Alltaf versna kerfiskýlin !

 

 

 

Úlfar Lúðvíksson þótti nokkuð skeleggur í starfi sínu sem lögreglustjóri á Suðurnesjum. Hann var oft ómyrkur í máli í fjölmiðlum þegar hann lýsti aðstæðum sem ekki voru boðlegar. Schengen aðildin er eitt það vitlausasta sem hefur verið tekið upp hérlendis og mikil þörf er að losa sig frá því glapræði. Ráðherrar þeir sem unnu að því að koma þeirri bölvun á hérlendis, þóttust fljótlega hvergi nærri hafa komið og ásökuðu aðra. Bersögli Úlfars varðandi Schengenaðildina og fleiri afglöp ráðamanna virðist hafa leitt til þess að óhæf yfirvöld hafa talið ástæðu til að losa sig við hann. Það ferli er flestum kunnugt og að margra mati til skammar !

 

Maður sem þykir standa sig vel í starfi og bendir með fullum rökum á ríkjandi vankanta í kerfinu á að fá stuðning, en ekki að vera hrakinn úr stöðu sinni af einhverjum pólitískum sérhagsmunaástæðum, sem virðast skilja sig frá öllu dómgreindarlegu samhengi. Enginn Allrason mun hafa ort eftirfarandi vísu þegar hann heyrði af framgangi mála, enda blöskraði honum sem og fleirum hvernig komið var fram við lögreglustjórann :

 

Yfirvöldin á sig kúka,

oft þau skaða land og þjóð.

Úlfar karlinn fékk að fjúka,

frammistaðan var svo góð !

 

Það fer að verða mjög erfitt fyrir venjulegan íslenskan ríkisborgara að skilja fyrir hvað ríkisstjórn og alþingi standa í þessu landi. Innra öryggi virðist brotið niður jafnt og þétt með niðurrifskenndum og öfugsnúnum laga-setningum. Fyrir nokkrum árum var haft eftir manni sem þekkti vel til mála í kerfinu, að utanríkismálaráðuneyti Íslands væri alfarið gengið í ESB og Brusselþjónkunin væri þar í hæstu hæðum. Embættisliðið þar væri sem sagt hugarfarslega komið inn í ESB. Margt bendir til þess að sú umsögn sé ekki úr lausu lofti gripin !

 

Það er löngu ljóst að margt er að í íslenska ríkiskerfinu. Þar virðist víða gengið um á skítugum skóm og íslensk þjóðræktarhugsun yfirleitt vera víðs fjarri. Þó að sumir vilji kenna sig þar við viðreisn mála er sú tenging fölsk og full af lýðskrumi. Verslunarauðvaldið í höfuðborginni horfir löngunaraugun til ESB og þar er engin þjóðhollusta að baki, aðeins sérgæskufull græðgishugsun. Pólitísk öfl eru líka til staðar sem sjá lítið annað en skurðgoðið í Brussel, þeirri borg sem virðist næst því að vera Babylon okkar tíma !

 

Evrópsk framvinda mála um þessar mundir er með þeim hætti að heimurinn stendur forviða. Jafnvel Norðurlönd hafa verið slegin út og eru nú sem óðast að glata þeim orðstír sem þau höfðu á árum áður. Brusselfasisminn hefur sýkt þau og gert þau að andstæðu þess sem þau voru. Sósíaldemókratískur svikræðisandi réttlínu-skoðunar, jafnvel í seinni tíð sveigður að fasistískum markmiðum, svífur þar nú yfir öllum vötnum og allt virðist aftengt lýðræðislegum framgangi. Það virðist vera litið á þjóðhollusta hérlendis sem heimsku því allt eigi að hafa sitt verð !

 

Ísland er galopið fyrir öllu innstreymi sem er hættulegt og þjóðskaðsamlegt í fyllsta máta. Enginn virðist mega vera þar á verði á heilbrigðum forsendum. Höfuð-borgin virðist orðin að sjóðandi seiðkatli rangra viðhorfa og glæpsamlegrar framvindu. Útlendir glæpahópar virðast líta á Stór-Reykjavíkursvæðið sem útvalinn kjörreit fyrir sig og sína, enda virðist lítið hamla þeim þar. Ofbeldisaukningin er með ólíkindum á síðari árum og virðist stöðugt vaxa með blóðugum afleiðingum fyrir þá sem þar búa. Sveðjur og hnífar og hvaðeina er á lofti ef orði er hallað !

 

Ískyggilegar horfurnar kalla á íslenska þjóðvarnarviðleitni, en samt er haldið áfram á sömu braut glóruleysis og siðferðilegs gjaldþrots af hálfu yfirvalda, þó viðvörunarbjöllur glymji án afláts. Alþingi situr og situr og situr, en þjóðlegt og uppbyggingarlegt framtak virðist þar hverfandi og sama hvert litið er. Inga Sæland og hennar flokkur virðist einna helst vera herleitt viðhengi af hinum ríkisstjórnarflokkunum og bara til pólitískrar uppfyllingar. Af sitjandi ríkisstjórn virðist því afskaplega lítils góðs að vænta fyrir land og þjóð !

 

 

 

 

Að vera með í að skemmta skrattanum !

 

 

Meðan við Íslendingar vildum vera okkur sjálfum samkvæmir og vorum að fikra okkur áfram sem fullvalda þjóð, var stefna okkar að halda frið við allar þjóðir og leggja gott til mála í hverju því efni sem upp kæmi í milliríkjasamskiptum. Að hefja einhverja stríðsstefnu gegn öðrum þjóðum í eigin nafni eða annarra var auðvitað fjarri okkar hugsun. Við vorum sakleysingjarnir í válegum eiturormagarði pólitískrar sérhagsmunagæslu á þeim tíma og höfðum litla vitneskju um öll rándýrin sem vildu eyðileggja allan okkar hag og þar með éta okkur út á gaddinn !

 

En það stóð heldur ekki lengi að við fengum að vera í friði. Brátt var öllum sjálfákvörðunarrétti okkar sem þjóðar burtkastað í nornakatli nýrra galdra-ofsókna, þar sem mál voru látin hverfast um kalt stríð og siðlausa stórveldapólitík. Og hvað höfðum við, smáþjóðin við ysta haf, að gera inn í gjörspilltan hrikaleik þeirra geðveikismála ?

 

Þá fór óíslenska nefndin að hrifsa til sín völdin í landinu. Hún var eftiröpun þeirrar óamerísku og engu betri. Í löndum sem lýðræðisleg réttindi hefðu átt að vera í hásæti, hófust ofsóknir gegn fólki sem hafði hugsanlega aðrar skoðanir en pólitísk rétthugsun heimtaði. Það voru atvinnuofsóknir og hverskyns ofbeldis-framganga af hálfu yfirvalda gagnvart einstaklingum, sem kannski höfðu verið ákærðir af einhverjum sem var illa við þá. Það voru fullkomnar samstæður við fyrri alda galdraofsóknir í gangi !

 

Það voru slæmir tímar og það voru tekin upp slæm vinnubrögð, sem skemmdu margt fyrir litlu, friðsömu þjóðinni við ysta haf, þjóðinni sem nýbúin var að losa af hálsi sér fyrra ok kúgunar og áþjánar. Og þegar þjóð er tæpast farin að anda að sér frjálsu lofti þegar annar og verri drómi bindur hana, dvína frelsisáhrifin jafnt og þétt og þrælslundaður undirlægjuhátturinn fer fljótt að taka yfir á ný. Það mun vera ferlið sem við höfum verið fest í með djöfullegum hætti og allskyns Júdasarbrögðum um langt skeið ?

 

Margir íslenskir utanríkisráðherrar hafa þótt slæmir fulltrúar fyrir þjóðarréttindi Íslands í liðnum tíma og legið flatir fyrir erlendum áhrifum. Þeir virðast yfirleitt ekki hafa séð neitt í hagsmunalegu samhengi nema Bandaríkin, Nató og ESB. En þeir tveir síðustu eru líklega verstir í þeim hóp sem hér um ræðir og það að margra hyggju. Það er virkilega illt til þess að vita, að mannval í íslenskum stjórnmálaflokkum sé með þeim hætti sem verið hefur og að ekki hafi verið á neinu skárra völ !

 

Á síðustu árum hafa hagsmunir Íslands í milliríkjaviðskiptum sýnilega orðið fyrir verulegum áföllum og ríki sem aldrei hafa sýnt okkur annað en velvild, skilgreina okkur nú sem fjandsamlegt ríki. Ísland hefur þannig verið fjarlægt hinum heilbrigða fullveldisanda þjóðarinnar, af aðilum sem virðast í einu og öllu þjóna öðrum öflum en þjóna ber, í heimi sem virðist vera óðfús að vígjast öllu því sem vísar honum til glötunar !

 

Um ríkjaleiddar ránsherferðir gegn Rússlandi !

 

 

Það vita nánast allir hvernig lögum og reglum er beitt gegn borgaralegum einstaklingum þegar þeir brjóta af sér eða eru taldir hafa gert það. Það gildir auðvitað fyrst og fremst þegar í hlut eiga einstaklingar sem eru ekki varðir í bak og fyrir af einhverju pólitísku flokksvaldi. Lagabrot eru oftastnær meðhöndluð af fyllstu alvöru og allir eru sagðir eiga að vera jafnir fyrir lögum. En veruleikinn er nú samt sá að lögreglan, sem og annað kerfisvald, samanstendur bara af mönnum sem eru skeikulir eins og aðrir og stundum jafnvel töluvert skeikulli, og það í flestum ríkjum, en sæmileg borgaraleg ábyrgðar-kennd getur mögulega sætt sig við !

 

Nú til dags virðist margt orðið breytt í framgangsferli laga og réttar. Heilu ríkin brjóta nú hiklaust af sér gegn lögum og reglum með margvíslegum hætti. Heilu ríkin fremja nú hermdarverk og stunda þjófnaði á eigum annarra ríkja og jafnvel í nafni ríkjasambanda sem stofnuð voru til þess að bæta ástandið í heiminum en hafa þess í stað bara gert það verra. Heilu ríkin glíma við sívaxandi efnahagsvanda, en ausa samt fjármunum sínum landa á milli í botnlausum blekkingarleik. Heilu ríkin eru í stríði gegn hermdarverkum en stunda sjálf hermdarverk í stórum stíl og varpa grundvallareglum laga og réttar út í hafsauga !

 

Þegar ástand milli ríkja verður eins og hið svokallaða villta vestur bauð upp á í eina tíð, er ekki við góðu að búast. Það hverfur allt traust og allar forsendur fyrir frið. Og þannig er ástand heimsmála orðið eða að verða. Alþjóðleg samvinna er að dragast saman með sín ótvíræðu gildi, tortryggni milli þjóða er að aukast, fordómar fara með himinskautum, hatursfylltir hleypidómar virðast þannig farnir að ráða lögum og lofum víða og jafnvel þar sem síst skyldi. Æstar tilfinningar hrósa sigri yfir vel yfirvegaðri dómgreind. Og enn er villta vestrið orsakavaldur ófriðarins og illindanna - eða í stuttu máli sagt Vesturlönd, og þeirra útþenslugræðgi og fíkn í að ræna aðra og lifa á þjófnaðarhyggju sinna gömlu nýlendusiða !

 

Nú eru nefnilega Vesturlönd með ESB og Nató í broddi fylkingar, farin að stunda þjófnað á rússneskum ríkiseignum eins og þau framast geta. Og eins og allir þjófar reyna þau að réttlæta gerðir sínar. En það er ekki hægt að stunda ránskap og brot á öllum eðlilegum samskiptum, án þess að það hafi sínar neikvæðu afleiðingar. Þjófar geta aldrei aukið álit sitt og glata bæði virðingu og trausti. Vestrænar fjármála-miðstöðvar eru nú að fá þann dóm í alþjóðlegu tilliti að þeim sé ekki lengur treystandi. Fjármagni verður hér eftir beint á aðra tryggari staði. Þjófar kalla ekki á traust, þjófar verða hvarvetna fyrirlitlegir og sniðgengnir !

 

Það er því líklegt að London og fleiri borgir á Vesturlöndum, borgir sem hafa hingað til verið skilgreindar sem fjármála-miðstöðvar á heimsvísu og hafa notið mikils ágóða af því að vera slíkar stöðvar fyrir fjármagn í alþjóðlegum skilningi, verði það ekki mikið lengur. Aðrar fjármálamiðstöðvar munu taka við hlutverkum þeirra, ný sambönd í fjármálaheiminum munu verða til sem munu byggja sitt á trausti í viðskiptum, en ekki á ránsskap og þjófnaði. Hversvegna voru Bretar að fara úr ESB, það er sami rassinn undir þeim og Brusselskrímslinu ?

 

Breska ríkisstjórnin sem nú situr, undir vesalmenni því sem er þar við völd þessa stundina, á eftir að sjá að áhrif höfuðborgar Breta í fjármálaviðskiptum heimsins munu fara ört dvínandi á næstu árum og færast annað. Og þegar og ef hún vitkast einhverntíma, verður orðið allt of seint fyrir bresk yfirvöld að iðrast framinna misgerða, standandi á flæðiskeri flónskunnar. Bretar eru í öllum skilningi á niðurleið, eins og Frakkar, hvað áhrif og vægi snertir !

 

ESB er að breytast fyrir augum heimsins úr því sem talin var samsteypa réttarríkja, í samviskulausan auðhring. Þar virðast hatursfullar konur nú ráða ferðinni. Þar er engin dómgreind til staðar, að vega og meta málin, þar er bara tilfinningaólga við stjórnborðið, borin uppi af óskhyggju sem á enga samleið með raunveru-leikanum. Svo virðist sem heimsfriðurinn sé kominn fram á ystu brún feigðar-bjargsins og nasisminn sé kominn á kreik á ný og það víðar en menn virðast almennt gera sér grein fyrir !

 

ESB er þannig orðið að mjög hættulegu fyrirbæri, ekki bara fyrir Evrópu heldur heiminn allan og þann frið sem við þurfum í raun öll á að halda og umfram allt. Sú stefna sem virðist vera fylgt af ESB - forustunni, stefnir aðeins að einu marki, einni niðurstöðu – þeirri lokastyrjöld sem allir hafa viljað forðast til þessa, ægilegustu styrjöld sem geisað getur á þessari jörð og endalokum mannkynsins í kjölfarið !

Trumpútgáfur !

 

 

Lygin er mörg en sannleikurinn er einn. Í seinni tíð hafa menn farið að tala um Trumpútgáfur, sem einhverskonar mjög svo persónubundna útlistun á sögulegum sannindum. Virðist flestum sem útlistun af því tagi eigi yfirleitt litla samleið með sannleikanum. Það þýðir líklega að veröld sem fellur fyrir Trumpútgáfum verður fyrir vikið verri en hún var. Leiðtogi sem hefur enga tilfinningu fyrir því hvað satt er og rétt, hlýtur undantekningarlaust að vera vondur leiðtogi !

 

Árásin á bandaríska þinghúsið var mjög örlagaríkur atburður því sjaldan hefur verið vegið jafn gróflega að lýðræði Bandaríkjanna. Eftirtíminn mun leiða alvarleika þess máls skýrt í ljós, þegar menn fara að fjalla um það mál í dómgreindarlegu samhengi. Nú í dag virðast menn halda að sér höndum í háskólum út um öll Bandaríkin, af ótta við valdið, og bíða átekta. Þeir sem álitnir eru mestu gáfnaljósin í þeim hópi eru kjarklausastir, enda hafa þeir búið við slíkar nægtir hingað til að það hálfa væri nóg. Slík velsæld gerir menn að gungum og vesalmennum, sem þora ekki að andmæla nokkru Hvítahússvaldi neins-staðar í heiminum, þó þeir sjái að það sé í engu sjálfu sér samkvæmt og rísi í flestum greinum gegn því sem þeir eiga að vita að er rétt !

 

Þegar Stóra Trumpútgáfan verður gjaldþrota eftir tæp fjögur ár, verður líkast til margt orðið breytt í heiminum. Þeir sem trúðu á Trumpútgáfurisann og lausnir hans á vandamálum heimsins, munu líklega fara þá með veggjum og tala á lægri nótum, allavega um skeið. Það skilar aldrei góðri líðan hjá mönnum þegar þeir neyðast til að átta sig á því að þeir hafi verið blekktir og hengdir upp í heilaþvottarstöð útgáfulyga sem dregið hafa drjúgan hluta heimsins fram og aftur á asnaeyrum mánuðum saman og fengið fólk þar til að trúa því sem aldrei gat orðið !

 

Það er svo margt að í heiminum, að fólk er orðið þreytt á öllum vandræða-ganginum. Það stekkur umhugsunarlaust eða lítið, á hvað sem er, ef það heldur að það skili lausnum. Þá er jafnvel horft framhjá ótal atriðum sem ættu að sýna skýrt og greinilega að lýðskrum og blekkingar einar eru í gangi. En umburðarlyndið gagnvart áróðurs-tilbúnum  lausnameistara hins ráðandi augnabliks, getur orðið svo mikið, að öll dómgreind hverfur. Nú eru væntanlega margir farnir að átta sig á því að Trumpútgáfur vandamála heimsins eru afskaplega einhliða. Þær ganga ekki upp, ekki síst vegna þess að útgáfustjórinn vill einn ráða öllu !

 

Við þurfum síst af öllu einhvern alheimsstjóra, við þurfum mann sem hefur víðtækan skilning á hlutunum, mann sem er göfugur í eðli sínu og réttsýnn. Slíkir menn vaxa ekki upp í gegnum bandarísku auðhringina og hafa aldrei gert. Slíkur maður hefur ekki setið á forsetastóli í Bandaríkjunum síðan 1945. Og allt frá þeim tíma, hefur enn minni friður ríkt í heiminum en þekktist í tímanum fyrir heimsstyrjaldirnar tvær, þar sem sú fyrri ól af sér þá seinni, vegna rangsleitni sigurvegaranna !

 

Franklin D. Roosevelt lagði upp í vegferð sína, sem forseti Bandaríkjanna, með New Deal stefnu sína, í svartnættisástandi efnahagslegrar kreppu. Hann ávann sér tiltrú og hélt þeirri tiltrú að mestu til dauðadags. Hann kom heiðarlega fram gagnvart þjóð sinni og rabbaði við hana um vandamál líðandi stundar. Hann beitti líklega aldrei neinum Trumpútgáfum vitandi vits. En nú eru tímarnir aðrir og leiðtogar dagsins virðast af allt annarri og hugvilltari manngerð. Hvers er þá að vænta ?

 

Donald J. Trump hefur lagt upp í vegferð sína í annað kjörtímabil sitt sem forseti Bandaríkjanna. Stefna hans virðist vera sú, að hann einn eigi að deila og drottna. Það rétta sé það sem hann segir. Önnur lönd eiga að fá nýja stöðu og nýtt ríkisfang vegna þess að hann segir, að það sé nauðsyn fyrir Bandaríkin, sem verndara hins frjálsa heims. Sannleikurinn skal vera það sem Donald J. Trump segir og frelsið í heiminum þarf að fá blessun hans, annars telst það ekki frelsi. Á slík einstefna geðþótta og valdhroka að vera leiðarljós mannkynsins inn í framtíðina ? Ég segi nei !

Þjóðlíf í fenjaheimi fjármálaspillingar ?

 

 

 

,,Þjóðin á ekki fiskinn í sjónum“ segir maður, sem að margra mati hefur lengi verið vinalaus og ekki af ástæðulausu. Með sama hætti má segja – ,,þjóðin á ekki landið sem við búum í“ og margt í svipuðum dúr. Var ekki öll landhelgis-baráttan miðuð við að þjóðin ætti auðlindina þegar við hefðum eignast alla landhelgina ? Og hvað meinar þessi aumingja maður með orðum sínum, þegar það liggur fyrir að það er bundið í íslensk lög, að auðlindir sjávar í landhelgi Íslands, séu eign þjóðarinnar ?

 

Er þarna enn eitt dæmið um ískalda fyrirlitningu auðmanns gagnvart lögum landsins og staðfestingu á því að til séu aðilar innan íslenska þjóðfélagsins sem telji sig standa ofar lögum ? Til hvers var öll baráttan, ef íslenskir hákarlar innan og utan kerfis áttu að fá lifibrauð þjóðarinnar í sínar hendur og vera þar almáttugir skiptaráðendur ?

 

Það datt engum lifandi manni í hug þegar landhelgisbaráttan var í gangi, að örfáum árum eftir fullan sigur í þeim málum, yrði búið að afhenda ógeðslegri sérhagsmuna-klíku auðlind okkar og að hún myndi halda þar öllu réttlæti í fjötrum árum saman. Já, og standa þar bísperrt gegn öllum þeim þjóðlega ávinningi af útfærslu land-helginnar, sem svo mikið var látið með, meðan baráttan stóð yfir. Í þeim gjörningi margfaldaðist ógæfa almannahags á Íslandi og auðstéttin barði sér á brjóst í hrokafullri sigurvímu !

 

Eitt er það sem íslenskir sægreifar ættu að forðast, og það er það að blanda sér inn í siðræna umræðu. Líklega væri ekki hægt að finna óhæfari menn til slíkrar íhlutunar, þó leitað væri um veröld alla. Sumir segja það staðreynd, að siðrænir innviðir manna bresti eftir því sem auður þeirra eykst. Og flest þekkjum við trúlega dæmi um það að aukin, efnaleg staða gerir engan mann betri sem manneskju. Þá fer bara svo að Mammonsvaldið tekur yfir lífsviðhorfið og ræður þar öllu !

 

Það hefur tvisvar sinnum rekið stóreflis hvalreka á fjörur íslenskra sérgæskuafla, í fyrra skiptið var það þegar Ísland var þvingað inn í Nató af pólitísku spillingarvaldi með fylgjandi auðgunar-hyglingum, í seinna skiptið þegar kvótakerfið var tekið upp með sambærilegum hyglingum. Hvorttveggja var til stórrar bölvunar fyrir heilbrigði íslensku þjóðarinnar og til að margefla peningavald þeirra sem alltaf virðast tilbúnir að leggja allt sitt fram á altari Mammons og þjóna því skurðgoði einu !

 

Á þessum tveimur gjörspillingarstoðum hefur íslenskt auðvald byggt allt sitt veldi á síðari tímum. Og í kringum þær hefur spillingarandinn aukist svo í öllu samfélaginu, fyrir illan og stöðugan áróður, að hann hefur náð að eitra nánast allt þjóðlífið og rangsnúa dómgreindar-legri hæfni fjölda fólks !

 

Þegar siðræn undirstaða þjóðar hefur verið brotin og nánast mulin niður af samviskulausu auðvaldi, er hin efnahags-lega skurðgoðadýrkun oftast á næsta leiti. Við getum séð mörg dæmi um vaxandi veldi hennar í íslenskum veruleika í dag, ef við bara notum andleg og líkamleg sjónfæri okkar til greiningar málanna. Það er ekki seinna vænna að opna augun til þeirra hluta. Það vísar enganveginn á gott samfélagslíf, ef allir landsmenn fara í hofmóði sjálfselskulegra eiginleika - að aðhyllast eitthvað sem gerir þá alveg vinalausa !

 

 

Um sérgæskuviðhorf mannfélagslegs misréttis !

 

 

Komið hefur upp sú spurning í umræðu dagsins, að fötlun sem er viðurkennd í Reykjavík og afgreidd þar með manneskjulegum hætti, verði minni ef flutt er í Garðabæ ? Því miður er þó ekki um það að ræða, að andrúmsloftið í Garðabæ sé svo heilnæmt að mönnum snarbatni við að flytja þangað, heldur virðist tekið á fötlunarmálum þar með þeim hætti að það hlýtur að teljast í meira lagi ómanneskjulegt !

 

Svo er mál með vexti, að viðhorf til fötlunarmála virðast vera því staðnaðri og steingerðari sem viðkomandi yfirvald sýnir sig vera fjandsamlegra manneskjulegum einstaklingsrétti, félagshyggju og allri samfélagslegri ábyrgð. Sum bæjarfélög á Íslandi hafa, að því er virðist, einhverja miðaldasýn á réttindi þeirra einstaklinga sem standa höllum fæti vegna skertrar heilsu !

 

Þá virðast lögbundin ákvæði um skyldur ekki hafa neitt að segja og vera hundsuð með kulda og kæruleysi. Að komast að raun um að svo sé, hlýtur að vera hverjum þeim Íslendingi áfall sem slíkt reynir, því allmargir standa enn í þeirri meiningu að hér sé rekið velferðar-þjóðfélag, þó staðreyndin sé í býsna mörgum tilfellum allt önnur og verri. Auðlindir Íslands eru nú til dags blóð-mjólkaðar af innherjapúkum kerfis og klíkuskapar, af Natóarðráni og af kol-vitlausri og mjög svo kostnaðarsamri innflytjendapólitík  !

 

Sérgæsluöflin á Íslandi hafa lengi hreiðrað um sig í ákveðnum bæjarfélögum og þar eiga helst engir óverðugir að komast inn. Ýmsar leiðir virðast fundnar upp og farnar til að undirstrika, að efnahags-legur styrkur sé og eigi að verða meginforsenda réttar til búsetu í slíkum paradísar-einingum samfélagsins fyrir útvaldar veskisvoldugar sálir!

 

Það eru reistir ósýnilegir múrar utan um slíkar sérgæskubyggðir með úthugsuðum valdboðum, sem eiga að búa yfir fælingarmætti gagnvart þeim sem eiga bara að vera annars staðar ásamt því að vera jafnframt annars flokks borgarar. Fyrsta flokks borgarar, amerískir Íslendingar, gæðamældir eftir banda-rískum stöðlum, eiga víst að hafa allan forgang !

 

Af þessum sökum eru grunsemdir um nokkuð víðtæka flokkspólitíska fötlun í stjórn-sýslumálum sumra bæjarfélaga, orðið býsna áleitið umræðuefni meðal almennings. Fólk er farið að átta sig á því að viss útilokunarstefna er sýnilega á viðvarandi dagskrá hjá sumum valdaöflum og er full ástæða til að vara almenning við því að veita fulltrúum slíkra forréttinda-krefjandi hópa stuðning í kosningum !

 

Það segir sig sjálft, að mikill meirihluti þjóðarinnar er andvígur því að einhver innmúraður aðall rísi upp á Íslandi og heimti sérréttindi fyrir sig og sína. En einmitt það er að gerast fyrir augum okkar í vaxandi mæli og við því verður að bregðast fyrr en síðar svo alþjóð fái haldið velli !

 

Veldi Mammons í þessu landi hefur aldrei verið meira. Úrkynjunareðlið er farið að segja svo til sín að það vekur þjóðlegan óhug. Ísland er nú víða kallað Litla-Ameríka og ekki að ástæðulausu. Í augum margra virðist sterk peningaeign jafngilda sáluhjálp og manngildi vera einskisvirði án auðgildis. Í slíku viðhorfsmati felst í raun dauðadómur okkar sem þjóðar !  

 

Samfélagssáttmálinn er rofinn með slíku framferði. Við þurfum í nafni almennings-heilla og endurreisnar íslenskra manngildishugsjóna, að rísa gegn allri mannfélagslegri ógn sem gengst fyrir misrétti. Tilraunir sem miða að því að koma upp í landinu okkar einhverskonar republikana-hreiðrum, eru óþjóðlegar og andfélagslegar og bera með sér ófrið og sundrungu sem ekkert gott fylgir!

 

Það er ekki nóg með að fasismi sé nú nánast í uppsiglingu um alla Vestur-Evrópu eins og fyrir 1940, heldur virðist svo líka vera í okkar eigin landi, og hefði það líklega þótt ótrúleg saga fyrir ekki svo mörgum árum. Maður nokkur fæddur um 1890 ritaði á gamalsaldri minningar sínar og sagði þar: ,, Um aldamótin (1900) var hatur á kúgurum og samúð með kúguðum einn sterkasti þátturinn í siðrænu viðhorfi íslensku þjóðarinnar !“ Hver skyldi staða okkar í þeim efnum vera nú ?

 

Við Íslendingar höfum þolað norska kúgun, danska kúgun, breska kúgun og bandaríska kúgun, en nú virðist hin versta birtingarmynd slíkra samfélagshátta vera að koma fram í stöðugt verri og grófari útfærslum íslenskrar kúgunar, þar sem efnameiri einstaklingar rotta sig saman í þeirri sálarlausu viðleitni að gera sínum minnstu bræðrum eins erfitt um vik með að lifa og mögulegt er. Einhverjir kynnu að segja, að slíkir menn gætu ekki lengur talist vera Íslendingar!

Um botnlausa veruleikafirringu Vesturlanda !

 

 

Það er flestum skyni bærum mönnum ljóst að það væri engin styrjöld í Úkraínu, ef hún hefði ekki verið pumpuð upp af ófriðarþrenningunni Bandaríkjunum, Nató og ESB. Og af hverju skyldu þessi öfl sem æstu til stríðsins nú vera að krefjast friðar ? Jú, skýringin er ekki flókin. Þau hafa öll misst trúna á það að fasistaherinn í Úkraínu geti sigrað Rússa. Þrátt fyrir yfirgengilegt hergagnamokið og stjarn-fræðilega fjármagnshjálp Vesturlanda eru fasistarnir í Kiyv að missa öll tök, en Rússland eflist stöðugt að styrk, enda eru flestir Rússar farnir að skilja hvað er í gangi, eða öllu heldur hvað átti að vera í gangi. Það átti að endurtaka glæpinn frá 1941 !

 

Kjarnorkuveldi eins og Rússland verður ekki sigrað, þó herskáar valkyrjur aflvana smáríkja æpi sig hásar um uppskiptingu þessa mikla lands, enda hafa þær allar glatað mestum hluta trúverðugleika síns. Þær garga innan úr fílabeinsturnum sínum andlaust viðlag veruleikafirringar og svikult tómahljóðið yfirgnæfir allt. Slíkar persónur væru vafalaust hvergi í forustu, ef kerfið sem þær þjónuðu væri ekki sýkt og spillt. Það virðist sama hvort talað er um Kaju Kallas í Eistlandi, Mette Fredriksen í Danmörku eða Toggu töff á Íslandi. Allar virðast þær sama markinu brenndar og í svo miklum stríðs-æsingaham að þær sýnast orðnar að fullu viðskila við almenna dómgreind. En herstyrkur þeirra er undir núlli og allur málflutningur þeirra er sýnilega byggður á haldlausum kviksandi tilfinningaæstrar óskhyggju !

 

Og ef við skoðum ferli mála, var þá valda-ránið í Kiyv ekki framið 2014 og hvað gerði hinn mikli friðarpostuli Donald Trump varðandi málefni Úkraínu á sínum fyrri valdatíma sem kom eftir það ? Hann tók bara við af Obama og hefur líklega staðið í þeirri trú, eins og hinir Kanarnir, að Rússar myndu gefa eftir rétt eina ferðina, en sá tími er bersýnilega liðinn !

 

Rússar vita nú líklega til fulls eftir beiska reynslu liðins tíma, að samningar við Vesturlönd halda ekki, hvernig sem þeir eru gerðir. Þeir hafa jafnvel verið sviknir fyrirfram. Því er nú svo komið að það er ekkert traust lengur til staðar milli aðila og í raun virðist enginn vera að berjast fyrir friði. Líklega síst af öllum þeir vestrænu valdamenn sem eiga að hafa lýst því yfir að stríð sé betri valkostur en friður!

 

Slíkar yfirlýsingar eru trúlega það næsta beinni stríðsyfirlýsingu sem hægt er að gefa. En Hitler réðist nú yfirleitt á lönd án fyrirvara og hinir fjölmörgu og áhugasömu lærisveinar hans á Vestur-löndum munu vafalítið fylgja fordæmi meistara síns í öllum morðfræðavísindum og mennskuleysi þýska nasismans !

 

Það safnast víða saman þrumuský heljar yfir þessari veröld okkar. Styrjöldin í Úkraínu er ekki eini váboðinn. Það logar ófriðarbál fyrir botni Miðjarðarhafs sem virðist ekki vera að slokkna, það bál mun kveikja önnur bál senn hvað líður. Hvað á svo eftir að gerast í Sýrlandi, þar sem vafasöm öfl hafa verið leidd til valda af þeim sem síst skyldu styðja slíkt vandræðalið. Það er stríð í Súdan og víðar í Afríku og það er mjög hatrammt og grimmt stríð í gangi í Jemen !

 

Og nú virðast Indland og Pakistan, fjölmenn ríki sem bæði eiga sín kjarnorkuvopnabúr, vera að hefja enn eitt stríðið um Kashmír og þar getur orðið ófriður sem gæti þessvegna kostað tugmilljónir manna lífið. Slíkar ástands-horfur í heimsmálum gætu heitið á ósköp einföldu alþýðumáli - að fjandinn sé laus og allt á leið til hans !

 

Djöfullinn veður vissulega um heiminn sem öskrandi ljón og vill tortíma öllu lífi og flest ríki virðast hafa gengið til liðs við hann í þeim glötunarvígða ásetningi. Ekki síst hin vopnasölufíknu Vesturlönd. Þar virðast hin svokölluðu lýðræðisríki Evrópu ætla að ganga í fararbroddi, í skrúðgöngu skipulagðrar skrattavöku, niður í Djúpríki dauða og tortímingar. Kannski það séu einmitt og verði hin verðugu endalok viðkomandi ríkja !

 

 

Nokkur orð um norræn svik og Natóþjónustu !

 

 

Það hefur lengi verið litið svo á, að Vidkun Quisling sé ómerkilegasti Norðmaður sem Sagan greinir frá. Það er út af fyrir sig mjög athyglisvert, að nafn hans skuli hafa orðið að alþjóðlegu samheiti yfir föðurlandssvikara í Seinni heimsstyrjöldinni og eftirleiðis, en ekki nafn einhvers svikarans meðal stærri þjóðanna, eins og til dæmis einhvers Frakka, en margir voru þeir þar sem komu fram sem þjóðvillingar og ærulausir menn, svo sem Laval, Darnard, Déat, Doriot o.fl. !

 

Vidkun Quisling var heldur ekki eini svikarinn í Noregi, en hann hafði setið áður sem ráðherra í ríkisstjórn landsins, og var því þjóðkunnur maður fyrir stríð. Og Víðkunnur hét hann en hefði líklega frekar átt að heita Alræmdur. En sem fyrr segir, vantaði ekki norska óþokka sem þjónuðu undir nasista, til dæmis liðsmenn Sonderabteilung Lola, menn eins og Henry Oliver Rinnan, Ivar Grande, Karl Dolmen, Hans Ekeberg og þeirra líkar í hundraða-tali. Þar munu aldrei öll kurl koma til grafar né sá viðbjóður hreinsast út!

 

Það er mikil sorgarsaga hvernig árás nazista á Noreg og herseta Þjóðverja þar fór með hina fyrrum ágætu norsku þjóð, enda hefur hún aldrei náð því að verða aftur sú þjóð sem hún var. Þá komst eiturský dómgreindarleysis upp á bláhimin Norðmanna sem aldrei hefur þaðan vikið !

 

Og þótt Norðmenn eignuðust vissulega sínar föðurlandshetjur á þessum tímum og margir berðust þar af heilum hug gegn þýska árásarhernum og nasismanum, er það þó staðreynd að langstærstur varð hlutur Sovétmanna eða Rússa í því frelsisverki að leggja nazistaríkið að velli. Meðal annars frelsuðu þeir nyrstu héruð Noregs. Fórnarkostnaður rússnesku þjóðarinnar í því varnarstríði fyrir þjóðlönd Evrópu, er talinn hafa verið nálægt 27 milljónum mannslífa !

 

Mannfall Rússa hefur þannig verið í kringum sex til sjöföld tala allrar norsku þjóðarinnar á þeim tíma. Engin þjóð komst þar nálægt í nokkrum mæli með sínar fórnir í þágu þeirrar baráttu. Og þá fórn lagði rússneska þjóðin fram undir hamri og sigð. Það er og verður söguleg staðreynd sem aldrei verður afmáð hvað mikið sem til þess er reynt !

 

Seinni heimsstyrjöldin var sem vitað er, að mestu háð í Rússlandi og þar voru yfirleitt allt að því 80% þýska heraflans, en það dugði nazistum þó ekki til sigurs. Samt börðust með þeim þar margir herir undirlægjuþjóða þeirra. Það voru því fyrst og fremst Rússar sem sigruðu Hitlers – Þýskaland, og hin bölvuðu nazista og fasista öfl Evrópu, þeir báru hitann og þungann í þeim ægilega hildarleik. Margt hefur verið gert til að dylja og hylja þá staðreynd Sögunnar og gera lítið úr því hetjuverki, en hið mikla geymir minningin !

 

Vesturlönd hafa aldrei viðurkennt umrædda staðreynd með ærlegum hætti, enda er þeim það ekki eiginlegt að bregðast þannig við, hvort sem við tölum þar um eina þjóð eða aðra. Zukhov marskálkur sagði við félaga sinn Rokossovski marskálk 1945 í rústum Berlínar: ,, We have liberated them but they will never forgive us for that !“ Maðurinn sá vissi hvað hann söng og ljóst er að arfleifð Hitlers lifir enn sínu baneitraða blóðsugulífi í skuggaheimum Vesturlanda ásamt nasistadraumnum sem viðhaldið er, um sigursóknina í austur !

 

Winston Churchill var jafnvel áður en stríðinu lauk, farinn að hugleiða nýja stórstyrjöld ,,Operation Unthinkable“ og það gegn Sovétríkjunum, bandamönnum sínum. Truman var honum ólíkt meðfærilegri í slíkum plönum en Roosevelt hafði verið, enda þjónuðu þeir vafalaust sömu vítisherrum. Churchill var nefnilega alla tíð ekkert annað en rakinn stríðsæsingamaður og að margra mati yfir höfuð mjög óspar á líf annarra í sínum ævilanga tindátaleik. Hann var heldur ekki dæmigerðari Breti en það, að hann var Bandaríkjamaður að hálfu. Og það er vægast sagt slæm blanda !

 

Norðmenn ólu ekki lengi með sér þakkarkennd til Sovétríkjanna, þeir urðu nánast strax svo mikil Natóþjóð, að sá átrúnaður varð að ríkisbundnum rétt-trúnaði áður en langt um leið og forustulið sósíaldemókrata gekk fyrir þeim vagni frá upphafi og gerir það enn. Þar hafa jafnan verið lítilmenni á ferð sem hafa einkum stundað það að minnka sína eigin þjóð að manndómi og þjóð-ræktarlegum gildum, enda leynir það niðurrifsstarf þeirra sér ekki í Noregi nútímans og er sárt til þess að vita. Lærdómur Norðmanna af styrjöldinni varð Nató-átrúnaðurinn sem heltók norsku þjóðina og heldur enn sínu martraðarkennda taki um þarlenda þjóðarsál !

 

Svíþjóð og Noregur eru tæpast lengur það sem kalla mætti norrænar þjóðir og Danmörk virðist ætla að fara sömu leiðina. Finnar hafa aldrei verið norræn þjóð og Íslendingar virðast nánast að verða einhverskonar litla Ameríka, furðuvekjandi smáþjóðarstórveldi sem virðist heltekið minnimáttarkennd stórmennskubrjálæðis og sokkið yfir hvirfil í græðgisfullri peningahyggju. Þar vantar heldur ekki þjóðvillingana. Það eru líklega fyrst og fremst Færeyingar sem halda uppi norrænum heiðri og andlegum manndómi eins og löngum fyrr, og blasir það við í raunheimum eins og staða mála horfir við í dag !

 

Erfitt er að gera sér grein fyrir því hvað getur gerst í náinni tíð, en ljóst er að heimsveldistími Bandaríkjanna er að baki. Bandaríkjamenn fengu 80 ár til að bæta heiminn en brugðust í öllum atriðum þess máls. Næstu 80 ár, ef þau fá að eiga sér stað, munu ekki skila neinni dýrð til Bandaríkjanna eða kjölturakkaríkja þeirra. Heimsbyggðin er orðin afskaplega þreytt á þessu gíruga og innantóma stórveldi sem flaggar sífellt fögrum hugsjónum, en svíkur yfirleitt allt sem það hefur haldið fram að það stæði fyrir. Og reynslan kennir að enginn trúir sálarlausum lygurum til lengdar. Auðhringirnir gleyptu Bandaríkin í heilu lagi og eyðilögðu þau !

 

Donald Trump mun ekki gera Bandaríkin mikil aftur. Það er ekki á neins manns færi lengur. Bandaríkin eru komin yfir hápunkt veldis síns og hér eftir mun leið þeirra liggja með einum eða öðrum hætti niður á ruslahaug Sögunnar. Þar munu þau síðan hvíla við hlið Rómaveldis og Assyríska heimsveldisins, þeirra stórvelda sem þau drógu mestan dám af meðan þau voru og hétu. Fyrir heiminn og veröldina alla, verður engin eftirsjá að Banda-ríkjunum, eins og þau hegðuðu sér allan þann tíma sem þau hefðu getað komið miklum og góðum hlutum til leiðar, en gerðu þess í stað - í flestum efnum - illt eitt !

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

Hvað segir Tíðarandinn? : ,,Manneskjan er hvorki karl né kona, manneskjan er súper-kvenmaður !“

 

 

Það virðist víða fagnað yfir því að konur séu komnar í allar helstu valdastöður á Íslandi. Í sjálfu sér ætti það ekki að vera neitt sérstakt atriði hvort valda-manneskjan sé kona eða karl, svo framarlega sem hún sinnir embættisskyldum sínum með viðunandi hætti. Og víst er sú staða uppi núna, að konur eru víða að taka hæfnispróf í valdastöðum. En þær verða þar að standa sig ekki síður en karlar hafa gert og helst betur. Þeir hafa nefnilega ekki skorað þar svo hátt. En það dugir ekki að æsa sig upp úr skónum og hringja í brjáluðu skapi í einhvern skólastjóra og hella sér yfir hann. Nei, það gildir auðvitað að halda stillingunni og gera betur en karlarnir. Og það ætti nú ekki að vera svo voðalega erfitt. Það fæst líka varla öllu betra tækifæri til að sanna hina kynrænu hæfni en einmitt nú !

 

Framtíðin verður samt áreiðanlega flókin í mörgu, þegar hin kynræna fjölbreytni fjölmenningarkenninganna fer að breiða verulega úr sér, en hún virðist alltaf hafa náð miklu meiri framgangi meðal kvenna. Ef kynin eru orðin fast að því tuttugu talsins, og auk þess með fjölda undirskilgreininga, er ljóst að aðeins konur í valdastöðum geta áttað sig á fjölbreytileikanum og kunnað ráð við þeirri víðtæku kröfugerð til samfélagsins sem honum hlýtur að fylgja. Það getur því svo farið að það verði ekki svo miklir peningar eftir í ríkiskassa Íslands þegar kvenna-stjórnmálin hafa ákveðið sinn útaustur á fjármagninu hérlendis og erlendis – til nauðsynlegustu kostnaðar-liða !

 

Það virðist nefnilega þegar komið í ljós, að konur eru miklu vígreifari og orustuglaðari en karlar, þegar þær eru komnar í valdastöður. Þær sýnast þar fúsari til stríðs og virðast jafnvel telja frið öllu varasamari valkost en stríð. Svo ef við erum að sigla inn í stóraukna kvennavaldstíma erum við líklega um leið að sigla inn í miklu minni friðartíma. Það gefur auga leið !

 

Það má því telja í fyllsta máta tímabært, að karlar verði kyrrsettir heima þegar stríðsátök blossa upp og konur verði sendar í slaginn. Það er fullkomlega í takt við kröfur tímans og sívaxandi heimtingu kvenna á meiri þátttöku í völdum og ráðandi ferli allra atburða. Aukin þátttaka kvenna í hörðum milliríkjadeilum og stórveldaslagsmálum mun áreiðanlega sýna flestum hvað brýnt erindi þær eiga inn í slík verkefni og hvað tilfinningarót þeirra getur skipt þar miklu máli !

 

Það þarf því að stórfjölga í herjum allra þjóða Vestur-Evrópu, en herskyldan verði þó einkum miðuð við margfalda fjölda-þjónustu kvenna á komandi vígvöllum. Vígreifar konur eiga auðvitað að taka þar forustuna. Það er í rauninni löngu kominn tími til þess. Valkyrjur eins og Úrsúla van der Leyen, Kaja Kallas, Mette Fredriksen, Kolla Reykás og Togga töff, þurfa vissulega að fá tækifæri valdsins til að láta verulega að sér kveða. Þær eru svo til allar norrænar ofurpæjur, fullar af ESB krafti og áróðurslegum innspýtingum af 100% sálrænu Nató-nitroglyseríni, hlaðnar kynrænum sprengikrafti !

 

Nú eiga karlar bara að halla sér út af í sófunum og horfa á boltaleiki. Þeir eru hvort sem er orðnir linir – alls staðar. Framgangur mála er kominn í miklu sterkari hendur. Hér eftir verða það ekki einhverjir hálfvaxnir naflajónar eða hliðstæðir pörupiltungar sem öðlast munu glansandi herfrægð. Nú er tími hinna sterku kvenna kominn, líka á vígvöllunum. Harðskeyttar konur eru mættar til leiks !

 

Slíkar Amazónur munu nú leggja undir sig sviðin í öllu, í orustum eins og annars staðar. Konur verða á framaflugi, konur munu þyrpast inn í hermennskuferlið, konur munu verða í þúsund pörtum í komandi tíð, ekki síst á vígvöllunum. Þar verður skjaldmeyjarkennt kvennavald ofar öllu – með hámarks fullgildingu á komandi styrjaldarslóð. Þá fær líklega allur heimurinn, trúlegast í fullri kjarnorku-geislunar hrifningu kynrænnar leikgleði, að komast í kynni við World War Three, made by Women – á lokametrum tilvistar sinnar !

 

( ATHS: Eins og ætti að vera augljóst, er þessi pistill ekki saminn út frá sannfæringu höfundar. Hann er ritaður í fullri kaldhæðni út frá kolvitlausum viðhorfum þess öfugsnúna Tíðaranda, sem virðist vera að keyra allt, með kynrænni geðveikisumræðu sinni, þráðbeint niður í sjálfan kjarnorkudauðann !)

 

Um heiminn loga hættublys,

henda stöðugt váleg slys.

Hækkar gefið glæpa ris,

gangan er til helvítis !

Stöðugar atlögur að lýðræðinu !

 

 

Það er satt að segja fátt sem bendir til að Donald Trump sé lýðræðissinni. Og það er mjög vafasamt að hann höndli það hlutverk að vera forseti áður en yfir-standandi kjörtímabil hans rennur út. Allar gerðir Trumps á forsetastóli undirstrika það að hann er forstjóri og sem slíkur virðist hann taka allar sínar ákvarðanir. Til að höndla forsetaembættið með réttum hætti, þurfa menn sem gegna því að búa yfir hugsjónalegum lýðræðislegum skilningi, en sú hæfni er augljóslega ekki gefin Donald J. Trump !

 

Nú þykir mörgum ljóst að Trump sé með hugmyndir um að sniðganga stjórnarskrá Bandaríkjanna með einhverjum hætti, svo að hann geti verið lengur við völd. En tíminn vinnur ekki með Trump í þeim efnum, því Elli kerling er á næsta leiti við hann og getur þessvegna fellt hann hvenær sem er, engu síður en aðra. Auk þess eru allar líkur á því að vinsældir hans muni fara dvínandi, því gerræðisleg uppátæki hans eru mörg býsna tvíeggjuð og koma líka niður á efnahag Bandaríkjanna og afkomu alls almennings þar !

 

Trump er mikið ólíkindatól og eiginlega til alls vís. Hann stendur í raun ekki fyrir neitt nema eigin hag. Bandaríkin eru verkfærið sem hann vill geta notað til að verða stærri, sterkari og ríkari en allir aðrir. Valdagræðgi mannsins er sýnilega óþrotleg og svo virðist sem hann höfði mest til þess sem lægst er í mannseðlinu nánast í hvert sinn sem hann tjáir sig. Aðferð af því tagi til almenningsvinsælda, er ekki líkleg til að haldast lengi, því hún verður fljótt leiðigjörn og ófær um að standa undir sér. Trump er hreint út sagt og það að margra mati óvenju óforskammaður lýðskrumari og afar ólíklegt að hann verði þeim þjóðum sem búa í Bandaríkjunum til nokkurrar blessunar á nokkurn hátt !

 

Ef hægt er að tala um einhverja stjórnarstefnu hjá Trump, þá virðist hún helst geta falist í stöðugum atlögum að lýðræðislegum grundvelli þess stjórnkerfis sem sagt er að hafi viðgengist til þessa í Bandaríkjunum. Samt er eins og sumir neiti að horfast í augu við það sem staðreyndir og það jafnvel menn sem skilyrðislaust ættu að vita betur. Þannig getur nálægð við valdið blindað ólíklegustu menn. Í raun og veru er maður af því tagi sem Trump er, ákveðin ógn við þau gildi sem margir vilja meina að séu og eigi að vera bandarísk. Það mun áreiðanlega koma betur í ljós þegar valdatími mannsins fer að styttast og tilraunir hans til fram-lengingar á honum verða augljósari. Menn eins og Trump verða gjarnan þrælar valdsins !

 

Bandaríkin hafa lifað sína heimsveldistíð og hafa þrammað um stóra sviðið í heimsmálunum í 80 ár á sífellt skítugri skóm. Þolinmæðin gagnvart yfirgangi þeirra minnkar í öllum heimsálfum. Jafnvel Kanada sættir sig ekki lengur við allt. Heimsmyndin er gjörbreytt og valdahlutföll hafa raskast verulega. Það eru nákvæmlega engar forsendur í dag fyrir einhverja valdasókn af hálfu Bandaríkjanna á heimsvísu, en hugsanlega verður ef til vill einhverjum þumalskrúfum beitt á bak við tjöldin gegn Dönum, Mexikóbúum og Kanadamönnum. En að herja á fyrri vinaríki mun sannarlega ekki gera Ameríku mikla aftur !

 

Forstjórinn eða kóngurinn í Hvíta húsinu virðist vera áttavilltur í meira lagi í raunheimum dagsins. Stefnuleysið er yfir-þyrmandi klaufalegt og málin virðast bara slettast tilviljunarkennt í öllum greinum út og suður. Yfirskallaörninn virðist í raun ekkert vita hvað hann vill eða kemur til með að gera. Allt er í pólitísku uppnámi og allt getur gerst. Jafnvel sjálf Natóhöll hins vestræna samtryggingarvalds hristist til og skelfur. Trump er tifandi tímasprengja fyrir heiminn í yfirstandandi tíma !

 

Við þessar ótryggu og öryggislausu heims-aðstæður, algerlega skapaðar af vestrænum ríkjum, virðast  Rússar hafa hafist handa um gífurlega aukningu á sölu jarðgass til Kína, auk þess sem þeir virðast ætla sér að margfalda hernaðar-mátt sinn, þjóðum sínum og Rússlandi öllu til varnar, á þeim óvissutímum sem nú hafa verið trekktir upp um veröld alla. Nýja nýlendustefnan verður ekki þoluð. Ætti það ekki að segja okkur, að Vesturlönd séu þá komin í þá stöðu, með Nató og ESB í forgrunni, að uppskera eins og þau hafa til sáð ?