Stórauknar arðránskröfur gegn Íslandi !

 

 

 

Hin nýja nýlendustefna stórveldahítar Vesturlanda gengur auðvitað út á arðrán sem fyrr, en þó með nokkuð breyttum áherslu hætti. Nú er stefnan meira sú að véla smáríki sem eiga auðlindir, og hafa komið upp hjá sér sæmilegri velferðarmynd á samfélaginu, til að taka þátt í þessu og hinu, gerast aðilar að valdaeiningum og allt kostar það peninga. Félagsgjöldin geta orðið þar býsna há því það hefur löngum verið útlátasamt að vera aðilar að dýrum klúbbum, enda ekki á allra færi. Og það er söguleg staðreynd, að Ísland hefur alltaf verið arðrænt - fyrst og fremst - af þeim ríkjum sem hafa kallast vinir okkar og verndarar og þó aldrei staðið þar undir nafni sem slík !

 

Sósíalistar og róttækir áhrifamenn í verkalýðshreyfingunni bentu löngum á það, þegar verið var að véla Ísland inn í Atlantshafsbandalagið á sínum tíma, að kostnaður því samfara myndi aukast jafnt og þétt og verða að lokum þungur baggi á öllum almannakjörum og hamla sókn til velferðar. Þá gæti frelsisstaða Íslendinga orðið svo tæp að gildi að hún væri þá í raun orðin ánauðug og óboðleg sem slík. Ekki var mikið hlustað á slíkar viðvaranir, enda falskir sjálfstæðismenn víða til staðar, auðtrúa og þjónustuliðugir menn, sem sáu allan vesturhimininn í gullnum öryggisljóma til frambúðar !

 

En nú eru viðvaranir þjóðhollra manna á fyrri tíð hinsvegar farnar að sanna sig heldur betur. Kröfurnar um hærri iðgjöld, vegna kostnaðar við varnir landsins, eru farnar að verða að ógn við alla afkomu þjóðarinnar, eða nákvæmlega að því sem framsýnir menn spáðu í upphafi. En ekki vantar talsmennina fyrir því innanlands nú eins og þá, að við verðum að axla manndrápsbyrðarnar, meðan nokkur króna er til. Þetta er sá veruleiki sem við blasir !

 

Öryggisarðráninu skal stefnt í hæðir því stríðsmangaragræðgin þekkir engin takmörk fremur en endranær. Nýju Bandaríkin vilja arðræna okkur, Nató vill arðræna okkur, ESB vill arðræna okkur. Öll ,,hin vestræna kærleiksfjölskylda“ vill kúga af okkur öll efni okkar, í nafni öryggishagsmuna okkar. Það er fátt ljósara en sú nöturlega staðreynd að við þurfum enga óvini meðan við eigum ,,slíka vini !“

 

,,Ef við eigum að passa þig, þá kostar það sitt,“ segja þessir fölsku vinir, hver í kapp við annan. ,,Hvað viltu gefa fyrir öryggi þitt ?“ ,,Við skulum vernda þig fyrir vonda bola eða stóra bangsa, en þú verður að borga fyrir það. Við getum ekki gert það fyrir ekki neitt!“ Og það er orðið meira en erfitt að lifa í þessum mannskemmandi heimi, þegar vinirnir eru orðnir öllum fjendum verri og vilja hirða allt af okkur sem gert hefur okkur að mönnum. Aðeins þrælsstaða sýnist nú í boði fyrir okkur - af þeirra hálfu !

 

Þetta svívirðilega öryggisarðrán mun nefnilega engan endi fá, meðan einhver verðmæti eru hér innanlands til að varpa í vítishítina. Þannig blasir nú við hin hrikalega afleiðing hinnar svikulu ,,íslensku sjálfstæðisstefnu“ frá 1949. Mesta óhamingja Íslands er og hefur verið, að hinir svokölluðu sjálfstæðis-menn landsins hafa því miður aldrei staðið undir nafni !