 

Við höfum sem þjóð orðið fyrir manntjóni og erum að verða fyrir manntjóni, vegna þess að við erum með í höndum okkar fullt af andlega veiku fólki sem þarf að hjálpa og ætti raunar ekki að ganga laust. Kerfið virðist ekki kunna nein svör við þeim vanda. Fólk í slíku ástandi hefur jafnvel verið vistað af hálfu yfirvalda í fjölbýlishúsum úti í bæ. Sérsveitin hefur svo kannski verið send á það þegar upp úr hefur soðið og hegðun farið í það horf sem búast mátti við. Og þá getur og hefur líka orðið manntjón !

 

Það er ótalmargt að í innviðamálum kerfisins. Það vantar stórlega hjálpar og heimilisúrræði fyrir andlega veikt fólk í samfélaginu, því virðist bara vera hent út á götuna og peningar virðast hvergi til þegar slíkur vandi er annarsvegar. En á sama tíma er milljörðum úr okkar ríkisfjárhirslu varið í hernaðarbrölt erlendis og aðstoð við fólk annarra þjóða sem er á hrakhólum vegna stríðsreksturs !

 

Þar eru um að ræða mál sem við berum enga ábyrgð á og höfum ekki valdið að neinu leyti. Íslenska örþjóðin getur ekki tekið að sér að vera samviska heimsins og síst af öllu gagnvart annarra glæpum. En meðan samt er verið að hjálpa annarra þjóða fólki í stórum stíl og ausið fjármagni í þá hluti, er fólkinu okkar, íslensku fólki, fólki sem á bágt og er veikt, úthýst með öllu og engin úrræði í boði fyrir það í hinu svokallaða íslenska velferðarkerfi !

 

Það vantar fjármagn í svo til alla okkar innviði. Nánast alls staðar hefur verið illa staðið að því að halda þeim við. Peningarnir hafa annaðhvort ekki verið til - og ef þeir hafa verið til - hafa þeir verið settir í eitthvað annað sem þótt hefur meira knýjandi. Erlend heimtufrekja hefur gengið fyrir. Pólitíkin hefur verið spillt og ábyrgðarlaus um langa hríð og svokallað hrun virðist ekki hafa bætt þar um að neinu leyti. Vinnubrögð eru að flestra mati jafn glórulaus og þau voru fyrir hrun - innan þings sem utan - og það í öllum flokkum, og enginn virðist þar öðrum skárri !

 

Svo er það höfuð spursmálið : Erum við sjálfstæð þjóð eða erum við það ekki ? Ef við værum sjálfstæð þjóð myndum við vera frjáls að því að nota þjóðarfjármuni okkar í að styrkja innviði okkar og viðhalda hér því þjóðfélagi sem fyrri kynslóðir höfðu byggt upp með miklum dugnaði og súrum sveita. Okkar erfiði og okkar þjóðarfé ætti því að skila sér til góðs fyrir okkar fólk !

 

En þar sem við erum í veruleikanum ekki sjálfstæð þjóð og yfirráðin yfir ríkiskassanum eru líklega meira eða minna, annaðhvort í Brussel eða í Washington, fara fjármunir okkar annað en þeir ættu að fara. Við höfum komið okkur í þá stöðu sem Færeyingar munu seint eða aldrei koma sér í, og þessvegna eru innviðir samfélagskerfisins að grotna niður hjá okkur. Við erum með öðrum orðum nákvæmlega í þeirri arðránsstöðu sem fyrri nýlendur heimsins fundu sig oftast í, eigin hag til sárustu bölvunar !

 

Það er svo sem ekkert nýtt að þjóðir fái ekki notið ávaxta af erfiði sínu. En í okkar tilfelli eru það meintar vinaþjóðir okkar sem kúga, hrella og arðræna. Við erum í flestum efnum að öllu leyti fórnarlömb þeirra. Það má jafnvel ekki tala þar um misræmið milli orða og gerða. Okkur er beinlínis sagt og fyrirskipað, að við eigum og séum skyldug til að vera slík fórnarlömb og ekki nóg með það, heldur að við eigum skilyrðislaust að líta á það sem mikinn heiður fyrir okkar þjóð ?

 

Og á meðan slíku fer fram, gera þessar ætluðu vinaþjóðir okkar allt sem þær geta til að sparka okkur aftur inn í torfkofana, með því að arðræna okkur eins og þeim er frekast unnt, með aðstoð þeirra afla hérlendis sem alltaf hafa verið reiðubúin að veita þeim ótakmarkaða þjónustu. Þó er þar talað um sjálf-stæðisstefnu, en það er bara blekking og yfirvarp. Í þeim falska framgangi felst enn sem fyrr hættulegasta ógnunin við velferð íslensku þjóðarinnar !

 

Við þurfum að hugsa um fólkið okkar, þjóðsystkini okkar, fyrst og fremst. Það er okkar frumskylda. Margir rata í ógæfu og misstíga sig á lífsleiðinni. Í samfélagi þar sem manndómur og manngæði eiga að vera til staðar, ber að taka utan um slíkt fólk og hlynna að því. En við erum ekki að gera það með þeim hætti sem sómi er að !

 

Það ætti að vera hverjum ærukærum Íslendingi sárt að þurfa að horfa upp á þær blekkingalausnir sem í þeim efnum virðast helst viðhafðar. Það virðist enginn staður til fyrir andlega veikt íslenskt fólk sem sannarlega þarfnast hjálpar og það er skammarlegt mál. Þessvegna verðum við fyrir manntjóni, eins og hryggilegt dæmi austan af fjörðum hefur nýlega sýnt og sannað !

 

Að senda milljarðaupphæðir út úr landinu til að aðstoða við stríðsrekstur, vopnakaup og aukna ofbeldisframvindu erlendis er algerlega óíslenskt athæfi. Við svíkjum með því mannlegar skyldur okkar hér heima, sem er ekkert nema bölvun fyrir land og þjóð. Fyrsta skylda okkar og frumskylda er og á að vera bundin tryggðaböndum við okkar eigið fólk, íslensku þjóðina. Þar að auki höfum við engin efni á því að hegða okkur með ómennskuhætti stríðsæsinga og eigum ekki sem friðelskandi fólk að gera það !