,,Friðarheimur Norðurlanda“ yfirtekinn af Nató !

 

 

 

Á skömmum tíma hefur staða hinna svokölluðu Norðurlanda gjörbreyst. Hin gamla ímynd, að Norðurlönd væru kjörsvæði lýðræðis og friðarhugsjóna, er týnd og tröllum gefin. Nú eru Norðurlönd orðin að fullu samfelldur Natóheimur hervæðingar-hugsunar og ekki lengur tengd neinni friðarstefnu í milli-ríkjasamskiptum. Eins og flestir menn vita, sem ekki hafa verið heilaþvegnir, er vitað að hernaðarbandalag þrífst á ófriði en ekki friði !

 

Lýðræðismynd Norðurlanda hefur samt löngum verið nokkuð brothætt, og hún skaðaðist mikið þegar í ljós kom 1984 og árin þar á eftir, að friðarstefna Svíþjóðar hafði líklega alltaf verið fölsk. Sænska ríkið hafði nefnilega um skeið haft miklar og vaxandi tekjur af vopnasölu til annarra ríkja, en því var haldið leyndu !

 

Á umræddum tíma var gerður stærsti vopnasölusamningur í sögu Svíþjóðar upp á 1,4 milljarða dollara, á vopnum frá Bofors samsteypunni til Indlands. Það varð meiri-háttar hneyksli er upp komst um tvöfeldni Svía. Eftir það fóru fjölmiðlar um allan heim að tala í háðstón um - að í sænska krataríkinu réði Bofors-kapítalismi, sem væri sjálfkrafa með fullkominn fjármála-forgang gagnvart allri friðarstefnu !

 

Sænsku kratarnir urðu sér endanlega til skammar í þessum skandal og náðu aldrei fyrri tiltrú sem friðarpostular eftir Bofors hneykslið. Þáverandi leiðtogar Svíþjóðar og Indlands, Olaf Palme og Rajiv Gandhi sem léku stóru hlutverkin í þessu vopnasölumáli, voru skömmu síðar báðir myrtir, Palme 1986 og Gandhi 1991. Geislabaugur friðarhöfðingjans var þá náttúrulega alveg dottinn af Palme og Svíþjóð stóð afhjúpuð í augum heimsins sem sérstaklega falskt græðgisbatterí blekkinga og svika. ,,The little coward country“, svo notuð séu orð Churchills, hafði málað sig út í horn !

 

Noregur var hinsvegar gleyptur af Nató frá upphafi, enda hægri kratar mjög í forustu þar. Svipað mátti segja um Ísland, enda krati settur í stól forsætisráðherra meðan valdayfirtaka Nató átti sér stað í landinu. Formenn íhalds og Framsóknar sáu ekki ávinning í þeirri valdastöðu rétt á meðan, þó þeir væru auðvitað með í spilinu. Það er í raun lítið um þessi tvö ríki að segja og framgöngu þeirra fyrir friði og lýðræðislegum vinnubrögðum. Alþingi og utanríkismálanefnd eru til dæmis ekki höfð með í ráðum hérlendis þegar afsal á landsréttindum eða önnur þjónkun við útlendinga er viðhöfð. Þessi tvö ríki hafa alltaf verið undirgefin Natóvaldi og jafnan sýnt þar fullkomlega manndómslausan undirlægjuhátt í öllum efnum, eins og Sagan sýnir og sannar !

 

Veruleiki Sögunnar segir okkur líka, að það hefur löngum verið grunnt á fasisma í Finnlandi, enda ber að hafa í huga að Finnar börðust með Nazista-Þýskalandi í heimsstyrjöldinni síðari. Sumir leiðtogar Finna þá voru taldir æstir meðhaldsmenn Hitlers. Ennfremur var það svo í borgarastyrjöldinni 1918, milli hvítliða og rauðliða, að þar réð þýskur her úrslitum og tryggði hvítliðum sigur. Stórjarðeigendur og aðalsættir landsins nutu áframhaldandi valda fyrir vikið en alþýðan var pískuð í hel !

 

Carl Gustaf Emil Mannerheim síðar marskálkur, þjónaði lengi sem liðsforingi í rússneska keisaraveldishernum og hann var alla tíð merktur þeim anda sem hann ólst upp við þar. Hann fór fyrir finnskum hvítliðum í fullu kompaníi við þýska herinn, sem var öflugur í landinu undir stjórn hershöfðingjans Rudiger von der Goltz. Fyrrnefnd borgarastyrjöld áttu sér stað á síðustu mánuðum fyrri heims-styrjaldarinnar og harkan í þeim bræðra-vígum var skelfileg og einkum þó eftirleikurinn. Líklega er sú atburðarás eitt af því ljótasta sem gerst hefur á Norðurlöndum !

 

Rudiger von der Goltz var í reynd algjör einræðisherra í Finnlandi um nokkurt skeið eftir að bardögum lauk. Þá tóku við umfangsmiklar aftökur á andstæðingum hvítliða og hefur aldrei mátt tala mikið um þau fjöldamorð í uppmáluðum friðarheimi Norðurlanda. Ógnarstjórn þeirra tíma í Finnlandi hefur aldrei verið gerð upp, enda algjört feimnismál með öllum sínum hryllingi og múgmorðum. Látum svo úttalað um Finnland og þá þjóð sem þar býr, og er ekki skyld okkur Íslendingum að einu eða neinu leyti !

 

Danmörk er dálítið sérstakt ríki, því Danir sem þjóð virðast hafa tilhneigingu til að hugsa dálítið um þjóðlega sóma-tilfinningu. Sú afstaða til mála er auðvitað Natósneydd hugsun og ekki sérlega áberandi á hinum Norður-löndunum. Danir eru að vísu í Nató, enda var þeim víst ekki stætt á öðru, en þó þeir beri það æruok, eru þeir samt mannleg og virðingarverð þjóð að mörgu leyti !

 

Ég ætla ekki að rekja sögu Dana frekar, en hefði þó vonað að þeir væru ekki þær konungs-sleikjur sem þeir virðast vera, alveg eins og Norðmenn og Svíar. Sama konungsættin ríkir yfir öllum þessum þjóðum enn í dag og virðast litlar framfarir líklegar til að breyta því í fyrirsjáanlegri framtíð. En þar sem konungsvald er dýrkað í einhverjum mæli, verður almannaheill aldrei ráðandi !

 

Annars skipta Norðurlöndin engu máli í hinu stóra hernaðarlega samhengi. Ríki upp á örfáar milljónir manna valda þar litlum sem engum breytingum á valdahlutföllum, hvað þá Ísland með sínar 300 þúsund ættjarðarsálir. Það eina sem kann að breytast eru líkur á aukinni hernaðar-uppbyggingu Nató á Norður-löndum sem gæti þá miklu frekar kallað á það, að viðkomandi ríki yrðu höfð að skotmörkum. En í styrjöld sem kosta myndi tugmilljónir manna lífið í það minnsta, yrðu fáeinar milljónir Norðurlandabúa líklega ekki talinn stór fórnarhluti !

 

 

Daggardropar spillingarinnar hola aðalsteinana í samfélagi sem er verið að ræna frá þjóðinni !

 

  

Aðalsteinar þeirrar byggingar fjórða valdsins sem þurfa að vera burðarhæfir, virðast ekki vera það. Þar bunar eitur-lögur spillingardagga fram án afláts og trúverðugleiki fjórða valdsins lekur þar niður með þeim og samlagast engu nema drullu !

 

Sumir þeir, sem hafa líklega lengstum litið á sig sem göfuga riddara frjálsrar umræðu og upplýsingaskyldu við almenning, virðast komnir í mjög viðsjárverða stöðu með breytni sína og eru að glata þeirri virðingu sem þeir þurfa að njóta innan samfélagsins, ef störf þeirra eiga að bera ærlegan árangur !

 

Þegar riddaraheiðurinn er horfinn og afhjúpun ódyggðar situr ein eftir, er að fullu fokið í skjólin. Þá er engin leið til baka til fyrri vegsemdar, traustið er ekki lengur til staðar. Aðalsteinarnir molna í sundur og eitraðar daggir tæra alla bygginguna niður með spilltu yfir-hellingarvaldi sínu. Heil stéttarfélög geta þá morknað og úldnað í sundur á stuttum tíma og tortímt sér sjálf !

 

Hverjum er hægt að treysta þegar riddarar hinnar miklu upplýsingaskyldu fjórða valdsins bregðast líka ? Þegar yfirlýstir þjónustumenn almanna-hagsmuna svíkja það sem þeir eiga að heiðra og sökkva dýpra í spillingarfenin en sjálfar fenjarottur ómennskukerfisins ? Hvar eru varðliðar réttlætisins í íslensku samfélagi nú til dags, hverjir gæta almannaréttar í lagaspilltu alræðiskerfi hinna ríku ?

 

Getum við treyst blaðamönnum, lögfræð-ingum, bankastjórum og lífeyrissjóða-greifum, getum við treyst framkvæmda-valdi, löggjafarvaldi og dómsvaldi þessa lands ? Eru ekki allir almannahagsmunir þjóðarinnar komnir í krumlurnar á stór-kapítalistunum í landinu í krafti kerfisgefinnar auðlinda-yfirtöku ? Hvar örlar á sannri félagshyggju, trúverðugri samvinnustefnu og heilbrigðri verkalýðs-stjórnun nú til dags ?

 

Það þarf margt að endurreisa í þessu landi. Síðustu þrjátíu árin hafa fyrst og fremst verið notuð til niðurrifs á góðum gildum, fyrir atbeina auðvalds og frjáls-hyggju sjónarmiða öfugsnúinnar hagfræði-klíku, sem hefur menntað sig og verið menntuð til að arðræna eigin þjóð, að mestu leyti í skjóli ríkiskerfis sem þekkir ekki lengur skyldur sínar og vill allt feigt sem sækir vald sitt til manngildislegra viðmiða og eðlilegra þjóðlegra hugsjóna !

 

Afneitum öllu konungsvaldi manna sem hafa eignast auð sinn fyrir kerfisspillingu og viðbjóð æruleysisins. Enginn slíkur á nokkurn rétt á virðingu heiðarlegra manna í þessu landi. Þjóðin þarf að endurheimta allt það gildisvald sem hefur verið stolið af henni á undanförnum árum og um það þarf endurreisnin að snúast í nýjum Fjölnismanna anda. Upp með sjálfstæði, manndáð og frelsi - fyrir almannaheill, félagshyggju og samhjálp - í landinu okkar !

Hverjir eru í raun trúir sinni eigin þjóð ?

 

 

 

Flestir þekkja það, að samneyti við ákveðinn hóp sem kannski er ekki þekktur að neinu góðu gerir enga manneskju betri, og flestir draga dám af þeim sem þeir umgangast mest. Við Íslendingar höfum í gegnum árin sent marga álitlega einstaklinga á þing til starfa fyrir okkur, en oftast hefur farið svo að þeir hafa hætt að vera það sem við héldum að þeir væru, og runnið hugarfarslega saman við liðið sem þar hefur verið fyrir !

 

Það hefur boðið upp á slæma útkomu. Til dæmis má benda á þá sem hafa gerst starfsmenn sjónvarpsins til að kynna sjálfa sig á skjánum og síðan farið á þing í krafti þeirrar kynningar. Sjaldan hefur það leitt til mikils ávinnings fyrir almannaheill. Menn sem trúa á sigurferli út frá slíkri sýndarmennsku eru líklega enn ólíklegri en aðrir til að þjóna manndómslegum hugsjónum fyrir heildar-hag. Það hefur líka sannast í mörgum tilfellum !

 

Við vitum hvað gerist þegar heilbrigt epli er sett í poka með skemmdum eplum. Á skömmum tíma eyðileggja skemmdu eplin það heilbrigða og leggja það undir sín tortímandi áhrif. Og hafa ber í huga að ekki er víst að nýr þingmaður sé endilega með heilbrigða hugsun sem slíkur, þó talið sé nokkuð víst að hann sé betri en þeir sem fyrir eru !

 

En samfélagið sem hann verður hluti af eftir að hafa hlotið kosningu og er kominn á þing, virðist hreint ekki vera sérlega þjóðlegt og gæti þessvegna jafnvel frekar verið út í Brussel en hér !

 

Mörg dæmi virðast vera til um persónu-leikabreytingar hjá fólki sem sest hefur á þing. Það tekur gjarnan upp nýjan stíl og fer að tala með einhverri upphafinni fullvissu um aukið eigið vægi í málum. Ekki er laust við að egóið sé þá fljótlega farið að spila þar kröftuglega á eigin nótur. Þannig útkomu hefur maður séð hjá mörgum og eðlisinnréttingin vill þá löngum reynast mun efnisminni en ætlað var !

 

Það má jafnvel finna að Inga Sæland talar öðruvísi í dag en hún gerði þegar hún kom fyrst á sviðið. Kannski er hún þegar orðin meiri þingmaður en henni hæfir að vera sem fulltrúa fyrir Flokk fólksins ?

 

Allir sem ætla að starfa heilshugar fyrir fólkið í landinu, íslensku þjóðina, verða reglulega að gæta að sér og athuga vegvísana annað slagið. Fullvissa sig um að þeir séu á réttri leið. Það er margt sem getur leitt menn í ábyrgðarstöðum afvega og dæmin um það eru ekki fá, hvorki hérlendis né erlendis !

 

Ég þykist vita að það sé erfitt að beita sig slíkum aga fyrir þingmenn eins og þeir virðast vera innan rifja nú til dags, en það er nauðsyn fyrir þá að taka sig slíku taki, og meira að segja þjóðarnauðsyn, ef þeir vilja verða að gagni í því samfélagi sem þeir ber siðræn skylda til að þjóna af heilindum !

 

Menn sem eru með hjarta sitt úti í Brussel eða vestur í Washington hafa ekkert að gera á íslensku þjóðarþingi. Íslensk hjörtu eiga að slá fyrir Ísland og farsæld lands og þjóðar. Sjálfstæði okkar og frelsi má ekki vera verslunarvara í milliríkjaviðskiptum. Enginn mun í neinu verja íslenskt mál og menningu ef við - börn Íslands, gerum það ekki sjálf !

 

Veitum því engum kvislingum og þjóð-svikurum brautargengi til að spilla og eyðileggja arfleifð okkar hér á norður-slóðum. Margt er að varast og vígslóðir virðast færast nær og Norðurlönd eru ekki lengur það sem þau áður voru !

 

Þau hafa nú öll verið gleypt af hirðfíflum stríðsæsinga og ófriðarmennsku milli þjóða og sú stefnubreyting mun ekki færa þeim aukið öryggi né verða þeim til góðs á komandi árum !

Heimur lyga flýtur áfram að feigðarósi !

 

 

Nánast allar fréttaveitur og allir upp-lýsingafjölmiðlar á Vesturlöndum hafa fengið algjöra falleinkunn í aðkomu sinni að stríðinu í Úkraínu. Það þýðir að sannleikanum hefur verið þar fullkomlega úthýst og fjórða valdið hefur þar svikið allan almenning ekki síður en hin þrjú !

 

Þegar fyrir liggur að staðan er svona, að engu er að treysta, lygin í hæstu hæðum og sannleikurinn brotinn niður í ekki neitt, hljóta býsna margir að spyrja sjálfa sig : ,, Á hverskonar vegi erum við eiginlega staddir !“

 

Þegar áróðurslygum er dælt út á öllum fjölmiðlum og Nató og ESB ásamt stjórninni í Kiyv semja allar fréttir ofan í frétta-stofurnar sem segjast vera sjálfstæðar, er orðið vandlifað fyrir þá sem vilja ekki búa við endalausar og augljósar lygamaskínur. Íslenska ríkisútvarpið er til dæmis orðið gjörfallið heimildardæmi í margra augum og raunar orðið þjóðinni til verulegrar skammar !

 

Saga Úkraínu býr yfir mörgum hörmungum, en aldrei hefur neinn forustumaður þeirrar sögu reynst þjóð sinni eins mikill ógæfumaður og núverandi forseti. Að standa fyrir stríði í þágu erlendra áhrifavalda og láta brytja niður eigin þjóð, er aðeins á færi manna sem eru gjörsamlega veruleikafirrtir og hafa alist upp við sjónvarpsveröld glæpsamlegrar gervimennsku !

 

Andi Stefans Bandera drottnar nú yfir stjórnvöldum í Kiyv og hann virðist ekki síður metinn í Brussel, hjá Natótoppunum og ESB. Og sá andi er alinn af rótum fasisma og nazisma og hitlerískur að öllu inntaki. En sú margendurtekna tilraun Vesturlanda sem nú er í gangi, að brjóta Rússland undir sig, er dæmd til að mistakast sem fyrr !

 

Rússland er nú orðið öflugasta efna-hagsveldi Evrópu þrátt fyrir allar þvinganir Vesturlandamafíunnar og beinir nú viðskiptum sínum í æ meiri mæli til austurheims og er farið að gefa skít í öll viðskipti við Vestur Evrópuríkin. Þýskaland hefur lent í kreppu fyrir vikið og tapað þeirri forustu sem það hafði í efnahagsmálum álfunnar. Bandaríkin eru talin hafa sprengt Norðurstraums-leiðslurnar sem tryggðu Þýskalandi ódýra orku frá Rússlandi og héldu efnahagsvélum þess í fullum gangi !

 

Þar var því um að ræða árás frá einu Natóríki á annað, en enginn segir neitt þó stofnsamningurinn hafi þar með verið þverbrotinn. Í því máli hefur þýska stjórnin þó með alræmdum aumingjadómi krata lagst margflöt undir Natóklafann og hefur þýskur undirlægjuháttur líklega aldrei í Sögunni mælst meiri !

 

Þungamiðja heimsviðskiptanna hefur nú áþreifanlega færst til austurs og Vestur-Evrópa er að verða alveg utangarðs við þann meginstraum. Miklar breytingar eru að eiga sér stað í heiminum, og allmörg ríki sem fylgt hafa gömlu nýlenduveldunum af gömlum þrælsótta síðustu áratugina, eru nú farin að leita sér staðfestu hjá stuðningsaðilum sem þau telja mun vænlegri til framtíðar litið, og eru Rússland og Kína þar í broddi fylkingar !

 

Gömlu Evrópuríkin eru þannig að dragast illilega aftur úr og fátt verður þeim héðan af til bjargar. Bandaríkin eru þegar farin að eiga nóg með sig og fyrrum banda-lagsríki þeirra týna tölunni jafnt og þétt. Biden hlýtur að tapa í kosningunum í haust ef hann verður þá í framboði, því hann er með allt niður um sig og veit sýnilega lítið sem ekkert í sinn haus. Það er út af fyrir sig rétt sem Donald Trump hefur sagt, að Bandaríkin hafa orðið sér til skammar á hans vakt. En það gæti nú svo sem átt við fleiri !

 

En hver skyldi koma til með að skjótast upp á stjörnuhimininn þar vestra í haust og taka við 33 trilljóna ríkisskulda-súpunni og hrikalegum viðskilnaði Bidens ? Það veit svo sem enginn í dag, en það gæti skipt miklu fyrir heimsfriðinn í náinni framtíð hvernig sá maður kemur til með að taka á málum. Undirstaða heimsmálanna má ekki halda áfram að byggjast 99% á lygaþvættingi ótrúlega ómerkilegra fjölmiðla sem þjóna engu nema andskotanum !

Tvöföld umferð þarf að vera í forsetakjöri !

 

 

 

Ég hef fyrir löngu komist að þeirri niðurstöðu að við höfum ekkert með embætti forseta Íslands að gera. Það er bara kostnaðarauki fyrir þjóðarbúið. Auðvelt er að leysa þau verkefni sem embættið á að þjóna með öðrum og einfaldari hætti. Auk þess þarf að hækka framboðsaldur upp í 50 ár, svo við séum ekki með hrúgu af fyrrverandi forsetum á eftirlaunum. Hégómleiki á alls ekki að vera í persónulegu krúnugervi á íslensku ríkisfangi !

 

En ef menn eru svo langt leiddir í sýndar-mennskunni, að þeir vilji halda í þetta toppfígúrutákn, er augljóst að kjósa verður í tvöfaldri umferð, þar sem seinni umferðin verður milli þeirra tveggja sem mest fylgi fengu í fyrri umferð. Þá ætti að vera tryggt, að kjörinn forseti hafi alltaf meirihlutafylgi á bak við sig sem er nauðsyn !

 

Við höfum verið að kjósa forseta með allt niður undir 30% fylgi, sem er alls ekki boðleg niðurstaða í eðlilegum lýð-ræðislegum skilningi. Slík útkoma gerir valdasvigrúm forsetaembættisins allt of veikt til að grípa inn í þjóðleg öryggis-mál,ef þurfa þykir !

 

Það er opinbert leyndarmál að stjórn-málahyskið vill ekki sterkan forseta. Það vill þvert á móti laskaðan forseta með veikt umboð frá þjóðinni. Það sést best á því hvernig búið hefur verið að þessu embætti allar götur frá 1944. En ef við ætlum að dröslast með þetta embætti í kostnaðar farteski okkar, er eins gott að forsetinn geti þá verið eitthvað annað en tuska þegar á reynir. Hann þarf því fullgilt umboð frá þjóðinni til að geta gegnt embættinu með sóma !

 

Stjórnmálaelítan kærir sig áreiðanlega ekkert um tvær umferðir í forsetakjöri. Það myndi þýða að forseti myndi fá óumdeilt fylgisumboð frá þjóðinni. Það þýddi þá aukna hættu á því að fram kæmi sterkur forseti, sem léti ekki ráðskast með sig – jafnvel gegn þjóðarvilja. Þá væri forspilltum flokkavöldum sannarlega ekki skemmt !

 

Reynum nú að hafa hlutina eftir eðlilegum lýðræðisreglum. Það er eiginlega bara tvennt til athugunar, annarsvegar - að leggja embætti forseta Íslands niður að öllu leyti og hætta hégómlegum hunda-kúnstum með snobb og úrelt orðuþing - eða hinsvegar - að gera þetta embætti gildandi með alvöru kosningum sem skiluðu þá alvöru umboði frá þjóðinni til forsetans !

 

Ekki er vanþörf á meira þjóðaröryggi þegar vankasauðirnir sem sitja við Austurvöll virðast helst stunda það ónytjuverk að flytja sjálfstæðisvald okkar Íslendinga í einhverjum pakkasendingum til Brussel framhjá öllum lögformlegum línum, af fullum brotavilja !

 

Forseti Íslands ætti með sterku umboði frá kjósendum að geta í raun verið sá öryggisventill fyrir þjóðarviljann sem hann þarf að vera, ekki síst gagnvart pólitískum bellibrögðum af hálfu stjórnmálaelítunnar – ef hann verður þá, þegar á hólminn kemur, maður til þess að vera það !

Hvers virði er að hafa hreinan skjöld ?

 

 

 

Hvers virði er að hafa hreinan skjöld ? Það er ekki lítil nauðsyn að spyrja þess nú á tímum þegar öll óhreinindi virðast vel þegin, bara ef þau skila einhverjum ágóða. En sú var tíðin að menn reyndu að vera sómakærir og sjálfum sér samkvæmir !

 

Auðhyggja skilar engu góðu inn í sálir manna. Ágirnd er ein versta synd sem hægt er að burðast með. ,,Ágirndin er undirrót alls ills“ segir Ritningin. Hefði ágirndin ekki verið til sem slík hefðum við Íslendingar aldrei farið inn í Nató og Íslenskir aðalverktakar líklega aldrei orðið til á sínum upphafsgrunni. Hvorttveggja hefði þá verið hrein blessun fyrir land og þjóð !

 

Við Íslendingar lögðum af stað eftir fengið fullveldi 1918 með hreina, þjóðlega stefnu. Þrjátíu árum síðar virtist stór hluti ráðamanna okkar vera á hlaupum eftir silfurpeningunum þrjátíu, hlut þeirra sem sækjast alltaf eftir svikalaunum. Ekkert hreint var lengur virt af þeim söfnuði. Litla, herlausa friðarþjóðin skyldi leidd inn í hernaðarbandalag og gerð ábyrg fyrir eftirkomandi ófriðarmálum og glæpum stríð-andi stórþjóða. Aldrei lagðist uppsett forustulið Íslendinga lægra en 1949, jafnvel ekki 1262 !

 

Og síðan hefur skjöldur okkar Íslendinga safnað óhreinindum vegna afleiðinganna af þeim svikum sem þá voru framin. Við erum meðábyrgir og meðsekir um manndráp í stórum stíl meðal annarra þjóða. Hvernig gátum við látið fara svona með okkur ? Hvernig gátum við sagt skilið við nánast allt sem gerði okkur að virðingarverðu fólki ? Við sem vildum enga manneskju deyða ?

 

Við Íslendingar vorum skráðir á sínum tíma í bandalag viljugra þjóða til ofbeldis-verka og drápa á fólki sem hafði aldrei gert okkur neitt. Fjölmargar slíkar af-leiðingar í áratugi tengjast hinni lýð-ræðislausu og skammarlegu inngöngu Íslands í Nató 1949 !

 

Það er vont að hafa þetta á samviskunni fyrir litla herlausa þjóð. Hvernig stóð á því að margir forustumenn í okkar þjóðlífi virtust ekki sjá neitt athugavert við það fyrir okkur Íslendinga að taka sameigin-lega ábyrgð á drápum á fjölda fólks erlendis í nafni hernaðarbandalags ?

 

Var stofnun íslensks gróðafyrirtækis á pólitískum og persónulegum sérkjörum, kannski nægileg syndaaflausn fyrir hið hræðilega þjóðlega gildisfall í augum viðkomandi manna ? Hverskonar Íslendingar voru það sem virtust sjá framtíð okkar sem þjóðar með þeim hætti ? Voru þeir kannski gripnir af sturlun, eins og hinir svonefndu höfðingjar Sturlunga-aldarinnar, sem seldu sig erlendu valdi ? Var þeim kannski sama um örlög þjóðar sinnar ?

 

Nú hefur minningu manns sem allir vita að gerði margt gott á sinni ævi, verið ýtt út í horn vegna vafasamra yfirlýsinga sem seint verða sannaðar og kunna meðal annars að byggjast á einberum söluáróðri og einkahagsmunum. Hvað með regluna sem segir að enginn maður eigi að teljast sekur fyrr en sekt hans er sönnuð svo hafið sé yfir vafa ?

 

Og í því sambandi spyr maður, ef svo á til að ganga, hvað með þá menn sem tóku ákvarðanir sem ljóst er að skaðað hafa stórlega orðspor lands og þjóðar í áratugi ? Eiga þeir áfram að vera á stöllum hjá þeirri þjóð sem enn býr við afleiðingar þess hryðjuverks sem unnið var með þeirra stuðningi ? Eigum við þá að búa þar áfram við falskar fyrirmyndir ?

 

Er ekki löngu orðið tímabært að setja á fót Sannleiksnefnd sem gerir upp málin varðandi þau óbætanlegu svik við þjóðina sem þá voru unnin ? Eða viljum við hafa þjóðarskjöld okkar áfram útskitinn eftir Natóaðildina, sem hefur leikið okkur jafn illa og raun ber vitni, þó einhverjir ,,bissnisskarlar“ í ákveðnum flokkum hafi malað gull í gegnum það svínarí um langt skeið, okkur hinum til hneisu og vansa ?

 

Hvers virði er það fyrir þjóð að halda skildi sínum hreinum og forðast að ganga með blóði drifnar ábyrgðarhendur vegna glæpaverka annarra ? Svari því hver fyrir sig, en mitt svar er skýrt. Ég vil að mitt land og mín þjóð haldi frið við allar þjóðir og kappkosti að bera þar hreinan skjöld !

 

Þá getur Guð vors lands verið með okkur í öllu og haldið verndarhendi sinni yfir landi og þjóð og þá vernd megum við ekki missa. Miðvers Ritningarinnar segir : ,, Betra er að treysta Guði en mönnum !"

Áfram blæðir úr svikasporunum !

 

 

Það er enginn vafi á því að aðildin að Nató var mikið óheillaspor fyrir íslensku þjóðina. En þá eins og löngum oftar og eins núna vildu helstu pólitíkusar landsins fara aðra leið en þjóðin sjálf. Fyrst hugsuðu þeir sér að koma í veg fyrir þjóðaratkvæðagreiðslu um málið. Þjóðin  átti ekki að fá að greiða atkvæði um sitt eigið sjálfstæði. Hirðmenn Hákonar gamla spruttu fram í gegnum þingmenn þriggja stjórnmálaflokka og svívirtu öll lýðræðis-leg vinnubrögð. Þar var ljótur leikur hafður í frammi !

 

Viðkomandi menn og aðrir af sama tagi lýstu því yfir, að Bandaríkin væru vinaþjóð okkar og það væri því til skammar að við sýndum þeim vantraust og tortryggni. Þannig átti að drepa á dreif samstöðu manna gegn landssölusvikunum. Því svaraði frú Aðalbjörg Sigurðardóttir á opnum fundi í porti Miðbæjar-barnaskólans á þessa leið : ,,Það hefur verið sagt, að við, sem ekki viljum gera hinn nýja samning Ólafs Thors, tortryggðum Bandaríkin. Ég lýsi því yfir sem ein í hópi hins almenna Íslendings og hins hrjáða mannkyns, að ég tortryggi Bandaríkin “ !

 

Og á sama fundi sagði Halldór Kiljan Laxness : ,, Samningurinn táknar uppgjöf fullveldis Íslands..... Engin þjóð getur samið af sér réttinn til að ráða landi sínu.... Þeir, sem semja slíkan rétt af þjóðinni heita landráðamenn, hvort heldur þeir skríða saman fleiri eða færri “ ! Og á fundinum gerði séra Sigurbjörn Einarsson sína játningu er hann sagði : ,, Ég hafði til annars ætlast af þeim þingmönnum sem ég studdi til þingsetu “ !

 

Það er ljóst að allir hinir betri menn þessarar þjóðar vissu hvað var í gangi og tóku einarða afstöðu gegn landráðunum og þeim Hrunadansi sem leikinn var í því sambandi og hefur lengi verið látinn æra glóru og gildi manndóms frá íslenskri þjóð !

 

Ísland átti ekki og mátti ekki láta flækja sig í stórveldapólitíkina. Við áttum að reka okkar þjóðfélag á fullum forsendum hlutleysisins áfram og sinna í gegnum það hagsmunum okkar eigin þjóðar, án tengsla við stórhættulega hernaðarpólitík !

 

Í þeim anda og farvegi hefði farsæld íslenskrar þjóðar legið og þá stæðum við ólíkt betur að vígi í dag í alþjóðlegum skilningi sem frjáls og fullvalda þjóð, sem vildi ástunda frið við allar þjóðir, en ekki sem virðingarsnautt viðhengi við blóði atað og skítugt stórveldi !

Um sálarlega stöðu hvers og eins !

 

 

 

Hver maður er sérstök sköpun. Sumir halda því fram að allir eigi sér tvífara, en það er útilokað í þeim skilningi að svo geti verið að öllu leyti. Menn geta verið furðu líkir, en engir tveir eru 100% eins. Maðurinn er nefnilega ótrúlega flókið líf-fræðilegt fyrirbæri, til anda, sálar og líkama. Og vegferð hans virðist afskaplega mikið bundin allskyns villuráfi fram og aftur í falsheimi blekkinga !

 

Því er það hverjum manni mikil nauðsyn að þekkja sjálfan sig sem best. Það vissu Grikkir til forna og lögðu á það mikla áherslu. Sjálfsögun og sívökul ábyrgðar-kennd einstaklingsins skiptir auðvitað miklu varðandi velferð hans í lífinu. Að vera nægjusamur og fylla ekki líf sitt af óteljandi gerviþörfum er líka nauðsynlegt !

 

En hvernig gerum við tíðarandann úr garði ? Við fyllum hann af öllum þeim kröfum sem ganga frekast gegn velferð okkar allar stundir. Við gerum tíðarandann að kúgunar-tæki gegn okkur sjálfum. Er eitthvað vit í því ? Auðvitað ekki, en af hverju hegðum við okkur þá svo heimskulega ? Líklega meðal annars vegna þess að við þekkjum okkur sjálf svo lítið. Okkar eigin vankantar komu okkur sífellt á óvart og við lærum seint að beita okkur sjálfsaga !

 

Íslenskt samfélag virðist á margan hátt hafa skekist til og hrasað út af betri leiðum á seinni árum. Kannski vegna þess að léttari lífsbarátta fyrir nauðþurftum í seinni tíð og aukin þægindi hafa framkallað í okkur heimtufrekju og til-ætlunarsemi sem var ekki til staðar í þeim tíma sem réði þar á undan. Sumir myndu hiklaust halda því fram að fólk hefði þá verið heilbrigðara í hugsun og opnara fyrir eðlilegum og fjölskylduvænni lífsháttum !

 

Nú eru allir í tímahraki. Unga fólkið kvíðir því að verða þrítugt, þá sé lífið búið. Þeir sem eru þrítugir fara að kvíða því að verða fimmtugir af sömu ástæðu og þeir sem orðnir eru sjötugir sjá ekkert fyrir augum nema kistu og gröf. En lífið á hverjum tíma er þroskaferli sem skilar sér ef menn taka því með réttum hætti !

 

Það þarf enginn að vera í tímahraki ef það er gert. Þá hefur hver tími og hver aldur sinn sjarma, og menn þurfa að meðtaka þá gjöf lífsins sem er í gangi sem ævintýri hinnar ríkjandi stundar !

 

Þá finna þeir að bikar þeirra er barmafullur og gæfa og náð fyrir höndum, ekki síst vegna þess að þeir hafa þá lært að þekkja sjálfa sig og vita að full hamingjustund þeirra er til staðar, ef þeir vilja njóta hennar með heilbrigðum hætti eins og þeim stendur til boða !

 

Hver sem ætlar að þeysast um lífsgötuna, heltekinn tímahraki, fer á mis við það sem þarf að lærast meðan staðið er við hérna megin tjaldsins. Að vera í skóla og læra ekki neitt skilar ekki neinu. Það gildir jafnt um alla skóla og ekki síst sjálfan lífsskólann. Og Skólastjórinn mikli sem þar ræður, verður ekki ánægður með þann lærisvein sem lærir ekki neitt. Við erum hér til að mannast og vaxa að andlegu manngildi til vegferðar í þeirri vídd sem við tekur !

 

Þessvegna þarf sálarleg staða hvers og eins okkar að taka framförum meðan hið andlega nám stendur yfir, sem á að gera okkur hæfari til þess sem framundan er, í því lífsferli sem er og verður ávallt í Guðs hendi !

 

 

 

 

 

Hátíð ljóssins er gjöf Guðs !

 

 

 

 

Einu sinni ákvað ég að yrkja jólaljóð nákvæmlega kl. 18 á aðfangadag. Það var árið 1973. Ég settist niður í herberginu mínu, að norðaustan á efri hæðinni heima í gömlu Grund, og beið spenntur komu jólanna, var tilbúinn með blýant og blað !

 

Svo glumdi hringingin við frá kirkju-klukkunum í útvarpinu og ég fékk þann innblástur sem til þurfti og orti á næstu mínútum lítið jólaljóð sem mér hefur þótt vænt um allar götur síðan. Svo vænt hefur mér þótt um það, að ég hef aldrei séð ástæðu til að endurtaka leikinn. Þetta litla jólastef birti ég svo í fyrstu bók minni sem út kom 1991. Það hljóðar svo :

 

Til dýrðar Guði nú er hátíð haldin

og heimsins þjóðum dýrmæt blessun færð.

Það vermir friður hjörtu ung og aldin

sem áður voru döpur eða særð.

Og bjarmi vonar lýsir lífsins vegi,

og ljúfur straumur fer um hverja sál.

Við fögnum öll með gleði Drottins degi

er dýpsta sæla hrekur fals og tál.

 

Mér fannst þetta segja það sem segja þurfti. Ef mannkynið sameinaðist bara um frið og hegðaði sér eins og það ætti að gera, þyrfti heimurinn ekki að vera sá ógnarstaður sem hann hefur verið gerður að – allt of víða, fyrir allt of marga. En rétt hegðun manna er nú bara það sem lengstum hefur vantað. Menn virðast vilja stríð en ekki frið. Og helst virðast menn vilja að aðrir búi við stríð, bara ekki þeir sjálfir. Þar er sérgæskan að verki eins og löngum fyrr og síðar og sérgæskufullir menn eru hættulegir öllu umhverfi sínu !

 

Mannkynið er sýnilega enn jafn óþroskað og það hefur lengstum verið. Því hefur sannarlega ekki farið fram nema síður sé. Og 21. öldin sem nú er senn liðin að einum fjórða hluta til, hefur sýnt að maðurinn hefur ekkert lært og kemur ekki til með að læra neitt við óbreyttar aðstæður. Allur hryllingur síðustu aldar hefur þar ekki haft neitt að segja. Það mun þannig ekkert breytast nema þá við beint inngrip Skaparans, enda hlýtur að fara að koma að skuldadögunum. Það getur ekki hjá því farið !

 

Víða er hart í heimi, það vantar marga mat og nauðsynjar, en umfram allt vantar fólk frið og öryggi. Það er þungbært að verða að horfa upp á þjáningar milljóna manna enn einu sinni á þessum tímamótum. Hvenær skyldu þær enda ? Það var víða fagnað um síðustu aldamót og talað um hina nýju friðaröld ? Varð hún sjálfdauð á sínu fyrsta ári ?

 

Senn er hún farin að fjórðungi til

og friðurinn hvergi til staðar.

Enginn sér nálgast þau skuldanna skil

sem skapað fá aðstæður glaðar !

 

Það er nöturlegt fyrir allt mannkynið þegar allt stendur í stað og andlegar framfarir verða allar í skötulíki eins og nú hefur verið á heimsvísu – lengi !

 

En þrátt fyrir allt er það svo, að enn er hægt að gleðjast við þá hátíð í íslenskum veruleika sem helguð er ljósi og kærleika. Það ber vissulega að þakka, þó við Íslendingar eigum auðvitað ekkert skilið í raun og veru umfram aðra. Vonandi færir árið sem framundan er, hrjáðu mannkyni einhverjar lausnir á þeim vandamálum sem dómgreindarleysi og vanhugsun ríkjandi valdamanna hefur hlaðið upp að undanförnu !

 

Megi sem flestir finna fró í því að horfa til hækkandi sólar og meðtaka inn í sál sína hinn friðelskandi fjölskylduanda jólanna – og verða betri og meiri manneskjur fyrir vikið. Látum börnin með sakleysi sínu kenna okkur að rata veginn sem liggur til himnaríkis. ,,Slíkra er himaríki“, segir Kristur í Orði sínu !

Gleðileg jól !

 

 

 

Að greina rætur vandamálanna ?

 

 

Hvar eru rætur vandamálanna og hverjar eru þær ? Það er oft mikil spurning ? Rætur vandans í jarðhræringunum á Reykjaness-skaga hafa ekki verið og eru ekki endilega bara undir Grindavík. Þær eru nánast undir öllum skaganum. Það getur hinsvegar oltið á miklu hvar vandinn brýst upp á yfirborðið. Hvar gosið verður ef það verður gos og hvað gosin koma til með að verða mörg í allt ? Enginn veit það, en Grindavík verður draugabær um hátíðarnar vegna gildandi bannlýsingar af hálfu Almannavarna gegn því að íbúar fái að snúa heim. Það verða ekki haldin jól í Grindavík !

 

Rætur vandans í Úkraínu eru og hafa verið í Brussel, rætur vandans á Gaza eru líklega að talsverðu leyti austur í Íran, deiluvandi Kína og Bandaríkjanna er á Taiwan og svo má lengi telja. Þegar stórveldapólitíkin skekkir alla greiningu á hverjum vanda, er ekki við því að búast að hann verði leystur. Og það verður að hafa það í huga, að það eru oftast einhverjir sem telja sig hafa hag af því að búa vandann til og viðhalda honum !

 

Við slík tilbúin vandamál þurfum við börn þessarar jarðar stöðugt að búa. Við eigum yfirleitt ekki leiðtoga sem leysa vanda-mál, við eigum miklu frekar leiðtoga sem búa til vandamál. Sjáiði bara Kötu Jakk og Bjarna bakk ! Árið 2003 sagði Katrín Jakobsdóttir í viðtali í Frétta-blaðinu, að Keanu Reeves væri miklu betra idol en stjórnmálamenn. Þeir væru svo óáreiðan-legir........ ! Og sjáið svo hvernig hún er að standa sig sem slíkur !!!

 

Bjarni virðist kominn í bakkgír og vera nánast á pólitískum hrakhólum. Hann hrekst milli ráðuneyta og sér varla handa sinna skil fyrir glimmer. Í hans huga virðast til dæmis fulltrúar íslenska ríkisins erlendis ekki endilega þurfa að hafa mikla reynslu og hæfni til að bera. Helst þurfa þeir líklega að hafa logafallegt look. Algjör skortur á nothæfum eftirmanni er líklega orsök þess að maðurinn situr árin út, einsýnn eins og Óðinn í Valhöll, á formannsstóli úrkynjaðrar og deyjandi ósjálfstæðisklíku. Hann er þar sýnilega í bili - alveg bakk !

 

Íslendingar búa því miður við algeran atgervisskort hvað forustulið snertir. Það er enginn að vinna sér traust á þeim vettvangi, hvorki karlar né konur. Þetta fólk nýtur þess sýnilega bara að lifa á kerfinu og egóast þar í sjálfsánægju og sérgæsku allar stundir. Og á meðan fúna innviðirnir niður, hver máttarstoðin af annarri. Haltir virðast leiða blinda í öllu ríkiskerfinu !

 

Og hvar eru ræturnar í því kerfi ? Þær liggja í gömlum spillingar-hefðum sem aldrei hefur mátt hagga við. Og spilling sem fær að vera óáreitt vex og verður að ógeðslegu æxli á þjóðarlíkamanum.Við síverkandi stjórnleysisástand liggur leiðin frá hruni til hruns. Þar sem ekkert er lagfært hlýtur allt að hrynja að lokum !

 

Rannsóknarskýrsla alþingis greindi svo sem spillinguna, en það mátti ekki taka á henni. Hún var látin óáreitt, æxlin voru víst allt of mörg.Yfirhyskið hristi sína tómu kolla og var líklega allt sammála um það að þarna mætti bara alls ekki taka neitt til !

 

Og af hverju ekki ? Nú, þá færi öll valda undirstaða þess til fjandans. Skítur spillingar og allra handa uppsafnaðra brotalama yrði að fá að viðhaldast. Því fór þannig, að þó að kerfið þarfnaðist sárlega uppskurðar eftir síðasta hrun, var því bara gefin kæruleysispilla. Og þannig hefur það verið alla tíð síðan og ekkert batnar nema síður sé !

 

Það var ekkert læknað eða lagað. Við hjökkum því í sama spillingarfarinu í ríkislegu tilliti ár eftir ár og forustu-klíkan gerir hver mistökin eftir önnur sem bitna á okkar heildarhag. Fjármagn alþjóðar flæðir út úr landinu í skatta-skjól, til stríðsátaka á vegum Nató, í ráðstefnu-fríðindi út um allan heim, í allskonar vitleysu. Um leið er fjármagni ausið í innflytjendur og allar tegundir flótta-manna í galopnu landi. Stór hluti af því liði sem kemur inn í landið myndi hvergi vera talinn aðlögunarhæfur annars staðar en hér !

 

Afgangsaurarnir eru kannski látnir ganga til barna Íslands, en þeir verða minni með hverju árinu. Lífeyrissjóðafjárfestingar skila sér algerlega með öfugum hætti, á meðan heil hjörð af afætum mjólkar þessa sjóði þjóðarinnar, svo að þeir rýrna stöðugt í höndum umsjónaraðilanna !

 

Fátækt fer vaxandi ásamt glæpatíðni sem virðist aukast sem innflutt afurð. Hér þykir útlendum vafagemlingum sýnilega gott að vera, enda hópast þeir hingað í fjársjóðaleit og setjast að í undirheimum höfuðborgarinnar til að mala þar gull, sennilega við alfrjálsustu aðstæður á heimsvísu !

 

Sitjandi ríkisstjórn er ein sú lélegasta sem í landinu hefur verið frá upphafi og gjörsamlega óhæf sem slík. Það liggur orðið ljóst fyrir, að sumir ættu bara að skrifa glæpasögur !