" Málsvarar fólksins " ?

 

Athygli hefur vakið hvað ýmsir arkitektar frjálshyggjustefnunnar innan Sjálfstæðisflokksins hafa í seinni tíð reynt mikið til að koma fram sem " málsvarar fólksins ". Það er sama hvort í hlut á Bjarni Benediktsson, Pétur Blöndal, Kjartan Gunnarsson eða Hannes Hólmsteinn Gissurarson, já, eða sjálfur ofurgúrúinn Davíð Oddsson. Allir eru þeir að reyna með einum eða öðrum hætti að samsama sig fólkinu sem líður í dag fyrir pólitískar gjörðir þeirra. Mikið hefði það nú verið gott ef þeir hefðu sýnt slíka tilburði meðan þeir voru við völd, í stað þess að hafa það nánast eitt í sigtinu að hygla sérútvöldum.

Bjarni hefur nú komist að raun um að sjálfstæði landsins sé heilagt og dýrmætt, en því miður sá hann það ekki fyrr en eftir að flokkur hans hafði átt höfuðþáttinn í því að efnahagsmál okkar komust á erlenda gjörgæslu ; sem þýðir náttúrulega að við erum ekki lengur sjálfstæð eins og við vorum.

Pétur Blöndal talar mikið um vanda heimilanna og nauðsyn þess að leysa hann, en vandinn er að mestu tilkominn vegna þeirrar feigðarstefnu sem hann hefur alla tíð blóðsvarið sig til að standa fyrir. Og nú er svo komið, að Kjartan Gunnarsson, já, ég sagði Kjartan Gunnarsson, er farinn að skrifa miklar vandlætingargreinar í blaðið sitt um hvernig mokað sé úr skítnum sem flokkur hans skildi eftir sig og hann og félagar hans í Landsbankanum.

Sem betur fer tók Jón Baldvin Hannibalsson heldur betur í lurginn á honum og sýndi með fullum rökum fram á dæmalausa siðblindu varðandi umrædd mál. Fleiri hafa séð ástæðu til að benda á það hvað Kjartan er vanhæfur til að fjalla um þessi mál og er það vel. Hannes Hólmsteinn hefur mætt á Austurvelli til að reyna að standa þar sem maður meðal fólksins, en varð að forða sér inn í þinghúsið, því mótmælendur vildu víst enga óværu í sínum hópi.

Davíð hefur einnig reynt að taka sér viðlíka stöðu, en Sagan á eftir að greina ábyrgð hans varðandi einkavæðingu bankanna og fjölmargt annað sem gerðist á hans valdatíma og það er ætlun mín að þá verði fátt eftir af fyrri dýrðarljóma þessa mjög svo ofmetna leiðtoga.

Málsvarar fólksins - já, ef slíkir menn ætla sér að gerast málsvarar fólksins, þá er margt farið að ganga verulega öfugt fyrir sjónum manns. Við vitum hverjir þessir menn eru, þeir hafa allir tilheyrt þeirri valdaklíku sem jók hér mismunun meira en þekkst hefur, tók auðlindir þjóðarinnar hernámi og færði eignarhald þeirra yfir á sérgæðinga og braskara, kastaði fjöreggi sjálfstæðis og þjóðlegs öryggis í fúlan pytt, steypti afkomu þúsunda manna í vítahring böls og skulda og hjó niður undirstöður heimilanna í landinu.

Svo ætla þessir þjónar frjálshyggjunnar, hins blinda auðvalds græðginnar, allt í einu að fara að faðma að sér fólkið í einskærri umhyggju, þegar ófreskjan sem þeir sköpuðu er búin að rústa öllu mannlegu öryggi í landinu ?

Nei, málsvarar fólksins geta slíkir menn aldrei orðið. Þeir eru úlfar í sauðargæru og verðskulda ekkert traust - aðeins ískalda, rammíslenska fyrirlitningu alþjóðar.

Látum ekki glepjast af ósannindavaðli þeirra og falsáróðri. Það voru þeir sem  ollu hruninu, það voru þeir sem sýndu ábyrgðarleysið mikla sem leiddi til þess að baráttu kynslóðanna var stefnt hér í algeran voða.

Vigdís Hauksdóttir þingkona hins nýja, engilhreina Framsóknarflokks, talaði fyrir nokkru um föðurlandssvikara........ hvað skyldi henni finnast um forvera sína, Framsóknarmennina, sem tryggðu Sjálfstæðismönnum meirihluta á þingi til að vinna með stefnu sinni þau þjóðarspjöll sem unnin hafa verið ?

Skyldi hún eitthvað hugsa um þá hluti ? Nei, sennilega ekki mikið, það er auðvitað of hvimleitt og ergjandi að vera að spá í það.

Kannski telur hún sig bara starfa undir nýrri kennitölu í dag og pólitísk ábyrgð Framsóknarmanna sé orðin hrein og tær og fögur.

En froðubað sýndarmennskunnar þvær ekki burtu vesaldóm Framsóknarmanna, sem lágu hundflatir fyrir fótum Davíðs keisara og hjálpuðu honum hver um annan þveran við að brjóta niður stoðir félagshyggju og jöfnuðar í samfélaginu, svo að Ísland varð á fáum árum undir þeirra stjórn að velferðarríki andskotans !

Velferðin var nefnilega smátt og smátt einokuð af auðmönnum á kostnað þjóðarinnar, eins og uppsetning kvótakerfisins spáði fyrir um.

Forusta Sjálfstæðisflokksins er sennilega í nokkurri tilvistarkreppu þessa stundina. Flokkurinn hefur verið svo lengi við völd, að hann hefur ekki enn höndlað lýðræðislegt hlutverk sitt sem stjórnarandstöðuflokkur. Forustan er eins og fyrrverandi stjórn í VR, telur sýnilega að eignarréttur þeirra á völdunum sé og eigi að vera viðurkenndur - hefðin mæli með því.

En þó að Sjálfstæðisflokkurinn hafi dregið þessa þjóð nokkuð lengi á asnaeyrum og talið henni trú um að einkavæðing væri af hinu góða, mun þó enn nokkuð langt í land með að flokknum takist að einkavæða völdin og lýðræðið í landinu.

Ég, fyrir mitt leyti, gæti þó alveg trúað þeim sem þar fara með ráðin, til að stefna að slíkum markmiðum, eftir það sem á undan er gengið.

Kannski á þjóðin enga raunverulega málsvara lengur í þessu auma liði sem nú situr á þingi og virðist sanna þar getuleysi sitt á hverjum degi, en séu þeir einhverjir, þá er þeirra áreiðanlega ekki að leita í þingliði Sjálfstæðismanna, það eitt er víst og satt.