Að vera með í að skemmta skrattanum !

 

 

Meðan við Íslendingar vildum vera okkur sjálfum samkvæmir og vorum að fikra okkur áfram sem fullvalda þjóð, var stefna okkar að halda frið við allar þjóðir og leggja gott til mála í hverju því efni sem upp kæmi í milliríkjasamskiptum. Að hefja einhverja stríðsstefnu gegn öðrum þjóðum í eigin nafni eða annarra var auðvitað fjarri okkar hugsun. Við vorum sakleysingjarnir í válegum eiturormagarði pólitískrar sérhagsmunagæslu á þeim tíma og höfðum litla vitneskju um öll rándýrin sem vildu eyðileggja allan okkar hag og þar með éta okkur út á gaddinn !

 

En það stóð heldur ekki lengi að við fengum að vera í friði. Brátt var öllum sjálfákvörðunarrétti okkar sem þjóðar burtkastað í nornakatli nýrra galdra-ofsókna, þar sem mál voru látin hverfast um kalt stríð og siðlausa stórveldapólitík. Og hvað höfðum við, smáþjóðin við ysta haf, að gera inn í gjörspilltan hrikaleik þeirra geðveikismála ?

 

Þá fór óíslenska nefndin að hrifsa til sín völdin í landinu. Hún var eftiröpun þeirrar óamerísku og engu betri. Í löndum sem lýðræðisleg réttindi hefðu átt að vera í hásæti, hófust ofsóknir gegn fólki sem hafði hugsanlega aðrar skoðanir en pólitísk rétthugsun heimtaði. Það voru atvinnuofsóknir og hverskyns ofbeldis-framganga af hálfu yfirvalda gagnvart einstaklingum, sem kannski höfðu verið ákærðir af einhverjum sem var illa við þá. Það voru fullkomnar samstæður við fyrri alda galdraofsóknir í gangi !

 

Það voru slæmir tímar og það voru tekin upp slæm vinnubrögð, sem skemmdu margt fyrir litlu, friðsömu þjóðinni við ysta haf, þjóðinni sem nýbúin var að losa af hálsi sér fyrra ok kúgunar og áþjánar. Og þegar þjóð er tæpast farin að anda að sér frjálsu lofti þegar annar og verri drómi bindur hana, dvína frelsisáhrifin jafnt og þétt og þrælslundaður undirlægjuhátturinn fer fljótt að taka yfir á ný. Það mun vera ferlið sem við höfum verið fest í með djöfullegum hætti og allskyns Júdasarbrögðum um langt skeið ?

 

Margir íslenskir utanríkisráðherrar hafa þótt slæmir fulltrúar fyrir þjóðarréttindi Íslands í liðnum tíma og legið flatir fyrir erlendum áhrifum. Þeir virðast yfirleitt ekki hafa séð neitt í hagsmunalegu samhengi nema Bandaríkin, Nató og ESB. En þeir tveir síðustu eru líklega verstir í þeim hóp sem hér um ræðir og það að margra hyggju. Það er virkilega illt til þess að vita, að mannval í íslenskum stjórnmálaflokkum sé með þeim hætti sem verið hefur og að ekki hafi verið á neinu skárra völ !

 

Á síðustu árum hafa hagsmunir Íslands í milliríkjaviðskiptum sýnilega orðið fyrir verulegum áföllum og ríki sem aldrei hafa sýnt okkur annað en velvild, skilgreina okkur nú sem fjandsamlegt ríki. Ísland hefur þannig verið fjarlægt hinum heilbrigða fullveldisanda þjóðarinnar, af aðilum sem virðast í einu og öllu þjóna öðrum öflum en þjóna ber, í heimi sem virðist vera óðfús að vígjast öllu því sem vísar honum til glötunar !