Um dómgreindarleg skaðaskref !

 

 

Það hefur komið skýrt fram í umræðumálum dagsins, að margir sem studdu Flokk fólksins í síðustu kosningum, hafa séð eftir því og líta svo á að forusta þess flokks hafi svikið stefnumálin fyrir aðkomu að völdum. Ég kaus ekki Flokk fólksins í síðustu kosningum, en gerði það í kosningunum þar á undan. Ég gerði það ekki aftur, vegna þess meðal annars að Inga Sæland var farin að stunda svo mikla prímadonnutakta að mér var farið að ofbjóða. Hún var farin að leika aðra Kötu og síst þurfum við á slíku að halda, enda er ég búinn að fá skömm á manneskjunni og tel að hún hafi flotið áfram á innihaldslausu lýðskrumi og litlu öðru !

 

Það virðist vera búið að herja svo mikið á félagshyggjuna og hugsjónir hennar í þessu landi á síðustu árum, að jafnvel fólk sem þykist tala í nafni félagshyggju er iðulega á allt öðrum stað en það segist vera. Inga Sæland og fleira forustufólk í Flokki fólksins er, að mínu mati, í þeim hópi. Sérgæskan í þeim virðist hafa kæft félagshyggjuhugsjónir þeirra, hafi þær þá einhverjar verið í raun !

 

Ég viðurkenni fúslega að ég hafði mikið álit á Ragnari Þór Ingólfssyni meðan hann stóð í baráttu sinni gegn spillingarvaldi lífeyrissjóðanna og fyrir ærlegri og betri viðhorfsmálum innan alþýðusamtakanna og verkalýðshreyfingarinnar. Þar stóð hann sig vissulega vel og var kröftugur og afgerandi í málflutningi sínum. En í seinni tíð, og ekki síst eftir þátttöku Flokks fólksins í sitjandi ríkisstjórn, og sumum persónulegri málum, velti ég því fyrir mér í alvöru, hvort blessaður maðurinn sé orðinn að einhverskonar umskiptingi ?

 

Og svo virðist vera um fleiri í forustu þessa, að mér finnst heillum horfna, flokks. Þar virðist vera um fólk að ræða sem hefur ekki þolað breytinguna frá því að þekkja venjulega lífsbaráttu og hafa úr tiltölulega litlu að spila, og vera svo komið með fullar hendur fjár, völd og áhrif. En slíkt fólk er ekki lengur forsvarslið fyrir fólkið í landinu. Það er þá orðið að forréttindaliði sem hefur verið keypt inn í annað hugarfar með breyttum kjörum og þjónar nú öðru og andstæðu valdi en það gerði áður. Í slíkum hamskiptum er engin heilbrigð almanna-hagsmunatenging og þar getur því engin blessun búið !

 

Þvert á móti felst í slíku framferði bölvun sem mun fara illa með marga og einkum þá sem hafa þannig svikið köllun sína og gengið inn í andstæðar herbúðir vegna sérgæsku þeirrar sem virðist hafa náð valdi yfir þeim með tilkomu hærra tekjustigs. Þá má segja að slíkt fólk sé orðið verra en hinir eiginlegu andstæðingar alþýðunnar í landinu, þar sem það hefur þá svikið meira en þeir. Valdasókn Flokks fólksins hefur sýnilega mistekist. Í næstu kosningum mun flokkurinn því að öllum líkindum fá litlu betri útreið en VG í þeim síðustu, og á það líka fyllilega skilið !

 

Inga Sæland kom eins og lítil halastjarna á fullri ferð inn í okkar pólitíska sólkerfi, slengdi frá sér neistaflugi allskyns orðaleppa um hríð og hefur nú dagað uppi í vondum félagsskap á stopulli strýtu vafasamra metorða og brennur þar líklega fljótt út. Hún hefur samlagað sig Viðreisn sem er óíslenskasti flokkur þingsins, og að margra mati, beinlínis stofnaður sjálfstæði okkar til höfuðs, og Flokkur fólksins á sér því ekki viðreisnar von undir hennar forustu héðan af. Í forustu flokksins virðast heldur ekki nein gæfuleg foringjaefni, þó löngum sé erfitt að spá fyrir um slíkt. Samfylkingin er líka í hæsta máta varhugaverður flokkur gagnvart sjálfstæðismálum okkar Íslendinga og að mínu mati til alls vís í þeim efnum. Það eiga líka allir þjóðhollir Íslendingar að vita !

 

Núverandi ríkisstjórn er reist á sandi blekkinga að öllu leyti og mun tæpast eiga sér langt líf í þjóðlegum veruleika sem augljós undirlægja og fótaþurrka útlendra afla. Kristrún forsætis er líka stjarna sem líkleg er til að brenna nokkuð fljótt út í pólitíkinni, hvað sem um hana verður þar í framhaldi. Sennilega vistast hún síðar hjá einhverri alþjóðastofnun sem greiðir henni hugsanlega hátt kaup fyrir vel útilátna þjónkun og þægð !

 

Þorgerður Gunnarsdóttir er hinsvegar að skrá lokakaflann á sínum ferli – og sem betur fer. Sá ferill hefur verið slíkur, að mínu mati, að best er að tala sem minnst um hann, og sennilega verður lokakaflinn verstur. Hinar svonefndu valkyrjur  munu trúlegast allar slokkna út sem ætlaðar vonarstjörnur fyrr en varir, og minningin um valdabrölt þeirra verður síðan, að öllum líkindum, að óbragði á vörum og í munni íslensku þjóðarinnar. Eitthvað sem þarf að muna sem stöðuga viðvörun, - aldrei aftur !!!