Um kratasýki og íhaldsþjónkun !

 

Alltaf hefur mér fundist það skrítið og sálfræðilega verðugt rannsóknarefni hvað sumir sem kalla sig vinstri menn eiga erfitt með að halda sig í sómasamlegri og eðlilegri málefnafjarlægð frá íhaldi og afturhaldi þessa lands !

 

Í eina tíð virtust sumir telja þetta alvarlega ósjálfstæði eitthvað sem ætti sérstaklega við um Framsókn, en það var auðvitað á misskilningi byggt því Framsókn hefur aldrei í raun verið vinstri flokkur. Hægri hluti þess flokks hefur stundum jafnvel verið hægra megin við íhaldið, hvernig svo sem slíkt hefur verið hægt, en allt virðist oft og tíðum illum gerlegt í þessum heimi !

 

En umrætt ósjálfstæði átti og hefur alltaf átt við krata. Þegar Samfylkingin var stofnuð nokkru eftir að Davíð Allsherjar henti Jóni kratagoða út úr ríkisstjórninni og tók Maddömu-Dóra inn, voru forustumenn hins nýja flokks lengi vel hundfúlir yfir því að svo skyldi hafa farið. Þeir vildu náttúrulega umfram allt leggjast með íhaldinu eins og þeir höfðu alltaf áður gert !

 

Og þar sem Samfylkingin varð strax við fyrstu körun heilsoðinn krataflokkur og fékk þó helminginn af Alþýðubandalaginu til að svíkja lit, var stefnan auðvitað sú að komast inn á íhaldið aftur. Það tókst 2007 en þá var hinsvegar skammt eftir í auðvaldshrunið og skammakrókurinn var því einn framundan fyrir vikið !

 

Þáverandi kratadrottning Ingibjörg Sólrún og fleiri úr hennar liði litu þar með lok stjórnmálaferils síns, en það mun þó ekki breyta neinu til lengdar um löngun krata til að geta samlagað sig íhaldinu með einhverjum hætti á nýjan leik !

 

Vinstri grænir ætluðu víst upphaflega að halda sig nær stefnu Alþýðubandalagsins, eins og hún var í þjóðfrelsislegum skilningi, en forðast kratasýkina sem mest. Þá var líka Steingrímur Langanesjarl enn með sjálfum sér. En ekki verður feigum forðað stendur á vísum stað og sumir ná því greinilega að upplifa sjálfa sig í öfugu líki !

 

Nú hafa nefnilega vinstri grænir fengið þessa líka bullandi kratasýkingu og þar með hurfu þeir auðvitað eins og blátt strik upp í til íhaldsins og það bæði íhalds 1 og íhalds 2. Það má því segja að kratar yfir línuna hafa eignast nýja drottningu – Kötu Kobba - í stað Ingibjargar Sólrúnar !

 

Að sitja í embættum forsætisráðherra og forseta þingsins í skjóli íhaldsins er hinsvegar engum sönnum vinstri mönnum sæmandi, en hégómi mannskepnunnar er jafnan samur við sig, enda sjást þess merkin !

 

Samfylkingin sem fór nánast í rúst 2016, og ætlaði jafnvel að fara að skipta um nafn, er nú komin á uppsiglingu frá núllinu og hirðir til sín nýtt fylgi. Sá viðsnúningur hefur fært samfylkingarkrötum endurnýjaða von um viðgang, en Logi á samt áreiðanlega eftir að leika líka við íhaldið, það er jafn augljóst og erfðasyndin !

 

Frá vinstri mönnum sem vilja standa undir nafni hlýtur hinsvegar rósfingraður kratismi og íhaldsþjónkun vinstri grænna að fá verðskuldaða refsingu fyrr en síðar og megi sú rass-skelling verða eins hörð og hugsast getur !

 

 

Þreytt hefur lengi þjóðarsál........!

 

 

Kerfið sökk í svartan ál,

sýndi í standi bágu,

Guðmundar og Geirfinnsmál

sem glóruleysisplágu !

 

Ein almenn rödd ætti að mega segja sitt um blöskrunarlega meðferð máls sem allt of lengi hefur verið nánast öllum viðkomandi yfirvöldum til skammar.

 

Seint verður rakið allt það undarlega skynvillu-skaðræði sem fylgt hefur rannsókn svokallaðs Guðmundar og Geirfinnsmáls. Margir hafa þar fengið ömurlega meðhöndlun í réttarkerfi þessarar þjóðar og enginn hefði getað ímyndað sér að gerð yrðu slík mistök í málinu aftur og aftur sem nú eru kunn !

 

Margir hafa orðið að líða fyrir vanhæfni kerfisins til að taka á þessu máli. Menn hafa dáið frá því óútkljáðu með brennimark á sálu og sinni. Og þó að allskyns annmarkar hafi komið í ljós varðandi málsmeðferðina á ýmsum stigum virðist aldrei neinn hafa verið ábyrgur og lítið sem ekkert gengið með að hreinsa áfallinn ósóma í burt !

 

Lærdómurinn sem dreginn verður af þessu hrikalega mistakamáli verður því líklega lengst af takmarkaður. Og til eru þeir vafalaust sem fitnað hafa drjúgum á öllum þessum málaferlum sem hafa tekið sig upp aftur og aftur, einkum vegna þess að býsna mörgum fannst réttlætið alltaf vera sett til hliðar í þessu máli.

Þeir sem þar hafa löngum látið til sín heyra úr dómssölum hafa því tæpast verið til þess fallnir að kallast einhverjir riddarar réttlætisins – á fullu kaupi !

 

Einn þekktasti lögfræðingur landsins hefur lýst þessu máli sem réttarhneyksli. Og ef við göngum út frá því að sú greining sé rétt, er þá eðlilegt að enginn sé ábyrgur fyrir slíku hneyksli ? Hvað forðar því þá að sambærilegir hlutir endurtaki sig ?

Er eitthvað til sem lagar slíkt kerfi af sjálfu sér ?

 

Embættismenn í stjórnkerfinu, þar með talið réttarkerfinu, verða auðvitað að vera ábyrgir gjörða sinna. Þar sem fjöldi manns hefur þurft að líða fyrir vitleysisgang verka þeirra, þarf að rannsaka brot þeirra ekki síður en meint brot þeirra sem ákærðir voru í umræddu máli. Öll kurl þurfa að koma til grafar svo málið liggi ljóst fyrir og hverjir báru ábyrgð á sakfellingum sem ekki studdust við eðlileg réttarfarsleg gildi !

 

Það sem er sagt vera löglegt í þessu landi má ekki vera siðlaust. Við verðum að ástunda það að vera samkvæm okkur sjálf og búa jafnframt við réttarkerfi sem endurspeglar þá afstöðu manna í hvívetna. Annars hefur til lítils verið barist í þjóðréttarlegum skilningi fyrir öryggishagsmunum þeirra sem í landinu búa !

 

Guðmundar og Geirfinnsmálið er í áratugi búið að vera algjör hrollvekja fyrir íslensku þjóðina. Við skulum hafa það í huga að fyrst hurfu tveir menn. Það eitt var í sjálfu sér mikill harmleikur og engar haldbærar skýringar hafa enn komið fram hvað í raun og veru kom fyrir þessa menn. En eftirleikurinn virðist því miður hafa orðið – og það að miklu leyti fyrir tilverknað þeirra sem rannsökuðu málið, að enn meiri harmleik. Það hefur verið afskaplega vond niðurstaða í málinu !

 

Íslenska réttarkerfið varð skiljanlega fyrir gríðarlegum álitshnekki vegna þess hvernig á málinu var haldið og hefur alls ekki náð að endurheimta það traust sem það áður mun þó hafa haft að einhverju leyti. Fjöldi manns hefur upplifað hugarfarslega í gegnum fréttir af gangi málsins vaxandi vantrú á kerfinu og þar með óþægilegan skort á eðlilegri, borgaralegri öryggistilfinningu. Slík reynsla er afleit upplifun fyrir almenna borgara í hvaða samfélagi sem er !

 

Og svo virðist sem allur almenningur hafi jafnframt farið að finna til vaxandi ótta gagnvart hinu ópersónulega afli í kerfinu sem virtist hreint út sagt geta lagt líf og hamingju fólks í rúst án þess að nokkuð eða nokkur geti reist þar rönd við ákærum og ofsóknum, ef svo ber undir. Stundum virðist kerfið einhvernveginn sjálfkrafa geta brugðið yfir sig ómennskri mynd og enginn veit hvað veldur !

 

Eitthvað eða einhver virðist leggja alla dómgreind í læðing en Enginn stjórnar því samt sem fram fer. Þessi Enginn í réttarkerfinu virðist hafa farið hamförum í umræddu máli, völd hans virðast hafa verið algjör og starfsaðferðir hans í mörgu algjörlega óásættanlegar í samfélagi af því tagi sem við höfum talið okkur búa við hér. Og maður spyr í forundran:

Hvar var réttargæslan og hverjir áttu að gæta að mannréttarlegum hagsmunum þeirra sem fyrir sökum voru hafðir ? Hvernig er svonalagað hægt ?

 

Það er vont þegar Enginn fer af stað í kerfislegum ham í svona máli og ekki síst þegar það gerist þar sem menn hafa haldið að sæmilegt réttarríki væri til staðar og borgaraleg réttindi virt einhvers !

 

Það er margt sem mætt hefur íslensku þjóðarsálina og einkum á það við um þau mál í okkar samfélagi sem Enginn ber ábyrgð á þegar allt er komið í óefni !

 

Til hvers er réttarfar sem tekur helst og kannski aðeins við sér í öfugum gír ? Til hvers er lögfræði sem virkar með þeim hætti sem umrætt mál hefur sýnt og sannað ? Til hvers er fullveldi þegar fólki líður illa í landinu ?

Ný stjórnmálaforusta ?

 

Þegar maður lítur yfir söfnuðinn sem myndar stjórnmálaforustu Íslands í dag er ekki hægt að segja að það veki hjá manni vongleði og tiltrú. Helmingurinn er að verja mistök sem hann átti þátt í að gera hér á árum áður og mun aldrei fást til að viðurkenna. Hinn helmingurinn virðist aftur á móti svo fullur af virðingu og undirlægjuhætti gagnvart hinum ætluðu reynsluboltum, að hann sýnist albúinn til að elta dellur þeirra og dómgreindarleysi út í það óendanlega !

 

Samningur úr liðinni tíð eins og EES, sem hefur smám saman verið að breytast í hengingaról fyrir íslenska ríkið er því varinn, þó nánast allir ættu að vera búnir að sjá þá hættu sem hann býr yfir gagnvart sjálfstæði okkar og fullveldisrétti. Þeir sem samþykktu á sínum tíma að fara inn í forstofuna hjá Evrópusambandinu með þessum samningi, þóttust samt vera afskaplega klókir með þessum gjörningi og fá mikið fram fyrir okkar hönd. Sögðust svo bara labba út aftur einn daginn !

 

En raunveruleikinn talar öðru máli. Þeir í Brussel litu svo á og líta svo á enn - að úr forstofunni væri bara um það að ræða að ganga áfram inn í kastalann. Og valdstjórnin í Brussel er ekki til að leika sér að. Hún hefur allar götur síðan hert á sinni afstöðu og reglugerðarfarganið að utan er farið að standa öllu heilbrigðu íslensku framtaki fyrir þrifum og þá er ekki við góðu að búast !

 

Þetta vita margir nú sem vildu ekki trúa slíku fyrir nokkrum árum. En sannleikurinn er þegar orðinn þeim hinum sömu of beiskur. Þeir neita að horfast í augu við staðreyndir. Það er vont að keyra krefjandi málefni líðandi stundar áfram á sjónarmiðum afdankaðra stjórnmálamanna sem eru fyrst og fremst og síðast og fyrst að verja eigin feril !

 

Hvar er þjóðhollustan í slíkum tilfellum ? Hversu trúir eru slíkir fulltrúar hagsmunum þjóðarinnar þegar egóið þrammar fram og aftur í hugum þeirra eins og fullskipuð rómversk herdeild ? Núverandi valdamenn treysta sér ekki til að ganga í hreinsunarstarfið eftir EES vitleysuna vegna þess að það mun afhjúpa dómgreindarleysið sem sýnt var við umrædda samningsgerð og jafnframt kippa árunni að fullu frá höfðum ýmissa átrúnaðargoða !

 

Hvað á að láta hlutina danka lengi án þess að tekið sé á málum ? Hvað lengi á að leyfa hengingarólinni að styrkjast og hindra aðgang okkar að náttúrulegu og lífvænlegu súrefni ? Er frelsi í verslun og viðskiptum ekki það eina sem sæmir sjálfstæðri og fullvalda þjóð ? Af hverju fylgjum við ekki heilshugar slíkri stefnu ?

 

Aðildin að EES átti sinn þátt í ýmsum þeim fjármálaglæfrum sem komust á græðgislegginn og leiddu til hrunsins 2008 og fóru þannig með hagsmuni þjóðarinnar að í fyrstu virtist þar ekki standa steinn yfir steini. Allt komið í rúst !

 

En hvað hafa menn lært af þeim óförum ? Hvar er núverandi stjórnmálaforusta landsins stödd með stóra egóið sitt um þessar mundir ? Þetta 50% kauphækkunarlið sem segir að allt fari til fjandans ef launþegar landsins fá meira en 4% í sinn hlut !

 

Sjálfstæðisflokkurinn hafði í stjórnarandstöðu fyrir 1991 verið mjög gagnrýninn á aðildina að EES en til að mynda stjórn með krötum sneri Davíð Oddsson algerlega við blaðinu. Það var örlagaríkt fyrir Ísland og á eftir að sýna sig þannig enn frekar !

 

Aldrei var reynt í þessum efnum að ná tvíhliða samningi við ESB um fjórfrelsið án þess að Íslendingar yrðu aðilar að stofnunum Evrópska efnahagssvæðisins. Í hruninu kom svo skýrt í ljós hve illa var sinnt um þjóðarhagsmuni Íslands innan EES !

 

Það á aldrei að rétta skrattanum litla fingurinn. Það var gert með því að gera EES samninginn og íslensk stjórnmálaforustu var þar á algjörum villugötum. Það er ekki í fyrsta sinn sem ráðamenn Íslands tefla hagsmunum þjóðarinnar í tvísýnu af ástæðum sem beinlínis hljóta að teljast utan við alla dómgreindarlega afstöðu !

 

Núverandi stjórnmálaforusta landsins mun vafalaust heiðra í öllu fjálglega 100 ára fullveldisafmæli lands og þjóðar á þessu ári og það í hverju orði. En hvernig skyldu menn standa hina raunverulegu vakt um fullveldi landsins ? Er það ekki kjarni málsins hvernig það er gert ? Og þá er það kýrljóst að þeir sem vilja hanga í hengingaról EES eru ekki að verja sjálfstæði og fullveldi landsins heldur þvert á móti !

 

Vægi afdankaðra pólitíkusa í núverandi stjórnun mála lands og þjóðar er allt of mikið. Þar eru of margir sem eru að verja rangar gjörðir úr liðnum tíma, verja sinn feril og sín mistök. Það er oftar en ekki gert á kostnað hagsmuna lands og þjóðar !

 

Raunverulega þurfum við nýja stjórnmálaforustu, sem er laus við spilltar tengingar við fortíðina og heldur sig fast við hið eina og sanna kjarnaatriði – sem er að vernda íslenskt sjálfstæði og fullveldi þeirrar þjóðar sem þarf að geta átt sitt frelsi óskert eins og allir aðrir. Fjöregg okkar verður aldrei öruggt í annarra höndum !

Um íslenska ,,leiðtoga“ !

 

Við Íslendingar höfum líklega ekki lakara skopskyn en aðrir íbúar jarðarkringlunnar, enda er margt í samfélagi okkar sem ýtir undir þá eigind. Það sem kallast mannleg fordild eða hégómagirni getur endalaust orðið tilefni að skrítlum og gamanmálum og svo er áreiðanlega ekki síður hérlendis en annarsstaðar !

 

Oft er svo tekið til orða í fornsögum okkar – það hlægir mig -, það er, að viðkomandi, oft á örlagastund, minnist einhvers sem gerir honum glatt í geði, þrátt fyrir allt.

Það mætti ætla að sá sem tæki þannig til orða hefði sitt skopskyn á hreinu !

 

Eitt af því sem hefur orðið að því sem kalla mætti – hlægilegri venju – í okkar samfélagi, er að pólitískir leiðtogar skrifa yfirleitt ævisögur sínar eða fá einhvern pennafæran mann til þess. Slíkar bækur verða oft hinir mestu doðrantar og hlutverk þeirra virðist fyrst og fremst eiga að vera það, - að standa sem bautasteinar fyrir viðkomandi leiðtoga og ætluð afrek þeirra í þágu lands og þjóðar !

 

En því miður virðist svo vera sem doðrantarnir verði þykkari og þungskildari eftir því sem afrekin hafa í raun verið minni að vöxtum. Það er þekkt staðreynd að lítill kjarni þarf miklar umbúðir. Ekki veit ég hvað mikið er gert af því að lesa slíkar bækur, en ég hef grun um að það sé töluverður hópur sem það gerir. Flestir halda líklega að í slíkum bókum séu mál gerð upp á afgerandi máta og margt óskiljanlegt verði þannig skiljanlegra, en það er alger misskilningur !

 

Umræddar bækur eru nefnilega ekki til þess að skýra mál með þeim hreinskilna hætti. Þær eru fyrst og síðast hugsaðar sem varnarrit fyrir leiðtoga sem finna oft sárt til þess að þeir hafi kannski ekki dugað sem skyldi og jafnframt sauðtrygga fylgjendur sem vilja freista þess að reyna að byggja upp áframhaldandi goðsögn í kringum þá !

 

Athyglisvert er líka hvernig nöfn slíkra ritverka eru valin, yfirleitt höfð matarmikil og mærðarleg, við getum nefnt af handahófi - Í eldlínu stjórnmálanna, Fram fyrir skjöldu, Hreint út sagt, Jakinn, Járnkarlinn o.s.frv.

 

Og þegar við stöndum frammi fyrir öllum þessum varnarritum, sem meira og minna eru hlaðin einhæfum vitnisburðum um hégómagirnd og sjálfsupphafningu mannskepnunnar, ætti skopskynið sannarlega að geta komið fram í okkur. Það er nefnilega reglulega hlægilegt hvernig þessir menn rembast við að sýna fram á eigið ágæti, oft með tilsniðnu lítillæti og uppgerðar hógværð, en samt skín alltaf í gegn viðleitnin til að sýna hvað viðkomandi var mikill bógur og allt í öllu !

 

Við fáum að lesa um hvað þessir menn lögðu mikið á sig, hvað þeir lifðu við kröpp kjör, ofreyndu sig í vinnu, vanræktu fjölskyldur sínar vegna hagsmuna þjóðarinnar, trúðu á hugsjónir og fagurt mannlíf og í gegnum alla sögu þeirra á náttúrulega að hljóma í eyrum okkar stefið ÍSLANDI ALLT !

Gallinn er bara sá – að það er rammfalskt !

 

En það er samt hægt að hlægja sig næstum máttlausan af mörgu því sem borið er á borð í þessum sjálfsdýrkunarskrifum. Hégómagirnin ríður þar hreint ekki við einteyming. Og maður getur spurt sjálfan sig, ef þessir ,,leiðtogar” hefðu virkilega verið svona eins og þeir eru að lýsa sér, væri þá ekki sjálfgefið að margt væri öðruvísi á Íslandi í dag og í mun betra og heilbrigðara fari ?

 

En ef til vill má segja að við að lesa svona bækur, fái maður kannski fyrst og fremst meiri skilning á því hversvegna mál eru ekki í betra fari hjá okkur en raunin sýnir.

Það er auðvitað ekki síst vegna þess, að ,,leiðtogarnir” sem bækurnar lofa svo mjög, voru aldrei slíkir sem þeir vilja vera láta, heldur fyrst og fremst miðlungsmenn sem komust til valda og áhrifa fyrir gráglettni örlaganna, og voru aldrei þeirrar manndómsgerðar að reynast eins og þeir hefðu þurft að gera fyrir land og þjóð !

 

Íslands óhamingju hefur löngum orðið flest að vopni, og við sjáum það ekki hvað síst af því forustuliði sem hér hefur ráðið málum undanfarna áratugi og yfirleitt skilað afskaplega litlu fyrir velferð lands og þjóðar !

 

Skyldum við einhverntíma eignast trúverðuga og fullgilda leiðtoga ?

 

 

 

 

 

 

 

 

Bandaríski páfinn ?

 

Á öldum áður var margur kóngurinn sleiktur enda á milli af allra stétta undirsátum og lítilmennska fjölda manna sýndi sig þar með ótrúlega lágkúrulegum hætti.

Menn skriðu fyrir konungsvaldinu um alla Evrópu og er sú saga eiginlega frekar hluti af sögu dýraríkisins en mannkynssögu svo lágt var þar löngum lagst !

 

En þó skriðið væri fyrir konungum var það þó ekkert miðað við skriðdýrsháttinn sem sýndur var gagnvart manninum í Róm sem þóttist og þykist enn vera staðgengill Guðs á jörðinni, Vicarius Filii Dei svonefndur, með tölugildið 666. Þar var átrúnaður á manni til staðar sem byggðist frá upphafi á einhverjum tilfinninga-tilbúningi, blönduðum harðsoðinni pólitík, sem var óralangt frá allri eðlilegri dómgreind og á sér engan stað í Ritningunni !

 

Og eins og flestir vita, sem eitthvað hafa kynnt sér sögu páfadómsins, voru páfarnir margir hverjir engin sérstök guðsbörn. Haft er fyrir satt að yfir tuttugu páfar hafi verið myrtir og pólitíkin í páfagarði þótti löngum miskunnarlausari en flest annað. Framferði Alexanders VI. Borgia var til dæmis algerlega óboðlegt en það breytti engu um stöðu hans á páfastóli. Hann var Hans Heilagleiki fyrir því !

 

Páfinn er samkvæmt uppskrúfuðum innanbúðar heimildum biskup Rómar, staðgengill Jesú Krists, eftirmaður höfðingja postulanna, æðstiprestur hinnar almennu kirkju, patríarki vestursins, yfirbiskup á Ítalíu, erkibiskup og borgarbiskup yfir rómverska biskupsdæminu, þjóðhöfðingi yfir Vatikan-borgríkinu – dýrðlega ríkjandi, að sjálfsögðu……….!

 

En páfadómurinn er í raun þverstæðufyllsta embætti í veröldinni ; á víst að vera það altækasta en er um leið það takmarkaðasta, er það auðugasta hvað skattgjöld varðar, en fátækast að persónulegu endurgjaldi. Stofnandi þessa embættis er sagður hafa verið trésmiður frá Galíleu sem hvergi átti höfði sínu að halla, en þetta embætti er umkringt meiri viðhöfn og íburði en sæmir í hungruðum heimi. Þar er allt byggt á mannasetningum en ekkert umboð til frá Guðs hendi og hefur aldrei verið !

 

Á Vesturlöndum fóru menn eitthvað að vitkast með aukinni upplýsingaröld og kóngarnir fóru að falla eða voru spyrtir í fölskum viðtengingarhætti við þjóðþingin sem einhverskonar fulltrúar þeirra eða þjóðarinnar. Auðvitað átti að afleggja allar þær afætur og kjósa bara þjóðkjörinn forseta. En því miður, sleikjuhátturinn var ekki afnuminn, enda líklega ekki hægt að afnema hann, því svo samangróinn er hann allt of mörgum sem ganga á tveim fótum en ættu eðli málsins samkvæmt að ganga á fjórum !

 

Og páfinn situr enn í Róm þó sú sögulega skekkja sé mörgum augljósari nú á tímum en áður fyrr. En margir hrífast enn af ytra skrúði og þess ber að geta að páfadómurinn naut aðdáunar Adolfs Hitlers fyrir langtíma yfirráð sín og gífurlegt áhrifavald.

 

Og nú virðist sú undarlega staða komin upp - að valdamaður, sem kalla mætti annan páfa, sé farinn að hreiðra um sig í Bandaríkjunum. Sá maður er sambærilegur við þá sem setið hafa á páfastóli því hann nýtur greinilega átrúnaðar, samskonar átrúnaðar og fyrri tíma páfar. Það er alveg sama hvað hann gerir, átrúnaðurinn haggast ekki, enda byggður á allt öðru en tengingum við heilbrigða skynsemi eða almenna dómgreind !

 

Sú var tíðin að fólk flýði til Ameríku, til að geta notið þar frelsis. Ekki síst til að geta lifað í friði fyrir einræðissinnuðu konungsvaldi og áþján páfavalds hins gamla heims.

Þegar einhver er kominn með svo mikil völd að það skiptir engu hvað hann gerir, hvað hann brýtur af sér, hvernig hann hegðar sér, er viðkomandi orðinn handhafi að páfavaldi. Og slíkt vald í manns höndum getur aldrei undir neinum kringumstæðum verið gott. Mannlegur breyskleiki á aldrei að hefjast þannig á stall !

 

Við mennirnir eigum greinilega margt ólært enn. Við eigum enn erfitt með að losa okkur við kóngana, afsprengi fyrri tíðar ofbeldis, og réttlaust páfavald ruglar enn dómgreind manna um alla jörð. Meðan slík villa varir er hugarfrelsi milljóna manna um allan heim heft á klafa aldagamalla kreddusiða sem eiga sér enga ærlega stoð !

 

Páfi í Róm eða páfi í Washington, páfi í Moskvu eða Beijing ! Enginn af slíku tagi er eða getur orðið mannkyninu til ávinnings á sannri þroskaleið. Það þarf enga millilendingu í þeim andans efnum á þessum landfræðilegu stöðum. Átrúnaður á menn og öll manndýrkun er á kostnað Almættisins og þröskuldur í vegi fyrir hverja sál sem vill í anda og sannleika leita Guðs. Þar er aldrei neitt gott á ferðinni !

Samfélag við Guð geta menn eignast milliliðalaust, hvar sem er á jörðinni !

 

 

 

Blæjan

 

Karlmenn það ákváðu að konan gengi með blæju

svo karlar aðrir lítið af henni sæju.

Þeir sögðust hafa rétt til að ráða slíku,

en rétturinn sá var tekinn af hagsmunaklíku

einræðiskarla sem alls ekki vildu skilja

að einstaklingsréttur næði til kvenmanns vilja !

 

Og konan hlýddi - svo kúguð og undirgefin,

við klafa svo marga vönust að ganga skrefin.

Þrældómi bundin sem ambátt á öllum stigum,

afvegaleidd af stöðugum sérgæskulygum.

Hrædd við að verða gripin og grýtt til bana,

grimmd þeirrar siðvenju löngum fékk bugað hana !

 

Skyldi hún geta eignast sitt eigið frelsi,

eignast þann styrk að brjóta af sér gamalt helsi ?

Kasta af sér blæjunni – kjósa hún sjálf að vera,

karlveldistáknið ei lengur um höfuð sitt bera ?

- Eða er hún bældari en svo að hún sjái til vega,

sér hún ei neitt nema stöðuna vonleysislega ?

 

Leiksoppur karlmanna er hún í öllum málum,

einskis þar virt á huglægum metaskálum.

Í engu er hægt að verja þau rangindi er ráða

og ræna hana öllu sem veitt gæti hamingju þráða ?

Sjálfstæði hennar fær ekkert sem nálgast nægju,

nú sem fyrr er hún karlaeign, - hulin blæju !

 

Því rís hún ei upp til að rífa af sér blæjunnar fjötra,

það réttleysi er lætur sál hennar blæðandi nötra.

Er búið að kúga frá henni vit og vilja,

verður hún aldrei fær um að sjá og skilja ?

Er stundin ei komin – stundin sem veitt getur frelsi,

stundin sem velt getur aldanna þungbæra helsi ?

 

Langtíma þrælkunarsiðir nú verða að víkja,

víðsýni andlegrar hugsunar fái að ríkja.

Réttlætisboðorðin greind verði í gildandi máli,

gangi þar enginn til fundar með svikum og táli.

Frjáls verði móðir og frjáls verði sérhver dóttir,

með frelsinu dýrustu kostirnir verða sóttir !

 

Búi að jöfnu við réttindi börn okkar jarðar,

blæjan sem tákn fyrir yfirgangsreglurnar harðar,

hverfi og frjáls verði manneskja sérhver að sínu,

sú verði staðan að veraldar ráðandi línu.

Samtengist höndum í einingu karlar og konur,

kærleiksskjól foreldra eigi hver dóttir og sonur !

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

Um þjóðfélagsleg þolmörk !

Það hefur líklega lengstum verið til svokallað hinsegin fólk í veröldinni, en krafan nú til dags virðist vera sú að það fólk sem er það ekki verði að vera það líka ! Meðan barist hefur verið með almennum stuðningi gegn samfélagslegum fordómum, virðast hinsegin fordómar hafa farið vaxandi !

Meðan reynt hefur verið að setja skorður við yfirgangi meirihluta gagnvart minnihluta, hefur yfirgangur minnihluta gagnvart meirihluta orðið vaxandi vandamál. Meðan gagnkynhneigt þjóðfélag hefur reynt til hins ítrasta að koma til móts við samkynhneigða, virðast samkynhneigðir stöðugt ganga á lagið og setja fram meiri kröfur á hendur gagnkynhneigðum !

Og nú bendir sitthvað til þess að komið sé að þolmörkum í þessum efnum. Það sjá það stöðugt fleiri að það gengur ekki að samkynhneigðir krefjist þess af okkur, gagnkynhneigðu mannfólki, að við leggjum hugarfarslega blessun okkar yfir þeirra kynferðislega atferli. Jafnvel þó okkur sé hótað því að við verðum brennimerkt sem fordómafullt gamaldags pakk, verðum við að gera kröfu til þess að við fáum að ráða hugsunum okkar sjálf. Yfirgangur minnihlutans í þessum efnum er orðinn slíkur að það verður ekki lengur við hann unað !

Menn hafa síðustu árin, margir hverjir, þagað þegar þessi mál hafa verið til umræðu, og ekki þorað að segja meiningu sína. Fjölmiðlarnir sem jafnan eru áhrifamiklir, hafa virst vera meira og minna á hinsegin bandi. Þar virðist allt sem tengist samkynhneigð vera pumpað upp í kraftgír áróðursins. Svo virðist líka að sjá og heyra sem allmargt fjölmiðlafólk sé úr hópi hinsegin fólks. Fæ ég þó ekki séð að skoðanir þess ættu að þurfa að ráða dagskránni eins og engar aðrar skoðanir séu til !

Á meðan allt hefur snúist um réttindi þessa háværa og ágenga minnihluta, virðast almenn mannréttindi hafa goldið þess með ýmsum hætti. Það sýnist hreinlega ekki hafa gefist neinn tími til að sinna þeim af þeirri einurð sem til þarf vegna fyrirferðar hinna „sérlegu mannréttinda“!

Ég held að menn þurfi að gæta sín mjög á því að missa ekki hina almennu mannréttindabaráttu niður í meiningarlaust kjaftæði vegna þeirrar mikið til allsráðandi umræðu um „sérhagsmuna-mannréttindi“ sem virðist nú um stundir tröllríða hér öllu ! Við skulum nefnilega athuga það, að það er enn farið illa með fólk og það í vaxandi mæli út um allan heim og almenn mannréttindi eru víða fótum troðin af illum og óguðlegum yfirvöldum og allra handa auðklíkum !

Það verður auðvitað hver og einn að bera ábyrgð á sínu einkalífi, þar með talið kynlífi, og enginn á að fá að þvinga sína aðferðafræði þar upp á aðra. Berorðar frásagnir um eitt og annað sem viðgengst í einkalífi fólks eru orðnar svo algengar í opinberri umræðu að það eru allir hættir að hrökkva við í þeim efnum og það hálfa væri vissulega nóg, en yfirlýsingar margra samkynhneigðra hérlendis um hvað þeir hafi mátt þola vegna kynhneigðar sinnar, hljóta að minni hyggju, að vera mjög yfirdrifnar og líklega oftast meira í ætt við áróður en sannleika !

Mér vitanlega hafa aldrei verið neinar almennar ofsóknir í gangi hér á landi gegn samkynhneigðu fólki. Það hafa sjálfsagt verið svokallaðir fordómar til gagnvart því eins og nánast öllum sem eru eitthvað öðruvísi og marka sér einhverja sérstöðu, en að þarna sé um einhverja sérstaka píslarvotta samfélagsins að ræða tel ég ekki vera og lái mér það hver sem vill !

Í öllum samfélögum verða hinsvegar að vera einhver siðferðileg mörk og ef allar varnarlínur af slíku tagi eru afnumdar í einhverri alfrelsisvímu, þá er þjóðfélagssáttmálinn í heild rofinn – þá á fólk ekki lengur samleið á samfélagslegum vettvangi, þá er hin siðferðilega undirstaða ekki lengur fyrir hendi !

Hin svokallaða réttindabarátta homma og lesbía er að minni hyggju komin yfir strikið eins og ég tel ýmsar uppákomur af þeirra hálfu hafa sýnt á síðari árum, og það er samfélagsleg nauðsyn að fólk fari að nota dómgreindina hvað þessi mál snertir og láti ekki villa um fyrir sér meira en orðið er !

Náttúrulögmálin sjálf sjá til þess að ekkert þjóðfélag sem ætlar sér lífvænlega framtíð verður rekið á forsendum samkynhneigðar. Sú eðlilega framvinda lífsins sem tryggir að kynslóð tekur við af kynslóð er og verður í höndum gagnkynhneigðra einstaklinga. Hvað sem líður sýn fólks á það sem kallast mannréttindi og hversu öfugsnúin og vitlaus sem umræðan getur verið og orðið í þeim efnum, verður náttúrulegum staðreyndum ekki breytt !

Þegar einhver minnihlutahópur mannfélagsins krefst þess, meðal annars með áróðursherferðum, sem jafnvel eru greiddar af almannafé, að menn afsali sér hugarfarslegu frelsi sínu og skilningi á því hvað sé eðlilegt og hvað óeðlilegt, er það tilræði við mannréttindi annarra og algerlega óásættanlegt framferði. Þeir sem gerast taglhnýtingar slíkra sjónarmiða, alteknir af veglausum tíðaranda, oftast helst til að auglýsa eigið víðsýni og fordómaleysi, eru yfirleitt mestri blindu slegnir allra manna !

Ég lýsi fullkominni andúð minni á slíku háttalagi og hvet hvern og einn til að gera það upp í eigin huga, á eigin forsendum, hvaða afstöðu hann hefur til þessara mála og jafnframt til þess að hafa kjark til þess að standa vörð um eigið hugsanafrelsi þegar sú staða er uppi, að aðrir virðast hafa fulla tilhneigingu til að taka þar yfirráðin !

Trójuhestur Evrópu !

 

Herjað hefur verið á þjóðmenningar Evrópu á umliðnum árum með þeim hætti að það er löngu orðið tímabært að spyrna þar við fótum. Undir flaggi fjölmenningar hefur verið siglt á allar okkar hafnir og reynt að yfirtaka þær.

 

Beitt hefur þar verið allskonar blekkingum og svikræði með linnulausum áróðri sem hvergi fær staðist í ljósi staðreyndanna. Það undarlega ferli verður trúlega rannsakað ofan í kjölinn þó síðar verði, enda full nauðsyn á því að gera því skil með afgerandi hætti !

 

Hvað er þjóðmenning ? Það er að halda tryggð við arf feðra og mæðra, arf kynslóðanna sem okkur hefur verið fenginn til frekari ávöxtunar. Frumskylda okkar er að sinna þeim arfi og þeim garði sem hann innifelur. Það er í alla staði gott og gildisbært verk að fólk hlynni að sínum heimaarfi og vaxti hann til góðs !

 

En svo koma aðrir og vilja leggja garðinn undir sig, vilja fylla hann af öðrum gróðri og gera hann að einhverju allt öðru en hann hefur verið, jafnframt því að leggja undir sig ávextina af honum og gera sér gott af þeim. Ræktendur garðsins eiga þar engu að ráða og þeirra ágóðahlutur er stöðugt borinn fyrir borð og jafnvel gerður að engu. Og það er gert af þeim sem kosnir hafa verið til að gæta hagsmuna þeirra sem ræktað hafa garðinn. Þetta er það sem hefur verið að gerast mjög víða í Evrópu !

 

Allt mannlíf miðast við að búa í haginn fyrir sig og sína. Það er ekkert rangt við það að þeir sem safna með heiðarlegum hætti ágóða af erfiði sínu í hlöður fyrirhyggjunnar njóti þess þegar þar að kemur. En það er hinsvegar engin sanngirni í því að sá ávinningur fari í annarra hendur, einhverra sem ekkert hafa lagt til og koma bara inn í dæmið til að verða afætur og ræna aðra réttmætri eftirtekju starfs og fyrirhafnar !

 

Góð þjóðhagsleg staða sem tryggt getur þeim sem byggt hafa hana upp ásættanleg hlunnindi á efri árum er lífsmarkmið sem keppt hefur verið að og kostað hefur sitt. Þeir sem hafa lagt þar inn eiga að sjálfsögðu réttinn til að taka þar út !

 

Kenningin um fjölmenningarsamfélagið hefur snúið þar öllum eðlilegum forsendum á hvolf. Réttur þeirra sem koma að utan er allsráðandi og valtar yfir rétt þeirra sem fyrir eru. Fjárhagur samfélagsins er bókstaflega yfirtekinn í þágu þeirra sem þar hafa ekkert lagt til !

 

Sænsk stjórnvöld hafa til dæmis fórnað gífurlegum fjárupphæðum af áunnum samfélagslegum auði sínum til innflytjenda og í Noregi hefur ekki verið staðið öllu betur að málum. Hagkerfi þessara landa, ásamt allri þeirri velferð þegnanna sem byggð hefur verið upp, gætu hreinlega hrunið að lokum, ef áfram verður haldið að ausa þjóðarauðnum í þá sem ekki hafa á nokkurn hátt til hans unnið og halda áfram að leggja lítið sem ekkert til !

 

En nú virðist sem betur fer vera farið að rofa til. Víða um Evrópu er vaxandi skilningur á því að fjölmenningarstefnan bjóði ekki upp á neitt nema skipbrot þjóðmenningarlegra gilda og yfirtöku framandi menningar með allt önnur gildi, sem sum hver ganga þvert á skilning okkar á því hvað sé mannsæmandi framferði !

 

Við getum ekki meðtekið slíkt innstreymi, í þeim mæli sem það hefur verið, nema á kostnað okkar eigin gilda; með því einu að fórna því sem krafist er með sífellt meiri ágangi að fórnað sé, - og virða þannig einskis okkar eigin menningu og arfleifð ?

Hverjir vernda okkar gildi ef við gerum það ekki sjálf ?

 

Breski sagnfræðingurinn Arnold J. Toynbee sagði: ,, Menningarheimar deyja ekki vegna þess að þeir eru ráðnir af dögum, þeir deyja vegna þess að þeir fremja sjálfsmorð !” Evrópa var virkilega á leiðinni að slíku sjálfsmorði, en nú virðast menn, sem betur fer, farnir að ná áttum og virðast tilbúnir að verja það sem skylda þeirra er að verja og skila því áfram í menningarlegu samræmi við sögu okkar og arfleifð !

 

Fjölmenningin hefur sýnilega átt að verða einhverskonar Trójuhestur Evrópu, – en nú gera stöðugt fleiri sér grein fyrir því að þar hefur falsið eitt verið á ferð í formi rangrar kenningar. Nytsamir sakleysingjar mega ekki láta glepjast lengur af þeirri ginningarbeitu sem fjölmenningin hefur verið. Nógur er skaðinn þegar orðinn !

 

Hefja þarf öfluga hugarfarslega gagnsókn gegn þeim ágangi sem verið hefur á þjóðfélagslega stöðu okkar og söguleg og menningarleg gildi. Sú sókn þarf að hefjast í andlegum skilningi frá Kahlenberg, - svo verja megi Vín og aðrar borgir Evrópu í þágu þeirrar menningar sem er sameiginlegur arfur álfunnar og þjóða þeirra sem hana byggja !

 

Þjóðarleiðtogar - haldnir af lygaöndum !

 

Eitt af því sem merkir samtíðina á mjög svartan hátt - er að margir þjóðarleiðtogar hafa komið fram að undanförnu sem eru haldnir lygaöndum. Sannleikurinn er sýnilega ekkert atriði í þeirra augum. Þegar slíkir menn halda lygum og fjarstæðum fram í opinberum ræðum og fólk klappar fyrir þeim og því sem þeir halda fram, sér maður glöggt að margt stefnir á verri veg með siðferði og mannsæmandi framgöngu. Og eftir höfðinu dansa limirnir !

 

Þegar leiðtogar stórra ríkja sýna sig slíkar mannleysur að hylla lygina og tala stöðugt á kostnað sannleikans er það ills viti. Ills viti fyrir þá og ills viti fyrir þjóðina sem þeir eru fulltrúar fyrir. Hver sú þjóð sem nærist þannig á lygum og lætur sér það lynda er komin inn í blindgötu blekkinganna. Þar er aldrei gott að ganga !

 

Ef við gefum okkur það að kosinn leiðtogi endurspegli sem persónuleiki persónuleika þjóðar sinnar, er verra í efni en ella og það því frekar sem valdameiri leiðtogi á í hlut.Framferði sumra leiðtoga í dag virðist vera slíkt að Goebbels áróðursmálaráðherra nazistastjórnarinnar þýsku hefði áreiðanlega verið hæstánægður með þá, enda sýnast þeir fara mjög eftir kenningum hans !

 

Josef Goebbels var kaldrifjaður maður sem virti sannleikann einskis, maður sem spann sína lygavefi án afláts, maður án siðferðis og sæmdar. Hann virðist því miður ýmsum fyrirmynd í dag. Það ætti að geta sagt mörgum hversu mjög siðferði hefur hrakað, að slíkt ómenni frá fyrri árum skuli nánast vera komið sem goð á stall í hugsun sumra ríkjandi leiðtoga !

 

Ef veröldin á að vara áfram, verður hún að hafa einhverja gildisbæra, siðlega undirstöðu. Það fer að verða mikil spurning hvort slík undirstaða sé til staðar. Undanfarna áratugi hafa menn verið býsna iðnir við að veikja hana og grafa undan henni. Allt er það gert í nafni frelsis og fordómaleysis, en útkoman sýnir, þó fagurt sé talað, að verkinu er hreint ekki til velferðar stýrt !

 

Þegar lygin er við stýrið er ekki stefnt að höfn hamingjunnar. Það ætti að blasa við hverjum hugsandi manni, en lygin virðist samt ærið víða við stýrið í dag. Og þeirra sem trúa lyginni og vilja vera þar með í för bíður engin blessun á leiðarenda eins og nærri má geta. Og þó vill trúlega enginn í alvöru vera þar með, en margir eru svo ráðvilltir nú á tímum að þeir virðast oft vera fúsir til að ganga fyrir björg !

 

En að fylgja fölskum leiðtogum, sem hafa sýnilega enga sómatilfinningu og líta á eigin lygar sem skref að sínu metorðamarki, er aðeins sjálfsblekkingarleikur og hugarfarsleg heimska manna sem velja að blinda sig fyrir staðreyndum !

 

Lýðræðisríki nútímans mega ekki komast undir vald falskra leiðtoga sem eru úlfar í sauðargæru. Það er knýjandi þörf á því að vera á verði fyrir slíku um allan heim þegar svo er komið sem nú er. Vesturlönd verða sér í lagi að verja sín gildi miklu betur en verið hefur. Þar hefur mikið vantað á eðlilega varðstöðu á síðustu áratugum !

 

Öfugsnúnar frelsisvakningar hafa brotið mörg skörð í varnarvirki sjálfstæðs mannlífs. Þar fara jafnan lygarar lýðskrumsins í fararbroddi og þaðan er einskis góðs von. Það er því mikil nauðsyn á því að menn séu á verði og ekki síst þegar frelsishugtakið er notað með þeim andvirka hætti - að það býður upp á nýjar snörur og nýja fjötra !

 

Við skulum gera okkur fulla grein fyrir því að með andavaldi lyginnar og fulltrúum þess kemur fljótlega að niðurbroti allra góðra og siðlegra gilda !

 

Ekki er seinna vænna að það verði mönnum ljóst !

Vísur í Veganesti

 

Allt er hverfult – ekkert varir,

ótalmargt þig getur blekkt.

Tíndu af þér allar spjarir

uns þú sést í þinni nekt !

 

Ertu það sem þá við blasir,

það sem nemur sjónin ein ?

Höfuð, enni, nef og nasir,

nári og læri, – hold og bein.

 

Nei, þú ert svo miklu meira

meðan sál er til í þér.

Líf í brjósti, líf í dreyra,

ljósast vitni um það ber.

 

Augnablikið er þú hefur

einhvers til sé nýtt á jörð.

Lítið vinnur sá er sefur,

síst hann stendur nokkurn vörð.

 

Þú ert hærri holdi og beinum,

hugsun ber þig upp á við.

Uns þig næra anda hreinum

ávextir sem gefa frið.

 

Það er lífsins lausnarvegur

ljós að rækta upp í sál.

Eins og draumur dásamlegur

dagur hver þá öðlast mál.

 

Þá fær kjarni sálar sýnar

sannað gæði hugar vís.

Kyssir þá á kinnar þínar

kærleikssól frá Paradís !