Stöðugar atlögur að lýðræðinu !

 

 

Það er satt að segja fátt sem bendir til að Donald Trump sé lýðræðissinni. Og það er mjög vafasamt að hann höndli það hlutverk að vera forseti áður en yfir-standandi kjörtímabil hans rennur út. Allar gerðir Trumps á forsetastóli undirstrika það að hann er forstjóri og sem slíkur virðist hann taka allar sínar ákvarðanir. Til að höndla forsetaembættið með réttum hætti, þurfa menn sem gegna því að búa yfir hugsjónalegum lýðræðislegum skilningi, en sú hæfni er augljóslega ekki gefin Donald J. Trump !

 

Nú þykir mörgum ljóst að Trump sé með hugmyndir um að sniðganga stjórnarskrá Bandaríkjanna með einhverjum hætti, svo að hann geti verið lengur við völd. En tíminn vinnur ekki með Trump í þeim efnum, því Elli kerling er á næsta leiti við hann og getur þessvegna fellt hann hvenær sem er, engu síður en aðra. Auk þess eru allar líkur á því að vinsældir hans muni fara dvínandi, því gerræðisleg uppátæki hans eru mörg býsna tvíeggjuð og koma líka niður á efnahag Bandaríkjanna og afkomu alls almennings þar !

 

Trump er mikið ólíkindatól og eiginlega til alls vís. Hann stendur í raun ekki fyrir neitt nema eigin hag. Bandaríkin eru verkfærið sem hann vill geta notað til að verða stærri, sterkari og ríkari en allir aðrir. Valdagræðgi mannsins er sýnilega óþrotleg og svo virðist sem hann höfði mest til þess sem lægst er í mannseðlinu nánast í hvert sinn sem hann tjáir sig. Aðferð af því tagi til almenningsvinsælda, er ekki líkleg til að haldast lengi, því hún verður fljótt leiðigjörn og ófær um að standa undir sér. Trump er hreint út sagt og það að margra mati óvenju óforskammaður lýðskrumari og afar ólíklegt að hann verði þeim þjóðum sem búa í Bandaríkjunum til nokkurrar blessunar á nokkurn hátt !

 

Ef hægt er að tala um einhverja stjórnarstefnu hjá Trump, þá virðist hún helst geta falist í stöðugum atlögum að lýðræðislegum grundvelli þess stjórnkerfis sem sagt er að hafi viðgengist til þessa í Bandaríkjunum. Samt er eins og sumir neiti að horfast í augu við það sem staðreyndir og það jafnvel menn sem skilyrðislaust ættu að vita betur. Þannig getur nálægð við valdið blindað ólíklegustu menn. Í raun og veru er maður af því tagi sem Trump er, ákveðin ógn við þau gildi sem margir vilja meina að séu og eigi að vera bandarísk. Það mun áreiðanlega koma betur í ljós þegar valdatími mannsins fer að styttast og tilraunir hans til fram-lengingar á honum verða augljósari. Menn eins og Trump verða gjarnan þrælar valdsins !

 

Bandaríkin hafa lifað sína heimsveldistíð og hafa þrammað um stóra sviðið í heimsmálunum í 80 ár á sífellt skítugri skóm. Þolinmæðin gagnvart yfirgangi þeirra minnkar í öllum heimsálfum. Jafnvel Kanada sættir sig ekki lengur við allt. Heimsmyndin er gjörbreytt og valdahlutföll hafa raskast verulega. Það eru nákvæmlega engar forsendur í dag fyrir einhverja valdasókn af hálfu Bandaríkjanna á heimsvísu, en hugsanlega verður ef til vill einhverjum þumalskrúfum beitt á bak við tjöldin gegn Dönum, Mexikóbúum og Kanadamönnum. En að herja á fyrri vinaríki mun sannarlega ekki gera Ameríku mikla aftur !

 

Forstjórinn eða kóngurinn í Hvíta húsinu virðist vera áttavilltur í meira lagi í raunheimum dagsins. Stefnuleysið er yfir-þyrmandi klaufalegt og málin virðast bara slettast tilviljunarkennt í öllum greinum út og suður. Yfirskallaörninn virðist í raun ekkert vita hvað hann vill eða kemur til með að gera. Allt er í pólitísku uppnámi og allt getur gerst. Jafnvel sjálf Natóhöll hins vestræna samtryggingarvalds hristist til og skelfur. Trump er tifandi tímasprengja fyrir heiminn í yfirstandandi tíma !

 

Við þessar ótryggu og öryggislausu heims-aðstæður, algerlega skapaðar af vestrænum ríkjum, virðast  Rússar hafa hafist handa um gífurlega aukningu á sölu jarðgass til Kína, auk þess sem þeir virðast ætla sér að margfalda hernaðar-mátt sinn, þjóðum sínum og Rússlandi öllu til varnar, á þeim óvissutímum sem nú hafa verið trekktir upp um veröld alla. Nýja nýlendustefnan verður ekki þoluð. Ætti það ekki að segja okkur, að Vesturlönd séu þá komin í þá stöðu, með Nató og ESB í forgrunni, að uppskera eins og þau hafa til sáð ?

Gegn árásum afsiðvæðingar !

 

 

Það hefur á margan hátt sýnt sig á undanförnum árum, að Norðmenn eins og þeir eru orðnir nú til dags, eru framúrstefnumenn í flestum málum en leysa þau þó yfirleitt með lausnum sem fæstum öðrum hugnast. Þeir virðast fylgja dyggilega í fótspor Svía og norræn bræðralagshyggja virðist vera að verða báðum þjóðunum algerlega framandi hugtak !

 

Svíar virðast langt komnir með að afkristnast, enda voru þeir lengst kenndir við blótskap og bágar hneigðir til forna. Það gekk ekki allt of vel að kristna þá á sínum tíma og lengi brá þar fyrir ýmsu sem þótti enganveginn af því góða. En nú virðast Norðmenn jafnvel vera farnir að skora hærra í afsiðvæðingu sinni á nútímavísu en Svíar, og það er líklega helst til fagnaðar í þeim heimshluta sem kenndur er við Islam !

 

Í kirkju sem talin hefur verið kristin og er staðsett í sjálfri höfuðborg Noregs Osló, var tekið upp á því á Föstudaginn langa að lesa upp úr Kóraninum. Það virðist hafa verið einhverskonar kvennakirkjulegur gjörningur eða innspýting, af einhverjum fjölmenningarlegum uppruna, líklega til að gera öll dýrin í skóginum að vinum, villidýrunum til hægðarauka. Kristin-dómurinn á nú víða undir högg að sækja og jafnvel þar sem síst hefði verið við því búist. Kannski að Ólafur Haraldsson verði afhelgaður senn hvað líður í Noregi, þessu landi sem virðist vera að hlaupa af grundvelli sínum, og kannski að einhver verði svo settur í hans stað, sem norskum Kóranvinum kynni að falla betur við ?

 

Sóknarpresturinn í kirkju þeirri sem hér um ræðir, mun vera kona og líklega tilheyrandi því yfirmáta friðelskandi liði sem virðist stöðugt tilbúið til að fórna jafnvel öllum kristindómi til að fá að umfaðma Islam, en slíkir hugvillingahópar virðast farnir að verða nokkuð fyrir-ferðarmiklir í borgum og stærri þétt-býlisstöðum umræddra landa. Svo þjóðir þeirra Levi Pethrus og Hans Nielsen Hauge virðast sannarlega farnar að ganga í mikilvægum undirstöðuatriðum frá þeirra blessuðu brautryðjendaslóð !

 

Sambærilegt lið, með svipuðu hugar-innihaldi, virðist reyndar líka vera farið að hreiðra um sig hérlendis, jafnvel innan kirkjunnar og jafnvel ekki í lægstu stöðunum, og þar fara konur fyrir í þessum efnum sem víðar. Biblían, trúarbók kristinna þjóða, kennir okkur margt og eitt af því er, að enginn geti þjónað tveimur herrum. En norska sóknarprestan í Kampen-kirkjunni í Osló virðist telja sig geta farið létt með það, geta þjónað Kristi og Islam að jöfnu, þvert á kristna kenningu, og það hlýtur þá að vera einkum til þess að þóknast andstæðunni !

 

Enn er rík þörf á því að spyrja þess sem áður hefur verið spurt í pistlum þessum. Á hvaða leið erum við ? Er samleið okkar með fyrri kynslóðum okkar fólks að ljúka, ætlum við að skilja við okkar kristnu arfleifð og ganga fyrir björg í einhverri vímu fjölmenningardrauma sem aldrei geta gengið upp ? Á Jessabel andavaldið að fá að leggja alla heilbrigða hugsun að velli í landi okkar og víðar á Norðurlöndum ? Er ekki kominn tími til að stöðva undanhaldið varðandi gömul og góð gildi og snúast til varnar ?

Ort til gamans af litlu tilefni !

 

 

 

Siggi stormur sumarspá

sína gyllir mikið.

Góð er hún og gæðahá

en gildið talið svikið.

 

Margir illir út í hann

eru á gefnum nótum.

Telja hann ekki traustan mann,

tjá sig þar frá rótum.

 

Margt þar segja menn og víf,

mædd af ólgu í frumum.

Dylst ei neinum dellustíf

dómharkan hjá sumum.

 

Um það munu í sjálfu sér

sagnir engar rengdar,

hvernig veður verða hér,

veit ei neinn til lengdar.

 

Horfum fram í hressum móð,

hlæjum bara og sjáum,

hvort við inn í sálarsjóð

sumarylinn fáum.

 

Þó að gaur með glettnum brag

gylli sumarspána.

Mun það seint við leiðarlag

lyfta sigurfána.

 

Ergi sálna oft er stórt,

illa í málin farið.

Verði á Fróni tæpast tórt,

Teneriffe er svarið.

 

En eyjarbúum áreiti

eykur vanda skæðan.

Íslendinga ofnæmi

er nú versta mæðan.

 

Áfram brosir Siggi samt,

síst þar greinist asi.

Sér hann andóf reiði rammt

rétt sem storm í glasi.

 

Kemur það sem koma á,

kynnum menntir slyngar.

Skeytum ekki um veðravá,

við erum Íslendingar !

 

 

 

 

 

 

Er greiningarhæfni Íslendinga að verða að engu ?

 

 

 

Sumir standa í þeirri bókuðu rétt-trúnaðarmeiningu að þjóðum fari stöðugt fram. Það er líka mikið gert til að halda því að fólki að svo sé. Við Íslendingar þóttumst hér áður fyrr vera vel í stakk búnir til að leggja frjálst mat á hlutina, orðnir fullvalda og engum háðir um skoðanir okkar og skynsemi. En það hefur margt breyst síðustu hundrað árin og sitthvað bendir til að við séum nokkrum tröppum neðar í réttum manngildisstiga nú en við vorum þá !

 

Í fyrsta lagi höfum við algjörlega glatað þessu fullvalda og óháða viðhorfi sem við höfðum þá eða töldum okkur líklega hafa þá. Frá hernámi Breta á landinu 1940 og innleiðingu Natótrúarbragðanna níu árum síðar, höfum við hvorki verið óháð eða fullvalda í neinum skilningi þeirra orða. Síðan þá hefur einhliða áróður dunið á þjóðinni alla daga og nú erum við að langmestu leyti orðin þjóðvillt og vitum ekki nokkurn skapaðan hlut, með raunhæfum hætti, um þjóðleg hugtök eins og fullveldi og sjálfstæði, sem voru þó lengi kjarnaatriði í baráttu okkar gegn útlendu valdi á árunum fyrir fyrra stríð. Við höfum verið áttavillt þjóð í áttatíu ár !

 

Ríkisútvarpið, sem sagt er okkar, og er rekið fyrir skattpeninga okkar, hefur um all langt villuskeið jafnframt verið rekið á styrk frá Evrópusambandinu og útsent fréttaefni verið laumulega kokkað ofan í þjóðina eftir uppskriftum frá Brussel. Þannig að Íslendingar hafa verið stríðaldir á ESB áróðurskássum lengi vel, og þar fyrir utan hefur sú andlega fæða sem þjóðin hefur nærst á, verið Natófengið fræðsluefni, sem hefur líklega verið sérhannað með það fyrir augum að framleiða hugsunarlausa hálfvita úr íslensku hráefni !

 

Það stefnumið virðist líka hafa heppnast að stórum hluta til. Nánast allir sem maður ræðir við, um landsins gagn og nauðsynjar, vitna yfirleitt óspart í fréttir RÚV og þannig óbeint í ESB og þar fyrir utan í Natófréttir. Sjálfstæðar, þjóðlegar, íslenskar skoðanir virðast hvergi til staðar. Heilaþvotturinn virðist allt að því 100%, enda sem fyrr segir, búinn að standa linnulaust í ríflega mannsaldur !

 

Svo hvar erum við Íslendingar þá staddir á þjóðakortinu ? Erum við kannski ekki skráðir þar lengur með neinum þjóðlegum hætti ? Erum við kannski bara skilgreindir sem ómerkingar og taglhnýtingar, eða einhverskonar villuhópur sem hefur verið bókaður sem viðhengi og tengistykki við miklu stærri mengi um langt skeið ? Það skyldi þó aldrei vera ?

 

Það er eiginlega meira en skrítið, að tilheyra þjóð sem telur sig eiga og reka sjálfstætt Ríkisútvarp, sem er samt styrk-þegi útlends valds, sem margir telja að sé á græðgishöttum eftir auðlindum okkar. Sú var tíðin að ég var mikill stuðnings-maður RÚV, en þá var útvarpið almennt talið þjóðlegt sem slíkt og líklega tiltölulega heiðarlegur fjölmiðill. En síðan eru liðin mörg ár - og að minni hyggju - með miklu bakslagi í þjóðlegum málum sjálfsvirðingar og sjálfstæðis. Nú vil ég ekki sjá RÚV og hlusta tæpast á það eins og það er orðið. Andinn þar virðist hreint ekki íslenskur lengur !

 

En ég þekki marga menn, fullt af ágætum mönnum, sem ég hef lært að meta á margan hátt eftir langtíma kynni, en þeir virðast gleypa við öllu frá RÚV eins og útvarpið sé enn í alla staði gamla, góða Gufan okkar. Það er sífellt vitnað í þetta og hitt sem hafi komið í fréttum ! Fréttum hvaðan ? Fréttum frá Brussel og Nató ! Við erum mötuð margsinnis á dag á áróðursefni sem á ekkert skylt við heiðarlegan fréttaflutning og flestir virðast bara sáttir við það. Þjóðin okkar er alin á lygum daginn út og inn !

 

Fréttamaður RÚV, staðsettur í Kiyv, virðist til dæmis vera Volodimír Selenski. Hann er nánast látinn þusa í hverjum einasta fréttatíma RÚV um málin og þar með á inntak fréttanna og sönn upplýsingaöflun víst að vera fengin, punktur og basta ! Einu sinni var talið til sannyrða á Íslandi hið velþekkta spakmæli:,, Sjaldan veldur einn þá tveir deila !“ En nú þegar deilur eða stríð eru í gangi, fáum við bara fréttir frá öðrum aðilanum og það beint í æð. RÚV virðist þjóna með þeim vægast sagt vafasama hætti á fullu og hverjir eru húsbændurnir ?

 

Slíkt ætti nú ekki að vera boðlegt sæmilega upplýstu fólki. Svo ég hef farið að velta því fyrir mér í seinni tíð, hvað djúpt við Íslendingar séum eiginlega sokknir í ófrelsið ? Hvernig skyldi greindarstigi okkar vera háttað á síðustu og verstu tímum, höfum við gengið til góðs, götuna fram eftir veg o.s.frv. ? Mér finnst að við þurfum að fara að gæta betur að andlegu heilsufari okkar !

 

Þessvegna meðal annars finnst mér ekkert óeðlilegt við fyrirsögn þessa pistils, mér virðist hún eiga fullan rétt á sér. Mér finnst gert lítið úr skynsemi okkar sem þjóðar og stundum hreinlega látið eins og hún sé engin til. Það er vont að upplifa þá tilfinningu sem því fylgir. Ég hef því undanfarin ár, satt best að segja, haft vaxandi áhyggjur af dómgreindarlegri stöðu okkar Íslendinga, jafnt sem þjóðar og einstaklinga og lái mér það hver sem vill !

Öll stórveldi hrynja að lokum !

 

 

Árið 1991 voru Sovétríkin lögð niður, líklega vegna þess að víðtæk svik voru í gangi um allt ríkiskerfið og þar stal hver sem betur gat. Þar virðist sá ríkis-kapítalismi sem leiddur hafði verið til valda á síðari árum innan sovéska kerfisins, hafa ungað út sínu spillta og eigingjarna afsprengi sem síðan sveik allt og alla !

 

Sú andstyggilega manntegund sem kölluð hefur verið oligarkar rændi samfélag sitt miskunnarlaust á hákapitalískan hátt. Skyndilega voru margir ríkustu menn veraldar einhverjir gróðakarlar í Rúss-landi, Úkraínu og víðar í þessu lang-stærsta sambandsríki veraldar, og í þeim hópi voru hreint ekki svo fáir Gyðingar. Kommúnismanum var hent út í horn og sérgæskan fór að blómstra sem aldrei fyrr. Keisarinn var kominn aftur !

 

Efnahagsmál Rússlands höfðu farið og fóru áfram að miklu leyti í óreiðu, því enginn var þar við stýri fyrir hagsmuni ríkis-heildarinnar. Allir voru að stela. Gorbachev vissi ekki sitt rjúkandi ráð og gat ekki tekið á neinu máli, enda mjúkur maður og ætlaði flestum öðrum allt betra en þeir áttu skilið. Og Jeltsin var yfirleitt blindfullur og bara hetja á Vesturlöndum. En sovéski herinn var samt öflugur sem fyrr, en það var hinsvegar enginn til að stjórna honum og taka af skarið í vaxandi ólgu innan þjóðfélagsins. Ráðamenn ríkis og flokks biðu flestir átekta eftir því sem verða vildi, en síðan fóru nokkrir þeirra á fyllirí og hugðust kófdrukknir bjarga málum, en rústuðu þá því skipulagi endanlega sem eftir var, svo allt var þvingað niður í rjúkandi rúst !

 

Spyrja má, hvað hefði gerst ef einhver sterk hönd hefði gripið um ríkistaumana einmitt þarna, safnað að sér völdum og ekki hikað við að beita hervaldi til að kveða niður andófsöfl og uppreisnarlið ? Hverskonar valdhafi hefði þá getað risið upp í Sovétríkjunum ? Það var heiminum til góðs að hervaldi var ekki beitt við þessar aðstæður, eins og það er oftast gott á heimsvísu að hervaldi sé ekki beitt, en því miður gerist það allt of oft og nýir mannkynsbölvaldar komast yfirleitt með þeim hætti til valda !

 

Þegar Bandaríkin koma að öllum líkindum til með að hrynja vegna svipaðrar efnahagsóreiðu og vandræðagangs, verður það líkast til mikil spurning hvort bandaríska hernum verði beitt til að halda íbúum landsins niðri, vegna hagsmuna þeirrar valdaklíku sem þá vill vafalaust öllu ráða. Ég held að þá geti það orðið mikil spurning hvað verði gert þarlendis, við sambærilegar aðstæður. Sovéthernum var ekki beitt og öðrum Stalín var ekki greidd leið til valda, en hvernig mun verða tekið á slíku ástandi í Banda-ríkjunum þegar að því kemur ?

 

Hervald ríkja eins og Bandaríkjanna og Rússlands og nokkurra annarra er löngu orðið svo mikið og ægilegt, að í því felst mikil hætta fyrir afganginn af heiminum. Forsendurnar fyrir því að hleypa öllu í bál og brand hafa stóraukist og færast stöðugt yfir á fleiri hættulegar hendur. Það verður því æ erfiðara að viðhalda heimsfriðnum. Sameinuðu þjóðirnar eru nú orðnar sama glataða fyrirbærið og Þjóðabandalagið varð að lokum, en allt hefur það orðið fyrir metnaðarslag stórveldanna sem svífast einskis þegar um völd þeirra og áhrif er að tefla. Þannig er staðan raunar þegar orðin !

 

Í þeim átökum verður áreiðanlega ekki unað við jafntefli til lengdar, þó staðið sé í þeim stórhættulega leik, að kasta sífellt fjöreggi mannkynsins á milli sín eins og nú hefur lengi verið gert. Sá glæpsamlegi leikur getur ekki endað með öðru en því að þessi heimur ferst með öllu því sem honum tilheyrir og það getur gerst hvenær sem er, án nokkurs fyrirvara !

Munu fyrri draugar fara á kreik..... eða ?

 

 

Ýmislegt virðist benda til þess að viðhorf til hernaðarhyggju séu töluvert að breytast í Þýskalandi. Þýsk stjórnvöld eru að mati margra að færa sig upp á skaftið með nálgun við fortíðarstefnu sem flesta hryllir við. Byrjað virðist vera á því að fjarlægja úr stjórnarskrá ríkisins þau lagafyrirmæli sem standa í vegi fyrir óheftri hernaðaruppbyggingu í landinu. Þegar Þýskaland er farið að leita að gömlu götunum í þessum efnum, fer vísast hrollur um heiminn, enda má þá búast við ýmsu sem ekki er gott !

 

Það er nú ljóst, að svo til allir eftirlifendur sem upplifðu hrylling seinni heimsstyrjaldarinnar á eigin skinni, hafa nú kvatt jarðlífið og geta ekki öllu lengur borið vitni um þær vítisógnir sem gengu yfir heiminn á þeim tíma. Svo ófriðaröflin telja líklega tímabært að fara á kreik á ný. Síðasta heimsstríð er jafnvel birt sem glansnúmer í áróðri yfirstandandi tíma og allur hryllingur þess settur til hliðar. Sumir virðast fullir af spenningi fyrir þeim allt að því takmarkalausu möguleikum til valdabreytinga sem kunna að felast í nýju stríði og er það síst uppörvandi gagnvart friðarhorfum !

 

Allt slíkt er nefnilega ekkert annað en hluti af uppskrift að nýjum hryllingi og það er eins og aldrei sé neitt hægt að læra af fortíðinni, til að forðast það að endurtaka þau miklu mistök sem þar hafa átt sér stað. Það er eins og marga þyrsti á ný í slík mistök og segir það sitt um hina vaxandi geðveiki ástandsins !

 

Ástæðan fyrir þeirri geðveiki er einfaldlega sú staðreynd, að sagan er að endurtaka sig fyrir augunum á okkur. Atburðarásinni virðist vera ýtt hægt en örugglega að þeim örlagapunkti þegar ekki verður lengur hægt að snúa til baka. Þegar allt fær sitt sjálfvirka framhald og full innspýting er komin á vegferð til milljónamorða, er engin stýring til baka. Og gráglettni örlaganna mun mjög líklega sjá til þess, að Þýskaland fái hlutverk við hæfi í þriðju og síðustu heljarslóðaorustu mannkynsins !

 

Þýskaland er þó, að margra hyggju, land og ríki sem er undir bölvun frá síðasta heimsstríði. Þar hefur aldrei átt sér stað nein heildstæð, þjóðleg iðrun vegna þeirra ómældu hörmunga sem gengu yfir Evrópu og allan heiminn, vegna þess ómennska stjórnvalds sem þýska þjóðin kaus yfir sig 1933. Í þeim efnum hafa mál aldrei verið gerð upp með neinum heilbrigðum hætti !

 

Margir telja að það þýði, að ákveðin bölvun sé enn til staðar í þjóðlífinu sem eitri stöðugt út frá sér. Meðan hún sé ekki hreinsuð út með allsherjar iðrun þjóðarinnar, viðhaldist hún og sái áfram fræjum bölvunar - og jafnframt því, - í andlegum skilningi, frekari niðurlægingu þeirrar þjóðar, sem hefði átt að geta verið í forustu fyrir mörgum bestu eigindum evrópskrar menningar !

 

Þýskaland er þannig, því miður, talið vera undir ákveðnu óhamingjuvaldi. Þjóðverjar voru í sjálfu sér ekki öðrum þjóðum verri í fyrra heimsstríðinu, en í því seinna hafi allt breyst. Þá hafi þýsk stjórnvöld, að margra mati, algerlega gengið því illa á vald. Það komist nánast ekkert í samjöfnuð við þá kollsteypu mannlegrar lægingar sem þá hafi átt sér stað í Þýskalandi og sú staðreynd valdi enn þeirri bölvun sem þar hvíli yfir málum. Sú staða brjóti stöðuglega niður alla raunhæfa, andlega dáð meðal þjóðarinnar !

 

Þýska þjóðin muni því aldrei fá notið sín aftur, fyrr en þetta bölvunarfarg sem hvílir yfir henni, verði hreinsað burt sem fyrr segir. Og þar þarf mikla hugarfars-breytingu til. Margir hafa sannfæringu fyrir því, að þarna geti ekkert lagast af sjálfu sér. Það þurfi meira til. Frá hermennskuanda þeim og stríðshroka sem enn sé til staðar í þýsku þjóðinni, sé langt yfir í sannan og trúverðugan  anda iðrunar og uppbyggingarvilja gegn ágengum draugum ljótrar fortíðar !

 

Allar þjóðir hafa vissulega sinn djöful að draga, en þýska þjóðin hefur að margra áliti verið brennimerkt með alveg sérstökum hætti, vegna þess að hún kaus í rauninni sjálf illskuna yfir sig. Þingkosningarnar 1933 fólu þannig í sér mjög alvarlegan örlagadóm fyrir þjóðina. Hún þurfi því að afneita fyrrnefndu brennimarki af heilshugar dáð og fullri iðrun, vilji hún í alvöru losna undan þeirri bölvun sem við þá arfleifð er tengd !

 

Aukinn hernaðarandi og vaxandi víg-búnaðarumsvif þýsku þjóðarinnar feli hinsvegar í sér skref inn í fyrra svartnætti. Með því sé enn frekar snúið frá allri iðrun og hreinu upphafi eða frá öllu því uppgjöri sem þurfi að eiga sér stað. Þá muni áfram verða hindrun í vegi hverrar þeirrar blessunar, sem annars ætti að geta mætt þessari hæfileikaríku þjóð, þegar hreint borð væri þar fengið !

 

Það er trú margra, að það þurfi og verði að kveða niður illvíga fortíðardrauga Þýskalands og það fyrir fullt og allt. En það verði ekki gert nema Þýskaland taki sér nýja stöðu í samfélagi þjóðanna, eftir iðrun og afturhvarf, eins og að framan greinir. Land og þjóð gangi til fylgis við sanna og heilbrigða menningu og verði þar trúr friðflytjandi, í hreinum anda Óðsins til gleðinnar, en taki ekki á sig að vera áróðursfullt æsingavald fyrir styrjöld og hörmungar, dauða og eyðileggingu !

 

Aðeins með þeim umskiptum, geti þýska þjóðin losnað við sína illu fortíðardrauga og þá sárbeittu bölvun sem hefur, að margra hyggju, hamlað andlegri hamingju þjóðarinnar allt fram á núlíðandi daga. Fortíðin má ekki fá að endurtaka sig, hvorki fyrir Þýskaland, Evrópu né heiminn í heild. Lausnarleiðin er enn sem fyrr sú - að víkja frá dauðastefnu stríðsæsingaafla til friðarstefnu lífs og ljóss, heilbrigðrar samvinnu þjóða og bræðralags manna á þessari jörð !

Er lokastyrjöldin handan við hornið ?

 

 

1. Margt gæti vissulega bent til þess að ákveðið leikrit sé í gangi og þær svipmyndir sem komið hafa fram í stórveldapólitíkinni séu ekki réttar. Líklega gæti stríðshættan verið mun meiri en viðurkennt er. Mestar líkur eru á því að stóra styrjöldin dynji yfir allan heiminn án nokkurrar viðvörunar !

    

   Það er logið í síbylju á öllum fjölmiðlum í dag og þar er ekki verið að þjóna almenningshagsmunum með neinum hætti. Öflin sem ráða þar yfir öllu, eru eins langt frá því að vera almenningsholl og nokkuð getur verið. Og sannleikurinn er hvergi sagður. Hann er þegar orðinn það ljótur. Það er aldrei við góðu að búast þar sem illt er aðeins fyrir hendi. Íslenskir fjölmiðlar sýnast þar síst betri en aðrir og geta varla lagst lægra !

    

   Hergagnaiðnaður heimsins er svo viðamikill og svo mikið undir banda-rískum auðvalds forsendum kominn, að afar erfitt er að trúa því að einn maður, jafnvel þó bandarískur sé, geti sett honum stólinn fyrir dyrnar. Hátt í helmingur vopnasölu heimsins kemur frá Bandaríkjunum. Margir milljarðar í dollurum talið, eru þar í húfi og mörg fleiri ríki hafa vopnasölu sem sína öruggustu tekjulind !

    

   Gífurlegir fjárhagslegir hagsmunir felast í framleiðslu og sölu vopna. Stöðugur áróður fyrir stöðugri stríðs-hættu er bein nauðsyn fyrir þá aðila sem standa í slíku. Stríð eru forsendan fyrir vopnasölunni, markaðurinn felst í því að einhversstaðar séu stríð í gangi eða stríðshættu haldið uppi. Og það eru margir aðilar á fullu í því að sjá til þess að markaðsforsendur séu og verði til staðar !

10. Það eru sannarlega ekki einhverjir hryðjuverkahópar sem eru fyrirferðar-mestir í þessum heims glæpsamlegu og viðbjóðslegu viðskiptum, heldur heilu ríkin, sem gera sér mikinn mat úr sölu allskyns vopnabúnaðar. Þar eru nánast allir sekir um glæpi gegn náungum sínum. Mjög fá ríki eru þar með hreinan skjöld ef nokkur !

     

    Nægir að nefna hvernig ,,friðarríkið“ Svíþjóð fór að ráði sínu á níunda áratug síðustu aldar. Það glataði nánast allra tiltrú þegar upp komst um Bofors-málið og skítlega tvöfeldni Svía í allri framgöngu þeirra gagnvart umheiminum. Síðan hafa Svíar aldrei náð þeirri fyrri stöðu almennrar virðingar sem þeir höfðu líklega fram að þeirri sögulegu afhjúpun, og munu ólíklega gera það héðan af, enda eru þeir hreint ekki neitt ,,friðarríki lengur, og voru það kannski aldrei í raun og sannleika. Ófriður í mann-heimi Svíþjóðar mun líka aukast jafnt og þétt á komandi árum, enda hefur rækilega verið fyrir honum sáð af vanhæfum yfirvöldum um langt skeið !

     

    Efnahagsleg og fjárhagsleg velferð annarra ,,friðarríkja“ Vesturlanda er mikið undir vopnasölu komin og hefur lengi verið. Og til hvers eru öll þessi vopn framleidd ? Til að græða peninga, til að bjarga efnahags-málum, til að skapa ófrið og til að drepa fólk. Þeir sem ábyrgðina bera eru kannski í mörg hundruð mílna fjarlægð frá vígvöllunum, en þeir eru samt engu betri en morðingjarnir sem taka í gikkina. Það fólk sem drepið hefur verið í þriðja heiminum af völdum vopnasöluríkja á Vesturlöndum skiptir milljónatugum frá upphafi nýlendukúgunarinnar. Þar er glæpa-slóðin enn í dag miklu umfangsmeiri og hryllilegri en nokkur getur ímyndað sér !

 

Býsna margir háttskrifaðir valdagreifar og mannfélagspáfar í vestrænum villuheimi hafa farið og fara enn úr þessari veröld, með slíka syndabyrði á sálum, að endanlegur dómur þeirra hlýtur að verða hræðilegur og það í þúsundasta veldi. En þeir munu eiga þann dóm skilið á allan hátt. Það eru ekki hvað síst þeirra verk sem eru að ýta öllu til glötunar. Verri og samviskulausari mannkvikindi hafa líklega lengi verið vandfundin á þessari jörð !

 

 

 

Stórauknar arðránskröfur gegn Íslandi !

 

 

 

Hin nýja nýlendustefna stórveldahítar Vesturlanda gengur auðvitað út á arðrán sem fyrr, en þó með nokkuð breyttum áherslu hætti. Nú er stefnan meira sú að véla smáríki sem eiga auðlindir, og hafa komið upp hjá sér sæmilegri velferðarmynd á samfélaginu, til að taka þátt í þessu og hinu, gerast aðilar að valdaeiningum og allt kostar það peninga. Félagsgjöldin geta orðið þar býsna há því það hefur löngum verið útlátasamt að vera aðilar að dýrum klúbbum, enda ekki á allra færi. Og það er söguleg staðreynd, að Ísland hefur alltaf verið arðrænt - fyrst og fremst - af þeim ríkjum sem hafa kallast vinir okkar og verndarar og þó aldrei staðið þar undir nafni sem slík !

 

Sósíalistar og róttækir áhrifamenn í verkalýðshreyfingunni bentu löngum á það, þegar verið var að véla Ísland inn í Atlantshafsbandalagið á sínum tíma, að kostnaður því samfara myndi aukast jafnt og þétt og verða að lokum þungur baggi á öllum almannakjörum og hamla sókn til velferðar. Þá gæti frelsisstaða Íslendinga orðið svo tæp að gildi að hún væri þá í raun orðin ánauðug og óboðleg sem slík. Ekki var mikið hlustað á slíkar viðvaranir, enda falskir sjálfstæðismenn víða til staðar, auðtrúa og þjónustuliðugir menn, sem sáu allan vesturhimininn í gullnum öryggisljóma til frambúðar !

 

En nú eru viðvaranir þjóðhollra manna á fyrri tíð hinsvegar farnar að sanna sig heldur betur. Kröfurnar um hærri iðgjöld, vegna kostnaðar við varnir landsins, eru farnar að verða að ógn við alla afkomu þjóðarinnar, eða nákvæmlega að því sem framsýnir menn spáðu í upphafi. En ekki vantar talsmennina fyrir því innanlands nú eins og þá, að við verðum að axla manndrápsbyrðarnar, meðan nokkur króna er til. Þetta er sá veruleiki sem við blasir !

 

Öryggisarðráninu skal stefnt í hæðir því stríðsmangaragræðgin þekkir engin takmörk fremur en endranær. Nýju Bandaríkin vilja arðræna okkur, Nató vill arðræna okkur, ESB vill arðræna okkur. Öll ,,hin vestræna kærleiksfjölskylda“ vill kúga af okkur öll efni okkar, í nafni öryggishagsmuna okkar. Það er fátt ljósara en sú nöturlega staðreynd að við þurfum enga óvini meðan við eigum ,,slíka vini !“

 

,,Ef við eigum að passa þig, þá kostar það sitt,“ segja þessir fölsku vinir, hver í kapp við annan. ,,Hvað viltu gefa fyrir öryggi þitt ?“ ,,Við skulum vernda þig fyrir vonda bola eða stóra bangsa, en þú verður að borga fyrir það. Við getum ekki gert það fyrir ekki neitt!“ Og það er orðið meira en erfitt að lifa í þessum mannskemmandi heimi, þegar vinirnir eru orðnir öllum fjendum verri og vilja hirða allt af okkur sem gert hefur okkur að mönnum. Aðeins þrælsstaða sýnist nú í boði fyrir okkur - af þeirra hálfu !

 

Þetta svívirðilega öryggisarðrán mun nefnilega engan endi fá, meðan einhver verðmæti eru hér innanlands til að varpa í vítishítina. Þannig blasir nú við hin hrikalega afleiðing hinnar svikulu ,,íslensku sjálfstæðisstefnu“ frá 1949. Mesta óhamingja Íslands er og hefur verið, að hinir svokölluðu sjálfstæðis-menn landsins hafa því miður aldrei staðið undir nafni !

,,Hanskinn sem passar við bandarísku höndina“ !

 

 

Það hefur lengi verið talið svo, að norsk stjórnvöld væru sauðviljug og sjónlaus í allri fylgispekt sinni við Nató og Banda-ríkin. Sú afstaða hefur líklega lengstum átt sínar meginrætur í sósíal-demókratískum undirlægjuhætti og inngrónum aumingjadómi, eins og svo víða annarsstaðar, meðal annars á Íslandi !

 

Síðan Einar Gerhardsen var á dögum, hafa norskir kratar ekki eignast einn einasta leiðtoga sem hefur haft til að bera norskan mikilleik, norskan manndóm og norskan anda, enda eru slík persónugæði kannski orðin nokkuð fátíð í þeirri uppeldisparadís Nató sem Noregur virðist orðinn á síðari árum !

 

Þegar á heildina er litið, virðist öll forustusveit Norðmanna frá ári til árs, vera undirorpin andlegri vesalmennsku og úrkynjun. Norska þjóðin virðist þannig orðin fórnarlamb einhvers viðrinisháttar í siðvilltri auðhyggju sinni á síðari árum. Þar virðist því öll framganga forustumanna vafin inn í ógeðslegan sleikjuhátt gagnvart sérlega yfirgangs-sömum erlendum öflum, sem eiga þó víst að teljast til þjóðarinnar bestu vina !

 

Og það er eflaust ekki til neitt það lengur sem Bandaríkin myndu ekki fá framgengt í Noregi, ef þau bara færu fram á það. Undirgefnin er orðin svo yfirgengileg að margra mati. Þannig virðast Norðmenn hafa glatað heilbrigðum sjálfstæðisanda sínum og nánast rústað sínu góða norræna orðspori frá fyrri tíð með alveg hörmulegum hætti og það er vægast sagt illt til þess að vita. En líklega er ekki við neinum góðum ávöxtum að búast, þegar þrælslundin ein er farin að vísa veginn !

 

Þegar Sy Hersh kom fram með upplýsingar sínar um hryðjuverkið á gasleiðslunum í Eystrasalti, kom það því yfirleitt engum á óvart að Norðmenn skyldu þar hafa þjónað skuggaöflum Bandaríkjanna sem aldrei fyrr. En þeir lækkuðu sig samt um eina tröppu eða tvær í manngildisstiga alþjóðasamfélagsins og máttu nú illa við því eftir lágkúru undanfarinna ára. Nú virðast þeir bara vera hæstánægðir með að vera undirþjóð Bandaríkjanna og kannski er það sú staða sem hæfir þeim best, eins og leiðtogar þeirra hafa búið þeim beðinn !

 

Heimildarmaður að uppljóstrun myrkra-verkanna í Eystrasalti mun hafa sagt eitthvað á þá leið, að Jens nokkur Stoltenberg væri í hávegum hafður við flestar bandarískar ráðagerðir, enda treystu Bandaríkjamenn honum alveg fullkomlega. Hann væri hanskinn sem passaði við bandarísku höndina. Sú umsögn kemur enganveginn á óvart eftir það sem á undan er gengið. En skyldi vera einhver hanski til nú til dags sem passað gæti við sjálfstæða norska ríkishönd ?

Lítilsháttar söguleg samanburðarfræði !

 

 

Það mun seint falla í gleymsku hvernig Japanar hegðuðu sér, þegar þeir réðust á Pearl Harbor, fyrirvaralaust og án stríðsyfirlýsingar, 7. desember 1941, á sunnudagsmorgni, meðan þeir voru með samningamenn að störfum í Washington til að vinna að lausn á ágreiningsmálum Bandaríkjanna og Japans. Roosevelt forseti sagði í þingræðu sinni um atburðinn, að þessi árás þeirra myndi lifa í vansæmd alla tíð !

 

Við þessa níðingslegu árás hvarf einangrunarstefnan í einu vetfangi út í buskann í Bandaríkjunum, og segja má að Japanar hafi samstundis kallað yfir sig logandi hatur Bandaríkjamanna með þessu siðlausa og sviksamlega athæfi. Það hatur mun eflaust hafa átt sinn þátt í þeirri ákvörðun bandarískra stjórnvalda síðar að kjarnorkusprengjunum var varpað á Japan. En jafnvel Dwight D. Eisenhower taldi það hafa verið óþarfar árásir því japanska þjóðin hefði þegar verið sigruð. En menn vildu prófa nýja vopnið og fyrrnefnt hatur lagði trúlega sitt til þess að það var gert. Nokkur hundruð þúsund japönsk líf skiptu ekki máli í þeim reikningi !

 

En Japanar höfðu hinsvegar leikið sama leikinn áður og Pearl Harbor var ekki neitt einstakt tilfelli um slíkan ódrengskap þeirra og svikræði. En það hefur ekki verið haft hátt um það. Í stríði Rússa og Japana 1904 réðust Japanar fyrirvaralaust á Rússa, án stríðs-yfirlýsingar, að nóttu til, í Port Arthur á Leotung-skaga og eyddu herskipum Rússa þar. Í stríðinu sem á eftir fylgdi höfðu Japanar allt að því tífaldan herstyrk á móti Rússum, og Bretland lagði Japönum lið eins og það frekast gat, út af ótta við Rússa vegna heimsveldis-hagsmuna sinna á Indlandi og víðar !

 

En Rússar voru á þessum tíma mjög vanbúnir til þessa stríðs og einn foringi þeirra sagði ,, Hér verður enginn sigur, en við munum kunna að deyja !“ Rússneska keisarastjórnin var að nálgast sitt endadægur og öll stjórn farin að verða í molum. Anatoly Stessel yfirmaður Rússa í Port Arthur er jafnvel talinn hafa brugðist skyldum sínum og svikið staðinn í hendur Japana með ótímabærri uppgjöf. Hann bar ákvörðun sína um hana ekki undir neinn og til voru bæði verulegar matarbirgðir og skotfæri !

 

Margir rússneskir foringjar voru æfir yfir framferði Stessels en gátu ekki hindrað það. Japanar eyddu svo flota Rússa í Tsushima-sundi, en þrátt fyrir sigrana fór svo að lokum að stríðið varð þeim svo kostnaðarsamt að þeir höfðu sjálfir frumkvæði að friðarsamningum !

 

Þegar Japanar hegðuðu sér með þessum sviksamlega hætti gagnvart Rússum, vakti það fögnuð víða í Evrópu og sem fyrr segir studdu Bretar þá af fremsta megni. Fáir töluðu þá um svikræði og óheiðarleik Japana, en dáðst var að svokallaðri hreysti þeirra og dirfsku. Evrópskir fjölmiðlar fjölyrtu fjálglega um að þarna hefði Evrópuþjóð í fyrsta sinn orðið að lúta lágt í stríði við Asíuþjóð. Enginn sá ástæðu til að minnast á Genghis kahn og herskara hans sem flæddu allt vestur í Evrópu á fyrri tíð og sópuðu öllu á undan sér. Menn skemmtu sér hinsvegar yfir óförum Rússa !

 

Þarna sýndi sig ljóslega það Rússahatur sem löngum hefur markað Vestur-Evrópuríki og hefur líklega aukist á okkar dögum frekar en hitt. En meginaflið í því hatri er hræðslan við risann í austri. Hernaðarhyggja Japana keyrði sig mjög upp í þessu stríði þeirra við Rússa og eftir það stefndu þeir leynt og ljóst að því að útvíkka veldi sitt og Vesturveldin sáu ekki við þeim !

 

Japanar sátu þó á sér í fyrri heims-styrjöld, enda töldu þeir sig ekki orðna nógu sterka þá til mikilla útþenslu-athafna. En eftir 1930 fóru þeir að færa sig upp á skaftið með sífellt meiri yfirgangi og töldu líklega ekkert vera sér um megn. Þeir væru synir sólarinnar og útvaldir til yfirráða. Kóreumenn og Kínverjar fengu fyrst að kenna á ofstopa þeirra og árásargirni !

 

Síðan kom að því að Bretar fengu réttmætt endurgjald frá Japönum fyrir hjálpina 1904. Ein mesta hernaðar-auðmýking Breta fyrr og síðar, fall Singapore, átti sér stað er japanskur herafli tók hið mikla virki þeirra í sókn frá landi, niður Malakkaskagann. Öll vörn Breta hafði miðast við árás af sjó, svo heimskulegt sem það var, enda fór allt í handaskolum hjá þeim !

 

Þeir höfðu enga frambærilega forustu-menn á staðnum og hlutu af hálfu Japana miklu verri útreið en Rússar höfðu fengið 1904. Það var Bretum mátulegt eftir tvöfeldni þeirra og alla framgöngu er þeir voru að æsa Japana gegn Rússum á fyrrnefndum tíma. Hershöfðingjar Breta voru á þessum tíma margir hverjir, ekkert nema flottræflar af aðalsættum sem reyndar löngum fyrr, og höfðu litla hæfni til að bera. Singaporevirkið féll ekki hvað síst vegna afgerandi vanhæfni þeirra og getuleysis !

 

En Japanar viðhöfðu síðar alveg sömu hernaðarsiði gegn Bandaríkjamönnum í árásinni á Pearl Harbor, og þeir höfðu lært að beita í stríðinu gegn Rússum 1904. Sagan endurtekur sig gjarnan. En alltaf verða eðlilega einhver frávik í þeim efnum, þó oftast megi greina orsakir framvindunnar út frá fyrri atburðum. Til þess að skilja betur vandamál yfir-standandi tíma þarf því alltaf að líta til Sögunnar eftir leiðsögn. Í hinum liðna tíma og þeirri atburðarás sem þar átti sér stað, felast oftast bestu skýringarnar !

 

Vestur-Evrópuríkin fögnuðu sigri Japana 1904 vegna óvildar sinnar til Rússa, en fengu verðskulduð laun fyrir það í seinna heimsstríðinu, jafnt Bretar, Frakkar sem Hollendingar. Þeir misstu nýlenduveldi sín í Asíu af völdum Japana, urðu auðmýktir og yfirbugaðir stríðsfangar, jafn hjálpar-vana og aðrir !

 

Þessir hvítu guðir sem verið höfðu, misstu þannig allt áhrifavald sitt í augum innfæddra og gátu, sem betur fer, aldrei aftur náð fyrri stöðu. Afleiðingin leiddi til mikillar sjálfstæðisvakningar þjóða í öllum nýlenduheimi Asíu og niðurbrots á kúgun Evrópuþjóða þar !

 

Árásin á Pearl Harbor var hinsvegar fordæmd af Evrópuríkjunum og mikið talað um svikræði og óheiðarlega framkomu Japana. Þó er líklegt að Bretar hafi undir niðri ekki verið svo mjög óánægðir, því árásin þýddi að þar með voru Bandaríkjamenn komnir í stríðið með þeim og Rússum, eins undarleg og sú útkoma mála var í raun !

 

Breskt fjármálavald hafði ekki átt svo lítinn þátt í því að keyra Hitlersríkið upp gegn uppblásinni bolsévíka-hættunni, en vopnin snerust illilega í höndum þeirra sem þar höfðu völdin og því fór sem fór. En hlutverk Breta í heimsmálunum er nú ekki lengur sérlega mikið á stóra sviðinu, þó þeir reyni löngum að spila sig eins gilda og þeir frekast geta !

 

Og íslensk stjórnvöld ættu nú að hafa vissan skilning á þeirri minnimáttarkennd sem þar býr að baki, því alltaf eru þau að spila sig stærri en nokkur skynsemi mælir með, þó þau hafi nákvæmlega enga burði til þess og munu aldrei hafa !