Undir Borginni

Hverjir eru friðflytjendur í veröldinni í dag ? Hverjir eru friðflytjendur fyrir botni Miðjarðarhafs ? Eru Ísraelsmenn það, eru Hamas og Hisbollah það, eru Íranir og Saudi Arabar það, eða Sýrlendingar, Vesturveldin, Bandaríkjamenn, hverjir eru þar sannir friðflytjendur ? Þeir eru í raun engir. Það segir okkur að einhverjir hljóta að græða á stríði í þeim heimshluta ekki síður en öðrum !

Netanyahu er líklega mjög óheppilegur leiðtogi fyrir Ísraelsmenn. Hann er augljóslega enginn Ben-Gurion eða Shimon Peres. Hann og fylgismenn hans virðast treysta mikið á hið gyðinglega fjármálavald í stjórnkerfi Bandaríkjanna. Kannski svipað og umboðslaus fasista-stjórnin í Kiyv treystir á peninga og vopnastraum að vestan. Og nú er talað umbúðalaust um það í fréttatímum, að það sé takmarkið að drepa ákveðna leiðtoga svo þjóð þeirra verði forustulaus !

Þannig var ekki talað í eina tíð þó það sé gert núna. Áður höfðu menn einhverja sómatilfinningu, en hún virðist alveg farin, hefur líklega skolast burt í gegnum niðurföll markaðshyggju og gróðamála í seinni tíð. Menn eins og Adolf Hitler hefðu fagnað því að vera uppi á þessum tímum. Slík óþverramenni hefðu séð tækifærin alls staðar til að láta illt af sér leiða. Það eru svo til engir góðir leiðtogar til. Það er bara til rusl og meira rusl, ekki síst í álfunni sem oftast hefur talið sig geta haft vit fyrir öllum hinum !

Það er ógæfusöm framvinda þegar þjóðir heyja stríð án þess að hafa burði til þess sjálfar, og ætlast til þess að aðrar þjóðir skaffi þeim allt til alls, svo hægt sé að halda manndrápunum áfram. Sú þjóð sem stendur í styrjöld, verður að vera fær um það fyrir eigin reikning, annars endar hún í klónum á þeim sem segjast vera að hjálpa henni. Þeir hirða að lokum sjálfstæði hennar, auðlindir hennar og allt sem hún hélt sig eiga. Hún er þá orðin svo skuldug þeim að ekkert er eftir af því sem hún þóttist vera að verja og berjast fyrir !

Þannig virðist styrjaldarrekstur vera að miklu leyti í dag. Það er dýrt að standa í slíku, en margar Vestur-Evrópuþjóðir virðast ekki hafa miklar áhyggjur af styrjöldinni í austurhluta álfunnar meðan það er fyrst og fremst verið að úthella úkraínsku blóði og rússnesku. Það væri allt annað ef það væri breskt, franskt eða þýskt, en það gæti svo sem komið að því – innan skamms !

Vestur-Evrópuþjóðir hafa aldrei meðtekið það sem sögulega staðreynd, að Sovétríkin hafi lagt mest af mörkum til að bjarga þeim frá nasismanum. Það kostaði líf 27 milljóna sovéskra þegna. Til samanburðar má geta þess að mannfall Breta og Bandaríkjamanna í seinni heimsstyrjöldinni var um 450.000 manns hjá hvorri þjóð fyrir sig. Á þeim tölum sjáum við ljóslega hvar harðast var barist og hvar fórnirnar urðu mestar !

En nú eru engir friðflytjendur neinsstaðar í veröldinni. Allir virðast telja að deilumál verði best leyst með stríði. Nasisminn er kominn aftur og menn af því tagi farnir að verða valdamenn í Evrópu á ný. Og þeir eru meðteknir af ólíklegustu þjóðum sem slíkir. Norðurlöndin virðast hafa algjörlega tapað sér í Nató uppæstu vímuefnaforspili stóra stríðsins. Það undirstrikar hið mikla glóruleysi sem hefur verið gangsett !

Jafnvel fyrrum sæmilega skynsöm þjóð, eins og til dæmis Danir, er komin í stríðskórinn, mettuð af þeim anda sem fullyrðir að stríð sé betra en friður. Og þar hafa sósíaldemókratar komið við sögu öðrum fremur !

Svíar hafa glatað öllu sem talið var þeim til gildis hér áður fyrr og sérstaða þeirra hefur þurrkast út við inngöngu þeirra í Nató. Þeir voru hættir að eiga forustumenn sem gátu staðið uppréttir. Aumingjadómurinn var genginn þeim í merg og bein og sálin í þeim hafði skroppið saman í nánast ekki neitt. Sósíal-demókratar ollu því manndómshruni, með sjálfumgleði sinni og pólitískum hroka. Svo lyppuðust sænsk stjórnvöld bara niður eftir 208 ára friðarlíf og skriðu með blautan botninn inn í hernaðarbandalag. Er hægt að hugsa sér ömurlegri rass-skellingu eigin stefnu !

Sama er um hina forríku Norðmenn að segja. Þeir uppfylla nú þegar nánast öll skilyrði til að verða hluti af bandaríska ríkjasambandinu. Aðrar eins Bandaríkja-sleikjur og Norðmenn eru tæpast til í víðri veröld. Þeir hlaupa upp til handa og fóta við öllu sem Kaninn fer fram á. Og skríða svo eins og Svíar fyrir múslimum heima fyrir !

Virðing þeirra á alþjóða-vettvangi hefur jafnt og þétt sigið saman á undanförnum árum. Nú eru þeir bara orðnir að föstu viðhengi Bandaríkjanna. Það virðist ekkert vera til í Noregi lengur sem getur heitið sjálfstætt. Norska þjóðin virðist algjörlega orðin sálarlega og andlega gjaldþrota hjarðvilluhópur og það er líka fyrir forustulegan vesaldóm sósíal-demókrata !

Kratar hafa ánetjast fjölmenningar-vitleysunni meira en nokkur önnur pólitísk hreyfing og þannig hafa þeir leitt mörg ríki Vestur-Evrópu fram á brún hengi-flugsins varðandi tortímingu allra góðra, þjóðlegra gilda. Það er ekki seinna vænna að stöðva þá martröð og leiðrétta stefnuna þar sem komið er á ystu nöf !

Sósíaldemókratar eru ekki lengur að byggja upp góða hluti á Norðurlöndum, enda í flestum greinum orðnir viðhengi auðvalds og fjármagnseigenda í viðkomandi löndum. Í því framferði þeirra felst mikil afturför fyrir norrænan frelsisanda. Hann er hvergi til í sósíaldemókratisma Norðurlanda í dag. Öll hugsun krataflokkanna þar virðist nú snúast um stefnuna ,, Make America Great Again !“ Þeir virðast allir orðnir heilatrompaðir í gegn af Trump svo þjóðlegt gildi þeirra er komið niður í núll !

Það efast varla neinn um það að George Washington hafi verið mætur maður. Flest bendir til þess að hann hafi verið samviskusamur og heiðarlegur maður, trúr og skyldurækinn í störfum sínum í hvívetna. Kveðjuræða hans þegar hann hvarf frá forsetaembættinu er slík, að hefðu Bandaríkin metið hana og haft hana að grundvelli stefnu sinnar gagnvart umheiminum, væri áreiðanlega öðruvísi um að litast í heiminum í dag og miklu betra !

George Washington er eitt af þeim mikilmennum sem 18. öldin gaf mannkyninu. Og þau voru hreint ekki svo fá. En margt fer öðruvísi en ætlað er. Sá mesti heiður sem sýna átti Washington, af hálfu eigin þjóðar, hefur fyrir alllöngu breyst í andstæðu sína. Hin nýja höfuðborg ríkjabandalagsins sem verið var að reisa, var því miður nefnd eftir honum !

Það er aldrei gott þegar menn eru hafnir upp á stalla og byrjað að dýrka þá. Það er sama hver er í þeim efnum, hvort sem talað er um Abraham Lincoln, Thomas Jefferson eða George Washington; hvort sem talað er um Pétur mikla, Vladimir Lenin eða Josef Stalin; hvort sem talað er um Marlborough, Wellington eða Churchill, Lúðvík XIV, Napóleon eða de Gaulle – eða aðra !

Allt voru þetta menn en ekki guðir. Þeir voru breyskir og brutu af sér, misjafnlega mikið þó, en enginn þeirra hefði átt að vera hafinn á stall eða smurður til varðveislu eða lagður til hvílu í einhverju stærðarinnar grafhýsi. Ljóst er að sumum þeirra hefði ekki verið nein þægð í slíku. Látinn leiðtogi er iðulega notaður af eftirmanni sínum og valdaklíku hans í áróðursskyni, en öll slík upphafning er viðbjóður og siðferðileg afvegaleiðing sem ætti hvergi að sjást eða líðast. Í allri manndýrkun felast margvíslegar tál-snörur sem spilla dómgreind og heilbrigðri afstöðu til manna og málefna !

En það er víst sama hver þjóðin er, þegar hégóminn er annarsvegar. Jafnvel á Íslandi eru svo stórir og miklir steinar á gröfum stórkaupmanna, bankastjóra og annarra peningamanna, að það gæti hugsanlega orðið þeim til fyrirstöðu á hinum efsta degi. Arfleifð manna felst ekki í jarðneskum leifum þeirra og enn síður í þeirri efnishyggju sem þeir líklega lifðu eftir. Arfleifð þeirra er það sem lifir áfram með þjóðum þeirra eftir þeirra dag og ekki síst ef það fær að ávaxta sig til góðs. Í því er hin sanna arfleifð fólgin og aðeins þannig getur hún orðið til blessunar í lífi annarra !

Það er dapurleg staðreynd, að í augum umheimsins er Washington valdið löngu orðið illræmt svo ekki sé meira sagt. ,,Það grær ekkert gott í Washington“ er víða sagt í fullvissu þeirra orða.

,, Pentagon er púðurtunna heimsins“ er líka sagt á okkar dögum. Sú arfleifð sem kennd er við George Washington er ógn í augum fjölmargra þjóða þessa heims, og margar eru þær þjóðir sem hafa orðið fórnarlömb þess valds með hræðilegum hætti, ekki síst á síðustu árum. Washington er því orðið alræmt nafn á heimsvísu, þó maðurinn sem höfuðborg Bandaríkjanna er kennd við, hafi vissulega verið ágætur maður !

Svona illa er hægt að halda á málum, að minningarmörk snúast alveg við og glata ætlaðri góðri merkingu. Slík hörmungar útkoma er eitthvað sem fyrsti forseti Bandaríkjanna George Washington á alls ekki skilið og hefði aldrei átt að vera talin arfleifð hans í augum umheimsins. Stefnu hans var hinsvegar ekki fylgt, eftir dauða hans af hans eigin ríki, og afleiðingarnar hafa orðið algjör hryllingur á heimsvísu. Þeirri ógæfu Bandaríkjanna og heimsins alls verður ekki breytt héðan af, enda líklega skammt til endalokanna !

Það er ekki langt síðan Bandaríkin spiluðu af fingrum fram blekkingarstefin um kjarnorkuógnina sem stafaði af Írak. Þeir tóku þannig Saddam Hussein niður, sinn fyrri samstarfsvin og félaga. Í ljós kom að spilið var ekkert nema lygaþvættingur. Og Colin Powell leit öðrum fremur út sem ótrúverðugur maður í framhaldi mála. En hann var bara fulltrúi falskra sjónarmiða og vissi líklega aldrei sjálfur almennilega hvað var í gangi !

Blekkingin var samt talin hafa tekist bærilega vel, og nú á að leika hliðstæðan leik gagnvart Íran. Bandarísk stjórnvöld eru sér á parti með það að nota sömu lygarnar aftur og aftur. Það er einkum vegna þess að þar kunna menn alls ekki að skammast sín. ,,Okkur leyfist allt“ segja Sámsfrændasynirnir kokhraustari en Meistari þeirra í sjálfu helvíti og Samherjarnir í Evrópu keppast um að kinka kolli. Endurtekið lygaspil er svo gangsett og fólk drepið unnvörpum vegna árásarfyrirskipana núverandi forseta Bandaríkjanna, mannsins sem ráðamenn í Pakistan sögðust nýlega vilja sæma friðarverðlaunum Nóbels !

Ég vissi ekki áður hvað mikil sálartengsl eru sýnilega milli pakistanskra ráðamanna og norskra forustukrata, þeirra sem sæmdu Obama á sínum tíma, þessum löngu eyðilögðu og innihaldslausu verðlaunum. Það er bara eins og andskotinn og amma hans bregði á leik í vitleysisganginum og sennilega sér CIA þar um undirspil óþverramálanna eins og svo oft áður !

Og heimurinn horfir í orðvana hryllingi á upphafið að því sem líklega endar með fjörbrotum Bandaríkjanna og allrar mannlegrar tilveru. Ameríska stríðsæðið er að ganga fram af öllum í þessum heimi, sem reyna að halda í einhverja glóru. Í 80 ár hafa Bandaríkin drottnað í þessari veröld okkar og gert hana miklu verri á allan hátt en hún hefði þurft að vera. Og þetta ríki átti að verða heiminum til blessunar í upphafi ferils síns !!!

Donald Trump, maðurinn sem þóttist ætla að verða mesti friðarpostuli allra tíma, virðist sannarlega vera orðinn vægast sagt stórhættulegur maður í öllum skilningi þess orðs. Leið hans að því að gera Ameríku mikla aftur á sýnilega að liggja í gegnum rústaðan heim. Hatrið á Banda-ríkjunum hefur margfaldast hin síðari ár víða um veröldina og þarf enginn að undrast það, enda hlýtur syndamælir þessa yfirgengilega ofbeldisríkis að vera orðinn miklu meira en yfirfullur. Hann er orðinn verri en hann var hjá Assyríu og vitað er hver örlög þess ríkis urðu. Dómurinn yfir Bandaríkjunum hlýtur að fara að koma fram, með hinum endanlegu skuldadögum !

Enginn þarf lengur að vera í vafa um að mannkynið er komið inn í atburðarás endatímanna. Það ætti hver maður að skilja sem fylgist með opnum huga með því sem er að gerast. Andaheimurinn er á fullri ferð á bak við hina sýnilegu tilveru, því þar eru hin valdaþyrstu illu öfl einnig á sínu endanlega valdabrölti. En þau munu bíða ósigur bæði í hérvist og þarvist, því það er EINN sem ræður og nú hlýtur að fara að koma að því að HANN taki endanlega í taumana !

Íslenska þjóðin hefur aldrei verið arðrænd eins mikið og af svokölluðum vinaþjóðum sínum. Fyrst voru það Norðmenn, svo Danir, svo Bretar og síðan Banda-ríkjamenn. Allar þessar þjóðir hafa beitt íslensku smá-þjóðina margskonar kúgun í liðnum tíma. Og alltaf hefur sú kúgun verið framkvæmd með lymsku undir blekkingarhulu vináttu og samstöðu. Meðferðin á okkur Íslendingum, af hálfu þessara aðila, hefur verið fölsk og svikul alla tíð, en lítið hefur verið gert af því að rekja þá sögu, enda vafalaust lítil fjárvon í slíkum sögurannsóknum og því engir til að gera þær !

Á sínum tíma var fullyrt að Danahatur væri fyrir hendi meðal íslensku þjóðarinnar, en það var þó aldrei meðal ráðamanna og stórbænda hérlendis, enda lágu þeir yfirleitt kylliflatir fyrir danska valdinu og meðtóku Dannebrogs-orðurnar sínar með bugti og beygingum. En alþýða manna var lítt hrifin af Dönum, og þegar Íslendingabragur Jóns Ólafssonar rit-stjóra, birtist í blaði hans Baldri, 19. mars 1870, daginn fyrir tvítugsafmæli hans, flaug bragur sá um allt landið á augabragði. Jón var þar ómyrkur í máli varðandi Danahatrið og kúgun þá sem var forsenda þess. Þar segir meðal annars:

..En þeir fólar sem frelsi vort svíkja

og flýja í lið með níðingafans,

sem af útlendum upphefð sér sníkja,

eru svívirða og pest föðurlands.

Bölvi þeim ættjörð á deyjanda degi,

daprasta formæling ýli þeim strá,

en brimrót, fossar, fjöllin há

veiti frið stundar-langan þeim eigi.

Frjáls því að Íslands þjóð

hún þekkir heims um slóð,

ei djöfullegra dáðlaust þing

en danskan Íslending !“

Mönnum þótti bragð að þessu orðfæri og þjóðarandinn tók hressilega við sér. Og ekki skemmdi að lagið sem bragurinn var ortur undir, var sjálfur Marseilleasinn – baráttusöngur frönsku byltingarinnar. Mjög fróðlegt er að fara sögulega yfir ofsóknir þær sem hin dansksinnuðu yfirvöld hér hófu í framhaldi mála gegn höfundi Íslendinga-brags, sem sá sér brátt þann kost vænstan að flýja land. En bragurinn sá er samt og verður í óhrekjanlegu gildi með ummæli sín gagnvart öllum sem svíkja íslenska þjóðar-hagsmuni fyrir erlend skurðgoð !

Þjóðhollusta af sannri gerð getur ekki búið í mönnum sem skríða fyrir erlendu valdi með þeim hætti að þjóna því á kostnað eigin þjóðarhagsmuna. Það er sama hvort við tölum þar um Bandaríkin, Bret-land, Nató, ESB eða annað gamalkunnugt arðránshyski þjóðlegrar hagsældar hér. Við Íslendingar þurfum að læra að verjast slíku leðurblökuliði ágangs og pólitísks skuggahernaðar. Við þurfum nefnilega í slíkum efnum að taka okkur mikið á. Við erum ekki hálfdrættingar á við Færeyinga sem eru aðdáunarverðir í sínu þjóðvarnar-starfi og geta sannarlega verið okkur sönn fyrirmynd í flestum efnum varðandi þjóð-hollustu og heilbrigða samstöðu !

Auðvitað á engin þjóð að hata aðra, en sennilegt er að hatur milli þjóða hafi fengið mikla innspýtingu þegar nýlendu-arðránið og meðfylgjandi kúgun byrjaði fyrir alvöru og Evrópuþjóðirnar kepptust um að leggja undir sig fjarlæg lönd með ofbeldi og yfirgangi. Það var ekkert réttlæti í gangi á tímum ,,The White Man´s Burden“ og blóðslóðir þess tíma þorna seint og gleymast aldrei. Við Íslendingar þurftum lengi að þola kúgun erlendra yfirráða og hefði svo ekki verið, hefði hatur á annarri þjóð varla fest neinar rætur hér. Það er yfirleitt orsök að hverri afleiðingu !

Það er vont þegar þjóð fær ekki að rækta sinn eigin garð í friði og njóta sinna eigin verka. Það er vont þegar yfirlýstar vinaþjóðir ganga svo á lagið með kúgun og arðrán, að þær fara að reyta blóð-fjaðrirnar af hinum íslenska þjóðarlíkama. Við Íslendingar höfum ekki efni á því að eiga svo aðgangsharða vini gagnvart hag okkar litla ríkis. Ef svonefndar varnir okkar krefjast þess að við verðum gerðir slyppir og snauðir, er betra að vera án þeirra. Matsþörf þeirra varna er líka alfarið samin og gerð af erlendum aðilum, sem horfa með litlum skilningi á okkar þjóðarþarfir og hafa alltaf gert !

Ef kvenlegt innsæi og vald í stjórnmálum kallar á það, að sópa íslensku ríkisfé í útlendar hakkdyngjur fjárheimtu og hömlulauss yfirgangs, er betra fyrir Ísland að vera án slíkrar leiðsagnar. Ef stórpólitísk, erlend innheimtubatterí,fara að vaða hér uppi hálfu meira en áður vegna pólitískrar valdaforustu kvenna í stjórnmálaflokkum landsins, er afskaplega vandséður ávinningur af þeirri forustu fyrir íslensku þjóðina. Það ætti flestum að geta verið ljóst nú þegar !

Enn er mikil þörf á því að verja þjóðlegt frelsi okkar og sjálfstæði, ekki síst gegn öllum þeim valdaaðilum hér sem virðast vilja ganga annarra erinda en þeir ættu að ganga. Það er sannarlega ekki mikil reisn yfir stjórnmálalífinu í landinu. Satt best að segja virðist hún engin vera. Við þurfum að hugsa miklu skýrar og betur um það mikilvæga mál hverskonar fólk við erum að senda sem fulltrúa fyrir okkur inn á alþingi. Í því sambandi hefur í raun allt of mikið kæruleysi viðgengist og því þarf að linna. Fulltrúar okkar á þingi eru kosnir til þess að verja íslenska þjóðarhagsmuni en ekki til þess að skríða og flaðra upp um útlenda yfirgangsaðila !

Stöndum gegn því að íslenska ríkið verði gert gjaldþrota með erlendri vígbúnaðar-margföldun og styrjaldar-tilkostnaði af hálfu Nató, sem á enganveginn að vera okkur aðsteðjandi fjárflettingarmál. Við eigum ekki heima í neinni stríðsæsinga-mafíu. Við viljum fá að vera fullvalda og sjálfstæðir Íslendingar, í friði fyrir stórpólitískri geðveiki umheimsins, - á okkar eigin, þjóðlegu forsendum !

Hvað er íslenskur þjóðvarnarflokkur eins og Flokkur fólksins að gera í ríkis-stjórnarsamstarfi með tveimur flokkum sem einblína á inngöngu í ESB ? Eða er Flokkur fólksins kannski ekki neinn þjóð-varnarflokkur ? Seldi hann sig kannski bara fyrir slikk ?

Var rótin að aðförinni að Ásthildi Lóu Þórsdóttur kannski upphugsuð í samstarfs-flokkunum, til að losna við manneskju úr forustu Flokks fólksins sem líkleg þótti til að verða erfið í komandi samstarfi, fyrir óþjóðlegu samstarfsöflin ?

Það mál var allt ákaflega gruggugt og líklega leyst með fyrirfram pantaðri lausn. En lausnin sú er öllum þeim til skammar sem virðast hafa keyrt hana í gegn. Þar voru Skottur og Mórar á ferð og óhreinleiki í allri málsmeðferð. Manneskja virðist þar í pólitískum skilningi hafa verið tekin af lífi af áhrifaöflum utan eigin flokks. Flokkur fólksins var þannig skorinn niður að áhrifum og hefur síðan bara virtst vera hækja ESB-flokkanna, sem munu halda áfram að eyðileggja hann og önnur hagsmunamál þjóðarinnar !

Það virðist sem forusta Flokks fólksins sé enganveginn að standa undir væntingum, en þær gengu út á það að flokkurinn yrði eitthvað meira en hækja. Það er nú skoðun fjölmargra landsmanna að formenn ESB flokkanna séu hættulegustu manneskjurnar í íslenskri pólitík, með hliðsjón af varðveislu sjálfstæðis og þjóðlegs frelsis Íslands. Þjóðvarnarleg staða okkar versnar sífellt vegna stöðugrar aukningar í fjárkröfum til íslenska ríkisins erlendis frá, ekki síst frá Nató, vegna áætlana um stóraukinn herkostnað með nýju vígbúnaðar-kapphlaupi og tilheyrandi mannkynsógæfu !

Bandaríkin virðast vera að nálgast 37 trilljónir í ríkisskuldum og Trump er ekki að skilja ástandið í hroka sínum og einæði. Og raunar er fjárhagsleg staða bandaríska ríkisins miklu verri en sem þessari tölu nemur. Sumir fyrri fylgismenn Trumps eru að falla frá honum vegna þess að þeir skilja ekki lengur á hvaða siglingu hann er !

Hann treður illsakir við áratugagömul fylgiríki Bandaríkjanna og segir ESB að það verði að standa undir herkostnaði í Evrópu, því það sé ekkert réttlæti í því að Bandaríkin borgi allt. Það má vera að það sé punktur í þeirri umsögn, en Bandaríkin hafa samt afar sjaldan síðustu 100 árin, átt samleið með réttlætinu og raunar spillt því víða í veröld okkar með óheyrilegum afleiðingum !

Staðreyndin er sú að Bandaríkin hafa ekki lengur þá burði sem þau höfðu. Þau eru orðin stórskuldug og meðal lánardrottna þeirra eru ríki sem þau eru enn að fjandskapast við. Hernaðarlega geta þau enn stórskaðað heiminn, en efnahagslegur styrkur þeirra er hættur að vaxa, ekki síst vegna þess að hvergi er tekið skynsamlega á málum !

Skuldirnar vaxa bara, því bandarísk yfirvöld neita að horfast í augu við gjörbreytta stöðu og þar er forsetinn fremstur í flokki. Öll fylgiríkin eru meira og minna á tauginni og skriðdýrseðli þeirra kemur æ betur í ljós þegar þau fara að skilja að Bandaríkin geta ekki lengur verið þeim sú vörn sem þau voru !

Öll heimssagan vitnar blákalt um það, að stórveldi koma og fara. Þau halda ekki sinni stöðu til lengdar. Bandaríkin eru sjáanlega að fara sömu leiðina og Sovét-ríkin. Háveldisstaða þeirra er senn á enda. Þau fögnuðu mikið 1991 þegar sovéska ríkjasambandið var leyst upp og fóru í framhaldinu að tala niður til Rússa í hroka sínum og yfirlæti !

En nú eru þau sjálf á niðurleið með allt sitt miðstýrða fargan og líkast til kominn tími til. Nú er sýnilega og sannarlega farið að fjara undan þeim. Rússland hefur þó burði til að taka við hlutverki Sovét-ríkjanna þar sem rússnesk þjóð er þar sem fyrr til staðar, en hvar er bandaríska þjóðin ?

Það er engin slík þjóð til. Í Bandaríkjunum er bara til fjölþjóðasúpa sem á ekkert sameiginlegt nema fána. Samkrull fjölmenningar án sameiginlegra þjóðlegra róta byrjaði feril sinn þar. Það fær hvergi staðist og mun tortímast af sjálfu sér. Bandaríkin sýna nú þegar augljós hnignunarmerki og eiga sér ekki viðreisnar von. Evrópusambandið mun svo fara sömu dauðaleiðina. Sú framvinda er algjörlega óhjákvæmileg og bara spurning um tíma !

Miðstýrð stórveldi eru úrelt fyrirbæri í dag og hljóta að víkja. Fólk af sömu rótum, sem getur myndað þjóðlega heild og á örugga samleið, mun finna sér lausnar-leið út úr hrærigrautnum, út úr fjöl-menningarsúpu vitleysunnar. En undirstaðan verður að vera byggð á sameiginlegum, þjóðlegum grunni, annars á fólk engan-veginn samleið og friðurinn er úti !

Það er alls staðar hægt að byggja upp þjóðvarnarsinnaða flokka, en að halda þeim við efnið er annað mál. Þá reynir fyrst á forustuna. Er hún starfi sínu vaxin og hlutverki sínu trú ? Flokkar fólksins verða að halda áfram að fylgja stefnu sinni þegar þeir komast til valda. Þeir eiga ekki að velta sér í völdunum í villtri sjálfumgleði – eins og hinir. Reynist þeir ekki betri og sannari grotna þeir niður, spillast og fara til fjandans. Og um leið er allt fylgi þeirra farið sömu leið !

Flokkur fólksins á Íslandi á ekki og má ekki verða að nytsömum sakleysingja eða spilltu meðhaldsafli í vondum félagsskap. Hann verður að halda tryggð við sína þjóð og þjóðvarnarleg stefnumið sín, öfugt við þá flokka sem nú eru að leiða hann afvega, inn á þokuvegi þjóðleysunnar. Geri hann það ekki, verður hann brátt búinn að vera sem pólitískt afl og hefði þá líkast til betur aldrei orðið til !