Hin rangsnúna framvinda ytra og innra arðráns !

 

Þegar litið er á laun þeirra sem tilheyra íslenskum elítudeildum, er ekki erfitt að sjá að þau eru ekki í neinum samhljómi við launakjör í samfélaginu almennt. Það er einhver amerískur stjörnublær yfir öllum vötnum þar og hégómadýrðin í kringum kjörin margfaldar sjálfsmynd sem er náttúrulega falskari en nokkuð sem falskt er. Þannig hefur íslenskt samfélag á tiltölulega skömmum tíma ánetjast hinu mikla spillingarvaldi, þeirrar sérgæsku sem keyrir allt sem gott er niður í hverju samfélagi undir formúlunni altæku – Ég, um Mig, frá Mér, til Mín !“

 

Það er ekki stefnt að neinum jöfnuði í íslensku samfélagi. Enda sagði þingmaður mesta ójafnaðarflokks landsins í fjöl-miðlum fyrir nokkru að á vegum þess flokks væri hreint ekki stefnt að neinum jöfnuði. Og enginn virtist hrökkva við eða telja yfirlýsinguna eftirtektarverða. Þar var bara verið að lýsa því yfir sem almennt var vitað, að viðkomandi flokkur væri andvígur mannjöfnuði og teldi að tekjur og veskisinnihald ætti að ráða virðingarstigi manna í íslensku samfélagi. Og sem fyrr segir, það hrökk enginn við þó þarna væri því lýst yfir að stefna umrædds flokks rímaði í engu við þá stefnu sem samfélags-sáttmálinn hefur lengstum verið talinn snúast um í þessu landi !

 

Á hvaða leið er þá litla Ameríka ? Ætla sumir forustumenn þings og ríkismála hér, ef til vill að stefna að því gera mini, mini, mini eftirlíkinguna okkar Íslendinga af stóru Ameríku - mikla, og þá kannski prívat og persónulega, jafnvel stærri en það sem alltaf hefur verið miðað við af ójafnaðarliðinu ? Varla getur slíkt verið til umræðu hvað þá meira, og því er vandséð hvert stefnt er !

 

Ég verð reyndar að játa það, að ég hef svo lítið álit á því liði sem á hér hlut að máli, að ég gæti trúað því til hvers sem er. Hjartastöðvar þess virðast alfarið vera í Washington, Brussel eða London, eða hvar sem er á veskisvænum átrúnaðar-slóðum þess. Líklega telur það, að mannréttindi eigi eingöngu að fara eftir flokks-skírteini, en hreint ekki að vera almenn. Og auðvitað er þá reynt sem mest að stefna að því að hafa framvinduna slíka !

 

En sérgæska er ekki mannlegt fyrirbæri. Sérgæska er ómannlegt fyrirbæri. Þeir sem lifa bara fyrir sjálfa sig, kasta lífi sínu á glæ. Þeir erfa ekki neitt við vistaskiptin. Dauði þeirra felur bara í sér kaflaskil að hinum endanlega dauða. Sérgæðingar velja sér yfirleitt þá sjálfs-elskuleið og byrgja sjálfkrafa með því vali alla sína sálarglugga fyrir lífi og ljósi. Þeir eyða 70 - 80 árum hérvistar sinnar til að skapa sér það sem heitir á þeirra máli ,,betra líf,“ en útkoman fyrir breytnina verður þess í stað eilífur dauði !

 

Í Bandaríkjunum var ,,góðgerðastarfsemi“ lengi vel, og er kannski enn, nátengd vondri samvisku auðmanna. Menn voru að kaupa sér frið eða í það minnsta að reyna það. Jafnvel John D. Rockefeller lét taka af sér myndir við að gefa börnum smáaura. Varðandi slíka breytni auð-kýfinga, hittir hin frábæra íslenska vísa beint í mark sem hljóðar svo : Til að öðlast þjóðarþögn / þegar þeir aðra véla / gefa sumir agnarögn / af því sem þeir stela. Hin íslenska ,góðgerðastarfsemi“ er áreiðanlega af svipuðum toga og hér er lýst, fölsk sem því nemur, eins og sannast myndi ef glöggt væri að gætt. Sálarfull sérgæska gefur aldrei neitt af hreinum hvötum !

 

Íslenskt samfélag er blákalt rekið út frá þeirri kapitalísku meginreglu, að hinir útvöldu eigi að verða ríkari og hinir úthýstu eigi að verða fátækari. Hinir auðugu eiga að sitja við veisluborð þar sem þeim er stöðugt hyglað meðan öðrum stendur ekkert til boða nema ruður og bein sem hent er undir hin sömu borð. Hin íslenska velferð er blekking, enda getur engin sönn velferð þrifist þar sem ekki er stefnt að jöfnuði og mannlegu réttlæti !

 

Misréttið fær þá að blómstra með sínum sérgæskufullu afleiðingum, sem aldrei geta orðið góðar fyrir samfélagið. Við lifum á þeim tímum þegar ætlast er til að allir mennti sig og noti síðan menntunarstig sitt til eigin framgangs en ekki framgangs þjóðfélagslegrar hagsældar. Menntun fólks er að mestu hætt að þjóna samfélagslegum ávinnings-málum, hún þjónar þess í stað persónulegum ávinningsmálum frá A til Ö, samkvæmt hinni altæku formúlu sérgæskunnar !

 

Árið 1928, rétt fyrir hrunið mikla, heyrðist bandaríski járnkóngurinn Schwab hrópa hlæjandi : ,, Haldið þér að ég sé að fást við járnvinnslu, framleiðslunnar vegna ? Ónei ! Ég er að krækja mér í peninga !“ Og enn eru slíkir menn víðast hvar að krækja sér í peninga, ekki vegna framleiðslumála eða samfélagsþarfa, heldur vegna þess eins að þeim vantar meira skotsilfur – líklega í það minnsta 30 silfurpeninga !

 

Þegar almenningur fær í hendur upplýsingar um tekjur hátekjufólksins á Íslandi, til dæmis í gegnum Tekjublað ,,Frjálsrar verslunar,“ fær það jafnframt í hendur skýra mynd af misréttinu og ranglætinu, sem ríkir í allri launastefnu í landinu. Sú mynd er ógeðslega hrollvekjandi á flestan máta. Þessvegna er mikil þörf á því að fólk haldi vöku sinni og verkalýðshreyfingin verði ekki gerð að ósjálfstæðri skúffu í gljáfægðu skrifborði sérgæskuaflanna !

 

Það eru að minnsta kosti tvær þjóðir í landinu og báðar telja sig af íslenskum stofni, en þó eru þær klofnar í sundur að öllum samfélagslegum skilningi til - og himinn og haf eru milli viðhorfa þeirra til jöfnuðar og mannréttinda. Þar sameinar í rauninni afar fátt, því sérgæska er eitt og félagshyggja er annað. Og svo er þriðja þjóðin að vaxa hér hraðfara upp, og hún er ekki íslensk og verður það sennilega seint, að minni hyggju !

 

Hennar fylgja er hin sívaxandi innrás í landið sem er stjórnlaus og hættuleg og á eftir að verða enn stjórnlausari og hættulegri. Það er því ekki margt sem bendir til þess að friður muni aukast á Íslandi á komandi árum. Til þess er hin viðsjárverða aukning vandamálanna allt of mikil og ekki bætir það að nánast ekkert er gert henni til hömlunar. Þeir sem eingöngu hugsa um að fita sjálfa sig á kostnað annarra, eins og flestir ráðamenn hér virðast gera, hugsa afskaplega lítið um að bjarga samfélaginu, jafnvel þó þeir sjái að það sé margt farið að ógna því. Það ætti að segja okkur, betur en flest annað, á hvílíkri glötunarleið við erum sem þjóð !