,,Nú verða allir góðir menn að standa saman !“

 

 

Heimurinn í dag er eins og skákborð með tómum svörtum reitum. Þeir hvítu virðast endanlega horfnir. Svo það er bara leikið á svörtum reitum núorðið og þessvegna er sorti yfir flestum mannkynsmálum og vandséð hvað bætt getur slíka stöðu. Eitt sinn var mikið um það talað á Íslandi, að íslenska þjóðin og forustufólk hennar gengi fram í því að leggja gott til allra mála, til að bæta samskipti milli ríkja og jákvæð tengsl milli þjóða. Það var hin ferska fullveldisrödd sem þannig talaði og ungmennafélagsandinn bætti þar um betur. Þá var áreiðanlega gott að vera Íslendingur !

 

Síðan er langt um liðið og engar ferskar raddir láta nú til sín heyra. Við erum ekki nein fullveldisrödd lengur, við erum ekki sjálfstæð rödd lengur. Við tölum annarlega tungu og hljómurinn er hvorki þjóðlegur né sannur. Forustumenn okkar spörkuðu hlutleysinu frá okkur um miðja síðustu öld og gengu í stríðsmannakór vestrænnar samfylkingar gegn sjálfum heimskommúnismanum, hinni voðalegu veldis ófreskju sem sögð var öskra í austri og sýna þar vígtennurnar !

 

En margt þurfti að gera svo dæmið gengi upp. Og menn voru talaðir til og ekkert til þess sparað. Og þegar búið var að tala sjálfstæðisformanninn mikla inn í málin, með tilfallandi og sérkokkuðum  hjálpar-rökum frá Washington, mun aumingja maðurinn, hafa sagt, altekinn þeim skelfingarótta, sem honum hafði þá trúlega verið innprentaður með skilvirkum, amerískum auðmagnshætti : ,,Nú verða allir góðir menn að standa saman !“

 

Og það var farið að smala og gera góðum mönnum á Íslandi alvöru málsins ljósa. En hver skyldi skilgreining sjálfstæðis-formannsins mikla á góðum mönnum hafa verið, skyldi hún hafa átt einhverja samleið með almennu mati íslenskrar alþýðu á þeim tíma ? Nei, ég held að góðu mennirnir hans hafi verið annarrar ættar, og lengra frá Íslandi og íslenskum þjóðarhagsmunum, en hann og hans líkar gátu með nokkru móti skilið. Íhaldið er nefnilega enganveginn það sama og þjóðlegt, íslenskt sjálfstæði !

 

Það var allt annað sem kallaði á skilning ,,góðra manna“ í þeim viðræðum sem fram fóru að tjaldabaki, í aðdraganda Stefaníu-stjórnarinnar alræmdu. Það var hin sameiginlega hagsmunatenging sem talaði þar, það allt um lykjandi andavald sem var að leggja Nató-gróðaveginn til allra íslenskra aðalverktaka og annarra ætlaðra stórriddara krossferðarinnar miklu gegn hinni voðalegu vá úr austri sem ætlaði víst allt að drepa !

 

Og sú hagsmunatenging talaði því máli sem allir skildu og skilja enn, enda hefur hún, að margra mati, stjórnað Íslandi alla tíð síðan. Og ekki hefur vantað að hinir sérútvöldu riddarar hafa orðið ríkir og ríflega það, en ekki hafa hugsjónir átt neinn þátt í auðsöfnun þeirra, jafnvel þótt blásið hafi verið til mikillar krossferðar í kringum hagsmunatengingar þeirra allt frá byrjun !

 

En Sverðriddarar löngu liðins tíma virtust þarna aftur komnir á stjá. Þrátt fyrir tevtónskan ósigur í nýlokinni stór-styrjöld, var hinn mikli Mammonsmála skjöldur kapitalismans fyrir vestan haf, að rísa upp til varnar þeim yfirgangsríku mis-réttisrökum sem bjóða stöðugt einum að kúga annan. Og þegar sú staða fór að taka á sig form og ferilmynstur, er trúlegt að Hitler og hans nánasta skyldulið hafi hlegið innilega og dátt í helvíti. Krossferðinni skyldi nefnilega framhaldið til austurs, en nú í nafni kapitalismans og dollarans en ekki nasismans og þýska marksins !

 

Og íslenskt forustulið hljóp með í skrúðgöngu vestrænnar samstöðu við fæðingu Nató, með viðeigandi pípu-höttum og prestakrögum, enda dollarar á hverju strái, og hinn almáttugi Marshall farinn að lýsa því fjálglega yfir, að allir sem gengju til liðs við hann og loforð hans, skyldu mettir verða við borð allsnægtanna og ríkidæmis Sáms frænda. Og íslenska smáveldið, sem eitt smávelda hefur hegðað sér á seinni tímum sem stórveldi, líklega vegna minnimáttar-kenndar sinnar, gekk með sigurfögnuði undir gróðamögnuðum gunnfána til liðs við hin stórveldin !

 

Og Nató flaug upp eins og skínandi stjarna, en reyndar af skítugum grunni, blóðugrar sérgæsku sömu afla, sem höfðu hafið heimsstríðin bæði, en enginn hugsaði um það á augnabliki hinnar allsráðandi græðgi. Allir voru að krafsa til sín sem mest af ,,fórnfúsu gjöfunum“ frá Marshall & Co, sem vondir menn, áreiðanlega ekki góðir menn, fóru brátt að kalla mútur !

 

Síðan virðist lýðveldið Ísland hafa verið sínotað, eins og blaut þvottatuska í öllum meðförum, af vestrænum valda-stofnunum, og forustumenn þess sjaldnast vitað, frá degi til dags, hvernig þeir ættu að hegða sér. Jafnt í landhelgismálum sem öðru. Fyrirmælin að utan hafa svo oft verið nöturlega misvísandi og þar af leiðandi gert það svo erfitt oft og tíðum fyrir ,,góða menn“ að standa saman. Þó gera þeir það enn eftir bestu getu, því hagsmunir þeirra vísa þar veginn sem fyrr - og ekkert annað !

 

Og þó taflborð heimsmálanna sé nú, í anda vestrænnar samstöðu, með alla reiti sína svarta og myrkt orðið yfir vötnunum eins og var í upphafi sköpunarinnar, skiptir það engu máli. Kjarni málanna er jafnljós og hann var þegar sjálf-stæðisformanninum mikla vitruðust hin æðstu sannindi á sínum tíma, með þeirri hjálp frá Washington sem honum var boðin um leið. Og kjarnaorðin eru þau sömu og forðum, ,,Nú verða allir góðir menn að standa saman“ og það gildir að sjálfsögðu líka um „góðar kellingar“, sem eru stórum stríðsæstari en kallarnir, en það hafa þær reyndar alltaf verið !