Íslendingar í hermannaleik !

 

 

Einhverjar umsagnir eru í gangi um að íslenskir einstaklingar séu að berjast í Úkraínu. Ég vona samt að það sé ekki rétt. Það getur svo sem vel verið að einhverjir Íslendingar séu búnir að horfa svo mikið á tölvuleiki og annað síbyljukennt stríðsæsingaefni, að þeir séu orðnir eitthvað veruleikafirrtir, en þeir geta varla verið margir og varla svo að þeir æði til annarra landa til að láta drepa sig !

 

Ég hélt að við Íslendingar vissum flestir að friðurinn er bestur, þó hinar Norður-landaþjóðirnar séu komnar inn á það að stríð sé betri valkostur, eins og mér skilst að Mette hin danska hafi viðhaft í orðum fyrir skömmu. Hún hefur þá afstöðu þá væntanlega í huga ef danski herinn þarf að verja Grænland í komandi tíð fyrir Bandaríkjamönnum !

 

Það er eiginlega hlægilegt að sjá gamla innanbúðarmenn hjá Nató kallaða sem hlutlausa umsagnaraðila um stríðið í Úkraínu. Slíkur fávitaháttur í fjölmiðlum ætti ekki að sjást hérlendis, en hér er dómgreind afar lítið viðhöfð í fréttaflutningi, því miður. Lygar eru því daglegt brauð. Svo eru dregnir fram í viðtölum eldri menn sem fóru á árum áður í hermannaleik í norska hernum og urðu þar liðsforingjar, fengu að vera í einkennisbúningum og skemmta eigin egói og sýndarmennsku fram og aftur. Síðan eru þeir svo sagðir sérfræðingar og álitsgjafar og að því viðbættu afskaplega hlutlausir. Ég gef nú lítið fyrir allar umsagnir frá slíkum gervifuglum og þeir eru bara hlægilegir í mínum augum !

 

Það liggur hinsvegar ljóst fyrir og þarf enga pólitíska pótentáta til að nefna það, að sú styrjöld sem jafnvel ólíklegustu aðilar eru að reyna að magna upp þessa dagana, mun kveikja í öllum heiminum. Það sleppur enginn við þau Ragnarök. Hver einasta stórborg stórþjóðanna fær eldflaugaregnið yfir sig og þar með ótaldar kjarnorkusprengjur. Þannig er búið að búa um hnútana í austri og vestri og það þarf bara að ýta á hnappana sem ræsa vítis-vopnin !

 

Það er nefnilega löngu búið að marka skotstefnuna og skotmörkin. Þetta vita allir sem glóru hafa, nema kannski þeir sem eru í hermannaleik og vilja vera það áfram. Slíkir menn sem elska náttúrulega einkennisbúninga og heiðursmerki og allt þotu og tindátadraslið, halda víst að stríð sé flott og skemmtilegt. Það eigi bara að vera æskilegur valkostur í milli-ríkjasamskiptum eins og Mette hin danska og aðrir Natóleiðtogar virðast búnir að sannfæra sig um eða aðrir búnir að sannfæra þá um !

 

En reyndin verður önnur. Það er hinn grimmasti háskaleikur í gangi. Skelfileg framvinda sem ógnar okkur öllum. Mette hin danska á kannski eftir að sjá alla sína kæru Kaupmannahöfn í rústum áður en þeim leik lýkur og til hvers var þá verið að endurbyggja kauphöllina þar og Notre Dame í París ?

 

Ætli þeir næstum fimmtíu milljarðar dollara sem virðast nú týndir af stolnum rússneskum innistæðum í Frakklandi hafi ekki meðal annars verið notaðir til að endurbyggja kirkjuna og lappa upp á ríkisfjármálin, sem þó eru í algerum ólestri hjá Macron greyinu og verða það líkast til áfram ? Hann er enginn maður í djobbið sem hann slysaðist í !

 

Afleiðingin af því að 300 milljörðum dollara innistæðum Rússa var stolið, hefur nú skilað sér í því að erlendir aðilar treysta ekki lengur Vesturlöndum til að geyma fyrir sig fé. Það er ekki lagt mikið inn núorðið í Belgíu, Bretlandi, Frakk-landi og annars staðar þar sem var rífandi gangur á slíkum viðskiptum fyrir ekki svo löngu. Og traust sem hefur verið eyðilagt kemur ekki svo glatt aftur. Allir vilja geta treyst þeim sem geyma og ávaxta peningana þeirra !

 

Vesturlönd eru búin að vera sem slíkur geymslustaður og það kemur og mun koma illa niður á þeim sjálfum. Peningavelta heimsins færist líklega á næstu árum til Asíuríkja, enda er stöðugt verið að byggja þar undir traust varðandi slíkt, vegna breyttrar heimskipunar !

 

Að lokum vil ég segja. - Eitt kann kannski að vera gott við styrjöldina sem verið er að hrinda af stað, að minnsta kosti í súrrealísku samhengi. Það er bara það, að mannkynið þarf í framhaldinu ekki að hafa áhyggjur af frekari styrjöldum !

 

Þessi styrjöld verður alveg einfær um að ganga frá okkur öllum og þegar maðurinn verður ekki lengur til staðar með sinn eilífa ófrið, verður loksins friður í veröldinni. Það er að segja friður í steindauðum og eyðilögðum heimi !

Er leiðandi fólk að þjóna þjóð sinni heilshugar ?

 

 

Sú spurning hefur sótt á mig sem og aðra, hvort forustufólk í íslenskri pólitík yfir línuna, sé í raun fært um að axla sitt hlutverk með eðlilegum hætti í þágu þjóðarheilla ? Þá er einfaldlega átt við það hvort þetta fólk hafi þá hæfni til að bera, að geta tekið ábyrgð á lífs-hagsmunum þjóðarinnar í nútíð og til framtíðar ?

 

Ég hef nefnilega sívaxandi efasemdir um getu þessara aðila til að skila þessu höfuðverkefni sínu með ásættanlegum hætti. Ekkert forustufólk virðist hafa komið fram í íslenskri pólitík um mjög langt skeið, sem getur talist yfir meðallag að hæfni á viðkomandi sviði. Við eigum til dæmis enga stjórnmálamenn sem hafa látið af störfum vegna aldurs, með orðstír sem er talinn óumdeildur og almennt viðurkenndur sem gildismikill í þjóðlegum skilningi !

 

Slíkir einstaklingar virðast bara ekki til. Hinn norski Einar Gerhardsen var kallaður Landsfaðirinn á sínum tíma sem forsætisráðherra, og það var almennt litið svo á, af miklum meirihluta norsku þjóðarinnar, að hann stæði undir því virðingarheiti. Svo spyrja mætti : Hvar er íslenski Landsfaðirinn ? Hann hefur aldrei verið til. Sennilega er dýrkunin á Jóni Sigurðssyni, sem margfaldaðist eftir dauða hans, komin mikið til af því að enginn hefur komið fram sem jafnast á við hann á stjórnmálasviðinu og hann lést fyrir næstum 150 árum !

 

Það er að vísu vel þekkt staðreynd á Íslandi að stjórnmálaforingjum hafi verið lyft hér hátt af eigin flokkum, en aðeins með þeim hætti. Og sú lyfting er ekki mikils virði eða merkileg í þeim skilningi sem hér er til umfjöllunar hvað almennt viðhorf snertir. Enginn íslenskur stjórnmálaleiðtogi hefur áunnið sér óumdeilda virðingu allrar þjóðarinnar, fyrir að sýna sérstaka umhyggju fyrir þjóðarhag – fyrir almannaheill, hér í þessu landi !

 

Enda hafa þeir pólitísku flokksforingjar sem hér hefur lengstum borið mest á, miklu frekar verið umhyggjusamir forsjármenn sérhagsmuna, eins og allar vendingar í íslensku valdasamfélagi hafa vitnað skýrt um alla tíð. Sumir þeirra hafa búið við, - allt að því - persónudýrkun í eigin flokkum, og kannski sérstaklega einn þeirra, en það varð á engan hátt þjóðinni í heildarskilningi til nokkurs ávinnings. Það varð líka ljóst mjög snemma á valdaferli þess manns að hann var enginn fulltrúi heildarhagsmuna !

 

Nei, við Íslendingar höfum yfirleitt ekki átt nein sérstök stórmenni í pólitískum skilningi, nema þá kannski Jón Sigurðsson, og ekki hafa vonir um slíka hæfnis-hvalreka á íslenskum stjórnmálafjörum vænkast hin síðari ár. Þar virðast bara hafa verið meðalskussar á ferð eða gagnslítið vogrek á þeim fjörum - frá sjónarmiði þjóðar-heilla. Og af hverju er útkoman slík ? Af hverju hjakkar þetta forustulið okkar bara í ómerkilegu fari, allri þjóðinni til vansa og virðingar-leysis, jafnt inn á við sem út á við ?

 

 

Það vantar ekki að flest af þessu fólki er hámenntað á skólavísu, það eru svo sem ýmsar gráður til staðar, en eitthvað vantar samt og það virðist nokkuð mikið. Eru gráðurnar kannski orðnar, sérstaklega í seinni tíð, að ávísun á litla innistæðu ? Er hæfnisgetan kannski bara blekking, að miklu eða mestu leyti ?

 

Af hverju virðist vanta svona mikið upp á að heilbrigð trúmennska við land og þjóð, og raunveruleg hæfni forustuliðsins sé eins og eðlilegt ætti að vera ? Er þetta lið kannski alltaf í því hlutverki fyrst og fremst að þjóna eigin sjálfi og jafnframt erlendum hagsmunum, í anda þeirrar ótakmörkuðu sérgæsku sem virðist ráða nánast öllu núorðið í þessu landi ?

 

Það skyldi þó aldrei vera ? Það er hart að þurfa að horfa upp á það að enginn sómi Íslands, sverð og skjöldur, hafi látið á sér kræla í næstum hálfa aðra öld, í stjórnmálalífi þjóðarinnar. Við virðumst bara hafa átt fólk allan þann tíma á þessu sviði, sem sýnist mestanpart hafa verið að snúast í kringum sitt eigið framaferli. Það er að langminnstu leyti þessu liði að þakka að þjóðin gat brotist út úr fátækt til skaplegrar velmegunar. Aðalástæðan fyrir þeim framförum fólst í dugnaði þjóðarinnar sjálfrar á sínum tíma. Hún gerðist sjálf sinn eiginn sómi, sverð og skjöldur og sú staðreynd er og mun lengi vera stolt okkar Íslendinga !

 

Nú er hinsvegar svo komið að unga kynslóðin í landinu virðist ekki hafa á nokkurn hátt sambærilegan metnað til þjóðarþarfa og gamla kynslóðin. Allir virðast vilja hafa það gott, en án þess að leggja þar mikið framlag til. Hver og einn virðist hugsa sér að slíkt framlag eigi að koma frá öðrum. Eigingirni og sjálfselska virðist komin í hæðir miðað við fyrri tíð og fórnfýsi í þjóðlegum skilningi er vart mælanleg. Hvað á að halda okkur uppi og fleyta okkur til lifandi framtíðar, ef staðreyndin er kannski sú að þúsundir þjóðarþegna nenna ekki lengur að vinna, vilja bara vera á bótum og helst lifa á erfiði annarra ?

 

Í ríkiskerfinu er - að margra ætlun og sögn - fullt af fólki að taka laun, sem er þó ekki að skila neinu í sameiginlegan þjóðhagslegan sjóð. Ef það reynist rétt, lifir það bara á framlagi annarra og það gengur bara ekki. Engin velmegun varir við slíkar aðstæður. Eins er það álit margra varðandi borgarkerfið, að allt of mikið sé þar um fjarvistir frá vinnu og skort á skilvirkni í vinnuframlagi !

 

Það er því löngu tímabært, að farið verði með nákvæmum hætti í rannsókn hvað þessa annmarka samfélagsins snertir og síðan þarf að fjarlægja viðverandi afætur frá þeim arðráns-spenum sem þær hafa legið á og hreiðrað um sig við, að því er virðist með þegjandi samþykki kerfis og valda-aðila. Stöðugar hyglingar slíkra veitinga-valdsmanna til fylgismanna á kostnað samfélagsins hafa á margan hátt farið illa með fjárhag okkar og samrýmast á engan hátt eðlilegri stjórnsýslu !

 

Það er ekki nóg að ganga um með gráður og stæra sig af þeim og það í verulega ríflegum ótíma. Menntaður er í raun og veru aðeins sá maður sem sigrað hefur sjálfan sig. Menntun sem er ekki að skila sér, nema kannski í fjölgun afætna í samfélagskerfinu, er einskis virði. Slík menntun styrkir ekkert nema ófrjósamt egó, sem vill sýnilega búa við ævilanga framfærslu sem koma á frá öðrum. Það er forustulið þjóðarinnar sem á að sjá til þess að þjóðin leggist ekki í leti og úrkynjun. Og það forustulið má undir engum kringumstæðum falla sjálft í sambærilegar ómennskugrafir !

 

Og einmitt þessvegna verðum við umfram allt að kjósa okkur bitastæða fulltrúa á þjóðþingið og til starfa í borgarstjórn og í sveitarstjórnir um land allt. Þar þarf að vera fólk sem hefur þann manndóm í sér að geta leitt þjóðina til góðra verka og gæfuríkrar framtíðar – eða til hvers er fólk að bjóða sig fram til slíkra starfa ? Eins og staðan er, vantar sýnilega mikið á að íslenska þjóðin búi við frambærilegar og eðlilegar aðstæður hvað þetta snertir og þar þarf skilyrðislaust að koma til þróun endurhæfingar framboðsaðila sem vísar í rétta átt í þessum efnum, hvað ábyrgð og þjóðrækni varðar !

 

Sérfræðingasúpan – ,,naglasúpa allsnægtanna“ !

 

 

Alltaf erum við Íslendingar að eignast sérfræðinga á nýjum sviðum. Og það virðist ekki skipta neinu máli þó sérfræði-þekkingin sé á einhverju því sviði sem gagnast þjóðinni lítið sem ekkert. Við verðum samt að hafa sérfræðinga á fullum launum á sem flestum sviðum ef eitthvað kemur upp á, fullyrða sérfræðingar umræðunnar. Hvað skyldu annars laun sérfræðinga vera á nauðsynlegum sviðum á Íslandi í dag ?

 

Við vitum að við eigum nú slatta af náttúruvársérfræðingum, enda stöðugt kynntir nýir slíkir til sögunnar í gegnum veðurfréttir. Sumir í þeim hópi virðast reyndar vera svo ungir, að maður gæti haldið að þeir væru varla nema um 40 kíló, að meðtalinni skólatöskunni. En allt er þetta unga fólk sagt vera sprengfullt af sérfræðiþekkingu og gráðurnar allt í kring. Nýverið heyrði ég til dæmis að við værum búin að eignast skriðufalla-sérfræðing og sjálfsagt er Veðurstofan búin að ráða hann til starfa vegna öryggishagsmuna þjóðarinnar og skriðu-fallavarnardeild ríkisins hlýtur að vera á næsta leiti í kerfinu sem björgunarlegt varnarlið !

 

Og í gegnum allt þetta ferli er okkur almennum borgurum talin trú um að samfélagið sé alltaf að batna, alltaf að verða öruggara og innviðir hér séu með því besta sem gerist. Líklega með hliðsjón af höfðatölu. Þjóðin sé þannig pökkuð inn í öryggishlíf sem geti ekki bilað og öllu sé þar tryggilega fyrir komið. Og þar til næsta brotalöm kynnir sig, jafnvel með háum hvelli, halda allir að öll mál séu hér í frábæru og fullkomnu lagi. Allt í höndum hálærðra og hálaunaðra sérfræðinga, sem sjái til þess upp á hvern dag, að öllu sé til skila haldið í öryggismálum hinnar ómetanlegu íslensku þjóðarheildar !

 

Og sérfróðu lærdómsstéttunum fjölgar og gráðurnar stíga dans í fullum takti við efnalegt tekjustig og hagsmunalegt öryggi sjálfra sérfræðinganna, jafnvel þó menntun þeirra hafi í raun lítið sem ekkert vægi gagnvart því öryggisneti sem þjóðin er talin þurfa að búa við. Allir eru sagðir verða að fá að njóta menntunar sinnar með sjálfstæðum hætti og eiga rétt á að fá vinnu í kerfinu í samræmi við sína sérfræðiþekkingu, þó stundum megi segja að viðkomandi þekking komi landi og þjóð lítið við og kannski ekkert - eða ætlum við að ganga fyrir björg í þessum efnum ?

 

Þá hljóta sérfræðingar að flæða fram í nánast öllu. Þá munu sérfræðingar í sérfræðimálum koma fram, útsýnis-sérfræðingar sem segi fólki hvar bestu útsýnisstaðir landsins séu og hvað þeir bjóði best upp á, menningarvalkosta-sérfræðingar, sem kenni fólki að krjúpa fyrir menningarlegum verðmætum, einkum þeim sem ráðandi elítur mæla með, innrifegurðarsérfræðingar sem bjarga ófríðu fólki frá örvæntingu með því að greina hvað það sé í raun fallegt hið innra, o.s.frv.o.s.frv. !

 

Og svo eru allir sérfræðingarnir sem líklega ætti að vera hægt að fara að framleiða í ótölulegu magni í gegnum hin fjölmörgu kyn, sem verið er að telja okkur trú um að séu fyrir hendi innan mannkynsins, sem á víst allt að fara að verða hinsegin að kröfu sumra. Gróskan í þeim möguleikum getur vafalítið orðið ólýsanlega mikill hafsjór innan skamms, sem kannski á eftir að drekkja okkur öllum með tíð og tíma ef fer sem horfir !

 

Af þessu má sjá að það er engin hætta á því að það verði einhver sérfræðingaþurrð í landinu á komandi tíð. Og almenningur verður svo auðvitað að skilja það, að fólk sem hefur menntað sig - pung eða píkusveitt - sem sérfræðingar, verður að hafa þokkalegt kaup þegar það kemur til starfa - eftir allt menntunarbaslið, sem sagt er að hafi verið – að sjálfsögðu - í þágu lands og þjóðar !

 

Það bendir þannig allt til þess að Íslendingar fari að einhenda sér inn í virkilega áhugaverða atvinnulífs byltingu, þar sem allir verða smám saman hérmegin eða hinsegin sérfræðingar í hver öðrum. Menn hætta að veiða fisk, stunda landbúnað og smíða þetta og hitt. Þjóðfélagið allt verður gert að inngrónu sérfræðinga-súpuveldi þar sem allir koma til með að lifa á öllum – á góðu kaupi, hvaðan svo sem peningarnir eiga að koma – fyrir allri vitleysunni !!!!!!!

 

 

Heiða Björg fær ,,Marshallhjálp“ !

 

 

Mikil sigling var á málflutningi reykvísku kvenleiðtoganna, þegar þær sameinuðust um að taka við stjórn borgarinnar snemma á árinu, eftir hið mjög svo misheppnaða útspil Einars Þorsteinssonar borgarstjóra. Og það virtist nú margt og mikið eiga að gera þó tíminn væri nú ekki langur til kosninga, en konurnar virtust sannarlega mjög hressar og til í slaginn  !

 

Eitthvað virðist þó samstillingu kraftanna hafa orðið ábótavant og stefnulegur skýrleiki hefur verið heldur bágborinn til þessa. Að vísu er venjubundinn reiðu-leysisbragur á tökum íhaldsins á sinni málefnastöðu í borginni, en væri þar heilsteypt forusta fyrir hendi, væri hinn margbrotni vinstri meirihluti líklega í töluverðri hættu !

 

Þegar margir ólíkir pólitískir aðilar hugsa sér að mynda stjórnunarlega heild um málefni, er mun meiri þörf en ella á samhæfingu og samvirkri forustu. Sú staða virðist hinsvegar ekki vera áberandi sýnileg hjá núverandi vinstri meirihluta. Borgarstjóri þessarar samfylkingar virðist til dæmis vera í einhverjum erfiðleikum með að fá til sín viðverandi aðstoðar-manneskju og er nú þriðji valkosturinn reyndur í þeim efnum !

 

Ekki virðist þar sérlega mikil festa í athöfnum og einhver vandræðagangur til staðar sem bendir ekki til þess að styrkar hendur stjórni málum. Það mun varla góðri lukku stýra fyrir hið samvirka gengi í komandi kosningum, enda hefur oft verið erfitt að stýra slíku liði til sigurs !

 

Íhaldið hefur reyndar verið með afbrigðum seinheppið um alllangt skeið varðandi völd og framgang í borginni. Það hefur glutrað niður mörgum tækifærum til að gera betur, sumpart með óheppilegum frambjóðendum og sumpart með illa skipulögðu kosningastarfi sem höfðað hefur lítið til kjósenda !

 

Það er eiginlega mjög skemmtilegt, að mörgu leyti, til þess að hugsa, hvað þessum yfirlýsta pólitíska sértrúarsöfnuði ójafnaðarmanna meðal borgarbúa, hefur í rauninni verið mislagðar hendur við að reyna að ná aftur þeim völdum sem í eina tíð voru líklega talin af honum sjálfum vera tryggð um aldur og ævi ! Í þeim efnum hafa klaufastrikin verið svo mörg og mikil, að í sumum tilfellum hafa þau jafnvel nægt til þess að tryggja íhaldinu ósigur ein og sér – án afskipta annarra !

 

En vinstri flokkarnir verða nú samt að reyna sitt til að vinna sigur á eigin forsendum og eigin verðleikum, því það dugir auðvitað ekki að treysta alfarið á það, að andstæðingurinn fremji áfram þau asnastrik sem nægi til ósigurs. Og sú staða er tvímælalaust uppi hjá sumum vinstri framboðunum, eins og málin standa, að hún hefur oft verið betri og þarf að vera töluvert betri, ef sigur á að vinnast að vori !

 

Að sjálfsögðu skiptir það fólk á landsbyggðinni ekki svo litlu máli að höfuðborginni sé vel stjórnað, en á því hefur oft verið allmikill misbrestur. Og þegar svo til gengur, bitnar það á allri þjóðinni með ýmsum hætti. Sennilega er varla til í veröldinni land þar sem jafn miklu er hlaðið undir höfuðborgina og gerist hérlendis, enda hefnir það sín í mörgu !

 

Sú alveldisstaða sem þar hefur verið skrúfuð upp með pólitískum hætti, er nokkuð sérkennileg útfærsla á lýðræðis-legum jöfnuði, enda virðist í flestu fremur verið að byggja hér upp borgríki en þjóðríki. Við þær valdaáherslur sem ráðið hafa allt of lengi, hefur landsbyggðarfólk á Íslandi nánast verið gert að einhverri afgangsstærð sem á líklega bara að þegja og hlýða, samkvæmt hinni allsráðandi borgarlínu !

 

En svo vikið sé að öðru, þá er Róbert Marshall margreyndur maður á mörgum sviðum, og ef honum og Heiðu Björgu Hilmisdóttur borgarstjóra reynist fært og mögulegt, út af hugsanlegum og hættulegum egóstíflum, að vinna saman, mun hann vafalítið geta lagt sitthvað gagnlegt til málanna til ávinnings fyrir vinstri meirihlutann og varla mun veita af því !

 

En samhæfing og samstilling innan eigin raða er samt frumskilyrði fyrir því að kosningasigri verði náð og það á eftir að koma í ljós hvernig Marshall-hjálp Heiðu Bjargar skilar sér í þeim efnum !

Nokkur orð um stríðsglæpinn mikla í Libýu !

 

 

 

Það kemur alltaf að því að sannleikurinn leitar fram. Sprengingarnar á Nordstream leiðslunum í Eystrasalti munu verða skráðar á syndareikning Nató í fyllingu tímans eins og Sy Hersh hefur þegar upplýst. Og hinar villimannlegu loftárásir á Libýu munu fara á sömu syndaskrá. Bandaríkjamenn og Norðmenn eru einkum taldir hafa komið við sögu í þessum hryðjuverkum og vekur það enga furðu varðandi þá fyrrnefndu, en allnokkra varðandi þá síðarnefndu !

 

Annars eru allar líkur á því að stríðsóðir Norðmenn fari brátt að kynna sig svo afgerandi á heimsvísu að engum blandist hugur um það hverjir eru þar læri-meistararnir og þeir sem litið er upp til. Það liggur fyrir að Jens Stoltenberg hefur viðhaft þau orð í uppbólgnum hroka sínum, að hann hafi aftur viljað láta varpa sprengjum á Libýu og norska þingkonan Ine Eriksen Söreide hefur sagst vera stolt af þátttöku Noregs í sprengju-árásunum á Libýu og eyðileggingu landsins, sem þá var mesta velferðarríki Afríku. Og athuga ber, að það eru háttsettir Norðmenn sem svona tala á 21. öldinni ? Hver hefði trúað slíku fyrir um aldarfjórðungi ? Ekki nokkur maður, en svona fara menn að því að verða umskiptingar !

 

Þó þarf nú enginn að undrast, að Bilderbergs-ungi eins og Jens Stoltenberg tali eins og hann talar, en að kona á Stórþinginu telji sér til gildis að hafa samþykkt slíkan glæp sem hér um ræðir, ætti að vekja töluverða furðu. Konur eru yfirleitt taldar líklegri til að taka nærri sér illar gjörðir og vera á móti þeim, en kannski er það liðin tíð í Noregi og víðar að svo sé. Sennilega eru núverandi valdamenn í landinu með þeim lökustu sem norska þjóðin hefur kosið yfir sig um langt skeið og hafa þó margir ráðamenn þar verið slæmir !

 

En þátttaka Noregs í glæpnum mikla í Libýu mun líklega aldrei gleymast þjóðum Afríku og þar mun Noregur aldrei geta áunnið sér fyrri sess. Þessi fyrrum mjög svo virðingarverða Norðurlandaþjóð er nú vægast sagt aumkvunarverð í ríkidæmi sínu með hrunið orðspor. Nú er víða um heim litið á Noreg, og það nánast umfram allar aðrar fylgiþjóðir Sáms frænda, sem sálarlaust viðhengi Bandaríkjanna - og það er nokkuð sem getur ekki talist neinni þjóð til gildis og virðingar !

 

Það voru margir drepnir í árásunum á Libýu. Almennir borgarar, venjulegt fólk sem var að störfum sínum í dagsins önn. Meira að segja allmörg börn. Og flóttinn yfir Miðjarðarhafið á manndrápsfleytum, vegna viðvarandi styrjaldarátaka í landinu, hefur krafist mjög margra mannslífa. Það eru afleiðingar af eyðileggingu landsins, svo það er viðbótarglæpur og sömu aðilar sekir um hann. Í öllu hinu tilbúna hernaðar-yfirburða skapaða helvíti í árásunum á Libýu, var um slíkan hrylling að ræða að ekki er hægt að líta á þá aðila sem menn sem stóðu þar að baki, heldur sem sálarlausar ófreskjur eða viðbjóðsleg skrímsli !

 

Hvernig það fólk er að innviðum til sem hrósar sér af slíkum fjöldamorða hryðju-verkum er engin leið að skilja, en mannúð getur ekki verið til staðar í slíkum persónum. Ef til vill eigum við eftir að sjá, fyrrverandi vestræna leiðtoga fyrir rétti, kannski í Nurnberg, ákærða fyrir glæpi gegn mannkyni. Ef slíkt gerðist, myndi það stórefla trú fólks, alls staðar í þessum heimi, á framgang réttlætisins, og sannarlega væri ekki vanþörf á því. Og einhverntíma verður hið ráðandi vald ekki í höndum þessara ríkja sem svo sví-virðilega hafa misnotað það og þá snýst dæmið við og örlagadómurinn hegnir þeim sem hegna ber !

 

Það eru nefnilega komnir þeir tímar að þjóðir heims gera kröfu til þess að vestræn ríki verði að vera ábyrg gerða sinna. Það hafa þau aldrei verið fram að þessu. Nú verða heiðarlegir menn á Vesturlöndum, ef þeir finnast þar þá enn, að horfast í augu við þá staðreynd, að saklaus börn og alþýðufólk, óbreyttir borgarar margra landa, hafa hvað eftir annað verið sprengdir í tætlur á sinni eigin feðragrund, án þess að hafa nokkuð til þess unnið. Og ástæðan er einbeittur brotavilji vestrænna ríkja til að viðhalda kúgun og arðráni í öðrum heimshlutum !

 

Og morðingjarnir eiga víst að heita siðmenntaðir Vesturlandabúar, sportlega klæddir í drápstækjum sínum hátt í lofti, sem hafa látið dauðasendingar sínar rigna yfir þetta blessað fólk, eftir fyrirmælum pólitískra og hernaðarlegra forustumanna Nató. Þó að maður trúi, að svona dráp-sjúkir manndjöflar hljóti að enda í helvíti, finnst manni samt að margfalt helvíti þyrfti að bíða þeirra, eftir þau hryllilegu ódáðaverk sem þeir hafa drýgt !

 

Og bak við þessar útsendu morðingja-sveitir eru vestræn yfirvöld, aðilar sem þykjast aldrei hafa gert öðrum illt og alltaf vera að vinna góðverk. Það er ein ógeðslegasta falsbirtingarmynd sem til er, en samt alltaf í umferð. Yfirleitt eru Vestur-Evrópuríkin á bak við mestan viðbjóð heimsmálanna á öllum tímum og hvergi saklaus ef út í það er farið. En sumir virðast þannig gerðir, einkum á Vesturlöndum, að afsaka alla glæpi ef réttir aðilar, að þeirra mati, fremja þá. Þá er vísað til hinna svonefndu góðu gæja, sjálfra Nató-englanna, varðengla hins ofbeldisríka valdakerfis Banda-ríkjanna og Vestur-Evrópu á heimsvísu !

 

Hrun mennskunnar í vestrænum valda-stofnunum á undanförnum árum er meira en geigvænlegt. Það ógnar öllu lífi mann-kynsins. Og nú er fasismanum gert hátt undir höfði, ekki bara í Úkraínu eða á Ítalíu, heldur víðsvegar um Vestur-Evrópu. Margar valdablokkir þar virðast harma ósigur nasistaríkisins 1945 og vilja sýnilega helst geta snúið úrslitum síðari heimsstyrjaldarinnar við um heilan hring, því vítisveldi ómennskunnar í hag !

 

Það er vissulega orðið býsna langt síðan almennileg stjórnvöld hafa farið með völdin í Bandaríkjunum, en það sama fer nú að verða hægt að segja varðandi Noreg. Lýðræðisleg fingraför í stjórnkerfi þessara landa fara líklega brátt að gufa upp og hverfa. Það fer að verða afar fátt sem viðheldur þeim úr þessu. Auðstéttin ræður öllu í báðum ríkjunum og herðir stöðugt tökin !

 

Mammon á bæði ríkin og sá kauði sleppir ekki því sem hann hefur eignast að fullu og ríflega það. En réttlætiskrafan og kallið frá Libýu verður ekki þaggað niður út af stríðsglæpnum mikla 2011. Hinir seku aðilar munu verða afhjúpaðir að lokum og dæmdir. Einum aðila á hvergi að líðast að fara um heiminn með þeim yfirgangshætti sem viðhafður var í Libýu og hefur sýnt sig víðar. Í því framferði kemur fram slíkur hroki að hann dæmir sig sjálfan til stærstu gjalda. Forsjónin sjálf mun taka í taumana þegar slíkt á sér stað !

 

 

Gjörbreytt þjóðarásýnd ?

 

 

Líklega er Noregur eitt af þeim löndum Evrópu sem höfðu bestan orðstír hér áður fyrr. En sá orðstír virðist því miður að mestu liðin tíð. Ríkidæmi Norðmanna hefur, að margra mati og þá sérstaklega á seinni árum, orðið þeim að mikilli sjálfselskusnöru og sjáanlega flækt þá inn í einhverskonar siðferðilegt mann-dómsfall. Velmegunin virðist hafa gert þá óvenju harðsvíraða og sérgóða gagnvart erfiðleikum annarra og þungri lífsbaráttu ýmissa þjóða. Það virðist alveg um að ræða gjörbreytingu frá því sem þekkt var áður, enda sýnast Norðurlöndin öll komin í nokkuð svipað far !

 

Norska þjóðin sem var hér áður oftast einna fyrst til að rétta út hjálparhönd þegar neyð ríkti einhversstaðar, virðist nú lokuð inn í sérlega efnahagslega sterkum ríkiskastala og pólitísk stjórnvöld hennar virðast mestu Natósleikjur sem fyrir-finnast á evrópskri grund og er sú einkunn engri áður þekktri norrænni hugsjón til virðingarauka. Þar fara tauhálsar topp-krataklíkunnar fyrir, menn sem margir telja að séu komnir svo langt frá öllum alþýðurótum að það virðist nema heilum eða hálfum ljósárum. Þjóðin virðist komin inn í einhverskonar limbó-ástand og varla vita hvar hún er stödd í yfirstandandi tíma !

 

Þar sem mannvinurinn og göfugmennið Fritjov Nansen var í huga umheimsins hér áður sem andlit Noregs, virðist nú Jens Stoltenberg vera búinn að koma sér fyrir, og landsfaðirinn Einar Gerhardsen virðist horfinn á bak við ásjónu Jonas Gahr Störe. Hin góða og mannkynsvæna norska ímynd virðist hafa stórskaddast undir ofurvaldi hernaðarlegra leiðsögumanna Nató, sem nú virðast ráða öllu sem þeir vilja í Noregi !

 

Hernaðarbandalags viðbjóðurinn virðist hafa unnið sér afgerandi einsýnan stuðning meðal núverandi valdamanna í Noregi. Friðarhugsjónir fyrri daga sýnast hafa misst sitt fyrra vægi í landinu og sjálfstæðisandi þjóðarinnar virðist hafa verið sendur vestur um haf í pössun þar. Enda spretta herstöðvar nú upp eins og gorkúlur á hinum stórvaxandi skítahaug ómennskulegrar sérgæsku og eiginhags-munasemi í Noregi og breyta landi og þjóð í andstæðu sína !

 

Hvað getur hafa valdið slíku karakterfalli hjá heilli þjóð og það þjóð sem var fyrir skömmu virt og mikils metin í samfélagi þjóðanna ? Svarið er Mammon ! Stóraukin Mammonsdýrkun og sérgæska hjá þjóð sem auðsældin virðist hafa truflað langtum meira en góðu hófi gegnir. Okkar gömlu frændur og vinir eru ekki lengur eins og þeir voru. Óhæfir leiðtogar sem lúta erlendum boðum og bönnum hafa líka bætt verulega á ógæfumálin. Það virðist margt hafa lagst þar á sömu ógerðarsveifina, hinni fyrrum ágætu þjóð til falls og bölvunar !

 

Það er önnur þjóð í Noregi en var, og hún virðist nú sitja södd og værukær við sína kapitalísku kjötkatla og gefa skít í umheiminn. Andi manna eins og Hauge, Björnsons, Ibsens og annarra þjóðlegra göfugmenna virðist ekki svífa yfir vötnum norsks samfélags í dag. Þar virðist eiginlega ekkert eftir af hinum fyrrum mikla manngildis arfi. Eyðileggingar-máttur Mammonslegrar yfirgangshneigðar í öllum samfélagsmálum hefur sýnilega farið yfir stjórnunarsvið þjóðfélagsins eins og jarðýta allrar svívirðingar. Það er sárt fyrir norrænan mann að horfa upp á slíkt gildisfall !

 

Nú eru það auðveldis auðmennirnir sem drottna yfir norsku samfélagi með sín sálarlausu græðgisviðhorf, og mesta samsteypa auðvaldsríkja í heiminum, Bandaríkin, eru tignuð og lofuð í hvert reipi af norskri elítuhirð hinnar sívirku sjálfselsku, sem baðar sig í allsnægtum og auðlegð upp á hvern dag, eins og rómverska yfirstéttin gerði, uns hún gerði út af við sjálfa sig með ægilegu siðleysi sínu og djöfullegri úrkynjun !

 

Nú er norskur auður notaður, ekki til að efla frið í heiminum eða græða sár, heldur til að dreifa vopnum og peningum til að skapa undirstöðu fyrir styrjöld og dauða. Staða mála virðist að sumu leyti hafa farið í heilan hring. Maður sem tekinn var af lífi í Noregi árið 1945 sem svikari við land sitt og þjóð, myndi - að margra hyggju - fagna hástöfum í dag, ef hann gæti séð stöðu mála nú og líklega telja sig og sína liðsmenn sigurvegara dagsins !

 

Þau myrku öfl - sem nú dansa í kringum gullkálfa norskrar tilbeiðslu og fjármuna-dýrkunar, geta vafalaust eyðilagt á sama hátt hvert einasta mannsamfélag sem fyrirfinnst á jörðinni, og þar er ekkert gott eða gæfulegt á ferðinni – aðeins fullkomið niðurbrot heilbrigðra lífshátta og mannlegra dyggða, og það hjá þjóð sem að flestra áliti átti allt gott skilið fyrir tiltölulega skömmu. Svona getur farið fyrir öllum sem kjósa að ganga hart fram í því að keyra niður eigið gildi og hefja sig með hroka í augum ljótra lagsbræðra í vondum félagsskap !

Erum við undirlægjuþjóð allrar fávisku ?

 

 

Það er hvimleiður annmarki á mörgum núlifandi mönnum, að þeir virðast vilja afmarka sitt æviskeið sem einhvern sérstakan kafla í mannkynssögunni. Þetta virðist einkum eiga við svokallað mennta-fólk. Þar er líka sjálfselskan og egóið mun meira en hjá öllu venjulegu fólki. En staðreynd mála er og verður sú, að sagan er og verður alltaf samtengd liðnum tíma, og núlifandi fólk er í mörgu nú sem fyrr, að gjalda fyrir afglöp fyrri tíðar valdamanna !

 

Valdastofnanir Íslands í núinu virðast engu betri en valdastofnanir í okkar nágrannalöndum. Þar virðast menn fyrst og fremst vera áskrifendur að kaupinu sínu og allir forðast að rugga bátnum. Það má engan styggja og sannleikurinn er því sjaldnast sagður. Hann fer oftast verr í menn, einkum þó reikula ráðamenn, en allar þær lygar sem hrúgað er upp til að fegra mynd sem þegar er fyrir löngu orðin ógeðslegur veruleiki. Við höfum all lengi búið við slappa ráðamenn sem virðast ekki hafa neinar sjálfstæðar skoðanir, þeir eru reikulir og tvístígandi og virðast ekki hugsa um neitt annað en að hanga sem lengst við völd. Þeir eru oftast óhæfir sem ráðamenn og haldast eingöngu við vegna pólitískrar spillingar !

 

Til þess að geta fylgt því persónuvildar takmarki sínu að haldast við völd, virðast þeir flestir reiðubúnir til að gera allskyns málamiðlunar samninga, sem jafnvel úthýsa því sem ætti að vera kjölfestumál í þjóðlegum sjálfstæðismálum okkar Íslendinga. Það er búið að gera svo mörg mistök í samskiptum við Brusselvaldið að sú hrollvekja gæti líklega varla hafa gerst annarsstaðar en hér !

 

Það þýðir á mannamáli, að allt, bókstaflega allt, er á hverfanda hveli í sögulegu samhengi í okkar þjóðfrelsis-málum. Og svo virðast íslensk stjórnvöld, sama hvaða flokkar teljast við völd, einhuga í því að moka hér inn í landið fólki í þúsundatali, sem aldrei mun telja sig til Íslendinga og flest er í rauninni enganveginn aðlögunarhæft fyrir okkar sýn á manngildið !

 

Það er ljóst að fólk sem kemur frá stríðshrjáðum löndum og hefur búið við hörmungar stríðs, jafnvel árum saman, þarfnast mikillar eftirfylgdar, hjúkrunar og aðhlynningar til lengri tíma. Það hefur orðið fyrir miklum ástvinamissi og allskyns ofbeldi, líkamlegu sem andlegu, svo þar er ekki lengur um heilbrigt fólk að ræða. Veruleikaskyn þess er brenglað og samfélagshugsunin tæp. Það er skaddað fólk sem nær sér jafnvel aldrei aftur !

 

Það er gífurlega kostnaðarsamt að taka við fólki af þessu tagi. Og við höfum ekki einu sinni ráðið við vandann sem fyrir var. Á Ísland að vera hjúkrunarstöð fyrir allan heiminn ? Hvernig á það að geta orðið ? Heilbrigðiskerfi okkar er á hliðinni og hefur ekki verið almennilega fært um að sinna skyldum sínum við eigin þjóð, og það megnar því enganveginn að mæta þessari sködduðu viðbót og hún getur því aldrei fengið frambærilega þjónustu hér !

 

Enginn getur þjónað tveimur herrum er gömul sögn, og heilbrigðiskerfið okkar ekki heldur. Helmingur þess þjónar kannski ríkinu og félagslegum skyldum sem hvíla á borðum þess, en hinn helmingurinn þjónar kannski Mammon og úthugsuðum, gróðahyggju sjónarmiðum einkavæðingar. Svo heilbrigðiskerfið okkar er að nokkru leyti lamað og meginástæða þeirrar félagslegu fötlunar er líklega peningagræðgin í tíðarandanum og harðsvíruð og egóstýrð sóknarástríða margra aðila í kerfinu eftir draumóra-kenndu glæsilífi við efnalegar allsnægtir !

 

Ísland getur ekki tekið að sér að vera samviska heimsins. Okkar litla þjóð getur ekki axlað afleiðingarnar af glæpum miklu stærri þjóða. Versta skref íslenskrar stjórnmálasögu var inngangan í Nató. Við áttum aldrei og hvergi að láta blanda okkur í stórveldatogstreytuna. Og nú sitjum við í hrikalegri spennitreyju fyrri afglapa, fjötraðir í bak og fyrir, af viðvarandi fordæmingarvaldi pólitísks glæps frá 1949 !

 

Þannig er nú komið fyrir okkur Íslendingum og hin fyrri sókn okkar til velmegunar og mannsæmandi kjara, er smám saman að breytast í andstyggilegt öfugmæli. Þeir sem ráða hér mestu, eins og sakir standa, tilheyra arðránsöflum sem hafa sölsað undir sig efnahagslegan grundvöll okkar sem þjóðar, og hafa aldrei stefnt að neinum ávinningsmálum í þágu íslenskar alþýðu eða annarra sem látnir eru þjást svo öðrum geti liðið vel. Þar eru menn samherjar í því einu, að arðræna þessa þjóð sem mest og láta ríkið þjóna sér takmarkalaust á kostnað almennra þegna samfélagsins !

 

Þjóð sem getur ekki varið eigin þegna gegn slíku ofríki samvisku og sálarlausra arðræningja, ætti ekki að búa við stjórnvöld sem hafa land okkar galopið fyrir innflytjendum, sem gera lítið annað en að margfalda þann vanda sem við þarf að glíma og éta upp alla fyrri velmegun okkar og meira til. Við erum komin fram á ystu brún feigðarbjargsins og þar undir byltast bara brotsjóir heljar. Allt virðist benda til þess að sömu stefnu verði haldið – niður í hyldýpið !

 

 

,,Upplausn Bandaríkjanna“ !

 

 

 

Það er hreint ekki ólíklegt að síðar meir verði upphafið að upplausn bandaríska alríkisins rakið til seinna kjörtímabils Donalds Trump. Stjórnunarstíll Trumps er ekki uppbyggilegur, hann er þvert á móti niðurbrjótandi. Hann virðist yfirleitt virka ákveðið með auknu virðingarleysi gagnvart lögum og reglu. Vinnubrögð Trumps eru einræðiskennd og virðast ganga í ýmsu þvert gegn þeim gildum sem Ameríkumönnum hefur verið innrætt að virða í margar kynslóðir. Þar á ég við hina sönnu Ameríkumenn, sveita og lands-byggðarmenn Ameríku, en ekki stórborgalýðinn !

 

Donald Trump virðist því, í stuttu máli sagt, miklu færari um að brjóta niður en byggja upp. Það eru langt frá því að vera meðmæli með honum sem forseta og fulltrúa fyrir eigin þjóð. Niðurrifs-starfsemi er ólíkleg leið til að gera Ameríku mikla aftur. Þessvegna felst mikil kaldhæðni í því að til umrædds tíma verði ræturnar að upplausn ríkisins ef til vill síðar raktar !

 

Einn hinn besti fyrirrennari Trumps á forsetastóli, Franklin D. Roosevelt talaði á sínum tíma um að Bandaríkjamenn væru meira fyrir það að byggja upp en brjóta niður. En auðvitað dettur engum heilvita manni í hug að vera með einhvern samanburð á þessum tveimur forsetum, þar sem engu er þar saman að jafna. Emil Ludwig segir í bók sinni um Roosevelt ,,Auðmenn Ameríku, sem hata Roosevelt, eru sömu tegundar og menn þeir sem komu Hitler til valda“ !

 

Og sú staðhæfing mun ekki fjarri lagi. Þegar óvenju vænlegur valdamaður eins og Roosevelt, var sendur á sviðið með góðri framgöngu fyrir hönd forsjónarinnar 1933, kom hið illa náttúrulega fram með sinn mótleik og sá mótleikur varð Hitler, austurríska illmennið sem ritaði Mein Kampf um sjálfan sig og ekkert annað. Í þeirri bók eru allar sögulegar tilvísanir rangar og úr lagi færðar. Þar er allt í rugli og þar fyrir utan eru hinar trylltu æsingaræður Hitlers svo efnislega tættar og málfarslega gallaðar, að það þarf fyrst að þýða þær yfir á þýsku, ef þær eiga að skiljast !

 

En Bandaríki Roosevelts eru ekki Bandaríki Trumps. Bandaríkin eins og þau horfa við í dag, eru allt annað og í rauninni mun ómerkilegra ríki stjórnunarlega séð, en þau voru 1933 þegar Roosevelt varð forseti. Öll mannsæmandi gildi hafa verið tröðkuð niður og peningaguðinn ræður öllu eins og hann gerði fram að hruninu sem hann olli 1929. Þá var virkilegur sorti yfir sviðinu. En nú sitja auðhringarnir enn á ný á toppnum og stjórna öllu frá sínum svörtu baktjaldahúsum – jafnvel hvítum húsum !

 

Ef Franklin D. Roosevelt gæti litið yfir sviðið í dag, myndi honum áreiðanlega ekki lítast á blikuna. Hann var maður sem vildi vera maður orða sinna. Í dag er slíkt ekki talið annað en skortur á pólitískum klókindum og þá líklega ekki síst af auðmönnum sem setjast í lýðræðisleg forustusæti. En tímarnir breytast og mennirnir með er oft sagt, og tímarnir hafa sannarlega ekki skánað og þá ekki mennirnir sem nú ráðskast með fjöregg mannkynsins !

 

Franklin D. Roosevelt sagði margt gott um sína daga, sem er vert allrar umhugsunar enn í dag. Hann var lýðræðislega hugsandi maður og mannvinur. Árið 1936 sagði hann í stefnuskrárræðu :

,,Vér verðum að gæta þess, að láta hið alþjóðlega bankaauðvald ekki ginna oss út í styrjöld. Og vér verðum að taka í vorar hendur allan gróða af hergagna-framleiðslu !“ Og í ljósi þessara orða skulum við svo hugleiða stöðuna í dag, sem sýnir okkur að ekkert hefur áunnist, því aldrei virðist hafa verið hlustað á slík orð !

 

Franklin D. Roosevelt hafði margt til brunns að bera sem leiðtogi. En strax við lát hans breyttu Bandaríkin um stefnu. Eftirmaður hans var maður allt annarrar gerðar og hann þjónaði allt öðrum öflum og þá fóru Bandaríkin út í sína einpóluðu heimsveldisstefnu sem hefur eyðilagt fyrri orðstír þeirra að fullu. En fyrir okkur Íslendinga, þrátt fyrir illan eftirleik mála og svik á svik ofan, jafnt fyrir vestan haf og hér, er rétt og þarft og skylt að hafa í minni eftirfarandi orð sem Roosevelt sagði í nafni Bandaríkjanna í júlímánuði 1941:

,,Bandaríkin skuldbinda sig til að hverfa af Íslandi með allan herafla sinn, á landi, í lofti og á sjó, undir eins og núverandi ófriði er lokið, svo að íslenska þjóðin og ríkisstjórn hennar ráði algerlega yfir sínu eigin landi“ !!!!!!

Hin rangsnúna framvinda ytra og innra arðráns !

 

Þegar litið er á laun þeirra sem tilheyra íslenskum elítudeildum, er ekki erfitt að sjá að þau eru ekki í neinum samhljómi við launakjör í samfélaginu almennt. Það er einhver amerískur stjörnublær yfir öllum vötnum þar og hégómadýrðin í kringum kjörin margfaldar sjálfsmynd sem er náttúrulega falskari en nokkuð sem falskt er. Þannig hefur íslenskt samfélag á tiltölulega skömmum tíma ánetjast hinu mikla spillingarvaldi, þeirrar sérgæsku sem keyrir allt sem gott er niður í hverju samfélagi undir formúlunni altæku – Ég, um Mig, frá Mér, til Mín !“

 

Það er ekki stefnt að neinum jöfnuði í íslensku samfélagi. Enda sagði þingmaður mesta ójafnaðarflokks landsins í fjöl-miðlum fyrir nokkru að á vegum þess flokks væri hreint ekki stefnt að neinum jöfnuði. Og enginn virtist hrökkva við eða telja yfirlýsinguna eftirtektarverða. Þar var bara verið að lýsa því yfir sem almennt var vitað, að viðkomandi flokkur væri andvígur mannjöfnuði og teldi að tekjur og veskisinnihald ætti að ráða virðingarstigi manna í íslensku samfélagi. Og sem fyrr segir, það hrökk enginn við þó þarna væri því lýst yfir að stefna umrædds flokks rímaði í engu við þá stefnu sem samfélags-sáttmálinn hefur lengstum verið talinn snúast um í þessu landi !

 

Á hvaða leið er þá litla Ameríka ? Ætla sumir forustumenn þings og ríkismála hér, ef til vill að stefna að því gera mini, mini, mini eftirlíkinguna okkar Íslendinga af stóru Ameríku - mikla, og þá kannski prívat og persónulega, jafnvel stærri en það sem alltaf hefur verið miðað við af ójafnaðarliðinu ? Varla getur slíkt verið til umræðu hvað þá meira, og því er vandséð hvert stefnt er !

 

Ég verð reyndar að játa það, að ég hef svo lítið álit á því liði sem á hér hlut að máli, að ég gæti trúað því til hvers sem er. Hjartastöðvar þess virðast alfarið vera í Washington, Brussel eða London, eða hvar sem er á veskisvænum átrúnaðar-slóðum þess. Líklega telur það, að mannréttindi eigi eingöngu að fara eftir flokks-skírteini, en hreint ekki að vera almenn. Og auðvitað er þá reynt sem mest að stefna að því að hafa framvinduna slíka !

 

En sérgæska er ekki mannlegt fyrirbæri. Sérgæska er ómannlegt fyrirbæri. Þeir sem lifa bara fyrir sjálfa sig, kasta lífi sínu á glæ. Þeir erfa ekki neitt við vistaskiptin. Dauði þeirra felur bara í sér kaflaskil að hinum endanlega dauða. Sérgæðingar velja sér yfirleitt þá sjálfs-elskuleið og byrgja sjálfkrafa með því vali alla sína sálarglugga fyrir lífi og ljósi. Þeir eyða 70 - 80 árum hérvistar sinnar til að skapa sér það sem heitir á þeirra máli ,,betra líf,“ en útkoman fyrir breytnina verður þess í stað eilífur dauði !

 

Í Bandaríkjunum var ,,góðgerðastarfsemi“ lengi vel, og er kannski enn, nátengd vondri samvisku auðmanna. Menn voru að kaupa sér frið eða í það minnsta að reyna það. Jafnvel John D. Rockefeller lét taka af sér myndir við að gefa börnum smáaura. Varðandi slíka breytni auð-kýfinga, hittir hin frábæra íslenska vísa beint í mark sem hljóðar svo : Til að öðlast þjóðarþögn / þegar þeir aðra véla / gefa sumir agnarögn / af því sem þeir stela. Hin íslenska ,góðgerðastarfsemi“ er áreiðanlega af svipuðum toga og hér er lýst, fölsk sem því nemur, eins og sannast myndi ef glöggt væri að gætt. Sálarfull sérgæska gefur aldrei neitt af hreinum hvötum !

 

Íslenskt samfélag er blákalt rekið út frá þeirri kapitalísku meginreglu, að hinir útvöldu eigi að verða ríkari og hinir úthýstu eigi að verða fátækari. Hinir auðugu eiga að sitja við veisluborð þar sem þeim er stöðugt hyglað meðan öðrum stendur ekkert til boða nema ruður og bein sem hent er undir hin sömu borð. Hin íslenska velferð er blekking, enda getur engin sönn velferð þrifist þar sem ekki er stefnt að jöfnuði og mannlegu réttlæti !

 

Misréttið fær þá að blómstra með sínum sérgæskufullu afleiðingum, sem aldrei geta orðið góðar fyrir samfélagið. Við lifum á þeim tímum þegar ætlast er til að allir mennti sig og noti síðan menntunarstig sitt til eigin framgangs en ekki framgangs þjóðfélagslegrar hagsældar. Menntun fólks er að mestu hætt að þjóna samfélagslegum ávinnings-málum, hún þjónar þess í stað persónulegum ávinningsmálum frá A til Ö, samkvæmt hinni altæku formúlu sérgæskunnar !

 

Árið 1928, rétt fyrir hrunið mikla, heyrðist bandaríski járnkóngurinn Schwab hrópa hlæjandi : ,, Haldið þér að ég sé að fást við járnvinnslu, framleiðslunnar vegna ? Ónei ! Ég er að krækja mér í peninga !“ Og enn eru slíkir menn víðast hvar að krækja sér í peninga, ekki vegna framleiðslumála eða samfélagsþarfa, heldur vegna þess eins að þeim vantar meira skotsilfur – líklega í það minnsta 30 silfurpeninga !

 

Þegar almenningur fær í hendur upplýsingar um tekjur hátekjufólksins á Íslandi, til dæmis í gegnum Tekjublað ,,Frjálsrar verslunar,“ fær það jafnframt í hendur skýra mynd af misréttinu og ranglætinu, sem ríkir í allri launastefnu í landinu. Sú mynd er ógeðslega hrollvekjandi á flestan máta. Þessvegna er mikil þörf á því að fólk haldi vöku sinni og verkalýðshreyfingin verði ekki gerð að ósjálfstæðri skúffu í gljáfægðu skrifborði sérgæskuaflanna !

 

Það eru að minnsta kosti tvær þjóðir í landinu og báðar telja sig af íslenskum stofni, en þó eru þær klofnar í sundur að öllum samfélagslegum skilningi til - og himinn og haf eru milli viðhorfa þeirra til jöfnuðar og mannréttinda. Þar sameinar í rauninni afar fátt, því sérgæska er eitt og félagshyggja er annað. Og svo er þriðja þjóðin að vaxa hér hraðfara upp, og hún er ekki íslensk og verður það sennilega seint, að minni hyggju !

 

Hennar fylgja er hin sívaxandi innrás í landið sem er stjórnlaus og hættuleg og á eftir að verða enn stjórnlausari og hættulegri. Það er því ekki margt sem bendir til þess að friður muni aukast á Íslandi á komandi árum. Til þess er hin viðsjárverða aukning vandamálanna allt of mikil og ekki bætir það að nánast ekkert er gert henni til hömlunar. Þeir sem eingöngu hugsa um að fita sjálfa sig á kostnað annarra, eins og flestir ráðamenn hér virðast gera, hugsa afskaplega lítið um að bjarga samfélaginu, jafnvel þó þeir sjái að það sé margt farið að ógna því. Það ætti að segja okkur, betur en flest annað, á hvílíkri glötunarleið við erum sem þjóð !

Saga síðustu 80 ára : Litið yfir svið þar sem lítið er um frið !

 

 

 

 

Það er nú enn svo árið 2025, að Bandaríkjamenn eru eina þjóðin sem hefur varpað kjarnorkusprengjum á aðra þjóð og annað fólk. Og það vita allir sem eitthvað vilja vita, að það var ekki gert af neinni brýnni hernaðarnauðsyn, heldur fyrst og fremst mikilli forvitni og löngun til að prófa nýtt vopn. Og jafnframt átti víst að undirstrika rækilega ætlaða yfirburði í hernaðarlegum samanburði við aðrar þjóðir og þá kannski sérstaklega Sovétríkin. Með þessum villimannlegu sprengjuárásum hófu Bandaríkin í raun og veru Kalda stríðið sem merkti svo afgerandi komandi tíma !

 

Eisenhower forseti sá ástæðu til að taka það síðar fram, að kjarnorkuárásirnar á Hiroshima og Nagasaki hefðu ekki þurft að koma til. Japanar hefðu verið búnir að vera. En Trumanstjórnin vildi óð og uppvæg prófa nýja vopnið áður en stríðinu lyki, og ekki virðist hafa verið horft neitt í það, að það myndi þýða fórnarlömb í hundraða þúsunda tali og það almenna borgara. Auk þess munu Bandaríkin þegar til kom, ekki hafa viljað fá Sovétmenn inn í Japan að norðan, þó þau hefðu farið fram á þátttöku þeirra á Potsdam-ráðstefnunni í því að ganga frá Japönum að fullu !

 

Þó að það kunni að styttast í það að veröldin fari að kynnast átökum milli kjarnorkuvelda, er það þó - sem fyrr segir - alkunn staðreynd, að aðeins ein þjóð hefur gerst sek um hinn viðbjóðslega fyrrnefnda mannkynsglæp. Og það er sú þjóð sem hefur lengstum notið þess að henni hefur verið fyrirgefið margfalt meira en öðrum þjóðum, þó hún hafi sjaldnast látið í ljós iðrun og eftirsjá fyrir hræðilega glæpi sína um víða veröld. Stundum er mikil þörf á því að stilla framvindu mála upp með öðrum hætti en varð, til að hugleiða hvernig þá kynni að hafa verið tekið á málum ?

 

Segjum til dæmis, að Sovétríkin hefðu varpað kjarnorkusprengjum á eitthvert ríki eftir að þau voru komin með helsprengjur í sitt vopnabúr ? Það er ekki nokkur efi í mínum huga, að fordæmingaraldan um heim allan hefði þá orðið gífurleg og margfalt meiri en hún varð gagnvart kjarnorkuárásum Banda-ríkjamanna á Japan. Þar hefði ekki verið neinu saman að jafna. En nú er sú sögulega staðreynd öllum ljós, að Sovét-ríkin vörpuðu ekki kjarnorkusprengjum á önnur ríki og munu heldur ekki verða til þess héðan af og verða sem slík því varla fordæmd á heimsvísu fyrir það !

 

En það er jafnljóst að kjarnorkuveldum fjölgar, og Bandaríkin geta ekki með nokkrum réttlætanlegum hætti staðið í vegi fyrir því að aðrar þjóðir eignist þau vopn sem þau hafa lengi notað til að ógna öðrum þjóðum. Þau eiga kjarnorkuvopn, þau hafa notað kjarnorkuvopn gegn fólki og engin rök eru fyrir því að þau muni ekki gera það aftur !

 

Bandaríkin eru því enganveginn vörn heimsins gegn kjarnorkustyrjöld, þau eru miklu frekar líkleg til að valda því að slík átök kunni að brjótast út og geti brotist út. Það sem einu sinni hefur gerst, getur gerst aftur. Bandaríkjamenn hafa einir þjóða framið þennan höfuðglæp og Sagan undirstrikar því ábyrgðarleysi þeirra, umfram ábyrgðarleysi annarra, í meðferð gjöreyðingarvopna !

 

Allar líkur eru á því að eitt af því sem á að hjálpa til við að gera Ameríku mikla aftur, séu kjarnorkuvopn Bandaríkjanna. Það eitt eykur ekki svo lítið á þá hættu sem stafað getur af slíkum vopnum í vopnabúri Bandaríkjanna fyrir allt mann-kynið. Það væri svo sem eftir mörgu öðru í þessum heimi okkar, að það ríki sem hefur talið sig öllum ríkjum fremur hafa getað talað í nafni frelsis og manndáða, yrði til þess að lokum að tortíma veröldinni í geðveikislegri tilraun sinni til að endurheimta fyrri heimsveldisstöðu sína. Það yrði þá mesta misnotkun frelsisins frá upphafi vega og hver veit nema það verði einmitt hin endanlega niðurstaða !

 

Heimurinn er meira og minna í báli og hefur lengi verið það. Stórveldin hafa alla tíð skapað þar mestu hættuna. Sú hætta færist nær, enda virðist fátt vera gert til að hamla því að allt fari endanlega í kaldakol og það á heimsvísu. Leiðtogar heimsins virðast flestir afar vanburða væflur og sérstaklega þó þeir evrópsku. Sagði ekki Albert Schweitzer: ,,Maðurinn hefur glatað hæfileikanum til að sjá fyrir afleiðingar gerða sinna. Að lokum mun hann tortíma jörðinni !“

 

Í Evrópu mun ófriðarsprengingin mikla að öllum líkindum verða að veruleika og þriðju heimsstyrjöldinni þar með verða startað. Þá verður ógæfa alls heimsins fullkomnuð í óstöðvandi kjarnorkublossum hins endanlega hruns og hvorki Ameríka né veröldin yfir höfuð geta orðið mikil aftur. Þá verður líklega öllum dyrum lokað nema dyrum helvítis !