Litlar, leiðitamar þjóðir !

 

 

 

Bretar þóttu eiginlega lengi vel allra þjóða útsmognastir í því að draga nýlenduþjóðir á asnaeyrunum með loforðum og gylliboðum sem sjaldnast náðu til veruleikans. Síðasta mannsaldurinn hefur þó komið mjög afgerandi í ljós, eins og í flestu af því sem til vansa er, að þar hafa Bandaríkin farið langt fram úr þeim, og ólíklegt er að nokkur þjóð eigi nokkurntíma eftir að sækja lengra í óheiðarlegra og svívirðilegra framferði gagnvart öðrum þjóðum en einmitt þessir ,,Lærisveinar Breta númer 1 !“

 

Bandarísk alríkisstjórnvöld hafa mjög ástundað það í áratugi að taka yfir sjálfstæði smáþjóða með þeim hætti að forustumenn þeirra gera sér í fæstum tilfellum grein fyrir því að sjálfstæði þeirra og þjóðlegt frelsi er farið. Það virðist orðið svo eðlilegt framhald mála í augum slíkra minileiðtoga að koma fram sem viðhengi Bandaríkjanna, að það telst víst engin þörf að láta slík mál fara fyrir utanríkismálanefnd eða jafnvel sjálft þjóðþingið !

 

En smáríkjaforustumenn belgja sig oft allra manna mest út af þjóðernishroka og þúfnakóngadrambi og þykjast jafnan tala fyrir hönd sjálfstæðustu þjóða í öllum heiminum. Minnimáttarkennd þeirra hefur þá iðulega snúist upp í stórmennsku-brjálæði og íslenskir forustumenn hafa sumir hverjir fengið alvarlegan snert af slíkri sýkingu eins og slepjuleg ummæli þeirra á upptrekktum hátíðastundum hafa oft og tíðum borið með sér !

 

Íslendingar hafa svo sem vitað er, stundum fengið hástemmt hrós frá bandarískum stjórnvöldum fyrir afskap-lega mikla þægð. Við erum sagðir vera vinaþjóð, jafnvel staðföst vinaþjóð, og það hefur komið fyrir að sjálfur Bandaríkjaforseti hafi tekið á móti íslenskum ráðamönnum með brosi á vör, um leið og hann hefur viðrað hundana sína. Það er líklega ekki ónýtt að fá að njóta slíkrar náðar, svo maður tali nú ekki um viðurkenninguna sem í henni felst, hjá heimsdrottnum hinnar algóðu forsjónar, sem situr að mati heilaþveginna þægðarskinna í Hvíta húsinu í Washington !

 

Allar þjóðir eru jafnan metnar af öðrum þjóðum á grundvelli dyggða sinna og þeirrar kröfu sem þær dyggðir geta gert til virðingar. Það er hinsvegar ljóst að sú innistæða okkar erlendis hefur rýrnað umtalsvert í seinni tíð, vegna þess sem kalla mætti að sé okkar eigin gildis-felling á dyggðum okkar og sjálfstæðis-legri reisn. Menn geta nefnilega ekki hegðað sér eins og þeir séu einir í heiminum og geti gefið skít í álit annarra, hvernig svo sem þeir hlynna að sínum heimagarði og bregðast eigin dyggðastefnu !

 

Allt hefur nefnilega sitt andstæða mat og tvennt er jafnan til þegar mál eru skoðuð og gerð upp. Stundum er því talað um sumar þjóðir sem alveg heilalausar tagl-hnýtingadruslur bandarískrar heimsvalda-stefnu. Þá er líka vísað til slíkra sem lítilla, leiðitamra þjóða, sem eigi sínar viðkomumála skúffur í einhverjum skáp í bandaríska alríkis stjórnkerfinu, undir tilvísunarorðum sem kunna að vera eitthvað í líkingu við skammstöfunina CPU, sem stendur þá fyrir eitthvað sambærilegt við „Complete Property of USA“ !

Er herleiðing Flokks fólksins að hefjast..... ?

 

Íslenskar samsteypustjórnir hafa löngum fengið það orð á sig, að þar hafi einhver aðilinn að samstarfinu verið svona fyrst og fremst til uppfyllingar varðandi þing-mannatölu og meirihlutatryggingu á alþingi. Menn geta velt því fyrir sér hver kunni að vera í því hlutverki í þeirri ríkisstjórn sem nú hefur sest í valda-stólana ?

 

Fyrr á árum var sjálfstæðisflokkurinn, í krafti stærðar sinnar, eins og eitruð planta fyrir alla samstarfsflokka. Hann bólgnaði út við að hafa ríkisstjórnar-valdið en samstarfsflokkarnir minnkuðu að sama skapi. Þeir urðu yfirleitt alltaf ósköp leiðitamir við íhaldið og urðu svo að gjalda fyrir það. En nú er margt breytt í pólitískum efnum og flestar fyrri stefnufestustoðir orðnar í lausara lagi og undirstöðujarðvegurinn lítið annað en sandur !

 

Hið fasta flokksfylgi fyrri ára er liðin tíð og nú virðist nánast allt kjörfylgi vera á fleygiferð í samfélaginu, líklega eftir því hver er talinn bjóða best. Þjóðin virðist að margra mati verða stöðugt tækifæris-sinnaðri og opnari fyrir markaðslegum tilboðum. Gamli Framsóknarflokkurinn virðist til dæmis ekki sérlega markaðshæfur tilboðsgjafi lengur. Hann er orðinn litli flokkurinn á þingi og líklegur til að verða það áfram uns hann dettur þar út endanlega sem leifar frá liðinni tíð !

 

Íhaldið í landinu er hinsvegar orðið þrískipt fyrirbæri. Það er hið ættar-tengda, bláa íhald í gamla sjálf-stæðisflokknum sem svo lengi réð þar öllu, en nú er flokkurinn varla lengur helmingur þess sem hann var og íhaldið þar því svipur hjá sjón !

 

Svo er verslunar og Brusselþjónkunar-íhaldið, sem virðist mjög sérhagsmuna-drifið klofningslið úr sjálfstæðisflokknum og talið raungerast í óþjóðleika sínum í öfugmælinu viðreisn, og svo virðist nýtt, sennilega nokkuð þjóðlegt íhald í gömlu gervi, vera að rísa á legg og vinna sér stöðu, í svonefndum Miðflokki !

 

Í samanlagðri þingmannatölu þessara flokka felst svo nærri því meirihluti á þingi í þrískiptu íhaldsfylgi og kannski gætum við átt eftir í náinni framtíð að sjá slíka samstjórn sem hægrisinnað bölvunarvald gagnvart almannaheillum í þessu landi ?

 

Vinstri grænir voru síðasta samstarfslið sjálfstæðisflokksins, sem var líklega að flestra mati, herleitt af honum til óhæfuverka gegn almennum þjóðar-hagsmunum. Íhaldið fékk sýnilega í gegnum þá samninga þá stöðu, að margra hyggju, að fá að rótast um í ríkisfjármálum að vild, gegn því að tiltekin manneskja fengi að vera forsætisráðherra. Sú pólitíska herleiðing stóð að mestu í sjö ár og henni lauk með því að Vond og glórulaus íhaldsundirlægja þurrkaðist út af þingi, vegna þjóðlegrar andstöðu, og það - að nánast almennu áliti - með skömm !

 

Flokkur fólksins þarf að vera vel á verði. Hann má ekki láta nota sig til neinna ranglætisverka gegn fólkinu í landinu. Ef hann ætlar að vera varnarvirki fyrir almannahagsmuni, verður hann í það minnsta að gera sér grein fyrir að hann er kominn í stjórnarsamstarf sem býður ýmsum hættum heim og það er staðreynd !

 

Einkum vegna þess að félagsskapurinn hlýtur að teljast vafasamur, svo ekki sé meira sagt. Stefnulegur ágreiningur getur auðveldlega komið upp og þá líklega helst milli Flokks fólksins og hinna tveggja. Og það er söguleg staðreynd að þegar valkyrjur fara í hár saman er sjaldnast von á góðu. Vond og glórulaus örlög ættu vissulega að geta hrætt í hverju því samstarfi sem er kannski ekki að fullu byggt á þeim heilindum sem þyrftu að búa að baki, svo vel fari !