Að fjötra sig klikkuðum klúbbi !

 

 

Það mun hafa verið um 2014 sem John McCain þingmaður lét þau orð falla á gólfi bandarísku öldungadeildarinnar, að Rússland væri nú bara eins og meðal bensínsjoppa, dulbúin sem þjóðríki og fleiri öldungadeildarþingmenn Repúblikana tóku undir það. McCain sagðist ekki hafa neinar áhyggjur af Rússlandi til lengri tíma litið. Hverskonar áhyggjur hefði hann svo sem þurft að hafa af því landi eða öðrum löndum í heiminum ?

 

Líklega hefði það nú verið afkoma bandarísku heimsveldisstefnunnar, sem var honum svo kær, sem hann hefði þá haft áhyggjur af. En nei, John McCain hafði ekki áhyggjur af þessari bensínsjoppu. Og hliðstæðar yfirlýsingar, fullar af hroka og heimskulegu yfirlæti, komu frá bandarískum valdamönnum um það leyti, allt upp í þáverandi forseta. Þvílíkir ráðamenn og þvílíkur málflutningur !

 

En lítilsvirðingarorð þeirra um Rússland stóðust enganveginn. Og eftir mestu efnahagsárásir sem nokkurt ríki hefur orðið að þola, virðist Rússland vera að ná vopnum sínum aftur og vaxandi styrk. Bandaríkin, Nató, ESB og öll Vestur-Evrópa, allt þetta batterí, hefur ausið peningum og vopnum linnulaust í fasistastjórnina í Úkraínu á undanförnum árum, en ekkert hefur dugað til að rústa þessari, að þeirra hyggju, aumu bensínsjoppu !

 

John McCain er dauður fyrir 7 árum, þó hann úthúði kannski Rússum ennþá í ætlaðri ,,Paradísartilveru forríkra Kana,“ að republikönsku mati, handan landamæra lífs og dauða. Maðurinn þótti víst geysileg hetja, á amerískan mælikvarða, meðan hann tórði, og hefur líklega gengið meira og minna hokinn undir þunga heiðursmerkja sinna. En þó hann sé dauður, er til nóg af slíkum mönnum í bandaríska stjórnkerfinu, nákvæmlega steyptum í sama mót. Það er kannski ein mesta ógæfa heimsins um þessar mundir !

 

Bandarísk réttlína var átrúnaðarefni John McCains og hans líka. En sú réttlína var oftar en ekki röng lína. Og fjölmiðlun er orðin að mjög ómerkilegu fyrirbæri nú til dags, en vestræn eða bandarísk fjölmiðlun er líklega afskaplega sér á báti hvað lygar og óheiðarleik snertir. Það er löngu liðin tíð að sannleikurinn sé þar sagður, hreinn og klár. Öllu er hagrætt í áróðursskyni og eigendur fjölmiðla eru oftar en ekki einhverjir sem hvergi eru nefndir sem slíkir. Enda líklega ekki gott að nefna þá suma hverja !

 

Allt í þessum efnum virðist gildislega gengið niður, miðað við þær forsendur sem í upphafi voru gefnar og áttu að vera til góðs. Ríkisútvarp Íslendinga, sem eitt sinn var frambærileg stofnun, virðist nú orðið að einhverskonar endurvarpsstöð fyrir ESB-áróður, enda sést hvaðan fóðrið kemur og styrkirnir koma. Getur einhver treyst sannleiksgildi frétta sem koma í gegnum spilltar og keyptar rásir ? Svari því hver eftir sínum siðgæðiskröfum. En það er hinsvegar ljóst að lengi er hægt að lækka lágt ris !

 

Það er ein sterkasta sönnunin fyrir úrkynjun og afturför Vesturlanda, hvað fjölmiðlun þar er á lágu plani. Og það er að miklu leyti bandarísk sýking. Það hefur oft verið talað um fjölmiðla sem fjórða valdið, óspillt vald sem þjónaði almenningsheillum, en nú á tímum er það hin mesta lygi því fjórða valdið virðist síst betra hvað spillingu snertir en hin þrjú. Jafnvel á litla Íslandi ber mikið á afvegaleiðslu fjórða valdsins. Það er margt gert í dag í þeim efnum hérlendis sem hefði tæpast þótt boðlegt af neinum fjölmiðlamönnum fyrir ekki svo löngu. En nú er öldin önnur og fjórða valdið fallin stoð !

 

Bara það, að lesa suma pistla Páls Vilhjálmssonar stórbloggara sýnir það svart á hvítu hvað spilling innan fjölmiðlaheimsins hérlendis er orðin geigvænleg. Allt virðist snúast þar um peninga og meiri peninga og ætla mætti eftir viðvarandi umræðu dagsins, að fólk gangi þar kaupum og sölum alla daga. Ef svo er, hlýtur það að teljast staðfesting á falleinkunn fyrir hérlenda fjölmiðla, sem öryggisvalds fyrir íslensku þjóðina, og þar með sjálfkrafa alla heilbrigðis-hagsmuni hins íslenska samfélags !

 

Afskipti íslenskra stjórnvalda af stórveldapólitíkinni eru svo fáránleg og vitfirringsleg sem frekast þau geta orðið og tengjast öll aðildinni að Nató. Það hlýtur að vera hverjum manni augljós staðreynd núorðið. Þegar þjóðin var á sínum tíma blekkt og véluð inn í þann klikkaða klúbb af stjórnmálaöflum sem vissu ekki hvað þau voru að gera, dró það á eftir sér langan hala þjóðvilltrar umræðu og gerir enn !

 

Aðildin að Nató var andlegt og siðferðilegt skemmdarverk á heilbrigði lítillar þjóðar sem átti allt sitt undir framgangi friðar og viðurkenningar á almennum mannréttindum. Leiðarlínan frá fullveldisdeginum var heilsteypt og góð sem slík, en þeim rökum átti víst ekki og mátti víst ekki hlýða. Óþjóðleg sérgæskuöfl, innlend sem útlend, vildu ekki hafa hlutina með þeim hætti. Spillingarferlið var sett af stað með fullum þunga. Og afleiðingarnar urðu og eru íslenskt þjóðarböl. Nú er nánast öll umræða látin standa á haus og þankaþynnt að ystu mörkum. Glóruleysið eitt ræður þar för !

 

Auk þess mikla skaða sem aðildin að Nató olli í andlegum efnum meðal þjóðarinnar, mun fjárhagslegt tjón hennar, vegna þeirra ranginda sem þá voru framin, gagnvart lýðræðislegum rétti Íslendinga til að ráða eigin örlögum, og hafa verið drýgð allar götur síðan, aldrei verða með tölum talið. Meðferðin á íslensku lýðræði um miðja síðustu öld var með þeim ómennska hætti, að það jafngilti nánast aftöku þess !

 

Það verður hlutverk seinni tíma manna að skilgreina þær meinsemdir, sem þá voru gerðar að fylgju íslensku þjóðarinnar, það er að segja ef mannkynið heldur velli áfram í þessum heimi og endurheimtir siðuð viðmið. Um það hvort svo verði, eru nú að vísu í meira lagi deildar meiningar. Raunverulegt sjálfstæði íslensku þjóðar-innar hefur, að margra mati, allt frá stofnunartíma Nató, verið í hundvísum tröllahöndum og búið sem slíkt við falska frelsisstöðu að mestu leyti, þjóðinni til viðvarandi ófarnaðar !

 

Þar gildir í hæsta hörmungarveldi hin gamla umsögn ,, allt verður Íslands óhamingju að vopni.“ Sannast það ekki hvað síst af þeirri nöturlegu staðreynd, að yfirlýstar vinaþjóðir okkar hafa lengstum verið okkar mestu arðránsblóðsugur og bölvaldar. Staða okkar sem friðelskandi þjóðar hefur beðið hnekki í alþjóðlegum skilningi og í þeim veruleika sést að við höfum stigið skref sem skaðað hafa fyrra álit okkar og það sennilega á heimsvísu !

 

Framtíðin er því miður ekki sérlega björt fyrir okkar litlu þjóð. Óvissan þar er orðin mjög mikil og vægi villu og reyks rosalega mikið. Fjárhagslegur grundvöllur íslenska ríkisins verður líklega skekinn og skældur og lífskjör almennings hugsanlega í lóðréttu falli, þegar Nató meðlagið fer kannski í 200 milljarða árlega í komandi tíð. Nató er dýr klúbbur og verður stöðugt dýrari. Það er líklega bara á færi norska olíuríkisins núorðið að vera í þeim blóðsuguklúbbi, enda virðist sú aðild vera norsku þjóðinni sem lífið sjálft. En það verður dýrt fyrir íslensku þjóðina að burðast með slíkan lausaleiks-króga því skilgetinn getur hann aldrei orðið !

 

Sú arðránsholskefla frá Nató sem hér um ræðir, verður líklega það versta áfall sem yfir íslenska þjóð kemur til með að dynja, allt frá upphafi landnámsins og gæti það þessvegna orðið okkar banabiti. Ef fer sem horfir, er alls ekki fráleitt að spyrja, - verða torfkofarnir okkar eina skjól eftir 50 ár, þegar hinn falski ,,stórveldistími“ Íslands verður löngu liðinn, vegna pólitísks afglapaháttar ráðamanna yfir línuna, ríkiskerfið auralaust og útsogið og þjóðin komin á kaldan klaka, í orðsins fyllstu merkingu ?