Heiða Björg fær ,,Marshallhjálp“ !

 

 

Mikil sigling var á málflutningi reykvísku kvenleiðtoganna, þegar þær sameinuðust um að taka við stjórn borgarinnar snemma á árinu, eftir hið mjög svo misheppnaða útspil Einars Þorsteinssonar borgarstjóra. Og það virtist nú margt og mikið eiga að gera þó tíminn væri nú ekki langur til kosninga, en konurnar virtust sannarlega mjög hressar og til í slaginn  !

 

Eitthvað virðist þó samstillingu kraftanna hafa orðið ábótavant og stefnulegur skýrleiki hefur verið heldur bágborinn til þessa. Að vísu er venjubundinn reiðu-leysisbragur á tökum íhaldsins á sinni málefnastöðu í borginni, en væri þar heilsteypt forusta fyrir hendi, væri hinn margbrotni vinstri meirihluti líklega í töluverðri hættu !

 

Þegar margir ólíkir pólitískir aðilar hugsa sér að mynda stjórnunarlega heild um málefni, er mun meiri þörf en ella á samhæfingu og samvirkri forustu. Sú staða virðist hinsvegar ekki vera áberandi sýnileg hjá núverandi vinstri meirihluta. Borgarstjóri þessarar samfylkingar virðist til dæmis vera í einhverjum erfiðleikum með að fá til sín viðverandi aðstoðar-manneskju og er nú þriðji valkosturinn reyndur í þeim efnum !

 

Ekki virðist þar sérlega mikil festa í athöfnum og einhver vandræðagangur til staðar sem bendir ekki til þess að styrkar hendur stjórni málum. Það mun varla góðri lukku stýra fyrir hið samvirka gengi í komandi kosningum, enda hefur oft verið erfitt að stýra slíku liði til sigurs !

 

Íhaldið hefur reyndar verið með afbrigðum seinheppið um alllangt skeið varðandi völd og framgang í borginni. Það hefur glutrað niður mörgum tækifærum til að gera betur, sumpart með óheppilegum frambjóðendum og sumpart með illa skipulögðu kosningastarfi sem höfðað hefur lítið til kjósenda !

 

Það er eiginlega mjög skemmtilegt, að mörgu leyti, til þess að hugsa, hvað þessum yfirlýsta pólitíska sértrúarsöfnuði ójafnaðarmanna meðal borgarbúa, hefur í rauninni verið mislagðar hendur við að reyna að ná aftur þeim völdum sem í eina tíð voru líklega talin af honum sjálfum vera tryggð um aldur og ævi ! Í þeim efnum hafa klaufastrikin verið svo mörg og mikil, að í sumum tilfellum hafa þau jafnvel nægt til þess að tryggja íhaldinu ósigur ein og sér – án afskipta annarra !

 

En vinstri flokkarnir verða nú samt að reyna sitt til að vinna sigur á eigin forsendum og eigin verðleikum, því það dugir auðvitað ekki að treysta alfarið á það, að andstæðingurinn fremji áfram þau asnastrik sem nægi til ósigurs. Og sú staða er tvímælalaust uppi hjá sumum vinstri framboðunum, eins og málin standa, að hún hefur oft verið betri og þarf að vera töluvert betri, ef sigur á að vinnast að vori !

 

Að sjálfsögðu skiptir það fólk á landsbyggðinni ekki svo litlu máli að höfuðborginni sé vel stjórnað, en á því hefur oft verið allmikill misbrestur. Og þegar svo til gengur, bitnar það á allri þjóðinni með ýmsum hætti. Sennilega er varla til í veröldinni land þar sem jafn miklu er hlaðið undir höfuðborgina og gerist hérlendis, enda hefnir það sín í mörgu !

 

Sú alveldisstaða sem þar hefur verið skrúfuð upp með pólitískum hætti, er nokkuð sérkennileg útfærsla á lýðræðis-legum jöfnuði, enda virðist í flestu fremur verið að byggja hér upp borgríki en þjóðríki. Við þær valdaáherslur sem ráðið hafa allt of lengi, hefur landsbyggðarfólk á Íslandi nánast verið gert að einhverri afgangsstærð sem á líklega bara að þegja og hlýða, samkvæmt hinni allsráðandi borgarlínu !

 

En svo vikið sé að öðru, þá er Róbert Marshall margreyndur maður á mörgum sviðum, og ef honum og Heiðu Björgu Hilmisdóttur borgarstjóra reynist fært og mögulegt, út af hugsanlegum og hættulegum egóstíflum, að vinna saman, mun hann vafalítið geta lagt sitthvað gagnlegt til málanna til ávinnings fyrir vinstri meirihlutann og varla mun veita af því !

 

En samhæfing og samstilling innan eigin raða er samt frumskilyrði fyrir því að kosningasigri verði náð og það á eftir að koma í ljós hvernig Marshall-hjálp Heiðu Bjargar skilar sér í þeim efnum !