Undir Borginni

Hver er frumskylda kjörins þjóðarleiðtoga ? Auðvitað að tryggja sem best velferð þjóðar sinnar í óstöðugum heimi. Hvernig sinna svo ráðandi leiðtogar þjóða þessari skyldu sinni ? Ekki sérlega vel, margir hverjir. Þó virðist Volodímír Selenski, sem kallaður er forseti Úkraínu, eiga metið í því að hafa þjónað erlendum öflum alfarið á kostnað eigin þjóðar með hörmulegum afleiðingum !

Þegar ásókn ESB og Nató jókst til austurs, þvert ofan í öll gefin loforð, ýtti það verulega undir spillinguna í Úkraínu sem var þó ærin fyrir. Oligarkar landsins höfðu auðgast gífurlega á kostnað þjóðarinnar og múturnar munu hafa streymt að sem aldrei fyrr. Landið var orðið eins og Balkanskagi 1914, púðurtunnan í Evrópu. Það virðist alltaf þurfa að vera einhver púðurtunna í Evrópu. Þrátt fyrir hátt menntunarstig og alla upplýsingu virðast Evrópumenn seint ætla að sýna þá skynsemi sem þeir ættu að hafa. Glóra heimsins er jafnvel fjarlægari þeim en fólki í öðrum álfum !

Rússum fór strax að hætta að lítast á ásælnina að vestan, sáu að stefnt var að því að gera Úkraínu að nýlendu ESB, ekki síst til að bæta úr auðlindaskorti og orkuleysi miðstjórnarveldisins í Brussel. Auk þess voru haukarnir í Nató að færa áhrifasvæði hins alræmda hernaðar-bandalags til austurs og það alveg að landamærum Rússlands. Það var eitthvað verulega illt að eiga sér stað og ganga í endurnýjun gamalla lífdaga !

Og eftir valdaránið í Kiyv 2014 var augljóst að hverju var stefnt. Fasista-klíka í anda Stepans Bandera var sett til valda þar að tilhlutan Vesturveldanna og hafist handa um að efla úkraínska herinn sem mest í þeim hernaðaranda sem réði í Berlín árið 1941. Reynt var að villa um fyrir Rússum á allan hátt og ýmsir samningar gerðir við þá, en allt var það á sviksamlegum forsendum, eins og bæði Angela Merkel og Francois Hollande hafa viðurkennt, líklega í iðrandi eftirþönkum sínum. Framvinda mála var vægast sagt að verða geigvænleg fyrir friðinn í álfunni !

Kiyvstjórnin byrjaði að ofsækja íbúa austurhéraða landsins sem flestir eru Rússar, eins og verið hefur um aldir. Það var gert til að ýta Rússum af stað út í stríð. Að því kom að þar ríkti borgarastyrjöld, því íbúar þessara héraða hófust handa sér til varnar, eins og þeir voru í fullum rétti með að gera gagnvart níðingslegum stjórnvöldum !

Þannig liðu um það bil 8 ár í einskonar styrjaldar-þrátefli, en ekkert var gert til að leita að lausnum á neinn hátt. Að lokum sáu Rússar sér ekki annað fært en að koma þjóðsystkinum sínum í þessum héruðum til hjálpar. Þeir fóru af stað inn í Úkraínu. Síðan hefur enn meira stríð verið í gangi og mannfall margfaldast og margir aðilar í vestanverðri álfunni staðið í því að halda ófriðareldinum við !

Fyrrnefndur Selenski hefur í öllu virtst koma fram sem dansandi strengjabrúða Vesturveldanna og borgað blóðskatt sinnar eigin þjóðar í þeirra þágu ótæpilega. Fullyrt er þó, út frá mörgum heimildum, að hans eigin efnahagur hafi ekki skaðast í öllum þessum hamförum. Rússar hafa fyrir allnokkru lýst því yfir að þeir séu til í allt, ef svo fer að ekki verði gefið eftir með þá ásælni sem kom þessum vandræðum af stað, og fátt bendir til annars en þeir meini það fullkomlega. En hjartalausa klíkan í Brussel virðist ekki gera sér nokkra grein fyrir því hvað allsherjar styrjöld við Rússland þýðir í raun ?

Hatur milli þjóða er aldrei gott, en hatur og hræðsla margra Vestur-Evrópuþjóða gagnvart Rússum er sjúklegt fyrirbæri. Í því tilfelli virðist engin hugsun beinast að lausnum, ekkert friðarferli vera í gangi og engin heilbrigð hugsun vera til staðar. Og nú eru Pólverjar farnir að heimta kjarnorkuvopn, það er að segja gjör-eyðingarvopn – sér til varnar, að sögn. Er geðveikin að breiðast svona út og hvaða vörn er í kjarnorkuvopnum og það gegn kjarnorkuveldi ?

Allt sem menn þóttust hafa byggt upp eftir síðustu heimsstyrjöld, til varnar nýjum Ragnarökum, virðist vera fúnað niður í feigðartætlur. Sameinuðu þjóðirnar hafa glatað virðingu allra og koma engu til leiðar lengur. Nató hefur sýnt sína réttu ásjónu og fæstu friðelskandi fólki hugnast hún. Fyrri heimsveldisstaða Bandaríkjanna er orðin að víkjandi staðreynd og það gerir Bandaríkin einfaldlega að hættulegasta og ófyrirleitnasta ríki heimsins. Ráðast þau kannski næst á Íran ?

Enginn veit hvað verður eða getur orðið, hvenær sem er. Öryggið er að verða hverfandi á heimsvísu. Hin knýjandi spurning er, getur eitthvað orðið villuráfandi heimi til bjargar ?

Það brestur í mörgu þessa dagana sem var talið nokkuð heilt fyrir skömmu. Enginn veit hvað verður, en íslensk stjórnvöld virðast samt býsna lengi hafa verið með allt niðrum sig í alþjóðamálum !

Virðing okkar sem sjálfstæðrar þjóðar hefur beðið mikinn hnekki í augum þjóða-samfélagsins og sú staða sem við höfðum í því samhengi var önnur og líklega heldur skárri fyrir um það bil hálfri öld, þó lengi hafi syrt nokkuð mikið í sjálfstæðisálinn hjá okkur !

Það er nefnilega hægt því miður að standa þannig að málum, og með svo skammarlegum skriðdýrshætti í erlendri þjónustu, að sæmilega sjálfstæð og þjóðleg staða geti skaddast svo mikið fyrir vikið, að hún verði varla endurheimt með sómasamlegum hætti !

Það er því óvíst að sum sendiráð verði opnuð svo glatt aftur og viðskiptatap af þeim völdum á komandi árum verður fyrst og fremst tap okkar Íslendinga og okkar þjóðarbús. Fróðlegt verður að sjá hvernig kemur til með að verða unnið úr málum á næstu árum, til að bæta þann skaða sem unninn hefur verið á þjóðarhagsmunum litla Íslands í viðskiptalegu tilliti. Það er nefnilega pólitísk flokksheimska og þjóðarógæfa að skapa sér óvini þar sem engir óvinir voru fyrir !

Undirlægjuvilji íslenskra stjórnvalda virðist svo takmarkalaus gagnvart útlendum valdboðum að þess eru líklega fá dæmi. Maður minnist þess varla, að Ísland hafi átt neinn utanríkisráðherra til fleiri ára. Þeir hafa allir virtst vera að starfa fyrir útlenda sértrúarsöfnuði, svo sem Nató, ESB eða önnur ráðsmennsku-batterí, sem helst vilja gína yfir hvers manns koppi !

Slíkar valdaeiningar, fullar af erlendum yfirgangi, hafa lengi svikið sig inn á íslensk stjórnvöld og pólitísk öfl hérlendis og virðast hafa fengið allt íslenska stjórnkerfið til fylgilags við sig með óhreinum hætti út yfir gröf og dauða. Það sést heldur ekki lengur neinn vottur af þjóðlegri reisn í landinu, aðeins hundsleg undirgefni og takmarkalaus sleikjuháttur við erlenda yfirboðara !

Sjálfstæð afstaða lands og þjóðar hefur þannig verið máð út í flestum tilfellum, allt frá 1945, enda voru næstu árin þar á eftir beinlínis notuð með fullri hörku yfirgangs og áróðurs til að þvo íslenskan anda úr þjóðinni og gera hana að hlýðinni og sinnulausri undirlægjuhjörð. Það vita allir hverjir þjónuðu þar frá upphafi af mestri auðmýkt og gera enn og hafa líklega alltaf fengið sín hagsmunatengdu laun fyrir !

Framtíð Íslands er því miður ekki sérlega björt. Margar hættur geta steðjað að okkur Íslendingum í ótryggum heimi, einkum þar sem íslensk stjórnvöld virðast nú helst vilja höggva mann og annan og það án þess að hafa nokkra getu til þess. Litluputtalöndin Noregur, Danmörk, Svíþjóð, Finnland og Eistland og jafnvel fleiri slík, eru komin í algeran stríðsham og ætla sér víst að skipta Rússlandi upp í sirka 50 ríki sem hvert fyrir sig á að vera sæmilega viðráðanlegt fyrir nýju nýlendupólitíkina sem á víst að ná að Beringssundi ef ekki lengra !

Hvernig á að fara að þeirri sigursókn er hinsvegar enn óljóst mál. En íslenskar valdavalkyrjur eins og Rúna blöff og Togga töff, Mette hin danska, Kaja Kallas og Ursula von der Leyen telja sig líklega luma á einhverjum stórsnjöllum leyni-ráðum, sem hljóta þá að sópa öllu kjarnorku-vopnabúri Rússa úr vegi fyrir nýlendu-sókninni miklu og eins öllum hinum hefðbundna vopnabúnaði þeirra. Norrænt kvennavald er sko ekki neitt til að spauga með, skyldu menn ætla !

En því miður ! Veruleiki er eitt og draumórar annað. Þó forustulið þessara þjóða hati Rússa eins og hatað verður, og fái vafalaust sinn daglega heilaþvott varðandi það hatur á fundum hjá Nató og ESB, dugir það ekki til. Og þó kvenlægur blóðþorsti valdamanna kunni hugsanlega að vera meiri en sá karllægi, breytir það engu. Rússar munu halda velli og þeir verða ekki sigraðir nema þá í gjör-eyðingarstríði þar sem allir munu tapa og deyja. Skyldi það vera takmark vestur-evrópskra valdamanna, enn sem forðum, - kannski einhverskonar útfærsla á Final Solution gagnvart Rússum ?

Sú var tíðin að franska þjóðin þótti afskaplega siðmenntuð. Franska var töluð lengi vel við konungshirðir Evrópu allt austur í Rússland, og flest þótti gott sem franskt var og margt apað eftir því sem þar þótti viðeigandi. En ekki var þar nú allt heilbrigt sem undir bjó og í raun var siðspilling ákaflega mikil og ekki síst hjá aðlinum, hástéttarhyski þess tíma !

Og í rauninni var það svo, að þar tók jafnan við hver spillingardýfan af annarri og svo virðist enn vera. Það er reyndar svo komið, að siðmenningarstaða Frakklands virðist vera orðið talsvert mikið vafamál í margra augum svo ekki sé meira sagt, og kemur þar sitthvað til. Frakkar eru líklega eina þjóð Evrópu sem hefur afkristnast þó ekki hafi það verið til langs tíma, en tæpast hefur það tiltæki leitt af sér neina blessun yfir franskt þjóðlíf !

Varla er hið yfirgengilega og ógeðslega glæpa og nauðgunarmál Dominique Pelicot gengið yfir, þegar annað ekki síður svívirðilegt óþverramál skekur franskan siðmenningargrundvöll, en það er mál læknisins Joel Le Scouarecs. Þar virðist sem ótrúlega yfirgripsmikill glæpaferill sé að koma í ljós, sem á sér langa forsögu. Er líka svo að sjá, sem margir hafi vitað af glæpaferlinum og gert sitt til að hylma yfir hann. Kerfisleg spilling virðist hafa lagt þar sitt til í svívirðuna. Og þarna er ekki hvað síst um börn að ræða sem fórnarlömb og allt niður í hvítvoðunga !

Maður á bágt með að trúa því að svona mannskepnur sem þarna um ræðir, geti verið til hjá siðuðum menningarþjóðum, og þar að auki jafnvel verið starfandi sem læknar, en viðkomandi brotamaður hefur lengi verið þekktur skurðlæknir. Josef Mengele hefur oftast verið talinn einn mesti óþverri sem til hefur verið sem læknir, en þarna er líklega afhjúpaður læknir sem virðist síst skárri. Fyrir nokkrum árum komst upp um austurrískan mann sem lék dóttur sína þannig, með áralangri fangelsun og kynferðislegri kúgun, að milljónum manna um heim allan ofbauð gjörsamlega !

Það er ekki hægt að greina mikla siðmenningu í kringum svona botnlausan viðbjóð, og samt eiga í hlut menn af viðurkenndum menningarþjóðum, sem hrækja með glæpum sínum á allt sem þjóðlíf þeirra ætti að standa fyrir. Hvað veldur svo algjöru mennskufalli ? Erum við farin að ganga stórlega aftur á bak í mannfélagslegri þróun og er einhver takmarkalaus villimennska og skepnu-skapur að taka við ?

Nú hafa tveir franskir menn orðið uppvísir að fáheyrðum glæpum og gengið fram af mannkyninu með yfirgengilegri ómennsku sinni og níðingshætti. Að svona hlutir skuli geta átt sér stað árum saman og fórnarlömbin skuli geta verið í hundraða-tali þegar afhjúpun glæpanna á sér loks stað, er með öllu óskiljanlegt. Mörgum verður illt af tilhugsuninni einni um að svona skrímsli séu til. Hvað skyldi koma næst ? Allt er þegar þrennt er, kvað stundum eiga sér stað !

Mun kannski þriðja ómennskumálið í Frakklandi verða dregið fram í dagsljósið, til að auka enn frekar á efasemdir þær sem virðast víða hafa vaknað meðal manna um ætlað siðmenningarstig frönsku þjóðarinnar, á þessum síðustu og verstu tímum ? Það myndi margur telja að litli stórkarlinn í Frakklandi ætti að huga að einhverju öðru en stríðsbrölti erlendis, þegar hans eigin þjóð virðist vera að glata grundvelli sínum og stöðu sem siðmenntuð þjóð !

Líklegt er að lífskjör fólks um alla Vestur-Evrópu muni rýrna talsvert í ýmsum efnum á næstu árum vegna þeirrar stöðu sem upp er komin. Það er fyrirsjáanlegt að stefna á að auknum vígbúnaði og það mun sannarlega kosta sitt. Ef framlög ríkja heimshlutans til hernaðarþarfa hækka almennt úr 2% í 5% til að byrja með, erum við að tala um verulega fjármuni !

Slík kostnaðaraukning stríðsvæðingar mun að sjálfsögðu koma niður á samfélagslegri velferð með ýmsum hætti. Það eiga þannig öll ríki Vestur-Evrópu að stefna að því að verða grá fyrir járnum, samkvæmt yfirlýsingum herskárra leiðtoga, sem flestir hafa raunar sýnt sig afar slaka sem slíka. Og lafhægt er fyrir lufsur af slíku tagi að afsaka alla óstjórn og allan skort á góðum lífskjörum, með því að það þurfi miklu meiri framlög til varnarmála en áður og þjóðirnar verði að sætta sig við skert velmegunarskilyrði, þar sem þær þurfi að geta varið sig. Sú afsökun mun óspart verða notuð til að verja fjármagni til annars en almenningsþarfa !

Og svo fer framlagið náttúrulega úr 5% í 7% og áfram, því hvenær geta menn verið öruggir ? Og lengi verður þannig hægt að halda þjóðum í ótta og ugg við að þær þurfi stöðugt meira og meira sér til varnar. Þannig myndast vítahringur for-heimskunnar, svo engin dómgreind kemst lengur að. Og vígbúnaðarkapphlaup endar yfirleitt með styrjöld, staðbundinni eða ótakmarkaðri !

Vopnabúr Vestur-Evrópu eru nú hálftóm eða meira, eftir allar vopnasendingarnar til Úkraínu og hvað skyldi nú hafa orðið af öllum þeim vopnum sem fóru þangað og hvaða gagn gerðu þau þar, annað en að viðhalda blóðugu stríði samkvæmt kröfu Vestur-veldanna, ESB og Nató ? Það eru sumir mjög fyrir það, að græða með því að láta öðrum blæða, og fasistastjórnin í Kiyv hefur sannarlega látið Úkraínu-mönnum blæða samkvæmt fyrirmælum vestan að. En Rússar eru ósigraðir enn og verða það líklega áfram, enda vita þeir að þeir þurfa stöðugt að vera á verði gegn þeim sem svífast einskis og svíkja alla gerða samninga !

Litlu ríkin í Vestur-Evrópu, sem hafa eðlilega mjög lítið vægi í hinu stóra hernaðarlega samhengi, eru að vanda herskáust og hvetja mest til ögrandi aðgerða. Jafnvel Danmörk er farin að hegða sér eins og þegar Kristján IV stökk fram í 30 ára stríðinu í fullum herklæðum forðum daga. En ekki hafði kóngurinn sá nú mikið annað en skömm upp úr því flandri og hefði betur setið heima í makindum eins og Dönum er tamast !

Og athyglisvert er að Rússar komu hvergi nærri 30 ára stríðinu og samt varð stríð, mitt í hinni friðsælu Vestur-Evrópu – sem var náttúrulega aldrei friðsæl ! Þá gátu Vestur-Evrópuríkin sem sagt staðið í stríði árum saman og það án þess að hægt væri að kenna Rússum um það ? Já, það vantaði ekkert upp á það. Þá var þessi hluti Evrópu nánast einn vígvöllur í áratugi. Svo tóku við stríð Lúðvíks XIV í aðra áratugi !

Sagan kennir okkur að það var sjaldnast neitt í gangi í þessum stórlega ofmetna heimshluta annað en stríð. Það þurfti ekki Rússa til og reyndar er það hræðslan við Rússa sem heldur þessu ósamstæða liði Vestur-Evrópu þjóðanna saman og lítið annað. Annars væru þjóðir þar, samkvæmt fyrri venju, áreiðanlega að troða illsakir hver við aðra. Það má því segja að tilvist Rússa hafi þannig fyrst og fremst tryggt innbyrðis frið í Vestur-Evrópu lengi vel. Svo til einhvers gagns virðast þeir þá vera, grey skammirnar !

Vestrænar fréttastofur eru iðnar við að tala um allsherjar innrás Rússa í Úkraínu. Sú túlkun er beinsleikt upp úr gefinni línu ,, a full scale invasion,“ og eiginlega látið í það skína að allur rússneski heraflinn sé þannig að berjast í Úkraínu. En það er langur vegur frá því. Rússar hafa ekki beitt sér þar af neinni fyllstu hörku. Það er enginn Stalingrad stormur þar í gangi. Þeir mala þetta hægt og bítandi og meta stöðuna frá degi til dags. Þeim liggur ekkert á, því tíminn hefur unnið með þeim og þeir vita það vafalaust !

Stóraukin herþjónustuskylda í ríkjum Vestur-Evrópu mun líka koma til með að draga niður velferðarstöðu, þegar tug-þúsundir manna eiga að standa tilbúnir dags daglega til að mæta ,,hugsanlegri“ árás. Slíkt getur nú farið taugalega með stöðugri liðssveitir en þar er völ á. Nútíma stríð er ekkert nema hryllingur og minnsta mál að murka líftóruna úr milljónum manna á augnabliki. Og það er eins og sumir vilji fá þau Ragnarök fram !

Að hverju er eiginlega stefnt með herskárri heimtingu um meiri og meiri víg-búnað, þar sem mesta gargið kemur frá smáþjóðum sem hafa í raun ekkert að segja og ættu að eiga allt sitt undir friði, en virðast þó æsa mest til ófarnaðarstefnu á komandi árum ? Aðeins Færeyingar virðast halda þar sinni dómgreind, enda eru þeir í hvívetna virðingarverð þjóð og sannarlega okkar bestu vinir, þó við eigum tæpast þá vináttu skilið eins og við alla jafna högum okkur, bæði við þá og aðra !

Ísland er nefnilega hreint ekki barnanna best í herskáu smáþjóðaklíkunni. Hér hefur tíðkast í áratugi, að þeir sem vilja kenna sig mest við sjálfstæði hafa alltaf setið á svikráðum við það sama sjálfstæði. Og ekki síst vegna þess, eru forustusauðir okkar, nánast undan-tekningarlaust, eins og stöðugt fleiri eru farnir að átta sig á, meðal verstu fíflanna í ófriðarkór glóru-leysingjanna !