Í eldlínu glóruleysis-stórmennskunnar !

 

 

Samskipti Íslands við önnur ríki eru auðvitað sérstakur kafli í þjóðarsögu okkar Íslendinga. Í flestum tilfellum held ég að þar sé nokkuð jafnt á haldið og samskiptin viðkomandi þjóðum til sæmdar í flestu. En í einu tilfelli er slík samskiptasaga mjög ljót og þar hafa íslensk stjórnvöld stundum sýnt, að mínu mati, fádæma ruddaskap og vanþakklæti gagnvart þjóð sem aldrei hefur gert okkur neitt nema gott og sýnt okkur hvað eftir annað meiri velvilja en við höfum nokkurntíma átt skilið !

 

Þar vísa ég til samskipta okkar við Sovétríkin og síðan Rússlands. Það er oft talað um Gyðingahatur í heiminum, og ég tel mig hafa nokkuð sterkar forsendur til að halda því fram, að slíkt hatur sé til staðar á Íslandi ekki síður en víða annars staðar. En Rússahatur er hér miklu algengara og miklu stækara. Sumt fólk virðist beinlínis alið hér upp við þau sjónarmið frá blautu barnsbeini, að Rússar ættu bara ekki að eiga neinn tilverurétt í þessum heimi. Best væri bara að þeim væri útrýmt með öllu svo þeir væru hvergi til. Þeir væru höggormarnir í Paradísargarðinum sem auðvaldið væri alltaf að reyna að skapa í heiminum, öllum náttúrulega til hagsbóta. En hvað hafa Rússar annars gert okkur og hversvegna er þetta hatur á þeim orðið að svo mikilli meinsemd í okkar þjóðarsál ? !

 

Ég hef aldrei kynnst öðrum eins fordómum gagnvart neinni annarri þjóð hér í mínu landi, og því hef ég hugleitt málið mikið og reynt að átta mig á þessu geðveikislega hatri og hvernig það er tilkomið. En ég hef aldrei fundið neina skýringu í því sambandi sem tengist nokkru eðlilegu viðhorfi af heilbrigðum rótum. Þarna er um eitthvað að ræða sem hvergi ætti að vera til staðar í samfélagi sem telur sig geta státað af mannsæmilegum gildum !

 

Ég hallast helst að því að þarna sé um að ræða áhrif langtíma heilaþvottaráróðurs erlendis frá, sem virðist að miklu leyti hafa lamað dómgreind heillar þjóðar. Siðferðileg afstaða Íslendinga til rússnesku þjóðarinnar virðist ekki hafa neinn manneskjulegan grundvöll. Þar virðist hatrið flæða yfir allt, í mætti ótrúlega illskufullrar andúðar og sleggjudóma, sem virðast ekki eiga sér nokkur takmörk. Rússar eru, að minni hyggju, eina þjóðin í heiminum sem íslensk stjórnvöld hafa þannig iðulega sýnt lítilsvirðingu og skort á almennri kurteisi í samskiptum. Það virðist flest bera þar vitni um þráláta fordómahneigð sem er ekki sambærileg við eitt eða neitt annað í íslensku þjóðlífi og hefur svo lengi til gengið !

 

Maður veit svo sem að fyrir einni öld var íslenskt samfélag alfarið undir valdi auðvaldssinnaðra og sérgæskufullra forréttindahópa. Stórauðugir einstaklingar réðu því sem þeir vildu ráða, nánast eins og nú er. Og þegar byltingin í Rússlandi kom bolsévíkum til valda þar, var hafist handa af valdamönnum á Íslandi sem annars staðar á Vesturlöndum að ófrægja þá á allan hátt. Þeir þóttu strax mikil ógn við auðstéttina, bæði hér sem og víðast hvar !

 

En Rússahatur var svo sem líka til hér fyrir fyrri heimsstyrjöldina, þó þá væri einvaldskeisari í Rússlandi og aðall sem kúgaði þjóð sína miskunnarlaust, en einhvernveginn var því líka trúað á Íslandi þá að Rússar væru afskaplega vondir og óheflaðir menn. Og staðreyndin virðist einfaldlega vera sú, jafnvel enn í dag, að fjölmargir Íslendingar, einkum þeir efnameiri þó, telji Rússa ekki til manna. Og víst er að eftir byltinguna var ekki minnst á Rússa öðruvísi en að hnýta einhverju illviljuðu lýsingarorði framan við þjóðarheitið, bölvaðir Rússarnir, helvítis Rússarnir o.s.frv. !

 

Alþýða Íslands var nú ekki upplýstari þá en það, að hún hljóp upp til handa og fóta til að verja eigin auðstétt, einmitt þann aðila sem þrælkaði hana mest og píndi alla daga. Það hafa alltaf verið til vesalingar á Íslandi sem þakka fyrir svipuhöggin og virðast helst og frekast kjósa að þjóna níðingum !

 

Framkoma íslenskra stjórnvalda í milli-ríkjasamskiptum við Rússa hefur oft verið ámælisverð. Þau hafa sleikt sig upp við þá þegar rík hagnaðarvon hefur verið annarsvegar, eins og var lengstum í olíu-viðskiptunum, en oft komið fram, þar fyrir utan, með óboðlegum dónaskap. Menn geta séð hvernig Rússar reyndust okkur, þegar Bretar ætluðu að kúga okkur með löndunar-banninu og Nató gerði ekki neitt okkur til hjálpar. Þá keyptu Rússar af okkur fiskinn. Í landhelgisstríðunum voru þeir yfirleitt fyrstir til að viðurkenna útfærslur okkar !

 

Íhaldið sagði náttúrulega að með því væru þeir að reyna að valda klofningi innan Nató, en kærleiksheimilið þar myndi samt ekki bila í einu eða neinu. En sá mikli kærleikur sem þar átti að ráða var bara á yfirborðinu. Málið var auðvitað þannig að þegar Nató átti um vinskap Íslands og Bretlands að velja, var valið ekki erfitt. Og það kom oftast fljótt í ljós í deilumálum sem skiptu þjóðarhag okkar miklu máli. Auk þess þóttust Nató-sjeffarnir vita það upp á hár, að aumingjadómur íslenskra forustumanna væri það mikill, að hann myndi alltaf koma í veg fyrir alla alvöru misklíð innan hins heilaga vinasamfélags, enda þekktu þeir vel sína eigin rakka !

 

Stundum munu íslensk stjórnvöld hafa óskað eftir endurnýjuðum viðskiptum við Rússa, eftir að hafa slitið fyrri viðskiptum sjálf, ef til vill vegna pólitísks þrýstings frá Nató, en komist svo að raun um að þau mættu ekki missa af þeim ávinningi sem viðskiptunum fylgdi. Þá var nú stórmennskan býsna langt frá því að vera í takt við sjálfa sig, enda hefur hún aldrei verið það !

 

Í eitt skipti mun nefnd á ríkisins vegum, hafa verið send austur til Moskvu út af vandræðagangi og rekstrarvanda vegna verkefna-leysis hjá saumastofum í landinu. Rússar voru víst ekkert sérlega áhugasamir um viðskipti varðandi það mál. Þeir gerðu það þó fyrir nefndarmenn, sem báru sig mjög illa, að gera viðskiptasamning um kaup á milljón treflum !

 

Stór hluti Rússlands er nú á köldum svæðum og þeir eru ekkert óvanir því að þurfa að búa sig vel, kannski í 40 stiga frosti, enda kunnir fyrir ágætar loðhúfur sínar og kuldaflíkur. Það er því meira en líklegt að þeir hafi alveg getað búið sér til sína trefla sjálfir. En kaupin á þessum milljón treflum voru ekki svo mikið mál fyrir þá, en björguðu hinsvegar því að nóg verkefni urðu á íslenskum saumastofum þann veturinn. ,,En af hverju keyptu bölvaðir Rússarnir ekki af okkur fleiri trefla ?“, munu íslensku nefndar-mennirnir að öllum líkindum hafa sagt nöldrandi er þeir komu heim. Það hefði áreiðanlega verið í takt við annað !

 

Það var yfirleitt svo, að íslensk stjórnvöld settu upp hundshaus gagnvart öllum almennilegheitum Rússa í okkar garð, þó löngum hafi það verið talið virðingarvert af mönnum sem þjóðum að meta það sem þeim er gott gert. En gagnvart Rússum hafa íslensk stjórnvöld sjaldnast fylgt þeirri manndómsreglu. Og nú er svo komið að við Íslendingar erum víst skilgreindir sem fjandsamleg þjóð af hálfu rússneskra stjórnvalda, og svo mun trúlega lengi verða hér eftir, eins og við gætum átt eftir að kynnast !

 

Rússar eru ekki gleymnir, frekar en aðrir, á það sem þeim er á móti gert, og síst þegar þeir hafa á engan hátt unnið til slíks. Af okkar hálfu var engin ástæða til að fjandskapast við þá, nema þá vegna aðildarinnar að Nató og hins yfirgengilega Rússahaturs sem hér virðist býsna mörgum beinlínis meðfætt og hefur kannski verið margfaldað í gegnum fyrrnefnda aðild ?

 

Það er enganveginn skemmtileg tilhugsun, að íslenska þjóðin sé talin í fjandaflokki annarra þjóða, því friður milli þjóða er litlum þjóðum lífsnauðsyn öðrum fremur. En við höfum blandað okkur í stór-veldaslaginn öllum smáþjóðum meira fyrir pólitíska firru og það hefur ekki bætt orðstír okkar sem þjóðar á nokkurn hátt. Verst er þó að við höfum aldrei getað komið okkur upp frambærilegu forustu-liði, á eðlilegum þjóðlegum forsendum. Það er alltaf verið að þjóna öðrum á okkar kostnað !

 

Nú er líka svo komið, að við Íslendingar erum farnir að senda miklar fjárupphæðir úr landi til vopnakaupa og þau vopn eru síðan notuð til að drepa Rússa og slíkt hefur aldrei gerst í allri sögu okkar að við höfum látið nota okkur til slíkra hluta. Við erum greinilega ekki lengur sú þjóð sem við töldum okkur vera fyrst eftir að við náðum fullveldi og þar á undan. Í þeim vonda veruleika felst mikil afturför í málum smáþjóðar sem hafði heitið því að halda frið við allar þjóðir og stuðla í öllu að friði og skilningi milli þjóða. Að taka pólitísk skref til frekari afskipta af erlendum stríðsátökum mun leiða til annarra slíkra og festa okkur smám saman í hlutum sem við hefðum aldrei átt að koma nærri !

 

Við Íslendingar höfum verið leiddir af illa vanhæfum stjórnvöldum út í botnlaust kviksyndi í alþjóðamálum og það er alls ekki fráleitt að við munum fá að gjalda þess með ýmsum hætti síðar. Og þá eigum við það líklega fullkomlega skilið. Það er ekki víst að þeir sem eiga að vera verndarar okkar, reynist mikils virði sem slíkir, þegar á það mun reyna í komandi tíð, samanber nöturlega reynsluna frá landhelgismálunum !

 

En aðalatriðið er þó - að það er ekkert vit í því fyrir Tuma þumal, að vera að blanda sér í risaleik með sína litlu pyngju og sinn lotna hrygg ; - og jafnframt flesta innviði ríkisins í skipulagslausri kássu pólitískrar óreiðu, vegna þeirrar vanhæfni sem setur mark sitt á allt kerfi okkar, að segja má, frá degi til dags !