Siðlausar siðvenjur Vesturlanda !

 

 

Þeir eru margir, tauhálsarnir og flibbadúarnir á Vesturlöndum, sem hafa blóð á höndum, hafa lagt sitt af mörkum til múgmorða í öðrum löndum. Slíkir morðingjar þykja ekkert tiltökumál í vestrænum menningarlöndum. Þeir njóta þar valda og virðingar og hafa lengi gert. En hverskonar siðmenningarmat liggur þar að baki ? Hvaða réttlætisgildi felst í því að slíkum morðingjum sé hossað hátt í þeim þjóðfélögum sem hafa lengst af talið sig öðrum fremri ?

 

Það er engin siðmenningarhugsun fólgin í þeim veruleika og þaðan af síður eitthvert réttlætisgildi. Þar er bara til staðar hin gamla rómverska afskræming þess hvort-tveggja sem aldrei hefur verið unnt að aka á bug vegna viðvarandi spillingarafla álfunnar yfir allan þennan tíma. Öll saga Evrópu er í raun saga um hyllingu á blóðugum morðingjum öld af öld. Þar hefur aldrei verið neitt hreint til í stjórnarfari frá upphafi vega og er ekki og verður líklega seint. Það liggur í hlutarins eðli hvaða lyktir sú saga fær !

 

Evrópa mun fara afgerandi niður í Sögunni í fyllingu síns örlagatíma, og hljóta þar harðasta dóm sem nokkur heimsálfa mun fá fyrir glæpi og siðlaust framferði frá öld til aldar. Þar gildir það lögmál, að þeim sem mikið hefur verið gefið, verður líka mikið heimtað af, og Evrópa hefði átt að fara miklu betur með sitt pund. Það kemur alltaf að skuldadögum og miðstjórnar-kastalinn í Brussel á ekkert fyrir sér annað en að hrynja. Hann er tímaskekkja sem á sér enga stoð í þeim veruleika sem ríki nútímans standa frammi fyrir. Hann mun því molna niður á næstu árum !

 

Hvernig stendur annars á því að siðlaus lífstjáning Evrópu hefur aukist, að heita má, jafnt og þétt, líklega frá því um miðja nítjándu öldina ? Auðvitað var evrópskt siðleysi til staðar áður, en frá 1850 eða þar um bil, hefur það sífellt aukist og ekkert lát orðið þar á. Það er víst alltaf hægt að sökkva dýpra. Og mest hefur siðleysið yfirleitt verið í efstu lögum þjóðfélagsgerðarinnar. Flestallir evrópskir leiðtogar á þessu tímabili hafa verið afar sjálfhverfir og athyglissjúkir menn og fæstir þeirra orðið þjóðum sínum til gæfu. Sé farið vestur um haf er myndin litið betri, enda fyrirmyndin fengin frá Evrópu !

 

Sagt hefur verið að Alice dóttir Theodores Roosevelts hafi eitt sinn sagt um föður sinn : ,,Ef það er skírn vill pabbi helst vera barnið, ef það er brúðkaup vill hann helst vera brúðurin, ef það er jarðarför vill hann helst vera líkið !“ Undir þetta gæti Donald Trump örugglega tekið fyrir sína parta og býsna margir evrópskir forustumenn líka !

 

Sumir menn verða alltaf að vera aðalnúmerið þar sem þeir eru. Það sýnir best hvað sjálf þeirra er óskaplega viðkvæmt og vandmeðfarið. Minnimáttar-kenndin sem þjakar þá sífellt innvortis, krefst stöðugrar meðgjafar af hálfu annarra, svo þeim haldist á trú sinni fyrir eigin mikilleika. En hver er þá mikilleikinn þegar allt kemur til alls og er hann einhver ?

 

Það hlýtur að vera erfitt fyrir slíka menn að lifa, því líf þeirra getur aldrei verið í eðlilegu fari eða haldist þar. Til þess eru brotalamirnar í sálarlífinu allt of miklar. Svo hverfa þeir einn daginn þegar dauðinn sækir þá eins og aðra. Þá verða þeir bara ofmetið nafn í Sögunni með öllum sínum mistökum og rangindum. Og þegar slíkir menn fara svo að verða dýrkaðir, leiðir það að sjálfsögðu til þess að siðleg viðmið hrökkva niður á við. Og eftir því sem þau verða lægri, opnast fleiri leiðir fyrir slíka menn, og jafnvel enn verri menn, til að komast í dýrlingahópinn !

 

Þetta er meðal annars skýringin á því hvað siðferði hefur hrakað í Evrópu og reyndar um allan heim. Það verður að lækka persónulegar hæfniskröfur í siðferði sem og öðrum góðum gildum, því það eru engir menn lengur til staðar nógu frambærilegir til að mæta þeim eins og þær voru. Blekkingarþörfin eykst eftir því sem lakar er á málum haldið. Við Íslendingar þurfum ekki að fara langt til að gera okkur grein fyrir samfélagslegum hliðstæðum, fyrir óæskileg áhrif utan úr heimi. Svo miklar kröfur er nú hin mjög svo öfugsnúna menningarbylting Vestur-landa farin að gera hérlendis !

 

Þar má til dæmis hugleiða stöðu íslenskrar sjómennsku eftir að kvótakerfið kom til sögunnar. Það er nánast hætt að heiðra sjómenn á Sjómannadaginn eins og áður var. Sennilega eru engir taldir þar gjaldgengir lengur til heiðursstöðu. Kvótakerfið kallar ekki eftir íslenskri sjómannastétt eins og hún var. Þar eru viðmiðin gjörbreytt frá fyrri tíð og öll gildi lægri en þau voru, og æ fleiri álíta að kvótakerfið sjálft kalli ekki heldur eftir neinum heiðri !

 

Og Sjómannadagurinn okkar gamalfrægi, virðist nú að verða lítið annað en innanpíkubleikur bæjarhátíðardagur víða á landsbyggðinni. Þar virðist ekki neitt sjómannaráð lengur í forsvari fyrir hefðbundin gildi dagsins, heldur miklu frekar eitthvert kvennaráð og þá sennilega samkvæmt kröfum tíðarandans. Og hvaða tíðarandi er það ? Er það tíðarandinn sem er að fara með öll heilbrigð viðmið og allt eðlilegt siðferði til fjandans ?

 

Allt virðist í breyttu fari og Gustur og Gola, sögufrægu róðrarbátarnir okkar hér á Skagaströnd, sjómannadagsbátarnir okkar frá 1948, fá nú að grotna niður þar sem þeir liggja, vegna þess að meðferðin á þeim hefur orðið slík á síðustu árum, að það er sagt að það borgi sig ekki lengur að gera við þá og halda þeim við. Þannig er auðvitað hægt að fara með alla hluti, einkum og sér í lagi og ekki síst þar sem staðlæg menning virðist ekki varin eða metin neins !

 

Svo nú eru sögulausir bátar bara fengnir að láni frá Sauðárkróki, eins og staða þessara mála er í dag, en enginn veit hver hún kemur til með að verða, þegar enginn á Skagaströnd kann áralagið lengur, og líklega er ekki langt í það. Nú eiga nefnilega allir að lifa á því lofti sem aðrir anda frá sér og það á að nægja þeim að tíðarandatali tómhyggjunnar til vaxtar og viðgangs – í öllu !

 

Slíka steinaldarspeki prédika nýju menningarstaðlarnir, sem reyndar eru komnir fast að lággildum en geta þó vafalaust enn lækkað, ef rangsnúinn tíðarandi krefst þess. Hinar siðlausu siðvenjur virðast blómstra í ónáttúrulegu veldi sínu um allan hinn vestræna heim, og jafnvel blessunin hún Skagaströnd litla fær að finna fyrir sálarlausu áhrifavaldi þeirra, sem engan og ekkert bætir !

Um dómgreindarleg skaðaskref !

 

 

Það hefur komið skýrt fram í umræðumálum dagsins, að margir sem studdu Flokk fólksins í síðustu kosningum, hafa séð eftir því og líta svo á að forusta þess flokks hafi svikið stefnumálin fyrir aðkomu að völdum. Ég kaus ekki Flokk fólksins í síðustu kosningum, en gerði það í kosningunum þar á undan. Ég gerði það ekki aftur, vegna þess meðal annars að Inga Sæland var farin að stunda svo mikla prímadonnutakta að mér var farið að ofbjóða. Hún var farin að leika aðra Kötu og síst þurfum við á slíku að halda, enda er ég búinn að fá skömm á manneskjunni og tel að hún hafi flotið áfram á innihaldslausu lýðskrumi og litlu öðru !

 

Það virðist vera búið að herja svo mikið á félagshyggjuna og hugsjónir hennar í þessu landi á síðustu árum, að jafnvel fólk sem þykist tala í nafni félagshyggju er iðulega á allt öðrum stað en það segist vera. Inga Sæland og fleira forustufólk í Flokki fólksins er, að mínu mati, í þeim hópi. Sérgæskan í þeim virðist hafa kæft félagshyggjuhugsjónir þeirra, hafi þær þá einhverjar verið í raun !

 

Ég viðurkenni fúslega að ég hafði mikið álit á Ragnari Þór Ingólfssyni meðan hann stóð í baráttu sinni gegn spillingarvaldi lífeyrissjóðanna og fyrir ærlegri og betri viðhorfsmálum innan alþýðusamtakanna og verkalýðshreyfingarinnar. Þar stóð hann sig vissulega vel og var kröftugur og afgerandi í málflutningi sínum. En í seinni tíð, og ekki síst eftir þátttöku Flokks fólksins í sitjandi ríkisstjórn, og sumum persónulegri málum, velti ég því fyrir mér í alvöru, hvort blessaður maðurinn sé orðinn að einhverskonar umskiptingi ?

 

Og svo virðist vera um fleiri í forustu þessa, að mér finnst heillum horfna, flokks. Þar virðist vera um fólk að ræða sem hefur ekki þolað breytinguna frá því að þekkja venjulega lífsbaráttu og hafa úr tiltölulega litlu að spila, og vera svo komið með fullar hendur fjár, völd og áhrif. En slíkt fólk er ekki lengur forsvarslið fyrir fólkið í landinu. Það er þá orðið að forréttindaliði sem hefur verið keypt inn í annað hugarfar með breyttum kjörum og þjónar nú öðru og andstæðu valdi en það gerði áður. Í slíkum hamskiptum er engin heilbrigð almanna-hagsmunatenging og þar getur því engin blessun búið !

 

Þvert á móti felst í slíku framferði bölvun sem mun fara illa með marga og einkum þá sem hafa þannig svikið köllun sína og gengið inn í andstæðar herbúðir vegna sérgæsku þeirrar sem virðist hafa náð valdi yfir þeim með tilkomu hærra tekjustigs. Þá má segja að slíkt fólk sé orðið verra en hinir eiginlegu andstæðingar alþýðunnar í landinu, þar sem það hefur þá svikið meira en þeir. Valdasókn Flokks fólksins hefur sýnilega mistekist. Í næstu kosningum mun flokkurinn því að öllum líkindum fá litlu betri útreið en VG í þeim síðustu, og á það líka fyllilega skilið !

 

Inga Sæland kom eins og lítil halastjarna á fullri ferð inn í okkar pólitíska sólkerfi, slengdi frá sér neistaflugi allskyns orðaleppa um hríð og hefur nú dagað uppi í vondum félagsskap á stopulli strýtu vafasamra metorða og brennur þar líklega fljótt út. Hún hefur samlagað sig Viðreisn sem er óíslenskasti flokkur þingsins, og að margra mati, beinlínis stofnaður sjálfstæði okkar til höfuðs, og Flokkur fólksins á sér því ekki viðreisnar von undir hennar forustu héðan af. Í forustu flokksins virðast heldur ekki nein gæfuleg foringjaefni, þó löngum sé erfitt að spá fyrir um slíkt. Samfylkingin er líka í hæsta máta varhugaverður flokkur gagnvart sjálfstæðismálum okkar Íslendinga og að mínu mati til alls vís í þeim efnum. Það eiga líka allir þjóðhollir Íslendingar að vita !

 

Núverandi ríkisstjórn er reist á sandi blekkinga að öllu leyti og mun tæpast eiga sér langt líf í þjóðlegum veruleika sem augljós undirlægja og fótaþurrka útlendra afla. Kristrún forsætis er líka stjarna sem líkleg er til að brenna nokkuð fljótt út í pólitíkinni, hvað sem um hana verður þar í framhaldi. Sennilega vistast hún síðar hjá einhverri alþjóðastofnun sem greiðir henni hugsanlega hátt kaup fyrir vel útilátna þjónkun og þægð !

 

Þorgerður Gunnarsdóttir er hinsvegar að skrá lokakaflann á sínum ferli – og sem betur fer. Sá ferill hefur verið slíkur, að mínu mati, að best er að tala sem minnst um hann, og sennilega verður lokakaflinn verstur. Hinar svonefndu valkyrjur  munu trúlegast allar slokkna út sem ætlaðar vonarstjörnur fyrr en varir, og minningin um valdabrölt þeirra verður síðan, að öllum líkindum, að óbragði á vörum og í munni íslensku þjóðarinnar. Eitthvað sem þarf að muna sem stöðuga viðvörun, - aldrei aftur !!!

Hégóminn er aldrei lífgefandi !

 

 

Auðstétt Íslands er mjög sjálfhverft fyrirbæri. Hún er eitt af því sem maður mun aldrei geta litið á sem gildisvænan hluta af íslenskri þjóðmenningu, miklu frekar hið gagnstæða. Til þess er ömurleg græðgin þar og botnlaus sérgæskan eins fráhrindandi og nokkur viðbjóður getur verið. Stundum verður manni hugsað til sumra ummæla forustumanna þar og efast jafnvel um að þeir geti verið Íslendingar. En botnlaus sérgæska þekkir engin landamæri og svo er jafnt hérlendis sem erlendis, eins og staðreyndir sýna og sanna !

 

Ég hef aldrei kynnst neinum manni sem hefur orðið betri maður við það að verða ríkur. Maður hefur hinsvegar séð margan góðan dreng tapa heilbrigðum viðhorfum við það að auðgast og verða í framhaldinu að venjulegum Mammons þræl. Yfirleitt verður slík breyting á kostnað þess sem viðkomandi manni var gott gefið við fæðingu. Það er í raun ekki þannig, að menn eignist peninga, heldur eignast peningar menn !

 

Sérgæskan og eigingirnin tekur yfir og menn verða þrælar eigin græðgi. Lífið fer að snúast um krónur og hvernig unnt sé að fjölga þeim. Það er ömurlegt að sjá hvernig sumt fólk hefur farið með sjálft sig í þeim skollaleik. Svo er það steindautt einn daginn, eftir ævilanga auðsöfnun og gagnslítið líf, og erfingjarnir fara að slást um reyturnar !

 

Ég heyrði eitt sinn sögu af því að auðmaður einn hefði orðið fyrir ádeilu frá systur sinni, vegna einhverrar góð-gerðastarfsemi sem hann vildi standa fyrir. Hún mun hafa viljað vita af hverju hann væri að slíku brölti ? Hann á að hafa hvæst í reiðitón til hennar á móti: ,, Ég ætla ekki að verða ríkasta líkið í kirkjugarðinum !“

 

Sagan er nokkuð góð hvort sem hún er sönn eða ekki. Hún sýnir hvað hugsun hins ríka manns er sjálfhverf. Hann sjálfur og peningar hans eru eitt í huga hans. Þar verður ekki skilið á milli. En dauðir menn eiga ekki neina peninga og lík verða ekki rík. Dauður maður er ekki lengur nein efnahagsleg stærð eftir að öndin hefur skriðið úr skrokknum !

 

Um leið að menn eru dauðir eru eignir þeirra og auður eitthvað sem fer annað, fer frá þeim, heyrir erfingjum þeirra til eða einhverjum dánarbúum. Þeir hafa ekkert um þau mál að segja lengur. Aðrir fara að höndla með hlutina, þeirra fyrrum eignir, jafnvel óskylt fólk. Dauður maður á nefnilega ekki neitt, en ríkur maður virðist halda í þá hugsun til síðasta andardráttar, að hann deili og drottni áfram í krafti peningalegrar eignar sinnar !

 

En svo er ekki, því við þær aðstæður er hann bara jafndauður og aðrir og jafnvel enn dauðari, vegna þess að hann eltist alla ævi við tóman hégóma, á kostnað eigin sálarheillar. Mammonshyggja hans verður honum stöðugt að fótakefli til síðustu stundar og trúlegast út yfir gröf og dauða. Staðreynd hins andlega veruleika sem er sannleikur Orðsins er einfaldlega sú að enginn auðmaður á auðvelt aðgengi að dyrum himinsins !

 

En það kunna að vera aðrar dyr sæmilega opnar fyrir slíkum mönnum, enda hafa þeir kannski gert sitthvað til þess að fá greiða inngöngu þar. En þeir virðast samt vilja, af einhverjum dularfullum ástæðum, frekar fara inn á hinum staðnum þó þeim fylgi engin sálarleg réttindi til þess. Ef til vill hefur það þá loksins orðið þeim ljóst, að sá staður sé í raun miklu eftirsóknarverðari sem tilvistarbústaður en hinn sem stendur þeim opinn ? En það er hinsvegar allt of seint séð og fær engu breytt þaðan í frá !

 

Sannarlega er mannskepnan skrítin með allt sitt skilningsleysi á hin sönnu verðmæti lífsins. Allt er látið snúast um stöðuga eftirsókn eftir vindi, lífið á enda - og svo skyndilega er þannig komið fyrir þeim manni sem hugsaði sífellt um að græða hverja lífsins stund – að allur gróði er horfinn og farinn og allt að eilífu tapað og verður aldrei endurheimt !

 

 

Litið yfir ljótt svið !

 

Hverjir eru friðflytjendur í veröldinni í dag ? Hverjir eru friðflytjendur fyrir botni Miðjarðarhafs ? Eru Ísraelsmenn það, eru Hamas og Hisbollah það, eru Íranir og Saudi Arabar það, eða Sýrlendingar, Vesturveldin, Bandaríkjamenn, hverjir eru þar sannir friðflytjendur ? Þeir eru í raun engir. Það segir okkur að einhverjir hljóta að græða á stríði í þeim heimshluta ekki síður en öðrum !

 

Netanyahu er líklega mjög óheppilegur leiðtogi fyrir Ísraelsmenn. Hann er augljóslega enginn Ben-Gurion eða Shimon Peres. Hann og fylgismenn hans virðast treysta mikið á hið gyðinglega fjármálavald í stjórnkerfi Bandaríkjanna. Kannski svipað og umboðslaus fasista-stjórnin í Kiyv treystir á peninga og vopnastraum að vestan. Og nú er talað umbúðalaust um það í fréttatímum, að það sé takmarkið að drepa ákveðna leiðtoga svo þjóð þeirra verði forustulaus !

 

Þannig var ekki talað í eina tíð þó það sé gert núna. Áður höfðu menn einhverja sómatilfinningu, en hún virðist alveg farin, hefur líklega skolast burt í gegnum niðurföll markaðshyggju og gróðamála í seinni tíð. Menn eins og Adolf Hitler hefðu fagnað því að vera uppi á þessum tímum. Slík óþverramenni hefðu séð tækifærin alls staðar til að láta illt af sér leiða. Það eru svo til engir góðir leiðtogar til. Það er bara til rusl og meira rusl, ekki síst í álfunni sem oftast hefur talið sig geta haft vit fyrir öllum hinum !

 

Það er ógæfusöm framvinda þegar þjóðir heyja stríð án þess að hafa burði til þess sjálfar, og ætlast til þess að aðrar þjóðir skaffi þeim allt til alls, svo hægt sé að halda manndrápunum áfram. Sú þjóð sem stendur í styrjöld, verður að vera fær um það fyrir eigin reikning, annars endar hún í klónum á þeim sem segjast vera að hjálpa henni. Þeir hirða að lokum sjálfstæði hennar, auðlindir hennar og allt sem hún hélt sig eiga. Hún er þá orðin svo skuldug þeim að ekkert er eftir af því sem hún þóttist vera að verja og berjast fyrir !

 

Þannig virðist styrjaldarrekstur vera að miklu leyti í dag. Það er dýrt að standa í slíku, en margar Vestur-Evrópuþjóðir virðast ekki hafa miklar áhyggjur af styrjöldinni í austurhluta álfunnar meðan það er fyrst og fremst verið að úthella úkraínsku blóði og rússnesku. Það væri allt annað ef það væri breskt, franskt eða þýskt, en það gæti svo sem komið að því – innan skamms !

 

Vestur-Evrópuþjóðir hafa aldrei meðtekið það sem sögulega staðreynd, að Sovétríkin hafi lagt mest af mörkum til að bjarga þeim frá nasismanum. Það kostaði líf 27 milljóna sovéskra þegna. Til samanburðar má geta þess að mannfall Breta og Bandaríkjamanna í seinni heimsstyrjöldinni var um 450.000 manns hjá hvorri þjóð fyrir sig. Á þeim tölum sjáum við ljóslega hvar harðast var barist og hvar fórnirnar urðu mestar !

 

En nú eru engir friðflytjendur neinsstaðar í veröldinni. Allir virðast telja að deilumál verði best leyst með stríði. Nasisminn er kominn aftur og menn af því tagi farnir að verða valdamenn í Evrópu á ný. Og þeir eru meðteknir af ólíklegustu þjóðum sem slíkir. Norðurlöndin virðast hafa algjörlega tapað sér í Nató uppæstu vímuefnaforspili stóra stríðsins. Það undirstrikar hið mikla glóruleysi sem hefur verið gangsett !

 

Jafnvel fyrrum sæmilega skynsöm þjóð, eins og til dæmis Danir, er komin í stríðskórinn, mettuð af þeim anda sem fullyrðir að stríð sé betra en friður. Og þar hafa sósíaldemókratar komið við sögu öðrum fremur !

 

Svíar hafa glatað öllu sem talið var þeim til gildis hér áður fyrr og sérstaða þeirra hefur þurrkast út við inngöngu þeirra í Nató. Þeir voru hættir að eiga forustumenn sem gátu staðið uppréttir. Aumingjadómurinn var genginn þeim í merg og bein og sálin í þeim hafði skroppið saman í nánast ekki neitt. Sósíal-demókratar ollu því manndómshruni, með sjálfumgleði sinni og pólitískum hroka. Svo lyppuðust sænsk stjórnvöld bara niður eftir 208 ára friðarlíf og skriðu með blautan botninn inn í hernaðarbandalag. Er hægt að hugsa sér ömurlegri rass-skellingu eigin stefnu !

 

Sama er um hina forríku Norðmenn að segja. Þeir uppfylla nú þegar nánast öll skilyrði til að verða hluti af bandaríska ríkjasambandinu. Aðrar eins Bandaríkja-sleikjur og Norðmenn eru tæpast til í víðri veröld. Þeir hlaupa upp til handa og fóta við öllu sem Kaninn fer fram á. Og skríða svo eins og Svíar fyrir múslimum heima fyrir !

 

Virðing þeirra á alþjóða-vettvangi hefur jafnt og þétt sigið saman á undanförnum árum. Nú eru þeir bara orðnir að föstu viðhengi Bandaríkjanna. Það virðist ekkert vera til í Noregi lengur sem getur heitið sjálfstætt. Norska þjóðin virðist algjörlega orðin sálarlega og andlega gjaldþrota hjarðvilluhópur og það er líka fyrir forustulegan vesaldóm sósíal-demókrata !

 

Kratar hafa ánetjast fjölmenningar-vitleysunni meira en nokkur önnur pólitísk hreyfing og þannig hafa þeir leitt mörg ríki Vestur-Evrópu fram á brún hengi-flugsins varðandi tortímingu allra góðra, þjóðlegra gilda. Það er ekki seinna vænna að stöðva þá martröð og leiðrétta stefnuna þar sem komið er á ystu nöf !

 

Sósíaldemókratar eru ekki lengur að byggja upp góða hluti á Norðurlöndum, enda í flestum greinum orðnir viðhengi auðvalds og fjármagnseigenda í viðkomandi löndum. Í því framferði þeirra felst mikil afturför fyrir norrænan frelsisanda. Hann er hvergi til í sósíaldemókratisma Norðurlanda í dag. Öll hugsun krataflokkanna þar virðist nú snúast um stefnuna ,, Make America Great Again !“ Þeir virðast allir orðnir heilatrompaðir í gegn af Trump svo þjóðlegt gildi þeirra er komið niður í núll !

Höfuðformúla nútíðarandans snýst um sjálfið eitt og framgang þess !

 

 

Hvað mörg viðtölin í fjölmiðlum byrja á því að viðkomandi tekur fjálglega fram, að hann eða hún hafi meistaragráðu í þessu eða hinu, frá þessum eða hinum háskólanum. Og jafnvel fleiri gráður en eina. Þar með telst víst manneskjan orðin gjaldgeng í alla umræðu og það sem hún segir, allrar virðingar vert. En er það í rauninni svo ? Er keisarinn í einhverjum fötum ?

 

Þegar menntun og reynsla fer saman hjá fólki, eru mjög mikil líkindi á því að góð undirstaða sé fengin og til staðar séu ábyrgar og uppbyggilegar manneskjur, sem líklegar séu til að koma mörgu góðu til leiðar í samfélaginu. En menntun án allrar reynslu, jafnvel þó gráður séu fyrir hendi og próf að baki, reynist í mörgum tilfellum ónógur grunnur að hæfni í starfi. Þá er treyst á skólun sem hefur ekki fengið þá nauðsynlegu styrkingu sem reynsla og starfsþjálfun gefur. Og allir ættu í raun að vita að menntaðir asnar eru alltaf, samfélagslega séð, hættulegri en venjulegir asnar !

 

Það er mikil þörf á því að maður sem fengið hefur góða menntun, hefji störf sem aðstoðarmaður eða samstarfsmaður reynslu-mikils manns og fái við þær aðstæður réttan undirbúning og trausta sýn til þeirra verkefna sem vinna þarf. Þá erum við að tala um upphaf ferils til farsældar. Það er engin viska í því að henda allri ábyrgð á mikilvægum málum í óreyndar hendur. Þar þarf að sýna fyrirhyggju og framsýni. ,,Traustir skulu hornsteinar hárra sala, í kili skal kjörviður“ segir hin forna speki og sú leiðsögn er jafngild og áður og henni ber að fylgja svo vel greiðist úr málum !

 

Í dag er hinsvegar orðið mikið um það, að menntunarstigið eitt ræður öllu. Óreyndir menn eru hiklaust settir til ábyrgðar og stjórnunarstarfa þó reynslan sé engin. Blautir á bak við eyrun eiga þeir að fara að stjórna öllu. Gráðurnar frá prófborðinu eiga bara að skila sér, en það gera þær ekki án reynslu, nema í örfáum tilfellum kannski, þegar um afburðamenn er að ræða. Mörg samfélagsleg áföll er hægt að skýra út frá hrokafullu ofmati á lærdómsgráðum, og jafnframt algjöru skilningsleysi og vanmati á nauðsyn reynslunnar !

 

Skólunin er heldur ekki að skila sér jafn vel og áður, því allt kerfið er keyrt á mun meiri hraða en fyrr. Það gerir það að verkum að ítroðslan verður stöðugt handahófskenndari og ómarkvissari, og aukin óvissa varðandi það, að hve miklu leyti menntunargildið haldist og verði áfram til staðar. Auk þess virðist mjög vaxandi ábyrgðarleysi vera fylgja þess tíðaranda sem vill ráða öllum borgarhliðum nútímans !

 

Íslenska þjóðin stærir sig af því að menntunarstig hennar sé mikið og gráðufólk þjóðarinnar sterkur og fjölmennur hópur. En þetta gráðufólk virðist að miklu leyti vera ofmetið og virðist líka vera gráðugt fólk að stórum hluta. Þannig að það er nú, ef til vill hreint ekki eins samfélagslega vænlegt lið og margir virðast halda ? Höfuðformúla nútímahyggjunnar virðist nefnilega afar sjálfhverf og snýst fyrst og síðast um egóið. Menntunarmarkmiðið er líklega að hafa háar tekjur og flottan stíl !

 

Það er löngu liðin sú tíð að fólk sé að sækja hærri menntun til Danmerkur, til að duga landi sínu og þjóð. Andi Fjölnismanna er hvergi á flugi á Íslandi í dag og ekki heldur hinar þjóðlegu hugsjónir Jóns Sigurðssonar. Nú er allt metið til verðs á markaði nútíðarandans og eftir frjáls-hyggjufullum slagorðum hans. Nútíðarandinn vill blákalt setja sinn verðmiða á hvern mann. Þessi kostar þetta og hinn þetta. Hvað kostar þú ?

 

Erum við ennþá Íslendingar og verðum við Íslendingar áfram ? Eða hvað verðum við í komandi tíð ? Það er ef til vill hin knýjandi spurning dagsins. Erum við kannski þegar komin með verðmiða á okkur, hvert og eitt ? Vilja menn selja sig ESB, vilja menn selja sig Nató, vilja menn fara í einum pakka með Grænlandi í eignarhendur bandarískrar útþenslu, eða gera einhvern ríkan, útlendan Rottuklett að eiganda að Íslandi ?

 

Er einhver þjóðleg sjálfstæðishreyfing til í landinu nú á þessum allsráðandi markaðs-hyggjutímum ? Stjórnmálaflokkarnir virðast allir hafa geispað golunni hvað það örlagamál Íslendinga snertir. Þingheimur virðist bara sammála um að bulla um smámál, en stóru málin eru ekki nefnd eða þær hættur sem vofa yfir sjálfs-stjórnarmálum Íslands og fullveldi þess. Þar virðist viljinn til þöggunar öllum sameiginlegur. Það er því engin umræða í gangi um það, þegar margyfirlýstar vinaþjóðir okkar eru að flá afkomu-möguleika þjóðarinnar frá henni með svívirðilegu hernaðarlegu arðráni vegna aðildarinnar að Nató !

 

Fulltrúar þjóðarinnar virðast fúsir til að samþykkja allt yfirþjóðlegt vald í flaðrandi auðmýkt á ráðstefnum erlendis og á þjóðþingi Íslendinga og hvar sem er, eins og aðeins kvislingum væri ætlandi að gera. Við eigum greinilega enga fram-bærilega forsvarsmenn til að tala uppréttir máli fullvalda þjóðar. Hér virðast aðeins undirlægjur erlends valds. Með sama áframhaldi verður engin íslensk þjóð til eftir 50 ár !

Líklega það versta sem minningu Washingtons hefur verið gert !

 

 

 

Það efast varla neinn um það að George Washington hafi verið mætur maður. Flest bendir til þess að hann hafi verið samviskusamur og heiðarlegur maður, trúr og skyldurækinn í störfum sínum í hvívetna. Kveðjuræða hans þegar hann hvarf frá forsetaembættinu er slík, að hefðu Bandaríkin metið hana og haft hana að grundvelli stefnu sinnar gagnvart umheiminum, væri áreiðanlega öðruvísi um að litast í heiminum í dag og miklu betra !

 

George Washington er eitt af þeim mikilmennum sem 18. öldin gaf mannkyninu. Og þau voru hreint ekki svo fá. En margt fer öðruvísi en ætlað er. Sá mesti heiður sem sýna átti Washington, af hálfu eigin þjóðar, hefur fyrir alllöngu breyst í andstæðu sína. Hin nýja höfuðborg ríkjabandalagsins sem verið var að reisa, var því miður nefnd eftir honum !

 

 

Það er aldrei gott þegar menn eru hafnir upp á stalla og byrjað að dýrka þá. Það er sama hver er í þeim efnum, hvort sem talað er um Abraham Lincoln, Thomas Jefferson eða George Washington; hvort sem talað er um Pétur mikla, Vladimir Lenin eða Josef Stalin; hvort sem talað er um Marlborough, Wellington eða Churchill, Lúðvík XIV, Napóleon eða de Gaulle – eða aðra !

 

Allt voru þetta menn en ekki guðir. Þeir voru breyskir og brutu af sér, misjafnlega mikið þó, en enginn þeirra hefði átt að vera hafinn á stall eða smurður til varðveislu eða lagður til hvílu í einhverju stærðarinnar grafhýsi. Ljóst er að sumum þeirra hefði ekki verið nein þægð í slíku. Látinn leiðtogi er iðulega notaður af eftirmanni sínum og valdaklíku hans í áróðursskyni, en öll slík upphafning er viðbjóður og siðferðileg afvegaleiðing sem ætti hvergi að sjást eða líðast. Í allri manndýrkun felast margvíslegar tál-snörur sem spilla dómgreind og heilbrigðri afstöðu til manna og málefna !

 

En það er víst sama hver þjóðin er, þegar hégóminn er annarsvegar. Jafnvel á Íslandi eru svo stórir og miklir steinar á gröfum stórkaupmanna, bankastjóra og annarra peningamanna, að það gæti hugsanlega orðið þeim til fyrirstöðu á hinum efsta degi. Arfleifð manna felst ekki í jarðneskum leifum þeirra og enn síður í þeirri efnishyggju sem þeir líklega lifðu eftir. Arfleifð þeirra er það sem lifir áfram með þjóðum þeirra eftir þeirra dag og ekki síst ef það fær að ávaxta sig til góðs. Í því er hin sanna arfleifð fólgin og aðeins þannig getur hún orðið til blessunar í lífi annarra !

 

Það er dapurleg staðreynd, að í augum umheimsins er Washington valdið löngu orðið illræmt svo ekki sé meira sagt. ,,Það grær ekkert gott í Washington“ er víða sagt í fullvissu þeirra orða.

,, Pentagon er púðurtunna heimsins“ er líka sagt á okkar dögum. Sú arfleifð sem kennd er við George Washington er ógn í augum fjölmargra þjóða þessa heims, og margar eru þær þjóðir sem hafa orðið fórnarlömb þess valds með hræðilegum hætti, ekki síst á síðustu árum. Washington er því orðið alræmt nafn á heimsvísu, þó maðurinn sem höfuðborg Bandaríkjanna er kennd við, hafi vissulega verið ágætur maður !

 

Svona illa er hægt að halda á málum, að minningarmörk snúast alveg við og glata ætlaðri góðri merkingu. Slík hörmungar útkoma er eitthvað sem fyrsti forseti Bandaríkjanna George Washington á alls ekki skilið og hefði aldrei átt að vera talin arfleifð hans í augum umheimsins. Stefnu hans var hinsvegar ekki fylgt, eftir dauða hans af hans eigin ríki, og afleiðingarnar hafa orðið algjör hryllingur á heimsvísu. Þeirri ógæfu Bandaríkjanna og heimsins alls verður ekki breytt héðan af, enda líklega skammt til endalokanna !

 

Í eldlínu glóruleysis-stórmennskunnar !

 

 

Samskipti Íslands við önnur ríki eru auðvitað sérstakur kafli í þjóðarsögu okkar Íslendinga. Í flestum tilfellum held ég að þar sé nokkuð jafnt á haldið og samskiptin viðkomandi þjóðum til sæmdar í flestu. En í einu tilfelli er slík samskiptasaga mjög ljót og þar hafa íslensk stjórnvöld stundum sýnt, að mínu mati, fádæma ruddaskap og vanþakklæti gagnvart þjóð sem aldrei hefur gert okkur neitt nema gott og sýnt okkur hvað eftir annað meiri velvilja en við höfum nokkurntíma átt skilið !

 

Þar vísa ég til samskipta okkar við Sovétríkin og síðan Rússlands. Það er oft talað um Gyðingahatur í heiminum, og ég tel mig hafa nokkuð sterkar forsendur til að halda því fram, að slíkt hatur sé til staðar á Íslandi ekki síður en víða annars staðar. En Rússahatur er hér miklu algengara og miklu stækara. Sumt fólk virðist beinlínis alið hér upp við þau sjónarmið frá blautu barnsbeini, að Rússar ættu bara ekki að eiga neinn tilverurétt í þessum heimi. Best væri bara að þeim væri útrýmt með öllu svo þeir væru hvergi til. Þeir væru höggormarnir í Paradísargarðinum sem auðvaldið væri alltaf að reyna að skapa í heiminum, öllum náttúrulega til hagsbóta. En hvað hafa Rússar annars gert okkur og hversvegna er þetta hatur á þeim orðið að svo mikilli meinsemd í okkar þjóðarsál ? !

 

Ég hef aldrei kynnst öðrum eins fordómum gagnvart neinni annarri þjóð hér í mínu landi, og því hef ég hugleitt málið mikið og reynt að átta mig á þessu geðveikislega hatri og hvernig það er tilkomið. En ég hef aldrei fundið neina skýringu í því sambandi sem tengist nokkru eðlilegu viðhorfi af heilbrigðum rótum. Þarna er um eitthvað að ræða sem hvergi ætti að vera til staðar í samfélagi sem telur sig geta státað af mannsæmilegum gildum !

 

Ég hallast helst að því að þarna sé um að ræða áhrif langtíma heilaþvottaráróðurs erlendis frá, sem virðist að miklu leyti hafa lamað dómgreind heillar þjóðar. Siðferðileg afstaða Íslendinga til rússnesku þjóðarinnar virðist ekki hafa neinn manneskjulegan grundvöll. Þar virðist hatrið flæða yfir allt, í mætti ótrúlega illskufullrar andúðar og sleggjudóma, sem virðast ekki eiga sér nokkur takmörk. Rússar eru, að minni hyggju, eina þjóðin í heiminum sem íslensk stjórnvöld hafa þannig iðulega sýnt lítilsvirðingu og skort á almennri kurteisi í samskiptum. Það virðist flest bera þar vitni um þráláta fordómahneigð sem er ekki sambærileg við eitt eða neitt annað í íslensku þjóðlífi og hefur svo lengi til gengið !

 

Maður veit svo sem að fyrir einni öld var íslenskt samfélag alfarið undir valdi auðvaldssinnaðra og sérgæskufullra forréttindahópa. Stórauðugir einstaklingar réðu því sem þeir vildu ráða, nánast eins og nú er. Og þegar byltingin í Rússlandi kom bolsévíkum til valda þar, var hafist handa af valdamönnum á Íslandi sem annars staðar á Vesturlöndum að ófrægja þá á allan hátt. Þeir þóttu strax mikil ógn við auðstéttina, bæði hér sem og víðast hvar !

 

En Rússahatur var svo sem líka til hér fyrir fyrri heimsstyrjöldina, þó þá væri einvaldskeisari í Rússlandi og aðall sem kúgaði þjóð sína miskunnarlaust, en einhvernveginn var því líka trúað á Íslandi þá að Rússar væru afskaplega vondir og óheflaðir menn. Og staðreyndin virðist einfaldlega vera sú, jafnvel enn í dag, að fjölmargir Íslendingar, einkum þeir efnameiri þó, telji Rússa ekki til manna. Og víst er að eftir byltinguna var ekki minnst á Rússa öðruvísi en að hnýta einhverju illviljuðu lýsingarorði framan við þjóðarheitið, bölvaðir Rússarnir, helvítis Rússarnir o.s.frv. !

 

Alþýða Íslands var nú ekki upplýstari þá en það, að hún hljóp upp til handa og fóta til að verja eigin auðstétt, einmitt þann aðila sem þrælkaði hana mest og píndi alla daga. Það hafa alltaf verið til vesalingar á Íslandi sem þakka fyrir svipuhöggin og virðast helst og frekast kjósa að þjóna níðingum !

 

Framkoma íslenskra stjórnvalda í milli-ríkjasamskiptum við Rússa hefur oft verið ámælisverð. Þau hafa sleikt sig upp við þá þegar rík hagnaðarvon hefur verið annarsvegar, eins og var lengstum í olíu-viðskiptunum, en oft komið fram, þar fyrir utan, með óboðlegum dónaskap. Menn geta séð hvernig Rússar reyndust okkur, þegar Bretar ætluðu að kúga okkur með löndunar-banninu og Nató gerði ekki neitt okkur til hjálpar. Þá keyptu Rússar af okkur fiskinn. Í landhelgisstríðunum voru þeir yfirleitt fyrstir til að viðurkenna útfærslur okkar !

 

Íhaldið sagði náttúrulega að með því væru þeir að reyna að valda klofningi innan Nató, en kærleiksheimilið þar myndi samt ekki bila í einu eða neinu. En sá mikli kærleikur sem þar átti að ráða var bara á yfirborðinu. Málið var auðvitað þannig að þegar Nató átti um vinskap Íslands og Bretlands að velja, var valið ekki erfitt. Og það kom oftast fljótt í ljós í deilumálum sem skiptu þjóðarhag okkar miklu máli. Auk þess þóttust Nató-sjeffarnir vita það upp á hár, að aumingjadómur íslenskra forustumanna væri það mikill, að hann myndi alltaf koma í veg fyrir alla alvöru misklíð innan hins heilaga vinasamfélags, enda þekktu þeir vel sína eigin rakka !

 

Stundum munu íslensk stjórnvöld hafa óskað eftir endurnýjuðum viðskiptum við Rússa, eftir að hafa slitið fyrri viðskiptum sjálf, ef til vill vegna pólitísks þrýstings frá Nató, en komist svo að raun um að þau mættu ekki missa af þeim ávinningi sem viðskiptunum fylgdi. Þá var nú stórmennskan býsna langt frá því að vera í takt við sjálfa sig, enda hefur hún aldrei verið það !

 

Í eitt skipti mun nefnd á ríkisins vegum, hafa verið send austur til Moskvu út af vandræðagangi og rekstrarvanda vegna verkefna-leysis hjá saumastofum í landinu. Rússar voru víst ekkert sérlega áhugasamir um viðskipti varðandi það mál. Þeir gerðu það þó fyrir nefndarmenn, sem báru sig mjög illa, að gera viðskiptasamning um kaup á milljón treflum !

 

Stór hluti Rússlands er nú á köldum svæðum og þeir eru ekkert óvanir því að þurfa að búa sig vel, kannski í 40 stiga frosti, enda kunnir fyrir ágætar loðhúfur sínar og kuldaflíkur. Það er því meira en líklegt að þeir hafi alveg getað búið sér til sína trefla sjálfir. En kaupin á þessum milljón treflum voru ekki svo mikið mál fyrir þá, en björguðu hinsvegar því að nóg verkefni urðu á íslenskum saumastofum þann veturinn. ,,En af hverju keyptu bölvaðir Rússarnir ekki af okkur fleiri trefla ?“, munu íslensku nefndar-mennirnir að öllum líkindum hafa sagt nöldrandi er þeir komu heim. Það hefði áreiðanlega verið í takt við annað !

 

Það var yfirleitt svo, að íslensk stjórnvöld settu upp hundshaus gagnvart öllum almennilegheitum Rússa í okkar garð, þó löngum hafi það verið talið virðingarvert af mönnum sem þjóðum að meta það sem þeim er gott gert. En gagnvart Rússum hafa íslensk stjórnvöld sjaldnast fylgt þeirri manndómsreglu. Og nú er svo komið að við Íslendingar erum víst skilgreindir sem fjandsamleg þjóð af hálfu rússneskra stjórnvalda, og svo mun trúlega lengi verða hér eftir, eins og við gætum átt eftir að kynnast !

 

Rússar eru ekki gleymnir, frekar en aðrir, á það sem þeim er á móti gert, og síst þegar þeir hafa á engan hátt unnið til slíks. Af okkar hálfu var engin ástæða til að fjandskapast við þá, nema þá vegna aðildarinnar að Nató og hins yfirgengilega Rússahaturs sem hér virðist býsna mörgum beinlínis meðfætt og hefur kannski verið margfaldað í gegnum fyrrnefnda aðild ?

 

Það er enganveginn skemmtileg tilhugsun, að íslenska þjóðin sé talin í fjandaflokki annarra þjóða, því friður milli þjóða er litlum þjóðum lífsnauðsyn öðrum fremur. En við höfum blandað okkur í stór-veldaslaginn öllum smáþjóðum meira fyrir pólitíska firru og það hefur ekki bætt orðstír okkar sem þjóðar á nokkurn hátt. Verst er þó að við höfum aldrei getað komið okkur upp frambærilegu forustu-liði, á eðlilegum þjóðlegum forsendum. Það er alltaf verið að þjóna öðrum á okkar kostnað !

 

Nú er líka svo komið, að við Íslendingar erum farnir að senda miklar fjárupphæðir úr landi til vopnakaupa og þau vopn eru síðan notuð til að drepa Rússa og slíkt hefur aldrei gerst í allri sögu okkar að við höfum látið nota okkur til slíkra hluta. Við erum greinilega ekki lengur sú þjóð sem við töldum okkur vera fyrst eftir að við náðum fullveldi og þar á undan. Í þeim vonda veruleika felst mikil afturför í málum smáþjóðar sem hafði heitið því að halda frið við allar þjóðir og stuðla í öllu að friði og skilningi milli þjóða. Að taka pólitísk skref til frekari afskipta af erlendum stríðsátökum mun leiða til annarra slíkra og festa okkur smám saman í hlutum sem við hefðum aldrei átt að koma nærri !

 

Við Íslendingar höfum verið leiddir af illa vanhæfum stjórnvöldum út í botnlaust kviksyndi í alþjóðamálum og það er alls ekki fráleitt að við munum fá að gjalda þess með ýmsum hætti síðar. Og þá eigum við það líklega fullkomlega skilið. Það er ekki víst að þeir sem eiga að vera verndarar okkar, reynist mikils virði sem slíkir, þegar á það mun reyna í komandi tíð, samanber nöturlega reynsluna frá landhelgismálunum !

 

En aðalatriðið er þó - að það er ekkert vit í því fyrir Tuma þumal, að vera að blanda sér í risaleik með sína litlu pyngju og sinn lotna hrygg ; - og jafnframt flesta innviði ríkisins í skipulagslausri kássu pólitískrar óreiðu, vegna þeirrar vanhæfni sem setur mark sitt á allt kerfi okkar, að segja má, frá degi til dags !

Blekkingarleikurinn – Taka 2 !

 

 

Það er ekki langt síðan Bandaríkin spiluðu af fingrum fram blekkingarstefin um kjarnorkuógnina sem stafaði af Írak. Þeir tóku þannig Saddam Hussein niður, sinn fyrri samstarfsvin og félaga. Í ljós kom að spilið var ekkert nema lygaþvættingur. Og Colin Powell leit öðrum fremur út sem ótrúverðugur maður í framhaldi mála. En hann var bara fulltrúi falskra sjónarmiða og vissi líklega aldrei sjálfur almennilega hvað var í gangi !

 

Blekkingin var samt talin hafa tekist bærilega vel, og nú á að leika hliðstæðan leik gagnvart Íran. Bandarísk stjórnvöld eru sér á parti með það að nota sömu lygarnar aftur og aftur. Það er einkum vegna þess að þar kunna menn alls ekki að skammast sín. ,,Okkur leyfist allt“ segja Sámsfrændasynirnir kokhraustari en Meistari þeirra í sjálfu helvíti og Samherjarnir í Evrópu keppast um að kinka kolli. Endurtekið lygaspil er svo gangsett og fólk drepið unnvörpum vegna árásarfyrirskipana núverandi forseta Bandaríkjanna, mannsins sem ráðamenn í Pakistan sögðust nýlega vilja sæma friðarverðlaunum Nóbels !

 

Ég vissi ekki áður hvað mikil sálartengsl eru sýnilega milli pakistanskra ráðamanna og norskra forustukrata, þeirra sem sæmdu Obama á sínum tíma, þessum löngu eyðilögðu og innihaldslausu verðlaunum. Það er bara eins og andskotinn og amma hans bregði á leik í vitleysisganginum og sennilega sér CIA þar um undirspil óþverramálanna eins og svo oft áður !

 

Og heimurinn horfir í orðvana hryllingi á upphafið að því sem líklega endar með fjörbrotum Bandaríkjanna og allrar mannlegrar tilveru. Ameríska stríðsæðið er að ganga fram af öllum í þessum heimi, sem reyna að halda í einhverja glóru. Í 80 ár hafa Bandaríkin drottnað í þessari veröld okkar og gert hana miklu verri á allan hátt en hún hefði þurft að vera. Og þetta ríki átti að verða heiminum til blessunar í upphafi ferils síns !!!

 

Donald Trump, maðurinn sem þóttist ætla að verða mesti friðarpostuli allra tíma, virðist sannarlega vera orðinn vægast sagt stórhættulegur maður í öllum skilningi þess orðs. Leið hans að því að gera Ameríku mikla aftur á sýnilega að liggja í gegnum rústaðan heim. Hatrið á Banda-ríkjunum hefur margfaldast hin síðari ár víða um veröldina og þarf enginn að undrast það, enda hlýtur syndamælir þessa yfirgengilega ofbeldisríkis að vera orðinn miklu meira en yfirfullur. Hann er orðinn verri en hann var hjá Assyríu og vitað er hver örlög þess ríkis urðu. Dómurinn yfir Bandaríkjunum hlýtur að fara að koma fram, með hinum endanlegu skuldadögum !

 

Enginn þarf lengur að vera í vafa um að mannkynið er komið inn í atburðarás endatímanna. Það ætti hver maður að skilja sem fylgist með opnum huga með því sem er að gerast. Andaheimurinn er á fullri ferð á bak við hina sýnilegu tilveru, því þar eru hin valdaþyrstu illu öfl einnig á sínu endanlega valdabrölti. En þau munu bíða ósigur bæði í hérvist og þarvist, því það er EINN sem ræður og nú hlýtur að fara að koma að því að HANN taki endanlega í taumana !

Hvað stjórnar þessari þjóð ?

 

 

Það virðist orðið meira en illmögulegt að koma saman sæmilegri ríkisstjórn á Íslandi, hvað þá starfhæfri og þjóðlegri stjórn. Síðasta ríkisstjórn var sannarlega ekki neitt til að fagna yfir, en núverandi stjórn er jafnvel þegar orðin verri, og hefði maður þó átt erfitt með að trúa því fyrir tiltölulega skömmu að það gæti gerst. En spakmælið segir að lengi geti vont versnað. Svo maður hugsar með sér enn og aftur, hvað er svonefndur Flokkur fólksins að gera í þessari heilaþvegnu ESB stjórn ?

 

Hvað er flokkur sem kennir sig við fólkið í landinu að gera í pólitísku þjóð-spillingar samfélagi með tveimur Brussel-flokkum ? Hvað er Inga Sæland að hugsa eða hugsar hún kannski ekki neitt ? Hún flutti að sögn tilfinningaþrungna ræðu nýlega hjá Sameinuðu þjóðunum og um hvað var ræðan ? Um Ingu Sæland og alla erfiðleikana sem hún hefur glímt við um ævina í persónulegu lífi sínu og sigrað þrátt fyrir gífurlegt andstreymi. Það var ekki verið að ræða um Ísland og íslensku þjóðina, málefni hennar og stöðu, nei, bara þessa athyglissjúku ögn af íslensku þjóðinni, sem virðist hafa gleymt sér algerlega í sjálfumgleði augnabliksins. Þurfum við virkilega svona sjálfhverfa fulltrúa til að mæta fyrir Íslands hönd á ráðstefnum erlendis ?

 

Er þetta forustan sem Flokkur fólksins býður okkur Íslendingum upp á í þessari, að því er virðist, utanlandsvalda-ríkisstjórn, sem hreykir sér nú í ráðherrastólum með svo skammarlegum hætti að margir halda því fram að landvættir okkar hljóti líklegast að vera farnir að æla ? Er þetta flokkurinn sem ætlaði að vera mótvægið gegn spilltu kerfisflokkunum ? Allt forustuliðið komið á há laun hjá þjóðinni, búið að gleyma öllum hugsjónum og loforðum, og spriklar bara í sinni sjálfsánægju. Flokkur fólksins endar líklega sinn feril með því að verða verri en flokkarnir sem hann þóttist vilja skora á hólm, til farsældar fyrir íslenska þjóð !

 

,,Allt er í heiminum hverfult“ stendur á vísum stað og sjá má það á mörgu að íslenska ríkið er orðinn svipur hjá sjón, miðað við fyrstu ár okkar sem fullvalda þjóðar. Flokkur fólksins mun tæpast bæta orðstír okkar úr því sem komið er. Hann er ekki einu sinni fær um að bæta eigin orðstír, sem er á hraðri leið til baka á fæðingarstað sinn, eldhúsið hennar Ingu Sæland !

 

Ruslafatan er sennilega á sínum stað undir vaskinum þar. Þar er best að hann hafni, þessi glataði orðstír, eftir þetta kjörtímabil, jafn ónýtur og hann er þegar orðinn. Enda verður spilið þá algerlega búið fyrir þetta skrípi og skemmda epli, sem þóttist ætla að verða að þjóðlegu gagni !

 

 

Sú var tíðin að þjóðir sem lögðu fram fjármagn til vopnakaupa til að halda í gangi stríðsátökum og manndrápum í öðrum löndum, voru kallaðar meðsekar morðingjaþjóðir. Eru stjórnvöld okkar að vinna að því að við Íslendingar komumst í þann hóp og það jafnvel til frambúðar ? Er verið að taka ákvarðanir fyrir okkar þjóð með þeim afleiðingum að fulltrúar okkar gangi um með blóð á höndum í nafni Íslendinga ?

 

Við erum þá ekki sama þjóðin og við vorum. Við erum þá orðin sýkt af óþverranum að utan, sem flæðir hér stöðugt inn, meðal annars í gegnum sálarvíti Schengen vitleysunnar. Stór-Reykjavíkur svæðið virðist orðið eins og sívirk dælustöð fyrir þann óþverra, og sér um að pumpa honum út um allt landið okkar !

 

Í þeim subbuskap er ekki vottur af þjóðlegri blessun. Hvað stjórnar orðið þessari þjóð ? Það virðist sannarlega ekki vera ríkisstjórnin eða alþingi, heldur illir utanaðkomandi valdastraumar stríðs og bölvunar !

Ísland undir arðránsholskeflu Nató !

 

 

 

Íslenska þjóðin hefur aldrei verið arðrænd eins mikið og af svokölluðum vinaþjóðum sínum. Fyrst voru það Norðmenn, svo Danir, svo Bretar og síðan Banda-ríkjamenn. Allar þessar þjóðir hafa beitt íslensku smá-þjóðina margskonar kúgun í liðnum tíma. Og alltaf hefur sú kúgun verið framkvæmd með lymsku undir blekkingarhulu vináttu og samstöðu. Meðferðin á okkur Íslendingum, af hálfu þessara aðila, hefur verið fölsk og svikul alla tíð, en lítið hefur verið gert af því að rekja þá sögu, enda vafalaust lítil fjárvon í slíkum sögurannsóknum og því engir til að gera þær !

 

Á sínum tíma var fullyrt að Danahatur væri fyrir hendi meðal íslensku þjóðarinnar, en það var þó aldrei meðal ráðamanna og stórbænda hérlendis, enda lágu þeir yfirleitt kylliflatir fyrir danska valdinu og meðtóku Dannebrogs-orðurnar sínar með bugti og beygingum. En alþýða manna var lítt hrifin af Dönum, og þegar Íslendingabragur Jóns Ólafssonar rit-stjóra, birtist í blaði hans Baldri, 19. mars 1870, daginn fyrir tvítugsafmæli hans, flaug bragur sá um allt landið á augabragði. Jón var þar ómyrkur í máli varðandi Danahatrið og kúgun þá sem var forsenda þess. Þar segir meðal annars:

 

..En þeir fólar sem frelsi vort svíkja

og flýja í lið með níðingafans,

sem af útlendum upphefð sér sníkja,

eru svívirða og pest föðurlands.

Bölvi þeim ættjörð á deyjanda degi,

daprasta formæling ýli þeim strá,

en brimrót, fossar, fjöllin há

veiti frið stundar-langan þeim eigi.

Frjáls því að Íslands þjóð

hún þekkir heims um slóð,

ei djöfullegra dáðlaust þing

en danskan Íslending !“

 

Mönnum þótti bragð að þessu orðfæri og þjóðarandinn tók hressilega við sér. Og ekki skemmdi að lagið sem bragurinn var ortur undir, var sjálfur Marseilleasinn – baráttusöngur frönsku byltingarinnar. Mjög fróðlegt er að fara sögulega yfir ofsóknir þær sem hin dansksinnuðu yfirvöld hér hófu í framhaldi mála gegn höfundi Íslendinga-brags, sem sá sér brátt þann kost vænstan að flýja land. En bragurinn sá er samt og verður í óhrekjanlegu gildi með ummæli sín gagnvart öllum sem svíkja íslenska þjóðar-hagsmuni fyrir erlend skurðgoð !

 

Þjóðhollusta af sannri gerð getur ekki búið í mönnum sem skríða fyrir erlendu valdi með þeim hætti að þjóna því á kostnað eigin þjóðarhagsmuna. Það er sama hvort við tölum þar um Bandaríkin, Bret-land, Nató, ESB eða annað gamalkunnugt arðránshyski þjóðlegrar hagsældar hér. Við Íslendingar þurfum að læra að verjast slíku leðurblökuliði ágangs og pólitísks skuggahernaðar. Við þurfum nefnilega í slíkum efnum að taka okkur mikið á. Við erum ekki hálfdrættingar á við Færeyinga sem eru aðdáunarverðir í sínu þjóðvarnar-starfi og geta sannarlega verið okkur sönn fyrirmynd í flestum efnum varðandi þjóð-hollustu og heilbrigða samstöðu !

 

Auðvitað á engin þjóð að hata aðra, en sennilegt er að hatur milli þjóða hafi fengið mikla innspýtingu þegar nýlendu-arðránið og meðfylgjandi kúgun byrjaði fyrir alvöru og Evrópuþjóðirnar kepptust um að leggja undir sig fjarlæg lönd með ofbeldi og yfirgangi. Það var ekkert réttlæti í gangi á tímum ,,The White Man´s Burden“ og blóðslóðir þess tíma þorna seint og gleymast aldrei. Við Íslendingar þurftum lengi að þola kúgun erlendra yfirráða og hefði svo ekki verið, hefði hatur á annarri þjóð varla fest neinar rætur hér. Það er yfirleitt orsök að hverri afleiðingu !

 

Það er vont þegar þjóð fær ekki að rækta sinn eigin garð í friði og njóta sinna eigin verka. Það er vont þegar yfirlýstar vinaþjóðir ganga svo á lagið með kúgun og arðrán, að þær fara að reyta blóð-fjaðrirnar af hinum íslenska þjóðarlíkama. Við Íslendingar höfum ekki efni á því að eiga svo aðgangsharða vini gagnvart hag okkar litla ríkis. Ef svonefndar varnir okkar krefjast þess að við verðum gerðir slyppir og snauðir, er betra að vera án þeirra. Matsþörf þeirra varna er líka alfarið samin og gerð af erlendum aðilum, sem horfa með litlum skilningi á okkar þjóðarþarfir og hafa alltaf gert !

 

Ef kvenlegt innsæi og vald í stjórnmálum kallar á það, að sópa íslensku ríkisfé í útlendar hakkdyngjur fjárheimtu og hömlulauss yfirgangs, er betra fyrir Ísland að vera án slíkrar leiðsagnar. Ef stórpólitísk, erlend innheimtubatterí,fara að vaða hér uppi hálfu meira en áður vegna pólitískrar valdaforustu kvenna í stjórnmálaflokkum landsins, er afskaplega vandséður ávinningur af þeirri forustu fyrir íslensku þjóðina. Það ætti flestum að geta verið ljóst nú þegar !

 

Enn er mikil þörf á því að verja þjóðlegt frelsi okkar og sjálfstæði, ekki síst gegn öllum þeim valdaaðilum hér sem virðast vilja ganga annarra erinda en þeir ættu að ganga. Það er sannarlega ekki mikil reisn yfir stjórnmálalífinu í landinu. Satt best að segja virðist hún engin vera. Við þurfum að hugsa miklu skýrar og betur um það mikilvæga mál hverskonar fólk við erum að senda sem fulltrúa fyrir okkur inn á alþingi. Í því sambandi hefur í raun allt of mikið kæruleysi viðgengist og því þarf að linna. Fulltrúar okkar á þingi eru kosnir til þess að verja íslenska þjóðarhagsmuni en ekki til þess að skríða og flaðra upp um útlenda yfirgangsaðila !

 

Stöndum gegn því að íslenska ríkið verði gert gjaldþrota með erlendri vígbúnaðar-margföldun og styrjaldar-tilkostnaði af hálfu Nató, sem á enganveginn að vera okkur aðsteðjandi fjárflettingarmál. Við eigum ekki heima í neinni stríðsæsinga-mafíu. Við viljum fá að vera fullvalda og sjálfstæðir Íslendingar, í friði fyrir stórpólitískri geðveiki umheimsins, - á okkar eigin, þjóðlegu forsendum !