,,Drýpur af hússins upsum erlent regn, ókunnir vindar kveina þar við dyr“ !

 

 

Það brestur í mörgu þessa dagana sem var talið nokkuð heilt fyrir skömmu. Enginn veit hvað verður, en íslensk stjórnvöld virðast samt býsna lengi hafa verið með allt niðrum sig í alþjóðamálum !

 

Virðing okkar sem sjálfstæðrar þjóðar hefur beðið mikinn hnekki í augum þjóða-samfélagsins og sú staða sem við höfðum í því samhengi var önnur og líklega heldur skárri fyrir um það bil hálfri öld, þó lengi hafi syrt nokkuð mikið í sjálfstæðisálinn hjá okkur !

 

Það er nefnilega hægt því miður að standa þannig að málum, og með svo skammarlegum skriðdýrshætti í erlendri þjónustu, að sæmilega sjálfstæð og þjóðleg staða geti skaddast svo mikið fyrir vikið, að hún verði varla endurheimt með sómasamlegum hætti !

 

Það er því óvíst að sum sendiráð verði opnuð svo glatt aftur og viðskiptatap af þeim völdum á komandi árum verður fyrst og fremst tap okkar Íslendinga og okkar þjóðarbús. Fróðlegt verður að sjá hvernig kemur til með að verða unnið úr málum á næstu árum, til að bæta þann skaða sem unninn hefur verið á þjóðarhagsmunum litla Íslands í viðskiptalegu tilliti. Það er nefnilega pólitísk flokksheimska og þjóðarógæfa að skapa sér óvini þar sem engir óvinir voru fyrir !

 

Undirlægjuvilji íslenskra stjórnvalda virðist svo takmarkalaus gagnvart útlendum valdboðum að þess eru líklega fá dæmi. Maður minnist þess varla, að Ísland hafi átt neinn utanríkisráðherra til fleiri ára. Þeir hafa allir virtst vera að starfa fyrir útlenda sértrúarsöfnuði, svo sem Nató, ESB eða önnur ráðsmennsku-batterí, sem helst vilja gína yfir hvers manns koppi !

 

Slíkar valdaeiningar, fullar af erlendum yfirgangi, hafa lengi svikið sig inn á íslensk stjórnvöld og pólitísk öfl hérlendis og virðast hafa fengið allt íslenska stjórnkerfið til fylgilags við sig með óhreinum hætti út yfir gröf og dauða. Það sést heldur ekki lengur neinn vottur af þjóðlegri reisn í landinu, aðeins hundsleg undirgefni og takmarkalaus sleikjuháttur við erlenda yfirboðara !

 

Sjálfstæð afstaða lands og þjóðar hefur þannig verið máð út í flestum tilfellum, allt frá 1945, enda voru næstu árin þar á eftir beinlínis notuð með fullri hörku yfirgangs og áróðurs til að þvo íslenskan anda úr þjóðinni og gera hana að hlýðinni og sinnulausri undirlægjuhjörð. Það vita allir hverjir þjónuðu þar frá upphafi af mestri auðmýkt og gera enn og hafa líklega alltaf fengið sín hagsmunatengdu laun fyrir !

 

Framtíð Íslands er því miður ekki sérlega björt. Margar hættur geta steðjað að okkur Íslendingum í ótryggum heimi, einkum þar sem íslensk stjórnvöld virðast nú helst vilja höggva mann og annan og það án þess að hafa nokkra getu til þess. Litluputtalöndin Noregur, Danmörk, Svíþjóð, Finnland og Eistland og jafnvel fleiri slík, eru komin í algeran stríðsham og ætla sér víst að skipta Rússlandi upp í sirka 50 ríki sem hvert fyrir sig á að vera sæmilega viðráðanlegt fyrir nýju nýlendupólitíkina sem á víst að ná að Beringssundi ef ekki lengra !

 

Hvernig á að fara að þeirri sigursókn er hinsvegar enn óljóst mál. En íslenskar valdavalkyrjur eins og Rúna blöff og Togga töff, Mette hin danska, Kaja Kallas og Ursula von der Leyen telja sig líklega luma á einhverjum stórsnjöllum leyni-ráðum, sem hljóta þá að sópa öllu kjarnorku-vopnabúri Rússa úr vegi fyrir nýlendu-sókninni miklu og eins öllum hinum hefðbundna vopnabúnaði þeirra. Norrænt kvennavald er sko ekki neitt til að spauga með, skyldu menn ætla !

 

En því miður ! Veruleiki er eitt og draumórar annað. Þó forustulið þessara þjóða hati Rússa eins og hatað verður, og fái vafalaust sinn daglega heilaþvott varðandi það hatur á fundum hjá Nató og ESB, dugir það ekki til. Og þó kvenlægur blóðþorsti valdamanna kunni hugsanlega að vera meiri en sá karllægi, breytir það engu. Rússar munu halda velli og þeir verða ekki sigraðir nema þá í gjör-eyðingarstríði þar sem allir munu tapa og deyja. Skyldi það vera takmark vestur-evrópskra valdamanna, enn sem forðum, - kannski einhverskonar útfærsla á Final Solution gagnvart Rússum ?